Morgunblaðið - 15.11.2014, Qupperneq 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. NÓVEMBER 2014
✝ Halla KolbrúnLínberg Krist-
jánsdóttir fæddist
31.3. 1935 í Reykja-
vík. Hún lést að
morgni 29. október
2014.
Foreldrar henn-
ar voru Kristján
Þórsteinsson, f.
15.6. 1909, d,.7.10.
1987, frá Öndverð-
arnesi á Snæfells-
nesi, og kona hans Sigríður
Þórarinsdóttir, f. 6.2. 1913, d.
19.9. 1962 frá Sauðárkróki en
þau skildu, 1.12. 1939. Fóstur-
foreldrar Höllu voru Páll Magn-
ússon, bóndi í Jaðri í Seylu-
hreppi, Skag., f. 15.5. 1890, d.
7.9. 1966, og Ingibjörg Jóns-
dóttir, húsfreyja í Jaðri, f.
20.11. 1891, d. 7.5. 1976. Al-
systkini Höllu voru Valborg
Kristín Línberg, f. 26.8. 1932, d.
17.8. 1994, Gústaf Hreinn Lín-
berg, f. 29.9. 1936, d. 14.2. 1986.
Margrét Ragnheiður Línberg, f,
5.6. 1938, d. 26.2. 1942. Hálf-
systur Höllu sammæðra eru:
Díana Jane Ragnarsdóttir, f.
9.10. 1943 og Auður Ármanns-
dóttir Karlson, f. 7.5 1948. Hálf-
systir Höllu samfeðra er Mar-
grét Ragnheiður Línberg, f.
17.2. 1946. Eiginmaður Höllu,
gift 15.12. 1953, var Runólfur
25.2. 1967, búsett í Reykjavík,
hún á eina dóttur. 9) Róbert
Línberg, f. 6.1. 1975, búsettur í
Reykjavík, maki Freydís Að-
albjörnsdóttir, f. 10.5. 1979. Þau
eiga 3 dætur.
Halla var alin upp í Jaðri í
Seyluhreppi hjá þeim sæmd-
arhjónum Páli Magnússyni og
konu hans Ingibjörgu Jóns-
dóttur. Hún gekk í barnaskóla í
Varmahlíð í Skagafirði og síðar
í unglingaskóla á Sauðárkróki,
hún var allgóður námsmaður og
stóð hugur hennar til frekara
náms, en örlögin höguðu því
þannig til að af því varð ekki.
Halla gerðist bóndakona á Brú-
arlandi í Deildardal og var það
allan sinn starfsaldur, auk þess
sem hún stundaði fiskvinnslu á
Hofsósi um áratugaskeið.
Áhugamál Höllu voru marg-
vísleg, hún hafði til dæmis
ódrepandi áhuga á hverskyns
íþróttum, einkum handbolta og
fótbolta. Hún var unnandi góðr-
ar tónlistar og mátti kallast
alæta á tónlist, hlustaði jöfnum
höndum á klassíska tónlist og
þungarokk ef því var að skipta.
Halla var víðlesin og hafði kom-
ið sér upp allgóðu bókasafni.
Útför Höllu fer fram frá
Hofsóskirkju í dag, 15. nóv-
ember 2014, kl. 14, jarðsett
verður á Hofi á Höfðaströnd.
Marteins Jónsson,
f. á Kambi í Deild-
ardal, Skag., 15.12.
1919, d. 4.11. 2007.
Börn Höllu og Run-
ólfs eru: 1) Hólm-
fríður Jóna Lín-
berg, f. 12.8. 1953,
búsett á Sauð-
árkróki, maki
Steinn Gunnar Ást-
valdsson, f. 7.3.
1948. Þau eiga 2
syni og 4 barnabörn. 2) Inga
Pála Línberg, f. 5.8. 1954, bú-
sett í Hveragerði, maki Einar
Guðmundsson, f. 12.9. 1956.
Hún á 4 dætur og 4 barnabörn.
3) Kristján Þór Línberg, f. 5.7.
