Morgunblaðið - 10.07.2014, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. JÚLÍ 2014
✝ Gyða Áskels-dóttir fæddist í
Hrísey á Eyjafirði
10. maí 1933. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 28. júní
2014.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Guð-
rún Lovísa Jóns-
dóttir, f. á Kálfs-
skinni, Árskógs-
hreppi 2.8. 1890, d. 24.7. 1985,
og Áskell Þorkelsson útgerðar-
maður, f. á Ytri-Másstöðum,
Svarfaðardalshreppi 4.11. 1883,
d. 5.8. 1961. Systkini Gyðu voru:
Sigríður Kristín, f. 1913, d.
1958, Jón Þórir, f. 1916, d. 1989,
Ásgeir, f. 1920, d. 2002, Agnar f.
1924 d. 2011 og Zophonías, f.
1928, d. 2011.
Hinn 16. júní 1951 giftist
Gyða Jóni Þorbirni Einarssyni
málarameistara, f. 30.8. 1926.
Þau eignuðust 4 börn og þau
eru 1) Guðbjörg, f. 1950, d. 1951,
2) Guðmundur, f. 1952. Eigin-
kona hans er Lilja Guðrún Hall-
dórsdóttir, f. 1954. Börn þeirra
eru Jón Halldór, f. 1971, og
1983. Börn þeirra eru Skarp-
héðinn og Silfá Helga. Hall-
grímur, f. 1987, giftur Ásdísi
Ólafsdóttur, f. 1989, og Guð-
björg, f. 1990. Sambýlismaður
hennar er Þorsteinn Helgi Vals-
son, f. 1991.
Gyða Áskelsdóttir ólst upp í
Hrísey, yngst systkina. Fyrir
tvítugt flutti hún suður og
dvaldi hjá systur sinni í Hvera-
gerði. Árið 1950 hófu Gyða og
Jón Þorbjörn búskap á Vestur-
vallagötu 7 í Reykjavík. Árið
1959 fluttu þau í nýbyggt hús
sitt á Selbrekku 6 í Kópavogi,
þar sem þau bjuggu allt til árs-
ins 1985, þegar þau fluttu að
Laugateigi 7 í Reykjavík. Að
síðustu fluttu þau í íbúð sína í
Mánatúni 4 í Reykjavík árið
2002.
Gyða helgaði sig fjölskyld-
unni og vann sem húsmóðir þar
til yngsta barn þeirra hjóna var
14 ára. Þá hóf hún störf utan
heimilisins hluta úr degi og
starfaði um árabil sem sauma-
kona hjá Saumastofunni Sport-
veri og Saumastofunni Fasa
ásamt því að helga sig heimil-
inu.
Útför Gyðu fer fram í Nes-
kirkju við Hagatorg í dag, 10.
júlí 2014, og hefst athöfnin kl.
13.
Lilja, f. 1976. Jón
Halldór er giftur
Kolbrúnu Eddu
Gísladóttur, f. 1978.
Sonur þeirra er
Aron Fannar. Dótt-
ir Kolbrúnar Eddu
er Hafdís Hera.
Dætur Jóns Hall-
dórs eru Alexandra
Dís, sambýlismaður
hennar er Arnar
Imsland og Berg-
rós Lilja. Lilja er gift Haraldi
Kolka Leifssyni, f. 1976. Synir
þeirra eru Leifur Kolka og Guð-
mundur Kolka, 3) Guðbjörg, f.
1954. Eiginmaður hennar var
Magnús Magnússon, f. 1952,
dóttir þeirra er Gyða, f. 1976.
Sambýlismaður Gyðu er Jan
Arentoft Nielsen og eiga þau
nýfæddan son. Samfeðra Gyðu
er Inga Dóra Magnúsdóttir, f.
1985. Síðari eiginmaður Guð-
bjargar og fósturfaðir Gyðu er
Einar Karlsson, f. 1953. Þau
skildu og 4) Sigríður Kristín, f.
1962. Eiginmaður hennar er
Oddur Hallgrímsson, f. 1960.
Börn þeirra eru: Matthea, f.
1983, gift Halldóri Oddssyni, f.
Komið er að kveðjustund.
Elskuleg móðir mín er látin,
hún kvaddi þennan heim hljóð-
lega, fallega og einhvern veginn
með hógværð og mýkt. Þannig
var mamma og þannig eru minn-
ingarnar. Hún var sjálfri sér
næg, full af innri ró, sagði ekki
mikið en í orðum hennar var
mikil viska sem maður tók virki-
lega mark á. Hún var réttsýn og
fordómalaus sem er dásamleg
dyggð og gott að alast upp við. Í
minningu æskuáranna var alltaf
sól á himni og sól í sinni, við
systkinin í Selbrekku 6 fallega
klædd í hverri spjör saumaðri af
mömmu og vinirnir velkomnir
að borða með okkur heimabakað
bakkelsi, smurt brauð og kókó-
malt.
