Morgunblaðið - 16.10.2014, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. OKTÓBER 2014
✝ SteingrímurBenediktsson
húsasmíðameistari
fæddist 28. maí
1929 á Blönduósi í
A-Húnavatnssýslu.
Hann lést 8. októ-
ber 2014.
Foreldrar Stein-
gríms voru Bene-
dikt Helgason, f.
2.október 1877, d.
28. apríl 1943, og
Friðrikka Guðrún Þorláks-
dóttir, f. 11. desember 1886, d.
18. apríl 1973. Steingrímur var
yngstur þrettán systkina, en þau
voru: Jóhanna Helga, f. 1908, d.
1989. Zóphanías Elínberg, f.
1909, d. 1986. María, f. 1910, d.
1999. Ingigerður Friðrika, f.
1911, d. 2004. Jón Benedikt, f.
1912, d. 1981. Helgi Guð-
mundur, f. 1914, d. 1982. Gísli
Sigurbjörn, f. 1915, d. 1994. Að-
alheiður Rósa, f. 1917, d. 2010.
Þórður, f. 1919, d. 1977. Mar-
grét, f. 1921, d. 2011. Guðrún
Áslaug, f. 1924, d. 2001. Sig-
urlaug Ingibjörg, f. 1927, d.
1930.
Steingrímur kvæntist 31. des-
ember 1950 Margréti Alberts-
dóttur, f. 20. maí 1926, d. 19.
býlismaður Gísli Þór Jónsson,
börn þeirra eru Flóki og Stein-
unn. Guðrúnu, f. 13.3. 1984,
maki Steinn Sigurðsson, börn
þeirra eru Hrefna Líf og Hauk-
ur. Selmu, f. 23.6. 1988, maki Ei-
ríkur Magnússon. 3) Sigrún, f.
25.1. 1952, maki Ólafur S. Vil-
hjálmsson, þau eiga þrjú börn,
Steingrím Þór, f. 10.10. 1974,
Berglindi, f. 4.6. 1977, og Mar-
gréti, f. 27.5. 1985, sambýlis-
maður hennar er Hallur Ólafs-
son. 4) Steingrímur Grétar, f.
14.11. 1954, sambýliskona Krist-
ín Þ. Þórarinsdóttir, börn Stein-
gríms af fyrra hjónabandi eru
Jóhanna Sigríður, f. 4.10. 1976,
dóttir hennar er Kristín Ösp,
Hjörtur Snær, f. 29.11. 1980,
dóttir hans er Sóley Birta, og
Garðar Hrafn, f. 15.7. 1986. Auk
þess á Kristín Þórarin Ragnar,
Sævar og Stellu Sólveigu frá
fyrra hjónabandi. 5) Björk, f.
23.11. 1962, maki Gústaf Bjarki
Ólafsson, þau eiga þrjú börn,
Örnu Rún, f. 1.4. 1987, sambýlis-
maður hennar er Axel Kaaber,
Ólaf, f. 27.3. 1989, sambýliskona
hans er Rut Arnfjörð, og Stein-
grím, f. 17.3. 1995.
Steingrímur lærði húsasmíð-
ar og lauk meistararéttindum
árið 1953. Hann stofnaði fyr-
irtæki ásamt Knúti Kristjáns-
syni, Knút og Steingrím hf.
Steingrímur verður jarðsung-
inn frá Hafnarfjarðarkirkju í
dag, 16. október 2014, og hefst
athöfnin kl. 13.
október 2012. For-
eldrar hennar voru
Albert Erlendsson
verkamaður, f.
1896, og Ingibjörg
Þórðardóttir, f.
1894. Margrét og
Steingrímur eign-
uðust fimm börn.
Þau eru: 1) Albert
Már, f. 6.4. 1949,
maki Ester Jó-
hannsdóttir, saman
eiga þau Maríu Ósk, f. 22.5.
1978, sambýlismaður Hermund-
ur Sigurðsson, dætur þeirra eru
Aníta Ester og Elísa Ósk. Sonur
Alberts af fyrra sambandi er
Jón Vífill, f. 3.3. 1973, kvæntur
Guðrúnu Fanneyju Júlíusdóttur,
börn þeirra eru Styrmir Davíð,
Elma Lilja og Guðrún Frið-
rikka. 2) Benedikt Rúnar, f.
