Morgunblaðið - 16.10.2014, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. OKTÓBER 2014
✝ Jóhanna PálínaKarlsdóttir
fæddist í Hafsteini
á Stokkseyri 21.
nóvember 1925.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 5. október
2014.
Foreldrar henn-
ar voru Karl Frí-
mann Magnússon,
f. 4.10. 1886, d.
30.1. 1944, og Kristín Tóm-
asdóttir, f. 4.6. 1888, d.12.2.
1967. Systkini Jóhönnu eru Karl
Magnús, f. 1.9. 1911, d. 17.3.
1938, Sigríður Bjarney, f. 1.3.
1913, d. 16.9. 1998, Karítas, f.
12.3. 1914, d. 18.5. 2001, Svan-
laug, f. 10.7. 1915, d. 14.6. 1920,
Margrímur Svanur, f. 2.8. 1922,
d. 30.3. 2013, Tómas, f. 20.11.
valdur Kjartansson, þau eiga
tvær dætur, tvo syni og 9 barna-
börn. 5) Sigurvin Ægir, f. 25.
september 1956, kvæntur Berg-
þóru Sigurjónsdóttur, þau eiga
fjóra syni og sjö barnabörn. 6)
Ólöf, f. 12. október 1958, gift
Halldóri Rúnari Þorkelssyni,
þau eiga tvær dætur, tvo syni og
5 barnabörn. 7) Dröfn, f. 9. jan-
úar 1961, hún á þrjár dætur,
einn son og eitt barnabarn. 8)
Karitas, f. 2. nóvember 1963,
gift Tryggva B. Tryggvasyni,
þau eiga tvær dætur og þrjú
barnabörn.
Sigurvin og Jóhanna hófu bú-
skap í Reykjavík og byggðu síð-
ar húsið að Vesturbraut 11 í
Keflavík og bjuggu þar allan
sinn búskap, síðustu 3 æviár sín
bjó hún að Hlévangi í Keflavík.
Jóhanna lærði kjólasaum og
starfaði við það ásamt hús-
mæðrastörfum. Hún starfaði við
fiskvinnslu síðustu starfsárin.
Útför Jóhönnu verður gerð
frá Keflavíkurkirkju í dag, 16.
október 2014, og hefst klukkan
13.
1923, d. 27. 11.
2008, Ólöf, f. 12.1.
1927, d. 5.10. 2003
og Sesselja Mar-
grét, f. 19.1. 1929.
Jóhanna giftist, 21.
apríl 1946, Sig-
urvini Sveinssyni, f.
9. júní 1925, d. 27.
desember 2004.
Börn þeirra eru: 1)
Kristín, f. 7. desem-
ber 1945, d. 25. jan-
úar 2012, maki Hreinn Stein-
þórsson. þau eiga þrjá syni og
11 barnabörn. 2) Kristrún, f. 6
ágúst 1948, d. 9. janúar 2005,
maki Leo George, þau eiga einn
son og 2 barnabörn. 3) Haf-
steinn, f. 1. júní 1951, hann á
þrjár dætur og tvö barnabörn.
4) Jóhanna Svanlaug, f. 25. apríl
1954, d. 20. júlí 2012, maki Þor-
Elsku yndislega mamma mín,
þú varst alltaf til staðar fyrir mig
og stóðst alltaf við bakið á mér.
Ég veit ekki hvar ég væri í dag án
þín elsku mamma mín, en þú
varst mín besta fyrirmynd og ég
lærði svo ótrúlega margt af þér,
mér þykir svo vænt um alla góðu
tímana sem við áttum saman. Þú
varst ávallt tilbúin að hjálpa mér
og að veita öðrum hjálparhönd,
svona dugleg og flott mamma
varstu.
Það var ekkert skemmtilegra
en að læra að prjóna með þér og
mér þykir afar vænt um að þú
skyldir hjálpa mér með skírnar-
kjólinn hjá fyrsta barnabarni
mínu sem þú varst svo stolt af
þegar hún kom í heiminn í desem-
ber.
