Fréttir - Eyjafréttir - 01.07.1999, Blaðsíða 9

Fimmtudagur 1. júlí 1999
Fréttir
9
Grímur Gíslason, stjórnarformaður Herjólfs hf.
Þjónustan yrði minni
Vegna fréttar í Ríkisútvarpinu um
síðustu helgi þar sem sagt var frá
því að til stæði að rekstur ferja á
Islandi yrði boðinn út samkvæmt
reglum EES og að inni í þeim
pakka væri rekstur Herjólfs, sagði
Grímur Gíslason stjórnarformaður
Herjólfs að vitað væri að útboð
hefði staðið til í langan tíma og að
Vegagerðin hefði haft hug á þessu
alveg frá því samningurinn var
gerður við Herjólf fyrir fjórum
árum. „Það má segja að okkur hafi
tekist að berja þessar hugmyndir af
okkur hingað til, en það virðist sem
nú eftir ríkistjórnarskiptin að ein-
hver breyting hafi orðið á. Þetta
kemur okkur að minnsta kosti í
opna skjöldu nú, en það er ljóst að
ef af útboði verður þýðir það veru-
lega röskun fyrir okkur."
Að hvað leyti þá, gætu menn ekki
séð fram á tíðari ferðir og lækkun
fargjalda?
„Eg á nú reyndar ekki von á því.
Ég reikna með því að þetta myndi
þýða fækkun ferða og minni þjónustu.
og breytir engu með gjaldskrá, að
minnsta kosti ekki til lækkunar. Það
munu einfaldlega verða önnur sjónar-
mið sem koma til með að ráða ferð-
inni við reksturinn en er í dag.
Hvaða sjónarmið eru það?
„Það er fjöldi ferða sem miðað er
við í rekstrinum í dag og miðað er við
í sambærilegum útboðum. Síðan er
vert að hafa það í huga að hér eru
haldin mót t.d. eins og Shellmótið um
síðustu helgi og pæjumót. Varðandi
þessi mót höfum við sett inn auka-
ferðir sem ekki hafa verið að gefa
okkur miklar tekjur. Ef ég væri að
reka þetta skip á þeim grunni sem
einstaklingur myndi ég ekki vera að
bæta inn einhverjum ferðum sem ein-
staklingur bara til að þjónusta Vest-
mannaeyjar. Ég myndi bara hugsa um
minn hag og fyrirtækisins. Við höfum
hins vegar horft meira á Herjólf sem
þjónustufyrirtæki fyrir Vetsmannaey-
inga. Þessir krakkar sem eru að fara á
þessi mót eru ekki að greiða neitt
fargjald, þannig að við erum í raun að
tapa á þessum ferðum.“
Grimur segir að í rekstri Heijólfs sé
verið að reyna að horfa til þess að
verið er að þjónusta Vestmannaeyinga
fyrst og fremst og halda uppi sam-
göngum. „Kannski er hægt að gera
það á einhvem annan hátt, en ég er
mjög hræddur um að þau sjónarmið
sem við höfum reynt að hafa í heiðri,
að horfa til mannlegra þátta í rekstr-
inum, gerist ekki ef fyrirtækið yrði
rekið á hörðum bisnissgmndvelli. Ég
er að minnsta kosti sannfærður um að
ekki yrði hægt að gera þetta fyrir
minni pening en við erum að gera í
dag og miðað við þá þjónustu sem við
erum að veita. Fastur kostnaður við
rekstur skipsins er það mikill.“
Grímur bendir á að stjóm Herjólfs
hafi ekki verið sýnt í öllu þessu ferli
hvar í reglum EES samningsins sé að
finna kröfu um að bjóða út ferju-
siglingar. „Mér finnst nú frekar að
embættismenn innan ríkiskerfisins, ef
að það hentar, skjóti sér yfirleitt á bak
við að einhverjar EES regur séu í gildi
sem þarf að framfylgja. Ég minni á
það að það á að fara að byggja
varðskip fyrir Islendinga, sem ég held
að flestum beri saman um að hefði átt
að bjóða út á Evrópska efnahags-
svæðinu, en af því það hentar ekki
stjómvöldum á íslandi fara þau bara í
kringum reglumar. Alveg eins held
ég að sé í þessu, menn fara í kringum
þær reglur sem þeim sýnist. Ég fékk
til að mynda upplýsingar um það í dag
að Vegagerðin sem státar sig nú af því
að bjóða út allt og allt til þess að ná
fram sem hagstæðustum kostnaði, er
að kaupa eldsneyti fyrir tugi milljóna
á ári en býður ekki út kaup á eldsneyti
heldur kaupir það bara þar sem henni
hentar og eftir þeim upplýsingum sem
ég hef aflað hefur Vegagerðin aldrei
boðið þau viðskipti út. Ef menn fæm
grannt ofan í að skoða það er ég ekki
viss um að það myndi standast
reglugerðirEES. Þetta er bara eins og
mönnum hentar hverju sinni.“
Er þetta barátta við skrifræðið í
Reykjavík og Brússel?