25.5. 1950, maki Kolbrún Sig-
urðardóttir, þau eiga fimm dæt-
ur: Margréti, f. 4.5. 1971, maki
Pétur Hafliðason, saman eiga
þau Benedikt og Snædísi Björk,
auk þess á Pétur son, Hafliða
Þór, frá fyrra sambandi. Jen-
nýju Ýri, f. 30.4. 1974, maki
Ágúst Þórhallsson, börn þeirra
eru Kolbrún Elma og Magni
Leon. Hlín, f. 6.5. 1981, sam-
Það er margt sem fer um hug-
ann þegar ég kveð hann pabba
minn. Stórum kafla í lífinu er lokið
en margar góðar minningar sitja
eftir. Hann pabbi fæddist á
Blönduósi, hann var yngstur 13
systkina. Þröngt var í búi eins og
víða á þessum árum. Níu ára var
hann sendur í sveit til að vinna fyr-
ir mat sínum. Fimmtán ára fór
hann suður og byrjaði að vinna í
byggingavinnu en vorið eftir
komst hann á samning í húsasmíði
og í kjölfarið fór hann í Iðnskól-
ann. Á þessum tíma bjó pabbi með
systkinum sínum sem héldu mikið
saman. Pabbi var alla tíð mikill
framkvæmdamaður og verkmað-
ur góður. Hann stofnaði ásamt
Knúti Kristjánssyni fyrirtækið
Knútur og Steingrímur og unnu
þeir saman í mörg ár. Oftar en
ekki var ég spurð að því hvort ég
væri dóttir Knúts og Steingríms,
svo samrýmdir voru þeir félagarn-
ir.
Þrátt fyrir miklar annir var
alltaf reynt að finna tíma til að
fara í sumarfrí og var þá farið
norður eða austur á land til að
heimsækja systkini hans og ætt-
ingja okkar. Þrátt fyrir bílveikina í
mér voru þetta skemmtilegar
ferðir sem standa upp úr í minn-
ingunni og þarna fékk ég tækifæri
til að kynnast frændfólki mínu.
Einnig voru margar ferðir farnar í
Mávahlíðina í heimsókn til ömmu
Guðrúnar og Mæju frænku og
fjölskyldu. Eftir að pabbi hætti í
rekstri sem byggingaverktaki
ákváðu þau mamma að taka að sér
umsjón með sumarbústöðum og
félagsheimili sjómanna að Hraun-
borgum í Grímsnesi. Þar fengu
barnabörnin oft að dvelja og var
það mikil upplifun enda margt
spennandi við að vera. Þeim líkaði
staðurinn svo vel að úr varð að þau
festu kaup á ófullgerðum sumar-
bústað sem pabbi kláraði með sínu
lagi og þau gerðu að sínum sælu-
reit. Í Röðli nutu þau sín og eign-
uðust marga góða vini. Öll tæki-
færi voru nýtt til þess að fara
austur og var síðasta sumar engin
undantekning. Pabbi var ekki ein-
ungis mikill smiður, hann var líka
listamaður af guðs náð og gerði
hann fjölmörg trélistaverk, inni og
úti. Alltaf vann hann út frá
ákveðnum hugmyndum og fékk
hvert verk sitt nafn. Ekki má
gleyma öllu því sem hann smíðaði
fyrir barnabörnin, leikföng, rúm
og fleira. Eftir að mamma veiktist
og lést sýndi pabbi á sér nýja hlið
og var hann ótrúlega duglegur að
sjá um allt sem snéri að heimilis-
haldinu.
Hann hafði skoðun á flestu og
fylgdist vel með allt þar til yfir
lauk. Sérstaklega fannst honum
gaman að ræða við unga fólkið sitt
um það sem það tók sér fyrir
hendur í námi og starfi. Hann
stundaði laugarnar reglulega þar
sem hann hitti félagana og einnig
fór hann alltaf í sinn daglega
göngutúr og hélt sér þannig gang-
andi eins og hann sagði. Oftar en
ekki kom hann við á Smyrlahraun-
inu í smá spjall og kaffisopa og á
ég eftir að sakna þeirra stunda.
Ég kveð með þakklæti í huga fyrir
að hafa átt jafn traustan og góðan
pabba. Blessuð sé minning hans.
Björk Steingrímsdóttir.