Nú ertu farin og ég veit að ég á
eftir að sakna þín á hverjum degi
en ég er þakklát fyrir góðar
stundir með þér og þær minning-
ar lifa.
Þó er eins og yfir svífi
enn og hljóti að minna á þig
þættirnir úr þínu lífi,
þeir, sem kærast glöddu mig.
Alla þína kæru kosti
kveð ég nú við dauðans hlið,
man, er lífsins leikur brosti
ljúfast okkur báðum við.
(Steinn Steinarr)
Dröfn Sigurvinsdóttir.
Elsku mamma mín, þá ertu
farin til hans pabba, Kristínar,
Kristrúnar (Dúddýjar) og Svönu.
Ég veit að þau hafa tekið vel á
móti þér. Ekki grunaði mig það
þegar ég kom til þín í heimsókn á
mánudeginum og þú varst að
prjóna eins og venjulega, enda
var það það skemmtilegasta sem
þú gerðir, að það væri í síðasta
sinn sem ég sæi þig með prjóna.
Og þú fékkst hann Hrein til þess
að skutlast með til Reykjavíkur
eftir garni. Ég vil bara þakka þér
fyrir allar yndislegu stundirnar
með þér, þú varst alltaf svo kát og
hress og einstaklega lífsglöð, það
var alveg sama hvað gekk á, þú
sagðir bara ef þú veiktist: „Við
hendum þessu bara út á sjó.“ Við
Rúnar fluttum til ykkar á neðri
hæðina og þar áttum við góðar
stundir saman, borðuðum oft
saman, fórum í sumarbústað sam-
an, svo ekki sé minnst á ferðina
okkar allra til Kanarí þegar Rún-
ar varð fimmtugur, það var
ógleymanleg ferð, en það var
jafnframt síðasta ferð ykkar
pabba til Kanarí. Svo eftir að
pabbi dó þá varðst þú orðin ein en
alltaf jafnjákvæð. Kristín og
Hreinn komu til þín á hverjum
degi og brölluðuð þið margt sam-
an.
Svo varð það úr að þú fórst á
Hlévang og undir þú þínum hag
vel þar, eignaðist margar góðar
vinkonur þar með sama áhuga-
mál, prjónaskapinn, og sakna þær
þín örugglega núna. Ég veit að
faðir þinn hefur komið og sótt þig
til að vera í afmælinu sínu þennan
dag, 5. október, en slíkt hið sama
gerði hann er hann sótti systur
þína hana Ólöfu á sínum tíma fyr-
ir hartnær ellefu árum. Elsku
mamma mín, ég á eftir að sakna
þín mjög mikið en ég veit að þér
líður betur núna enda komin til
þeirra sem þér þótti hvað vænst
um.
Þín dóttir
Ólöf Sigurvinsdóttir (Olla).
Elsku mamma, það er svo ótrú-
legt að þú ert ekki lengur hjá okk-
ur þar sem þú kvaddir okkur með
svo stuttum fyrirvara. Aðeins
rúmlega viku áður en kallið kom
var ég hjá þér á Hlévangi að
kveðja þig þar sem við Tryggvi
vorum að fara til Orlando. Þú
varst eins og alltaf svo róleg og
samgladdist okkur innilega yfir
því að við værum að fara í frí. Þú
varst með prjónana þína að
prjóna á ömmu/langömmubörnin
sem þú varst svo stolt af. Afkom-
endur orðnir 73 og þú varst svo
hamingjusöm og þakklát hve fjöl-
skyldan var orðin stór. Handa-
vinnan lék í höndunum á þér og
fylgdist þú vel með öllum nýjung-
um og varst alltaf að gera eitt-
hvað spennandi. Við fylgdumst
vel með framleiðslunni og hafði
starfsfólk á Hlévangi orð á því
hve snögg þú varst að prjóna og
um leið og flíkin var klár varstu
alltaf strax komin með eitthvað
nýtt á prjónana. Þú varst líka
snillingur að sauma fatnað og
man ég eftir því sem barn þegar
við vorum háttuð að saumavélin
gekk langt fram eftir nóttu; þar
sem heimilið var stórt var vinnu-
dagurinn oft langur. Þegar nýr
dagur rann upp vorum við kölluð í
mátun svo þú gætir haldið áfram
næst þegar þú hefðir lausan tíma.