1956, búsettur í Hveragerði,
maki Ragnhildur Guðmunds-
dóttir, f. 30.7. 1953. Hann á 3
syni og 6 barnabörn. 4) Guðrún
María Línberg, f. 10.4. 1958, bú-
sett í Reykjavík, hún á 2 börn
og 1 barnabarn. 5) Sigurður Ás-
geir Línberg, f. 30.8. 1960, bú-
settur í Reykjanesbæ, maki Bel-
inda Mirandilla, f. 22.2. 1969.
Hann á 8 börn og 5 barnabörn.
6) Sigríður Línberg, f. 31.12.
1962, búsett í Bolungarvík,
maki Halldór Margeir Sverr-
isson, f. 4.7. 1966. Þau eiga 2
syni. 7) Birna Línberg, f. 16.2.
1964, búsett í Mosfellsbæ, hún á
tvö börn. 8) Björg Línberg, f.
Elsku mamma mín, það er sárt
til þess að hugsa að þú sért farin
frá okkur því mér fannst eins og
við værum að kynnast upp á nýtt
eftir að þú fluttir til Reykjavíkur
og ég og fjölskyldan gátum hitt
þig oftar en þegar þú bjóst fyrir
norðan.
Okkur fannst meiriháttar að
hafa þig nálægt okkur og hvert
skipti sem ég kom til þín í heim-
sókn, sem var nokkrum sinnum í
viku, réttirðu mér skálina með
suðusúkkulaðinu og sagðir mér
að fá mér kaffi, því að eftir að þú
hættir að drekka kaffi þá varstu
ekki að bjóða öðrum það nema í
súkkulaðiformi.
Nokkrar af mínum bestu
minningum um þig eru úr frysti-
húsinu á Hofsósi þar sem ég byrj-
aði að vinna með þér, ungur að
árum, og af baslinu að komast í
vinnu á veturna.
Eins og árið sem ég flutti burt
úr Skagafirðinum, þegar við
gengum úr dalnum, 7-8 km leið í
brjáluðu veðri, í snjó upp að mitti
snemma á morgnana eða síðla
nætur á frystihúsið og svo aftur
heim um kvöldið, oft eftir 12-14
tíma vinnudag og stundum geng-
um við á Hofsós á sunnudags-
kvöldum og heim á föstudags-
kvöldum þegar veðrin voru verst.
Mér fannst þetta mikið á sig lagt
fyrir vinnuna og get ekki ímynd-
að mér hvernig þetta var fyrir
þig, komna á sjötugsaldurinn.
Þú varst alltaf svo heiðarleg
kona og ósérhlífin og þér þótti
vænt um alla, bæði menn og dýr,
ég man varla eftir að þú hafir
hallmælt nokkrum manni, þú
vildir öllum gera vel.
Ég man svo eftir að þú fórst á
leirkeranámskeið á Hofsósi og á
enskunámskeið. Þótt þú þættist
aldrei kunna stakt orð í ensku þá
heyrði ég nú alveg hvað þú kunn-
ir þessi tvö skipti sem ég fór með
þér til útlanda. Ég sá hvað þér
þótti afskaplega gaman í þessum
ferðum því að þú varst vel lesin
um öll menningarmál og þegar
þú komst í stóru söfnin í Wash-
ington ljómaðir þú bókstaflega,
synd að þú fórst ekki í fleiri svona
ferðir.
Það var ekki margt sem þú
vissir ekki um lífið, tilveruna,
samtíðarfólk þitt og merkilega
atburði í mannkynssögunni.
Eiginleika þínum að lesa hluti
einu sinni og muna þá árum sam-
an hélstu fram á síðustu stundu,
orðin næstum því áttræð, og það
er nokkuð sem var aðdáunarvert.
Mamma mín var gríðarleg fé-
lagsvera, naut sín innan um fólk
og leiddist einvera mikið. Hún
var einstaklega mikil áhuga-
manneskja um tónlist og eftir að
hún flutti suður fannst henni fátt
skemmtilegra en að fara að
hlusta á vin sinn Svavar Knút,
sem átti sérstakan stað í hjarta
hennar.