Eftir að afi Steini hætti að
vinna var hann alla virka vetrar-
daga í smíðakjallaranum á
Smyrlahrauninu, æskuheimili
mínu, sem hann sjálfur byggði og
bjó í ásamt ömmu þar til foreldrar
mínir fluttu inn. Þar voru bræður
mínir reyndar meiri fastagestir en
ég sjálf, en alltaf þótti mér jafn
gaman að kíkja niður til afa, fá að
sópa gólfið eða horfa á hann saga,
hefla, mála og pússa hin ýmsu
listaverk og húsgögn. Þess vegna
man ég sérstaklega eftir því að
eitt haustið þegar mér var mein-
aður aðgangur að kjallaranum. Ég
móðgaðist mjög enda hafði ég
mátt vera þarna eins mikið og ég
vildi fram að því. En á aðfangadag
jóla fékk ég svo stærsta pakka
sem ég hef nokkru sinni fengið.
Ég varð hálffeimin við þennan
stóra pakka en þegar ég opnaði
hann kom í ljós flottasta dúkkuhús
sem ég hafði nokkru sinni séð. Afi
hafði þá smíðað, málað og teppa-
lagt dúkkuhús fyrir okkur yngstu
frænkurnar af mikilli list.
Bústaðurinn Röðull er þó að
mínu mati hans stærsta listaverk,
hann var og er heimurinn hans
afa. Þar dvöldu þau amma öll sum-
ur sem ég man eftir. Ævintýrin
gerðust þar þegar við barnabörn-
in vorum lítil, afi lét okkur alltaf
passa að stíga ekki á mosann en
annars voru okkur allar ferðir
frjálsar í sveitinni. Landið er fal-
legt og gróið, fullt af skúlptúrum,
stígum og fuglahúsum eftir afa.
Þar held ég að afa hafi liðið best,
sitjandi í sólskálanum eftir dags-
verkið, með aðeins tvær neðstu
tölurnar á skyrtunni hnepptar að
ræða allt á milli himins og jarðar.
Það vill líka svo vel til að það er
alltaf sól í Grímsnesinu.
Hann talaði oft um að hafa lifað
tímana tvenna. Hann lét skrifa
niður fyrir sig æskuminningar
sínar sem hann svo prentaði fyrir
okkur í fjölskyldunni. Fyrir mér
eru þetta mikilvægar upplýsingar
sem hjálpa til við að skilja upp-
vaxtarár afa. Í ritinu talar hann
meðal annars um það þegar fyrst
kom rafmagn á æskuheimili hans
á Blönduósi. Það var því kannski
ekki skrýtið þegar ég birtist einu
sinni á heimili hans og ömmu með
skanna til að skanna inn gamlar
slide-myndir að hann hafi setið
áhugasamur við hlið mér og ekki
botnað neitt í því hvernig mynd-
irnar komust úr skannanum í
gegnum snúruna og yfir í tölvuna
hjá mér.
Hann hafði þó mikinn áhuga á
því að skilja þetta undratæki til
hlítar en því miður gat ég ómögu-
lega útskýrt þetta nógu vel fyrir
honum. Hann fylgdist alla tíð vel
með fréttum og var áhugasamur
um nýjungar.
Ég held ég sé ekki að ýkja með
því að segja að ég hafi aldrei
kynnst sjálfstæðari manni en hon-
um afa mínum. Hann var maður
sem tvínónaði ekki við hlutina, ef
honum datt eitthvað í hug þá
þurfti það að gerast strax í dag
enda ekki eftir neinu að bíða.
Hann var mikill reglumaður,
nægjusamur, algjör snyrtipinni og
mjög vanafastur. Hann stóð sig
vel þegar amma fór á Sólvang, sá
algjörlega um sig sjálfur og gekk í
öll verk sem hún hafði áður séð um
(nema kannski kökubaksturinn)
ásamt því að heimsækja hana alla
daga.
Ég er þakklát fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Arna Rún.
Elsku afi, núna er komið að
kveðjustund. Ég kveð þig með tár
í augum og kökk í hálsi en reyni að
vera mjög sterk eins og þú varst
alltaf og held áfram með ferðalag
lífsins.