Við hannyrðirnar sönglaðir þú
alltaf og höfðum við mjög gaman
af því að hlusta á þig.
Þú varst snillingur í eldhúsinu
og að reiða fram veislu á stuttum
tíma fyrir alla fjölskylduna var
ekki mikið mál. Við eigum ynd-
islegar minningar um jólin þegar
við komum saman hjá ykkur á
Vesturbrautinni á jóladag í tugi
ára. Við borðuðum saman kalkún
og meðlæti, jólasveinar komu í
heimsókn, dansað var í kringum
jólatréð og allir krakkarnir fóru
heim með pakka. Þessi dagur var
alveg einstakur hjá okkur og þið
pabbi svo samhent við allan und-
irbúning og vilduð halda þessari
hefð eins lengi og heilsa ykkar
leyfði.
Ég á svo margar minningar um
utanlandsferðir, sumarbústaðar-
ferðir og svo öll heimboðin þar
sem við elduðum saman og tekið
var í spil. Þú varst alltaf svo já-
kvæð og ef minnst var á að
skreppa í bíltúr, helgarferð eða í
leikhús þá varst þú alltaf til í að
koma með.
Elsku mamma, ég veit að það
hefur verið tekið vel á móti þér
hinumegin og nú ertu komin til
pabba, Kristínar, Dúddýjar og
Svönu. Ég kveð þig með miklum
söknuði en líka þakklæti yfir að
hafa fengið að eiga þig í öll þessi
ár. Þú ert besta mamma í heimi,
takk fyrir samveruna og allt sem
þú hefur gert fyrir mig og fjöl-
skyldu mína.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Þín dóttir,
Karitas Sigurvinsdóttir.
Ekki átti ég von á því, rétt að
verða sautján ára, ungur maður á
mínum fyrsta degi í vinnu í HF
Keflavík, að kynnast tilvonandi
tengdamóður minni henni Jó-
hönnu. En það var staðreynd.
Mín fyrstu kynni af henni voru að
þarna væri á ferð harðdugleg og
vinnusöm kona sem hún var alla
tíð. Að vinna úti frá stórum hópi
barna var örugglega ekki auðvelt
mál. Jóhanna var mér alla tíð eins
og móðir og fannst mér hún oft
beina orðum sínum til mín á þann
veg að hún væri að tala við einn af
sonum sínum og var ég ákaflega
ánægður með það. Við Olla byrj-
uðum okkar búskap í skúrnum
hjá Jóhönnu og Venna, oft pass-
aði hún fyrir okkur og hjálpuðu
þau okkur oft á meðan við vorum
að koma undir okkur fótunum.
Jóhanna var myndarkona í öllu
sem hún tók sér fyrir hendur, þó
var sauma- og prjónaskapur
hennar ær og kýr, enda snillingur
í þeim efnum. Ég á rauðu lopa-
peysuna sem hún prjónaði á mig
fyrir mörgum árum og ullarvett-
linga og sokka góða sem ylja mér
um kroppinn á köldum dögum.
Margs er að minnast þegar mað-
ur fer að rifja upp hin og þessi at-
vik, þó er mér einstaklega minn-
isstæð orðaruna sem hún viðhafði
þegar við spiluðum Sequence-
spilið þar sem maður þurfti að
safna í raðir en þegar hún eitt
sinn fékk röð þá sagði hún „tú-
mata, túmata, túmata“. Og enn
þann dag í dag nota börnin henn-
ar og barnabörnin þessa setningu
þegar spilið er spilað. Jóhanna
þurfti að takast á við erfið verk-
efni á síðustu tíu árum, að missa
eiginmann og þrjár dætur, mikið
var lagt á eina manneskju, en allt-
af stóð hún upp sterkari og sterk-
ari. Jóhanna var snillingur í mat-
argerð, svo maður tali nú ekki um
jólaísinn og frómasinn sem var
stór partur af jólahefð fjölskyld-
unnar. Ég á Jóhönnu ótrúlega
margt að þakka og ef ég færi að
telja allt hér upp yrði það örugg-
lega efni í stóra bók. En fyrst og
fremst er ég þakklátur fyrir að
hafa fengið þau forréttindi að
kynnast þeim öndvegishjónum
Jóhönnu og Venna, sem komu
alltaf fram við mig eins og eitt af
börnum sínum. Jóhanna mín, við
sjáumst örugglega síðar. Þinn
tengdasonur,
Rúnar.
