Fréttir - Eyjafréttir - 01.07.1999, Blaðsíða 21

Fimmtudagur 1. júlí 1999
Fréttir
21
NEMENDASÝNING Söngskóbns I BeyWavik, <,. Marla Mjöll Jónsdó.Ur, RósaUnd sen, Orlofsk,
prins, Ragnheiður Hafsteinsdóttir og Arndis Fannberg.
sama ár fór ég í Söngskóla Reykja-
víkur og var að klára áttunda stigið
núna í vor. Ég vil ekki meina að
hárgreiðsludraumurinn hafi orðið að
prímadonnudraumi, heldur er þetta
spuming um að virkja áhugamálin.
Mamma og pabbi eru mikið tón-
listarfólk. Pabbi spilaði í jass-
hljómsveit þegar hann var ungur og
mamma söng mikið með kómm. Svo
hefur fjölskyldan alltaf sungið mikið
þegar hún hefur komið saman. Þegar
ópemsýningar vom í sjónvarpinu
horfði ég yfirleitt alltaf á þær, en við
sinfónur var ég skíthrædd sem bam.
Sinfóníur minntu mig alltaf á
tónlistina í hryllingingsmyndum, sem
eldri systkini mín horfðu á. Þá var
þetta svo dmngalegt og öll sin-
fóníutónlist í mínum eyrum litaðist af
þessu. Þannig að ég fór ekki að hlusta
á sinfóníur fyrr en ég byrjaði í
söngnáminu. Ég hafði hins vegar
enga hljóðfæramenntun fyrr en ég fór
að læra á píanó samhliða söngnáminu.
En það er hins vegar alveg rétt að
söngnámið er gjörólíkt rokkbrans-
anum og hárgreiðslunni. Þegar maður
er í hljómsveit þá er maður ekki einn.
Það er alltaf einhver stuðningur á bak
við. Ég finn það líka að þegar ég syng
einhver hlutverk í sýningum fellur
maður líka einhvem veginn inn í
„settið". Maður er þá einhver karakter
og ekki maður sjálfur og finnur ekki
eins mikinn skrekk. En þegar ég stend
ein við píanó tekur það aðeins meira á
taugamar. Maður er svolítið ber-
skjaldaður þá. Ég held að fáir losni
við sviðsskrekkinn, en maður hristir
þetta af sér eftir fyrstu tvö þrjú lögin,
en þetta er í raun mjög erfitt."
Rósalind segir að reyndar gæti hún
klárað söngnámið héma heima, hins
vegar hafi flestir áhuga á því að fara til
útlanda. „Það er hægt að útskrifast úr
Söngskólanum sem einsöngvari, en
flestir fara út í heim og af þeim íjórtán
sem útskrifuðust núna em tíu að fara
út. Ég stefni á að fara í Real Con-
servatorio de Superior de Madrid
ásamt Gunnari Kristmannssyni Skaga-
manni, unnusta mínum, til fram-
haldsnáms, en ég held að það sé ekki
mikið um að íslendingar fari í
söngnám á Spáni. En mér finnst
Spánn spennandi. Miglangarlíkatil
að læra tungumálið og svo sakar ekki
að á Spáni er heitt og mikil sól.“
Verður að halda áfram,
sama hvað það kostar
Nú emð þið bæði í söngnámi, syngið
þið saman yfir uppvaskinu, eða takið
þið léttar arújr heima?
„Já við tökum stundum strokur,
maður verður að æfa sig, en yfirleitt
fór maður niður í skóla til þess að æfa
sig, nema á sumrin, þá æfir maður sig
heima og stundum kemur fyrir að við
syngjum fyrir hvort annað. Við
höfum sungið opinberlega saman við
ýmis tækifæri. Ég er að vinna á
hárgreiðslustofunni Gullsól núna og
hef verið þar undanfarin tvö ár, en þar
á undan rak ég mína eigin stofu,
Papillu, á Laugaveginum í tvö ár. Það
var hins vegar of erfitt að reka
fyrirtæki og vera í fullu námi, svo ég
seldi minn hluta.“
Hvemig myndir þú lýsa þér ef ég
bæði þig um það. Ertu vinnuþjarkur?