Þú hefur alla tíð verið svo iðinn
og flinkur í höndunum. Ég sit í
herberginu mínu og lít í kringum
mig, minningarnar eru alls staðar,
á veggnum hangir fallegi spegill-
inn sem þú smíðaðir handa mér og
á hægri hönd hangir myndin sem
þú málaðir af fallegum fossum á
góðviðrisdegi þegar þú ákvaðst að
dreifa huganum þegar amma var
orðin mjög veik, allir í fjölskyld-
unni eiga mynd eða listaverk eftir
þig, elsku snillingurinn minn.
Ég man ein jólin þegar ég var
mjög lítil, ég gekk inn í stofu og sá
þennan stóra pakka. Mikið rosa-
lega var ég spennt að opna hann, í
pakkanum var stórt handsmíðað
barbie-hús eftir sjálfan afa minn.
Húsið var teppa- og parketlagt og
málað í fallegum litum, þetta var
sko besta jólagjöfin og hún gleym-
ist aldrei, en þessi jólin smíðaðir
þú ekki þetta eina hús heldur vor-
um við fleiri sem fengum að njóta
þeirra.
Þér þótti alltaf svo gaman að
segja sögur, í hvert sinn sem ég
heimsótti þig varst þú með nýja
skemmtilega sögu sem ég hafði
aldrei heyrt áður, þú varst ákveð-
inn maður en alltaf mjög stutt í
grínið hjá þér. Einnig hafðir þú
mikinn áhuga á íþróttum og fylgd-
ist spenntur með öllum keppnum í
sjónvarpinu.
Elsku afi, í Röðli þótti þér sko
gott að vera. Bústaðurinn sá var
þinn kyrrðarstaður, mikið rosa-
lega varst þú búinn að gera allt
fallegt í kringum bústaðinn, búinn
að skreyta lóðina með listaverk-
unum þínum og setja stíg um allt
vegna þess að það mátti sko alls
ekki stíga á mosann, ég hugsa allt-
af til þín í hvert skipti sem ég
labba í hrauni og stíg óvart á
mosa. Ekki má ég heldur gleyma
að tala um dýrin, mikið rosalega
varst þú mikill dýravinur og þú
hafðir mikla ánægju af því að
horfa á fuglana, sjá þá gera sér
hreiður, baða sig og einnig pass-
aðir þú vel upp á að þeir væru allt-
af með nægan mat. Ég mun halda
áfram að fara upp í Hraunborgir
og rifja upp allar góðu minning-
arnar þaðan með ykkur ömmu.
Síðustu mánuði þegar við
ræddum saman þá tók ég eftir því
að þú þekktir mig í raun betur en
ég þekki sjálfa mig og þú ráðlagðir
mér með ýmsa hluti varðandi lífið,
ég kann virkilega vel að meta það.
Mig langar að enda þetta á að
láta þig vita að mig dreymdi ykkur
ömmu stuttu eftir að þú kvaddir.
Þið genguð inn í íbúðina mína og
beint inn í herbergið mitt og héld-
ust í hendur. Þið sögðuð mér að
ykkur liði mjög vel. Takk fyrir all-
ar góðu stundirnar sem við áttum
saman, elsku afi, knúsaðu ömmu
frá mér.
Ykkar barnabarn,
Margrét Ólafsdóttir.
Elsku afi, vinur minn og fyrir-
mynd. Ég get svo sannarlega sagt
með stolti að í mínum augum
varstu sannur afi. Ef það væri
mynd við hliðina á orðinu afi í
orðabókinni þá væri þar mynd af
þér.
Það er ekki sjálfsagt að búa til
ævintýri fyrir barnabörnin sín og
frá mínum fyrstu minningum var
alltaf gaman að fá að vera með
þér, þú náðir að gera allt svo
spennandi þar sem þú blést miklu
lífi, ást og list í allt sem þú tókst
þér fyrir hendur, hvort sem það
var þegar við fengum að gista,
fara í ferðalög með ykkur út á
land, vera hjá ykkur í Hraunborg-
um, þar sem þú og amma voruð
hjartað í sveitinni, eða að horfa á
þig smíða niðri í kjallara, þar sem
allt lék í höndum þér, hvort sem
voru húsgögn eða listaverk.
Sögur þínar eru ómetanlegar,
fórst ungur að vinna og barðist
fyrir þínu þrátt fyrir ungan aldur,
vannst tímunum saman, eignaðist
5 börn, mun fleiri barnabörn og
barnabarnabörn. Eftir þig standa
margar tignarlegar byggingar
sem þú reistir í gegnum tíðina hér
í Hafnarfirði.