Þegar ég minnist tengdamóður
minnar, Jóhönnu Karlsdóttur,
kemur fyrst upp í hugann þakk-
læti fyrir að fá að kynnast þessari
frábæru konu sem hafði svo
þroskaða og fordæmalausa lífs-
sýn. Hún mátti þola mikinn missi
þegar hún horfði á eftir manni
sínum og þremur dætrum á svo
stuttum tíma, en hún lét ekki
sorgina buga sig. Hún hafði svo
mikið til að lifa fyrir eins og hún
orðaði það. Þetta jákvæða viðhorf
fylgdi henni alla tíð og gerði það
að verkum að það var alltaf gam-
an að koma til hennar, og alltaf
var hún tilbúin að vera með, hvort
sem það var sumarbústaðaferð,
tónleikar eða barnaafmæli, þá var
hún með og alltaf hrókur alls
fagnaðar.
Þegar við Erna vorum nýbyrj-
uð saman fórum við til tengda-
mömmu og ég kynnti þær. Ég
vildi að hún vissi það á undan öðr-
um að ég væri búinn að eignast
kærustu, hún tók Ernu strax
fagnandi og á milli þeirra varð
mikill kærleikur. Fyrir þetta verð
ég henni ævinlega þakklátur. Við
Erna kölluðum hana tengda-
mömmu okkar, við fengum stað-
fest að það var gagnkvæmt þegar
hún kynnti Ernu sem tilvonandi
tengdadóttur sína fyrir fólki á
Hlévangi. Blessuð sé minning Jó-
hönnu Karlsdóttur. Með virðingu
og þökk.
Þorvaldur Kjartansson
og Erna Jónsdóttir.
Mikið á ég eftir að sakna þín
elsku amma mín. Það eru svo
margar yndislegar minningar
sem ég á um þig og afa, og hafa
þær komið mikið upp í huga mér
undanfarið. Þú varst svo kær-
leiksrík og varst allaf tilbúin að
gefa af þér.
Sem betur fer fengu börnin
mín að kynnast þér og kærleika
þínum og munum við öll heiðra og
varðveita minninguna um þig. Nú
munu þú, afi og börnin þín sem þú
átt í eilífðinni verða sameinuð á
ný. Þótt þú skiljir eftir stórt
tómarúm í hjarta mínu er ég svo
þakklátur fyrir að hafa fengið að
alast upp með þig í mínu lífi. Þú
varst mér svo mikið og ert fyr-
irmyndin mín í svo mörgu. Ef allir
væru eins og þú væri heimurinn
fullkominn.
Ég mun alltaf elska þig elsku
amma mín. Það er eitt lag sem við
áttum saman og er ég búinn að
raula það í huga mér frá því að
pabbi hringdi og sagði mér að þú
værir dáin og það er Liljan.
Hérna eru tvö erindi:
Þessi lilja er mér gefin af guði
hún grær við hans kærleik og náð,
að vökva hana ætíð og vernda
er vilja míns dýrasta ráð.
Og hvar sem að leiðin mín liggur
þá liljuna í hjartastað ber,
en missi ég liljuna ljúfu
Þá lífið er horfið frá mér.
(Þorsteinn Gíslason)
Við elskum þig elsku amma.
Kveðja
Arnar, Sólveig,
Bergþóra, Hanna Líf,
Kamilla og Ríkey.