Þú varst alltaf svo góð við mig,
ég fékk athygli þína óskipta,
þú lifðir fyrir mig,
hlustaðir á mig,
talaðir við mig,
leiðbeindir mér,
lékst við mig,
sýndir mér þolinmæði,
agaðir mig í kærleika,
sagðir mér sögur,
fræddir mig
og baðst með mér.
Þú varst alltaf svo nærgætin
og skilningsrík,
umhyggjusöm og hjartahlý.
Þú varst skjól mitt og varnarþing.
Við stóðum saman í blíðu og stríðu,
vorum sannir vinir.
Mér þótti svo undur vænt um þig,
elsku mamma mín.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Þetta fallega ljóð segir allt sem
segja þarf.
Þinn elskandi sonur,
Róbert Línberg Runólfsson.
Elsku mamma, mig langar til
að skrifa nokkur orð um þig. Nú
ert þú farin, kvaddir okkur ansi
skjótt. Þú varðst skyndilega veik
og þá var ljóst í hvað stefndi.
Ég syrgi þig mjög, mamma
mín, og sakna mikið. Ég minnist
þín hlýlega í æsku, þú varst alltaf
til staðar fyrir okkur. Þegar ég
greindist með krabbamein 2003
þá hringdir þú í mig á hverjum
degi í rúma átta mánuði til að vita
hvernig mér leið og til að hug-
hreysta mig og þótti mér mjög
vænt um það. Ég er mjög þakklát
fyrir ferðina sem við fórum bara
tvær saman norður í Skagafjörð-
inn í sumar og við skemmtum
okkur svo vel, hlógum og létum
öllum illum látum.
Þú varst minn helsti trúnaðar-
vinur og ég gat alltaf talað við þig
um bókstaflega alla hluti.
Sáran söknuð finn,
sorg í hjarta ber,
létt ei lífið er,
laugast tári kinn.
Finn ei faðmlag þitt,
framar lífs á slóð,
þjáðum varst þú góð,
þú varst skjólið mitt.
Elsku móðir mín,
mér þú varst svo kær,
líkt og lindin tær,
ljúf var ásýnd þín.
Bak við himins hlið,
heilsar englaval,
Guðs í sælum sal,
seinna hittumst við.
(Kristján Runólfsson)
Þér var mjög umhugað um að
við töluðum góða og rétta ís-
lensku, en samt sem áður kvaddir
þú mig alltaf með ítalskri kveðju
eins og ég ætla að gera núna.
„Ciao,“ mamma mín. Þín dótt-
ir,
Björg.
Það er sárt að sitja hérna við
eldhúsgluggann og hugsa til þess
að ég eigi aldrei eftir að hitta þig
aftur elsku Halla mín. Við hitt-
umst fyrst um páskana 2001 þeg-
ar ég kom norður um páskana
með Róbert og hann kynnti mig
fyrir ykkur Runólfi. Þú tókst mér
opnum örmum og við urðum
strax góðar vinkonur, við
skemmtum okkur oft yfir slúður-
blöðunum og spjölluðum oft um
heima og geima. Þú varst löngu
hætt að bjóða mér eitthvað að
borða og drekka þegar ég kom til
þín, því ég þáði aldrei neitt, þú
hafðir líka orð á því að ég væri
mjög ódýr í rekstri því einu sinni
borðaði ég kjötsúpu frá föstudegi
til sunnudags, þannig að þú
þurftir aldrei að hafa neitt fyrir
mér. Þú varst líka þrjóskari en
allt, þegar við höfðum orð á því
við þig að þú þyrftir nú að fara að
fá þér heyrnartæki fussaðir þú
nú bara og sagðir að fólk yrði
bara að tala hærra. Þú varst vin-
ur vina þinna og hugsaðir vel um
afkomendur þína. Þú sást ekki
sólina fyrir litlu stelpunum okkar
Róberts sem komu alltaf hlaup-
andi á móti þér þegar þú komst í
heimsókn til okkar og þú varst
bara heppin að detta ekki niður
stigann þegar þær komu til að
knúsa þig og kyssa. Þér fannst
mjög gaman að fara í sund og það
var ósjaldan sem við hittumst í
sundi. Þú varst mikil áhuga-
manneskja um íþróttir og misstir
aldrei af leik í sjónvarpinu og
hvað þá þegar Leiðarljós var, þú
tókst upp alla þættina ef einhver
hefði nú misst af þætti dagsins.