„Þetta em einhver prinsíp sjónar-
mið, eða að einhveijir aðrir em að ýta
á bakið á þeim. Ég veit ekkert um það
hvort einhveijir aðrir hafa áhuga á því
að komast inn í þennan rekstur. Við
höfum hins vegar séð að stóm skipa-
félögin hafa til dæmis verið að færa
sig út í landflutningana. Hver veit
nema þau séu að banka upp á til þess
að komast inn í þennan rekstur, eða
einhverjir aðrir einstaklingar. En alla
vega þýðir þessi breyting vemlega
röskun á rekstrinum. Ég get ekki séð
annað en að hér kæmi til uppsagna
mjög fljótlega. Þeir sem eru með
lengstan uppsagnarfrest em með sex
mánaða uppsagnarfrest og það hlýtur
að þýða röskun ef menn sjá ekki fyrir
endann á því sem gerist eftir sex
mánuði. Miðað við þann tíma sem
menn gefa sér, vegna fyrirhugaðra
hugmynda um útboð, hlýtur rekstur
skipsins það sem eftir er ársins að vera
í mjög lausu lofti miðað við þessar
forsendur.“
Nú á Herjólfur hf. alla aðstöðu
vegna Herjólfs bæði í Vestmanna-
eyjum og Þorlákshöfn, hvernig metur
þú þann þátt ef til útboðs kæmi?
„Það var gengið frá því á sínum
tíma þegar vegagerðin yfirtók Heijólf
og eignaðist hann átti Herjólfur hf.
þessar eignir. Þetta eru skuldlausar
eignir Herjólfs hf. í dag. Þær eru að
mínu mati ekki til sölu og verða
hvorki til sölu né leigu, svo að ég veit
ekki hvemig þeir munu standa að því
að bjóða út reksturinn í Ijósi þess.
Kannski reisa þeir önnur mannvirki til
þess að þjónusta skipið."
Er þetta hugsanlega sterkasta
vopnið í því að reksturinn verði
óbreyttur?
„Ég held að það sé ekki nokkur
vafi, enda gerðum við okkur grein
fyrir því þegar samningurinn var
gerður fyrir fjórum ámm að með því
að halda þessum eignum eftir hjá
Herjólfi hf. að það væri okkar
sterkasta vopn í framtíðinni, ef til þess
kæmi að semja við annan aðila eða
bjóða út reskturinn. Meðan við getum
staðið á því að láta þær ekki af hendi
þá hljóta þær að veita okkur nokkurt
forstkot í samkeppni um framhaldið.
Vestmannaeyjabær á 51 % í Herjólfi
hf. þannig að hann hefur úrslitavaldið
í því hvað gert verður með þessar
eignir og ég treysti á það að bæjar-
yfirvöld standi fast á því að láta þessar
eignir aldrei frá sér.“
Hversu þungt vegur að skipið er
kennt við þjóðveg númer eitt, þegar
útboð er annars vegar?