Elsku yndislega, fallega amma
mín, að kveðja þig er ósköp sárt
því þú hefur alltaf verið stór hluti
af lífi mínu. Þið afi pössuðuð mig
oft þegar ég var yngri og var það
alltaf jafngaman. Þá var það topp-
urinn að fá sleikjó í lok hverrar
heimsóknar. Þið afi áttuð mikinn
þátt í uppeldi mínu og þá sérstak-
lega þegar það kom að mat því ég
bar svo mikla virðingu fyrir ykk-
ur að ég gat með engu móti sagt
að ég vildi ekki þann mat sem var
á boðstólum. Ég til að mynda tróð
mig út af soðnum fiski og nýmjólk
þegar ég var í hádegismat hjá
ykkur áður en ég fór í leikskólann
en annars var ég ekki mikið fyrir
fiskinn. Þá er það einkar minn-
isstætt ein jólin, þar sem það er
nú skylda að borða jólamatinn og
þykja hann góður, að það var
tómatsúpa með rjóma í forrétt.
Ég gat ekki með nokkru móti
borðað þessa súpu svo ég borðaði
rjómann ofan af og bætti svo allt-
af við rjóma því ég skammaðist
mín svo fyrir að þykja súpan ekki
góð. Í dag er soðinn fiskur og
tómatsúpa í miklu uppáhaldi hjá
mér.
Þú varst mín eina amma en þú
gafst svo mikla ást og hlýju frá
þér að mér leið alltaf eins og ég
ætti margar ömmur. Þrátt fyrir
að vera fyrsta barnabarn af 25
leið mér eins og ég væri þitt eina
barnabarn því þú varst alltaf svo
áhugasöm og stolt af því sem ég
var að gera í lífinu. Þér tókst allt-
af að láta mér líða eins og ég væri
sérstök og skipti þig máli. Þá
þótti mér endalaust vænt um það
að þú skyldir hringja í mig þegar
ég átti mitt fyrsta barn, en þetta
var þitt þrítugasta og níunda
barnabarnabarn og enn og aftur
varstu svo áhugasöm um hvernig
allt gengi og hvernig allir hefðu
það. Þú hringdir ekki bara einu
sinni heldur nokkrum sinnum og
mikið rosalega varð ég spennt að
fá að sýna þér litla kraftaverkið
okkar. Mér leið eins og ég væri að
fara að sýna þér þitt fyrsta barna-
barn eða eina ungbarnið í öllum
alheiminum, slíkur var áhuginn.
Þetta var í hnotskurn hvernig ást
þín og umhyggja var, einlæg og
yndisleg.
Lilja Árnadóttir.
Elsku fallega og yndislega
amma mín, ég kveð þig með mikl-
um söknuði eftir stutta en harða
baráttu við veikindi. Það var ekki
hægt að hugsa sér betri og dug-
legri ömmu en þig, elsku amma
mín. Þú varst alltaf svo flott kona,
bæði sem móðir, eiginkona, hús-
móðir, amma, langamma og vin-
kona.
Þú varst alltaf svo dugleg í öllu
sem þú tókst þér fyrir hendur.
Mér þótti alltaf jafn vænt um allt
sem þú prjónaðir á mig og ég nota
enn þann dag í dag peysu sem þú
gerðir á mig fyrir átta árum.
Ég á erfitt með að trúa því að
þú sért farin frá mér og að þegar
ég mun koma til Keflavíkur sé ég
ekki að fara að koma í heimsókn
til þín.
Allar mínar minningar um þig
eru svo dýrmætar og góðar. Ég
man þegar ég var í 3. bekk og við
mamma bjuggum hjá ykkur afa í
smátíma hvað mér fannst yndis-
legt að búa með ykkur. Það var
alltaf svo góð rútína sem ég þurfti
svo mikið á að halda. Afi bjó til
hafagraut á morgnana og svo
gerðir þú kvöldmat, ég man sér-
staklega eftir því að þið vilduð
alltaf drekka mjólk með kvöld-
matnum, ég kom alltaf með glas
af undanrennu fyrir þig og ný-
mjólk fyrir afa og svo borðuðum
við kvöldmatinn í stofunni með
fréttatímanum.