Það var yndislegt að horfa á ást
ykkar ömmu blómstra, þú varst
hennar herramaður og stóðst við
hlið hennar hvern dag þar til hún
kvaddi þennan heim. Ást ykkar og
þrautseigja hefur kennt mér
margt.
Afi minn, þú varst ávallt tein-
réttur í baki, snyrtilegur til fara
og tignarlegur maður og ég var
stolt að kynna þig fyrir nýju fólki.
Mikið var ferðast um heiminn
og sótt í sólina á veturna. Þú
hlakkaðir alltaf til komu lóunnar á
vorin sem þýddi að þú gætir farið
upp í Röðul þar sem þú bjóst til
yndislegan sælureit sem við fjöl-
skyldan eigum margar skemmti-
legar minningar frá. Stoltur af
landi og þjóð flaggaðir þú fánan-
um hvern einasta dag. Þar undir
þú þér best og allt sem þú snertir
gerðir þú fallegra og betra.
Ég mun sakna þín meira en ég
get sagt í fáeinum orðum, elsku afi
minn. Síðustu árin höfum við eytt
tímum saman að ræða um fortíð-
ina, framtíðina og deildum sögum
af okkar ævintýrum. Það er minn
heiður að halda áfram sögum þín-
um og lífsins lærdómi í gegnum
ókomna tíð.
Ég mun bera styrk þinn og
stolt sem leiðarljós. Nú heldur þú
áfram í enn eitt ævintýrið þar sem
þú ferðast ekki einn því nú heldur
þú í hönd ömmu Möggu a ný.
Góða ferð, afi minn, ég elska
þig.
Berglind Ólafsdóttir.
Elsku afi minn, það er sérstök
tilfinning að setjast niður og skrifa
minningargrein um þig.
Ég minnist okkar skemmtilegu
stunda, sem voru ófáar í þau tæp
tuttugu ár sem ég fekk að njóta
samvista þinna. Þú varst mér svo
miklu meira en frábær afi, því þú
varst einnig traustur vinur og
mikil fyrirmynd. Við byrjuðum
snemma að bralla saman og mínar
fyrstu minningar um þig voru
niðri í kjallara heima á Smyrla-
hrauninu. Ég var fljótur að hlaupa
niður í kjallara þegar ég sá að þú
varst kominn til að smíða eitt af
þínum undurfögru listaverkum.
Ég hjálpaði þér eins og ég gat og
þú kenndir mér alltaf meira og
meira. Ég var með smíðaaðstöðu
við hliðina á þér og bjó til alls kyns
hluti sem þú hjálpaðir mér með.
Þetta var eitt stórt ævintýri fyrir
strákgutta að fá að taka þátt í. Ég
gleymi seint deginum þegar þú
gafst mér kassabílinn sem þú
smíðaðir fyrir mig. Hann var mik-
ið notaður og krakkarnir í hverf-
inu öfunduðu mig sko ekkert smá
mikið af bílnum, sem var meira að
segja með flautu.
Stundirnar uppi í sumarbú-
staðnum Röðli eru mér einnig
ógleymanlegar. Það var ólýsan-
lega gaman að fara með ykkur
ömmu upp í bústað yfir helgina og
gera allt sem því fylgdi. Við fórum
oftar en ekki í golf saman, lékum
okkur saman í fótbolta í garðinum,
fórum í mini-golfið sem þú byggð-
ir uppi í félagsheimili, skelltum
okkur í pottinn og sóttum blaðið á
morgnana upp á Minni-Borg.
Við horfðum á marga íþrótta-
leiki saman, einna helst hand-
boltaleiki. Þér fannst mjög gaman
að fylgjast með leikjunum og
komst þér vel fyrir áður en leik-
urinn hófst. Það var líka gaman
hvað þú sýndir mikinn áhuga á því
hvernig mér gengi í boltanum og
varst duglegur að spyrja um það.
Það var gaman að vera með
þér, afi, þú sást hlutina oft öðruvísi
en aðrir. Þú varst mikill húmoristi
og fékkst mig alltaf til að hlæja
þegar ég kom í heimsókn. Það er
hægt að læra heilmikið af þér, afi.