Ég man unglingsárin þar sem
við mamma sátum við eldhús-
borðið og ræddum drauma og
væntingar unglingsstúlkunnar,
mamma hafði hnefafylli af þol-
inmæði og einlægan áhuga, jafn-
vel langt fram á nætur. Ég man
líka hvernig hún leiðbeindi mér
af hógværð og hlýju þegar ég
var sjálf farin að ala upp mín
börn og halda heimili. Að eiga
mömmu sem er góð fyrirmynd
er ómetanlegt.
Takk fyrir allt og allt, elsku-
lega mamma mín. Þín dóttir,
Sigríður Kristín
(Sigga).
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elskuleg tengdamóðir mín,
Gyða Áskelsdóttir, hefur fengið
hvíldina. Það var fyrir 44 árum
sem hún kom inn í líf mitt þegar
ég flutti inn á heimili Gyðu í
Kópavoginum. Ég var aðeins 16
ára gömul þegar við einkasonur
hennar fórum að vera saman.
Hún tók mér strax vel á sinn
hægláta hátt. Þar með bættist
þriðji unglingurinn við á heim-
ilið en Sigga mágkona mín þá
aðeins átta ára og Guðbjörg
mágkona var jafnaldra mín.
Fljótlega fæddist okkur lítill
drengur sem fékk sérstakan
stað hjá ömmu og afa. Undir
verndarvæng tengdamóður
minnar fékk ég að þroskast úr
unglingi í unga konu og móður.
Hún studdi mig á allan hátt með
því að skipta sér ekki af heldur
gefa mér færi á að spreyta mig,
en var ávallt tilbúin að leiðbeina
þegar ég leitaði eftir því. Fyrir
allt þetta er ég mjög þakklát.
Það hefur eflaust ekki verið létt
að vera með okkur þrjú til við-
bótar á heimilinu en með þol-
inmæði og tillitssemi bjuggum
við öll saman þar til í desember
1974 þegar við fluttum í okkar
íbúð. Jón Halldór sonur okkar
naut þess að hafa ást og um-
hyggju ömmu og afa og þar voru
bundin bönd sem aldrei hafa
slitnað og var samband þeirra
einstaklega fallegt og gott alla
tíð. Það var svo fimm árum síðar
að hann fékk tvo keppinauta um
athyglina þegar Lilja og Gyða
fæddust með þriggja mánaða
millibili. Það var ekki langt á
milli heimilanna og skottaðist
Jón Halldór til ömmu og gjarn-
an með vini sína eftir skóla. Eins
og önnur barnabörn Gyðu sóttu
þær frænkur Lilja og Gyða í að
fá að gista hjá ömmu og afa.
Einhvern tímann sagði ég að
það væri óþarfi vegna þess að
við værum ekki að fara neitt. Þá
sagði Gyða amma þessa dásam-
legu setningu: „ leyfið þeim það
vegna þess að það kemur sá tími
að þær vilja ekki gista“. Tækni-
og græjukarlinn hann afi Bjössi
sá til þess að þegar unga fólkið
bjó og býr í útlöndum í lengri
eða skemmri tíma er internetið,
skype og facebook notað til þess
að geta fylgst betur með. Sama
hvort var verið í Kína, Banda-
ríkjunum, Danmörku eða Nor-
egi. Alltaf gátu þau verið í góðu
sambandi við barnabörnin sín og
nutu þess vel. Ég er þess full-
viss að afi mun halda þessum
góða sið áfram eins og honum er
annt um fólkið sitt. Það var svo
haustið 2001 sem við gátum end-
urgoldið tengdaforeldrum mínu
húsaskjólið sem við fengum hjá
þeim með því að þau bjuggu hjá
okkur í nokkra mánuði þar til
þau fluttu í nýju íbúðina sína í
Mánatúni.
Það er með söknuði og þakk-
læti sem ég kveð nú elskulega
tengdamóður mína. Elsku
Bjössi minn, ég votta þér og
börnum ykkar, tengdabörnum,
barnabörnum og barnabarna-
börnum samúð mína. Hvíl í friði,
Gyða mín, og hafðu þökk mína
fyrir allt. Þín tengdadóttir,
Lilja Guðrún Halldórsdóttir.
Ég minnist ömmu minnar
sem var alltaf svo hlý og góð.
Hér brosi ég í gegnum tárin þar
sem minningar um ömmu ein-
kennast af hlátri, gleði og húm-
or. Amma Gyða valdi orð sín vel
og sá húmorinn í svo mörgu.