Það var alltaf nóg af ást og um-
hyggju hjá þér, elsku amma, og
þó svo að seinustu dagarnir hafi
verið erfiðir fyrir þig og þú komin
á sterk lyf þá brostir þú glaðlega
til mín þegar ég kom og þú
straukst á mér kinnarnar og
sagðir mér hversu sæt ég væri,
svona fallega kvaddir þú mig.
Elsku amma mín, ég er inni-
lega þakklát fyrir allar þær
stundir og þann tíma sem ég hef
átt með þér og ánægð að hafa náð
að eyða seinustu dögum með þér.
Þú ert fyrirmyndin mín og hetja.
Ég elska þig og ég mun sakna þín
hvern dag. Ég veit þó að þú ert nú
komin á góðan og betri stað með
elsku afa, Dúddý, Kristínu og
Svönu.
Ég læt þessa bæn fylgja því þú
náðir alltaf að sætta þig við hluti
sem þú gast ekki breytt en hafðir
ávallt kjark til breyta því sem þú
gast breytt og þetta er eitthvað
sem ég þarf að læra betur:
Guð, gefðu mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
Að lifa einn dag í einu,
njóta hvers andartaks fyrir sig,
viðurkenna mótlæti sem friðarveg,
með því að taka syndugum heimi
eins og hann er,
Jóhanna
Karlsdóttir
Hrefna var mág-
kona móður minnar,
eiginkona Agga,
sem okkur fannst
algjör ævintýramaður, mamma
okkar góðu frændsystkina Ragn-
ars, Lalla og Önnu og líka hún
sjálf: Fallega konan með hlátur-
inn, sem virtist smita allt með
skemmtilegheitum. Því miður
áttum við ekki eins mikla sam-
veru og gaman hefði verið en því
réð, að Aggi og Hrefna bjuggu
Hrefna Lárus-
dóttir Kvaran
✝ Hrefna Lár-usdóttir Kvar-
an var fædd 3. apríl
1929. Hún lést 29.
september 2014.
Útför Hrefnu fór
fram 6. október
2014.
um áratugaskeið er-
lendis og við sáum
þau bara af og til.
Kæmu þau var það
alltaf mikil fagnað-
arstund á æsku-
heimilinu, Smára-
götu. Afi hófst á loft
andlega og allt kom
í réttri röð: kaffi,
spjall, kátína, tób-
aksreykur og meira
spjall og heimilis-
stemmningin var eins og sáldruð
með töfradufti.
Nú er gott að þakka góðar
móttökur þegar við Solla heim-
sóttum Agga og Hrefnu í Lúx-
embourg. Frábær samverustund
með Hrefnu stóð upp úr þegar
hún keyrði með okkur niður hluta
Móseldalsins og var skemmti-
legri en allt. Ég var eins og högg-
dofa þegar við ókum á milli staða
og alls staðar var sama sagan: á
karlmenn komna yfir miðjan ald-
ur vantaði alltaf hægri eða vinstri
fótinn og stærð vandamálsins
virtist yfirþyrmandi. Í sjötta
þorpi áttuðum við okkur loks á
því að við vorum allan tímann
samferða rútum frá samtökum
fyrrverandi hermanna. Við vor-
um ennþá að hlæja að þessu með
Hrefnu þegar við áttum síðast
góða samverustund.
Eftir að Aggi og Hrefna flutt-
ust heim sáum við meira af þeim
og fallegt var að sjá hversu náið
samband þeirra var. Okkar kæri
móðurbróðir sér nú á bak lífs-
förunaut til 70 ára, missirinn er
mikill en á móti vegur gleði yfir
dýrmætri sameiginlegri lífsupp-
skeru þeirra. Við mamma, bræð-
urnir og fjölskyldur samhryggj-
umst líka Önnu og öllum öðrum
aðstandendum innilega og þökk-
um fyrir kynnin við þessa ein-
stöku konu.
Gunnar Hrafnsson.