Þú varst alltaf mjög vinnusöm og
dugleg, þú vaknaðir eldsnemma á
hverjum morgni til að gera graut
fyrir gestina þína og svo var alltaf
læri í hádeginu á sunnudögum
áður en fólk færi til síns heima.
Þú elskaðir að ferðast og ég er
svo þakklát fyrir ferðina sem við
fórum nokkur saman í sumar,
þegar við fórum hringinn á Snæ-
fellsnesinu og enduðum á því að
borða í Borgarnesi. Það var ynd-
isleg ferð og ferð sem þig hafði
dreymt um lengi að fara. Einn
daginn fórstu svo á sjúkrahús og
þaðan snerir þú ekki aftur og
kvaddir mjög snöggt. Eftir sitj-
um við og syrgjum yndislega
mömmu, ömmu, langömmu og
tengdamóður. Við yljum okkur
við allar góðu minningarnar um
þig, elsku Halla mín. Elsku fjöl-
skylda, ég sendi ykkur alla mína
samúð og megi góður guð styrkja
ykkur í sorginni.
Takk fyrir allt, elsku Halla
mín, og þú skilar kveðju upp og
við hittumst aftur seinna. Hvíldu
í friði. Þín tengdadóttir,
Freydís Aðalbjörnsdóttir.
Elsku Halla amma okkar.
Takk fyrir allar samverustund-
irnar sem við áttum saman
Við vorum svo heppnar að fá
að kynnast þér og hafa þig hjá
okkur í þessi ár sem við höfum
verið til. Katla Ósk var svo hepp-
in að fá að þekkja þig lengst af
okkur og hún fékk að koma í
heimsókn til þín í sveitina þegar
þú áttir heima þar. Nú ert þú
komin til Runólfs afa og Alla afa,
við vitum að þér líður betur og þú
munt ávallt passa okkur systurn-
ar og fylgjast með okkur af skýj-
unum. Alltaf áttir þú súkkulaði í
skálinni þinni, sem þú bauðst
okkur upp á þegar við komum í
heimsókn til þín og þú áttir líka
alltaf ömmusnakk sem við mátt-
um borða eins mikið af og við
vildum. Elsku besta Halla amma,
við söknum þín svo mikið, það
verður svo tómlegt án þín, enginn
sem hringir í okkur á afmælinu
okkar og engin Halla amma sem
spilar við okkur veiðimann.
Æ, amma, hvar ertu ? Æ, ansaðu mér.
Því ég er að gráta og kalla eftir þér.
Fórstu úr bænum eða fórstu út á haf?
Eða fórstu til Jesú í sælunnar stað?
(Höf. ók)
Takk fyrir allt, elsku besta
Halla amma. Þínar ömmustelpur,
Katla Ósk, Viktoría Rós
og Guðrún Tinna
Róbertsdætur.
Elsku amma, þegar ég hugsa
til þín koma margar minningar
upp í hugann.
Þegar við Halla systir vorum
litlar var mamma mjög dugleg að
skutlast með okkur yfir helgi til
ykkar afa á Brúarland og áttum
við því mikinn tíma saman. Alltaf
fengum við kökur og kalda mjólk
enda varstu með birgðir í frysti.
Mín uppáhaldskaka var þessi
með rabarbarasultunni og bleika
kreminu sem þú bakaðir oft. Þeg-
ar maður var að fara aftur heim
var mesti spenningurinn að
hendast út í bíl og setja vísifingur
upp í glugga. Þegar við keyrðum
svo framhjá húsinu varst þú alltaf
mætt annaðhvort í eldhúsglugg-
ann eða gluggann inni hjá afa
með vísifingur á lofti. Þetta var
mjög skemmtileg kveðjuhefð hjá
þér sem ég sakna mikið. Þótt þú
hafir flutt úr Brúarlandi horfi ég
ennþá í gluggann þegar ég keyri
framhjá og ímynda mér að þú
sért þar.