„Ég veit ekki. Menn kalla þetta
kannski þjóðveg þegar það hentar. Ég
vil hins vegar leggja áherslu á það að
Vestmannaeyingar standi saman um
að halda foræðinu yfir skipinu héma
heima. Ég hef trú á því að það skipti
höfuðmáli í skilningi á þjónustu við
byggðarlagið að stjómunin sé héma
heima, en ekki bara með einhverju
bisnisssjónarmiði, jafnvel frá ein-
hverjum mönnum sem aldrei hafa
komið hingað og hafa engra eða lítilla
hagsmuna að gæta með það hvemig
byggðarlagið er þjónustað.“
Góðir
gestir
I vikunni komu ungmennalið frá
Danmörku og Svissog öttu kappi
við jafnaldra sína í ÍBV.
ÍBV hafði betur í eldri flokki
gegn Dönunum en tapaði fyrir
Svisslendingunum í eldri fiokki.
LIÐ ÍBV og svissneska liðið F.C City.
YNGRI flokkur danska liðsins
Minning
s
Ami Hannesson frá Hvoli
Vestmannaeyjum
Ámi Hannesson frá Hvoli Vest-
mannaeyjum var fæddur 10. des-
ember 1921. Dáinn 4. júní 1999.
Jarðsunginn frá Landakirkju Vest-
mannaeyjum 12. júní kl. 14.00.
Foreldrar hans vom Hannes Hansson
og Magnúsína Friðriksdóttir. Systkini
hans vom níu að tölu. Elstur er
Ögmundur Friðrik og annar Einar,
yngri er Hansína og þá var Ottó
næstur. Vigdís er fimmta og Elías
sjötta bam. Þá er systkinaröðin komin
að Áma en eftir hann eru Ágúst og
Guðbjörg og Kristín er yngst.
Eftirlifandi systkini em íjögur.
Ámi og Hulda eignuðust sjö böm,
semöllemálífi. Sæmundur Ámason
fæddur 1943, búsettur í Reykjavík,
Sigríður Guðrún Ámadóttir f. 1945
gift Frímanni Frímannssyni, búsett á
Ákureyri og eiga þau 5 börn, Ársæll
Helgi Ámason f. 1949 kvæntur
Ingunni Sigurbjömsdóttur, búsett í
Vestmannaeyjum og eiga þau þrjú
böm, Kolbrún Ámadóttir f. 1953, gift
Viðari Má Þorkelssyni, búsett í
Kópavogi og eiga þau tvö böm. Sunna
Ámadóttir, f. 1955 gift Gunnari Sturlu
Gíslasyni, búsett á Akureyri og eiga
þau þrjú börn, Helena Ámadóttir, f.
60, sambýlismaður hennar er Stefán
Ólafson, búsett í Vestmannaeyjum,
tvö böm. Viðar Ámason f. 1962,
sambýliskona hans er Svanhvít Ósk
Stefánsdóttir, búsett í Reykjavík.
Bamabömin em sex talsins.
Ámi var fóstraður frá 6 ára aldri og
ólst upp hjá systkinum frá Borg í
Þykkvabæ, þeim Ársæli Helga, Önnu
og Guðbjörgu, sem gengu honum í
foreldrarstað. Átti hann þaðan góðar
minningar og minntist oft á það.
Um sextán ára aldur fer Ámi til
Vestmannaeyja, hann var vélstjóri að
mennt og var dugnaðarmaður til sjós
og lands, að fólki þótti hann vera með
þeim allra duglegustu. Sjómennsku
stundaði hann á Vin, sem vélstjóri, og
var með bræðmm sínum Ögmundi og
Einari og voru þeir einnig saman á
Haföldunni. Á togaranum Sævari
sigldi hann með frænda sínum Binna í
Gröf.
Skipstjóri var hann á Ófeigi, sem
var trébátur. Stýrimaður var hann á
Kára VE, reri með Guðjóni frá
Landamótum. Skipstjóri var hann
einnig á Metu.