Hjá þér var alltaf allt í röð og
reglu, þú vildir ekkert múður,
varst alltaf tilbúinn að útskýra
hlutina fyrir mér, sagðir hlutina
eins og þeir voru og lagðir hart að
þér í lífi og starfi.
Ég kveð þig með miklum sökn-
uði en um leið veit ég að þú ert
kominn á betri stað, stað sem þú
vildir komast á, til ömmu.
Steingrímur Gústafsson.
Afi Steini, eins og við barna-
börnin kölluðum hann alltaf, hefur
nú yfirgefið þessa jarðvist. Afi var
einstaklega duglegur og eljusam-
ur maður. Hann rak byggingafyr-
irtæki ásamt félaga sínum með
miklum glæsibrag til fjölda ára.
Eftir að þeir seldu fyrirtækið tók
við nýtt ævintýri hjá afa mínum og
ömmu. Þessi samrýndu hjón tóku
að sér að sjá um rekstur og við-
hald Hraunborga í Grímsnesi yfir
sumartímann. Það var algjör
paradís fyrir okkur barnabörnin
að fá að dvelja í Hraunborgum hjá
þeim en þar var m.a. félagsheimili,
sundlaug, sjoppa og mínígolfvöll-
ur sem afi hannaði og smíðaði
sjálfur.
Afi og amma heilluðust svo af
Grímsnesinu að þau ákváðu að
kaupa sér sumarbústað þar sem
þau skírðu Röðul. Gerðu þau bú-
staðinn og nánasta umhverfi að
miklum sælureit og gróðursettu
ógrynni af trjám. Röðull var griða-
staður þeirra hjóna og svo afa alla
tíð.
Afi var hávaxinn og myndarleg-
ur maður, mikið snyrtimenni, allt-
af vel tilhafður og alltaf á stífbón-
uðum bíl.
Ljúfar minningar koma upp í
hugann þegar ég hugsa til baka
um stundirnar sem ég átti heima
Steingrímur
Benediktsson
Það er alltaf erfitt að kveðja
einhvern sem maður elskaði
ofsalega mikið, eftir stendur
maður með tómarúm sem aldrei
verður hægt að fylla, en elsku afi
minn ég veit að þér líður betur
núna.
Ég var svo heppin að fá að
eyða æskuárunum með afa mín-
um þar sem hann var á efri hæð-
inni í Deildarásnum, en þá bjugg-
um við fjölskyldan á neðri
hæðinni hjá ömmu og afa. Það
var oft sem ég man eftir mér
vera að labba upp stigann til að
fara upp í rúm til ömmu og afa
um helgar til að kúra með þeim,
þar fékk ég alltaf hlýjar og góðar
móttökur.
Endalaust af skemmtilegum
sögum af okkur afa kemur til mín
við þessi skrif, við brölluðum svo
mikið saman, hvort sem það var
uppi í sumarbústað, við Rauða-
vatn með Goldie eða jafnvel bara
heima við, við vorum ofsalega
góðir vinir og gerðum svo sann-
arlega margt saman, afi var t.d.
Jónatan Sveinsson
✝ JónatanSveinsson
hæstarétt-
arlögmaður fædd-
ist í Ólafsvík 18.
febrúar 1934.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni 29. september
2014.
Útför Jónatans
fór fram frá Ár-
bæjarkirkju 9.
október 2014.
afskaplega duglegur
að lesa fyrir mig á
yngri árum og var
farið yfir margar
bækur, einna best
man ég eftir bókinni
um Dísu ljósálf, en
hún var í miklu uppá-
haldi hjá okkur og
lásum við hana aftur
og aftur, þá sérstak-
lega var hún tekin
upp á aðfangadag til
þess að dreifa huganum á meðan
óþolinmóða ég beið eftir því að fá
að opna pakkana.
Ég er svo þakklát fyrir allar
þær stundir sem við áttum sam-
an og þann tíma sem ég fékk með
þér, þið amma hafið alltaf verið
mér svo góð, ég er svo glöð að
hafa fengið að vera svona stór
hluti af lífi ykkar og hvað þið tók-
uð vel á móti mér.
Hlýjar og fallegar minningar
munu munu ylja mér um ókomna
tíð, ég á alltaf eftir að sakna þín
afi minn. Hvíldu í friði og knús-
aðu svo Óla afa frá mér líka.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Alexandra G.
Frímannsdóttir.