Þú nenntir alltaf að spila við
mann og þá sérstaklega Sínu.
Maður hafði nú ekki roð við þér
fyrst en með ströngum þjálfunar-
búðum hjá mömmu breyttist það
og ég fór að vinna þig. Já eða
bara þetta eina skipti á jólunum í
fyrra en ég held fast í það.
Ég er svo glöð að hafa ákveðið
að drífa mig yfir heiðina í sumar
til þess að hitta þig á Króknum.
Það var þegar þú hittir Lilju Mist
í fyrsta sinn. Þú sýndir henni
mikinn áhuga og þótti henni gott
að kúra hjá langömmu sinni.
Ég er líka rosalega glöð að þú
skyldir ekki taka neitt annað í
mál en að bruna norður í skírnina
hjá Lilju Mist. Þú varst hörð á því
að þú gætir sko alveg eins setið í
bíl fram og til baka sama dag eins
og að sitja heima hjá þér. Mér
þótti rosalega vænt um að hafa
þig við skírnina á fyrsta barninu
mínu. Svo er líka alltaf gott að fá
ömmuknús og reyndist þetta
vera það síðasta.
Ég á eftir að sakna þín mikið
og hlakka til að segja Lilju frá
þér þegar hún stækkar og sýna
henni myndirnar af ykkur sam-
an. Þú ert vonandi komin á góðan
stað og malar fólkið í Sínu eins og
þér einni er lagið. Hvíldu í friði.
Sigurbjörg Línberg
Auðbjörnsdóttir.
Elsku amma. Nú þegar þú ert
farin sækja á mig minningar.
Góðar minningar um stundirnar
sem við áttum saman.
Amma, þú varst nagli og upp-
gjöf ekki til í þinni orðabók. Það
var alltaf svo gott að koma í sveit-
ina til ykkar afa og á ég margar
góðar minningar þaðan. Upp í
hugann koma kökurnar, form-
kökurnar og fjölskyldukakan
með bleika kreminu sem þú bak-
aðir svo oft. Ég kunni sko vel að
meta þær, enda mikið matargat.
Þú hugsaðir alltaf svo vel um alla,
að öllum liði vel og allir fengju að
borða það sem þeir vildu. Ég man
eftir því að þú sagðir einu sinni
við mig: „Ég borða ekki það sem
öðrum þykir gott.“ Ég er þakklát
fyrir öll jólin sem við vorum hjá
ykkur afa á Brúarlandi. Það var
sama hvernig færðin var, alltaf
fórum við í mat í sveitina um jólin
og svo síðustu árin áður en ég
stofnaði fjölskyldu þá áttum við
yndisleg aðfangadagskvöld hjá
ykkur. Þegar ég byrjaði að vinna
á frystihúsinu var sko gott að
eiga ömmu á svæðinu sem kunni
öll handtökin og var góður kenn-
ari. Þú hafðir svo mikinn áhuga á
fólki og ættfræði og varst ekki
lengi að rekja ættir ef við vorum
að spjalla saman. Ef þú mundir
ekki eitthvað varstu vön að
hringja þegar það kom upp í hug-
ann eða þegar þú varst búin að
lesa þér til um málið. Elsku
amma, það var svo gott og gaman
að spjalla við þig, þú varst ótrú-
lega fróð um marga hluti. Hvort
sem það var enska knattspyrnan,
forsetar víða um heim eða ýmsir
tónlistarmenn, íslenskir og er-
lendir. Það var svo gaman að fara
með þér á tónleika af því þú naust
þess í botn að hlusta á tónlist. Það
skipti ekki öllu hver flytjandinn
var, þú bara drakkst í þig tónana
og stemninguna. Aldrei heyrði ég
þig tala illa um nokkurn mann og
þú varst sannur vinur. Það var
alltaf notalegt að fá afmælissím-
talið frá þér þegar einhver átti af-
mæli í fjölskyldunni, jafnvel þeg-
ar tengdaforeldrar mínir áttu
stórafmæli þá hringdir þú og
baðst fyrir kveðju. Ég á eftir að
sakna þess að spila við þig kasínu
þó svo að þú hafir yfirleitt rústað
mér. Ég er nýbúin að kenna Úlf-
ari kasínu, en hann náði því mið-
ur ekki að spila við þig. Við skul-
um sko sjá til þess að þessi hefð
gleymist ekki og höldum áfram
að kenna nýjum fjölskyldumeð-
limum.