Hún fylgdist vel með því sem
gerðist í lífi barna sinna, barna-
barna og barnabarnabarna. Í
Laugarteignum, og síðar í Má-
natúni, beið manns ávallt súkku-
laðikaka og mjólkurglas, jafnvel
undanrenna fyrir þá sem það
kusu. Þar var sest niður og rætt
það sem á daga okkar hafði drif-
ið. Þar spáði amma í hvað þótti
nýmóðins og oftar en ekki
spurði hún „er þetta smart?“
þegar maður kom í heimsókn í
nýrri flík. Amma hafði einstakan
hlátur sem lýsti upp herbergið
enda þurfti lítið til þess að láta
ömmu skella upp úr, hvort sem
hún var að hneykslast af vitleys-
unni í unga fólkinu eða hlæja að
sjálfri sér. Amma hafði mikinn
húmor fyrir sjálfri sér sem gerði
allt svo mikið auðveldara. Amma
var einstök kona sem gaf mikið
frá sér, bæði vitneskju og gleði
og líka prjónaða vettlinga og út-
saumuð listaverk. Nú kveð ég
þig, elsku amma Gyða mín. Eftir
lifa allar góðu minningarnar,
ferðirnar á Laugarvatn, að-
fangadagskvöldin í faðmi þínum
og allar hinar minningarnar sem
verma hjarta mitt.
Þitt barnabarn,
Guðbjörg Oddsdóttir
(Guðbjörg litla).
Ég hef hugsað mikið til ömmu
Gyðu þessa daga síðan hún
kvaddi okkur, enda margt í
hversdagslífinu sem minnir mig
á hana. Þegar ég fer út með
Silfá Helgu í vagninum í júl-
íveðrinu, klædd í lopavett-
lingana hennar góðu. Þegar ég
tek upp heklunálarnar og
handavinnuna þegar langömm-
ustelpan lúrir. Meira að segja
þegar ég horfi á litlu sjö mánaða
dóttur mína, tvær einar vakandi
um miðja nótt, því mér finnst
þær á einhvern hátt ótrúlega
líkar. Ég held að það sé augn-
svipurinn. Það er ekki leiðum að
líkjast. Amma var alveg ótrú-
lega falleg. Það var einmitt það
sem ég hugsaði þegar ég sá
hana í síðasta sinn, hvað hún
væri nú falleg. Af myndum að
dæma hefur amma meira að
segja fríkkað enn með aldrinum,
sem reyndar er fágætur kostur
afkomenda hennar í kvenlegg.
Við verðum allar fallegri með
aldrinum.
Það er gott að hugsa til allra
góðu minninganna með ömmu
Gyðu okkar á erfiðum stundum.
Ég hef gert það að venju und-
anfarið að hugsa til þeirra þegar
söknuður sækir á mig. Það var
alltaf gott hitta ömmu. Hún
hafði þennan kalda fjölskyldu-
húmor okkar og oft sagði hún
„hvað ertu að segja?“ með mik-
illi undran í röddinni og hlátri,
en samt á sinn rólega hátt, þeg-
ar við rifjuðum upp skemmti-
legar sögur úr hversdagslífinu.
Í seinni tíð, eftir að ég fór
sjálf að föndra við handavinnu,
þótti mér sérstaklega skemmti-
legt að sýna ömmu Gyðu og
henni fannst handverkið svo vel
gert. Það var ekki eitthvað sem
hún sagði bara út í loftið, því
hún spáði og spekúleraði, togaði
í og spurði út í vinnuna. Amma
var auðvitað listakona. Mín eft-
irsjá er að hafa hunsað áhugann
og hannyrðirnar, gjöfina sem ég
er viss um að gengur í erfðir,
svona lengi. Það er svo margt
sem ég hefði viljað læra af
henni.
Þegar Skarphéðinn, þriggja
ára sonur minn, spyr nú um
ömmu Gyðu, svara ég því til að
hún sé farin upp til himna og til
englanna. Honum finnst það
jafn sjálfsagt og mér. Ég veit
fyrir víst að amma kvaddi bara í
bili og fór á næsta stað, þar sem
við hittumst aftur.
Á himnum situr hún með
englunum sínum og í hvert sinn
sem ég tek um heklunálina
hugsa ég til hennar.
Matthea Oddsdóttir.
Elsku amma mín hefur nú
kvatt í hinsta sinn. Við hittumst
síðast fyrir nærri ári, heima hjá
þeim afa í Mánatúninu, daginn
áður en ég flutti til útlanda. Það
var, eins og alltaf, róleg og góð
stund.
Það var aldrei neinn asi í
kringum ömmu Gyðu, aðeins
stóísk ró. Amma var alltaf vel til
höfð og snyrtileg og í kringum
hana var hreint, eins og hún
vildi hafa það. Í minningunni er
það svo lýsandi, amma mín var
hlédræg en hún var líka hlát-
urmild og skemmtileg. Henni
fannst gaman að hafa gaman.
Það er ekki hægt að segja um
nærri því alla.