I Vestmannaeyjum kynntist hann
eiginkonu sinni Laufeyju Huldu
Sæmundsdóttur frá Draumbæ. Fyrstu
búskaparárin bjuggu þau á Höfða-
brekku, síðan fluttu þau að Hvoli í
Vestmannaeyjum. Með miklum
dugnaði, sjómennsku og vinnu
byggði Ámi fjölskyldu sinni
myndarlegt heimili að Brimhólabraut
12. Þótti það mjög minnisstætt að
eina vertíðina var hann með bátinn
Ófeig, sem skipstjóri og fann til
mikillar ábyrgðarkenndar, fór hann
ávallt af sjónum upp á Brimhólabraut
12 að reisa húsið, án þess að unna sér
hvfldar í heila vertíð. Þótti það marka
hans lífsbaráttu við þau veikindi, sem
Ámi átti við að stríða upp úr fertugs-
aldrinum.
Áma var mjög myndarlegur til allra
verka, bakaði og saumaði fötin á
bömin, ef því var að skipta, allt lék
svo vel í höndum þínum elsku pabbi.
Ávallt var stutt í spaugið og gaman-
semina hjá þér enda notaðir þú hatta
við öll tækifæri því þú varst svo flottur
í tauinu.
Þegar sfldarævintýrið stóð sem
hæst, fóm þau hjónin norður til
Raufarhafnar, eitt árið og höfðu með
sér þrjú bömin en hin fóm í sveit í
Borg í Þykkvabæ.
Ámi var mjög minnugur á öll
ömefni og alla staði. Ennfremur
stundaði hann lundaveiðar af mikilli
leikni, má þar nefna einn fáfarinn stað,
Ketilbekk, sem fáir vissu um. Var það
einn uppáhaldsstaður Áma. Þar sem
hann seig niður á litla syllu, þótti það
mikið afrek og djörfung. Veiðin gat
verið svo góð að einn daginn veiddi
Ámi um 100 lunda, síðan þótti það
mikil heljarmennska að klífa upp með
veiðina í annarri hendinni, lýsti það
Áma vel hversu kraftmikill hann var.
Góður sundmaður varst þú og af-
reksmaður í þeirri grein.
Ámi var mikill fagurkeri á alla
innanhúsmuni og slíkt. Hann bar
mikla virðingu íyrir íslenska fánanum
okkar og notaði hvert tækifæri til að
draga hann að húni. Hann undi sér
aldrei hvfldar fyrr en hlutirnir yrðu
kláraðir. Veikindi elskulegs pabba
okkar ágerðust mikið með ámnum,
sem samfélagið ætti að hafa meiri
samkennd og skilning á. Vonandi
eiga læknavísindin eftir að uppskera
lækningu við svo eifiðum sjúk-
dómum.
Ámi var mikið ljúfmenni, hallmælti
aldrei neinum, fann ávallt það besta í
öllum, ávann hann sér hylli og vin-
sældir allra samferðamanna sinna.
Var alla tíð mjög hjálpsamur við alla,
sem minna máttu sín.
I veikindaferðum sínum suður til
Reykjavíkur með Helenu dóttur sinni,
þegar hún gat komið því við, hversu
mikið sem gekk á, þá mundir þú eftir
útvarpinu þínu að hafa það meðferðis,
hversu veikur, sem þú varst pabbi
okkar, því þér þótti svo gaman að
tónlist. Það gaf þér miklar og margar
gleði- og ánægjustundir. Þegar þú
fórst að hressast langaði þig alltaf í
bfltúr til Kollu þinnar í Kópavoginn
og það sem þú óskaðir þér að fá vom
vel brúnaðar vöfflur með sultu og
rjóma, að ógleymdu kaffinu okkar.
Þú vildir fá fréttir af okkur öllum og
hvemig okkur vegnaði, þá varst þú
alltaf svo ánægður. Nú er þfnu
veikindastríði lokisins lokið elskulegi
pabbi okkar, nú líknar Guð þér.
Síðustu árin dvaldi Ámi á
Dvalarheimilinu Hraunbúðum og
Sjúkrahúsi Vestmanneyja.
Megi guð blessa ykkur öll.
Kveðja frá börnunum þínum sjö.
Vertu guð faðir faðir minn
í frelsarans Jesú nafni
hönd þín leiðir mig út og inn
svo allri synd ég hafni