Elsku amma, það er komið að
kveðjustund, minning um þig lif-
ir. Þín
Hilda.
Halla Kolbrún
Línberg Kristjánsdóttir
Elsku amma. Nú
er komið að hinstu
kveðjustund. Hún
er okkur erfið og
sár en vitneskjan
um að þú sért komin á betri
stað, stað sem þú ert búin að
bíða eftir að komast á, gerir
kveðjustundina léttbærari. Nú
ertu farin til afa og laus við hið
neikvæða sem oft fylgir ellinni.
Þú ert örugglega fegin, á viss-
an máta, að vera komin yfir.
Við söknum þín og minnumst
þín með mikilli hlýju. Faðmur
Þórdís
Rögnvaldsdóttir
✝ Þórdís Rögn-valdsdóttir
fæddist 5. maí
1920. Hún lést 29.
október 2014. Útför
Þórdísar fór fram
8. nóvember 2014.
þinn og hugur var
alltaf opinn fyrir
því sem við tókum
okkur fyrir hend-
ur. Þú hlustaðir og
tókst eftir, spurðir
og sýndir áhuga.
Þú hafðir líka létt-
an og skemmtileg-
an húmor og alltaf
stutt í smitandi
hlátur.
Þú hafðir gaman
af misgáfulegum hugmyndum
okkar svo sem símahrekkjum
frá Birni, sem uppskáru mikinn
hlátur frá þér í lok símtala,
þegar upp komst hver var á lín-
unni. Við brosum út í annað
þegar við hugsum um allar
góðu samverustundirnar.
Við minnumst einnig afa á
þessari stundu. Þið voruð svo
falleg saman, eins og klettar
sem ekkert gat haggað en samt
svo fíngerð og góð. Svo enda-
laus þolinmæði fyrir uppátækj-
um og skarkala í barnabörnum.
Það var gott að koma í heim-
sókn til ykkar í Skíðabrautina
og minningar um ævintýra-
heiminn í kjallaranum, gula bíl-
inn ykkar, berjaferðir og fjöru-
ferðir streyma í gegnum huga
okkar.
Minningin kallar einnig fram
ilminn af lambalæri og kúm-
enkleinum og nú síðustu árin
varstu alltaf til í að „skála“ í
rommkúlumola.
Þegar komið er að kveðju-
stundinni, kemur söknuðurinn
og við lítum til baka, sátt í
huga en einnig með eftirsjá
þegar við lítum okkur nær. Af
hverju vorum við ekki duglegri
við að hringja eða fara til þín í
heimsóknir, eiga fleiri stundir
með þér og safna enn fleiri góð-
um minningum?
Þegar við hugsum til þín
verður okkur hlýtt í hjartanu,
góðar minningar um yndislega
ömmu munu lifa endalaust. Við
erum óendanlega þakklát fyrir
hversu minnug þú varst og
skýr í hugsun fram á síðasta
dag.
Elsku amma, nú er komið að
leiðarlokum. Við munum sakna
þín sárt en jafnframt samgleðj-
ast þér að vera komin til afa.
Hvíl í friði og hafðu þökk
fyrir allt.
Birnir Reyr, Brynja,
Hildur Soffía og
Þórdís Huld Vignisbörn.
Elsku amma og langamma.
Takk fyrir allar góðu samveru-
stundirnar og allar fallegu
minningarnar sem þú gafst
okkur.
Takk fyrir allt sem þú prjón-
aðir á okkur og annað hand-
verk. Takk fyrir allar gjafir,
andlegar og veraldlegar, alla
hlýju og alúð sem þú gafst okk-
ur.
Hvíl þú í friði.
Sigurlaug, Sæunn,
Sveinn og fjölskyldur.