Með aðstoð tækninnar hitti
ég ömmu á skype um miðjan
júnímánuð. Það var gott að kíkja
örstutt inn á stofugólfið í Mánat-
úninu og hitta ömmu. Eins og
skjáskotsmyndin af okkur öllum
á Facebook sýnir, af mér,
mömmu, afa og ömmu Gyðu, þá
var gaman að spjalla. Þannig
kveð ég ömmu mína.
Hallgrímur Oddsson.
Gyða Áskelsdóttir
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ESTHER ÁSGEIRSDÓTTIR,
Ferjuvaði 11,
lést á Hjúkrunarheimilinu Eir föstudaginn
4. júlí.
Útför hennar fer fram föstudaginn 11. júlí
klukkan 13.00 frá Kapellunni í Fossvogi.
Jóhann Einarsson,
Ásta Sigríður Stefánsdóttir,
Olga Jóhanna Stefánsdóttir, Jón Þór Eyþórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
HAFLIÐA ÞÓRIS JÓNSSONAR,
píanóleikara,
fyrrum gjaldkera og kaupmanns,
Njálsgötu 1.
Sérstakar þakkir fær Félag íslenskra hljóm-
listarmanna fyrir sýnda virðingu og stuðning.
Einnig viljum við þakka starfsfólki hjúkrunarheimilisins Markar
og deildar B2, Landspítala í Fossvogi, fyrir einstaklega góða
umönnun og hlýju.
Hrönn Ingibjörg Hafliðadóttir, Ísólfur Þór Pálmarsson,
Erla Sigurlína Hafliðadóttir,
Jónína Hólmfríður Hafliðadóttir, Jón Eiríksson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
ÓLAFS HREIÐARS ÁRNASONAR,
Sóltúni 13.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 13G
á Landspítalanum við Hringbraut.
Magnúsína Guðmundsdóttir,
Guðmundur Ólafsson, Lára Erlingsdóttir,
Sjöfn Ólafsdóttir, Erlingur Hjaltason,
Guðrún Ólafsdóttir, Magnús Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs eigin-
manns míns, föður, tengdaföður og afa,
SIGURÐAR HARALDSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks krabbameins-
deilda LSH, líknardeildar og heimahjúkrunar
Karitas.
Jóna Guðjónsdóttir,
Ólafur Arinbjörn Sigurðsson, Kristín Eysteinsdóttir,
Aðalheiður Sigurðardóttir, Ingvar Tryggvason,
Karólína Ólafsdóttir,
Lovísa Ólafsdóttir,
Elísabet Ólafsdóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og dóttir,
KRISTÍN GUNNARSDÓTTIR
kennari,
Grænagarði 5, Keflavík,
áður til heimilis í Bolungarvík,
lést í faðmi fjölskyldunnar á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja aðfaranótt mánudagsins
30. júní.
Útförin fer fram frá Hólskirkju í Bolungarvík laugardaginn
12. júlí kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag
Suðurnesja.
Fyrir hönd aðstandenda,
Benedikt Kristjánsson,
Ragnhildur Helga Benediktsdóttir,Hagbarður Marinósson,
Kristján Heiðberg Benediktsson, Ásdís Viggósdóttir,
Aron Ívar Benediktsson,
Helga Guðmundsdóttir.
Elsku amma okk-
ar er dáin. Tilfinn-
ingin er ólýsanleg
og skrítin og mjög
svipuð því þegar afi
minn í móðurættina lést fyrir
tveimur árum. Það er sama
hversu mikið ég hélt að ég væri
tilbúin og búin að sætta mig við
þetta, það er ekkert sem undir-
býr mann fullkomlega fyrir áfall-
ið að missa svona nákominn aðila.
Ég mun aldrei gleyma stundun-
um sem við áttum saman, hvort
sem það eru minningarnar úr
sumarbústaðnum þegar við vor-
Ragnhildur
Gunnarsdóttir
✝ RagnhildurGunnarsdóttir
(Ransí) fæddist 21.
júní 1934. Hún lést
29. júní 2014. Útför
hennar fór fram 8.
júlí 2014.
um yngri eða sunnu-
dagarnir á Snorra-
brautinni, þær eru
allar jafn mikilvæg-
ar. Fallegasta minn-
ingin er líklega frá
því í Keflavík fyrir
tæpum fjórum árum
þegar amma og afi
komu upp á flugvöll
að hitta yngsta son
sinn eftir langa, en
gleðilega, fjarveru.
Eftir nokkurra áratuga löng
veikindi sonarins get ég ekki lýst
því með orðum hvað ég er fegin
að hún hafi fengið að upplifa
nokkur ár með öll fimm börnin
sín heilbrigð. Ég mun alltaf muna
og ég mun alltaf sakna. Hún var
yndisleg manneskja sem ég var
heppin að fá að eiga sem ömmu,
takk fyrir allt.
María.