,Jig get að minsta kosti ekki hangið
og verð alltaf að vera að gera eitthvað.
Einnig hefur verið svo skemmtilegt að
gera það sem ég hef verið að gera og
ég ekki tilbúin að hætta. Þannig var til
dæmis með söngnámið. Ég ætlaði
bara að prófa eina eða tvær annir. En
eftir því sem maður fær meiri
hvatningu og kemst lengra, það er að
segja nær meiri þjálfun og sér að
maður getur kannski orðið ópem-
söngkona, þá má maður ekki hætta.
Maður verður að halda áfram hvað
sem það kostar. Ég er líka held ég
bjartsýn og glaðlynd að eðlisfari."
Rósalind segir að hún eigi sér
kannski ekki draum um að syngja í
stærstu óperuhúsum heimsins, hins
vegar stefni hún á frama í útlöndum.
„Líf söngvara er oft mikið flökkulíf.
Þeir búa að sjálfsögðu í einhverju
ákveðnu landi og ferðast svo á milli
staða, en atvinnumöguleikamir em
mestir erlendis og þá er nauðsynlegt
að búa þar, en samkeppnin er líka
óhemju mikil á þessum markaði.'1
Attu þér einhverja jyrirmynd í
söngnum ?
„Ég á mér að minnsta kosti uppá-
halds söngkonu og það er hin ítalska
Cecilia Bartoli. Hún er kólóratúr
mezzosopran. Hún býr yfir mikilli
tækni raddlega séð og hefur það mikla
stjóm á röddinni að varla hægt að
kalla hana mennska. Ég verð alveg
höggdofa að hlusta á hana og hún
virðist ekkert hafa fyrir þessu. Þá er
ég að tala um kólóratúrinn hjá henni.
Það má kannski líkja þessu við skraut,
eða flúr eins og fléttur og slaufur,
trillur og hlaup. Þessi söngur er oft
hraður, og tæknilega erfiður. Rossini
hefur notað mikið svona skreytingar.
Ef maður nær valdi á svona kólóratúr
þá er það mjög góð viðbót og maður
hefur líka miklu betri stjóm á röddinni.
Ég er mezzosopran og sú rödd er
ífekar dökk í litum og dramatísk. Ég á
því mjög vel heima í dramatískum
ljóðum."
Nú man maður varla eftir óperu-
söngkonum nema þœr séu hátt í tveir
metrar og þvílíkt mörg kíló, er þetta
þjóðsaga, eða ímyndun ?
„Það er orðið minna um þetta núna.
Það er frekar orðið erfitt fyrir söng-
konur sem em mjög feitar að fá
hlutverk, vegna þess að það er orðið
mjög mikið úrval af grönnum og
flottum söngkonum, og þær em frekar
valdarefraddimaremjafngóðar. Ég
held hins vegar að ópemsöngvarar séu
mjög mikið matfólk og sælkerar, sem
kann kannski að skýra þetta.“
Rósalind segir að hún sé bjartsýn á
framtíðina og möguleika sína til þess
að fá atvinnu erlendis við sönginn.
„Það em mjög margir Islendingar sem
hafa mikið að gera erlendis og hefur
vegnað vel. Þetta er ekki alltaf spum-
ing um heimsfrægð, heldur frekar
spuming um að hafa atvinnu við það
sem maður hefur áhuga á. Ég er að
minnsta kosti ekki að gera mér neinar
hugmyndir um heimsfrægð, heldur að
geta unnið við að syngja. Þetta er það
skemmtilegt og ég fæ mjög mikið út
úr því að syngja á sviði. Ef maður
hugsar að maður geti þetta eins og
aðrir þá hefst það. Ef maður hefur
ekki þetta viðhorf þá hefur maður
ekkert í sönginn að gera. Þetta er
spuming um að ákveða strax í upphafi
að verða góð söngkona, þá vinnur
maður í því og nær árangri."
Er íslenskt söngfólk í tísku í útlöndum
núna?
„Ég veit það nú ekki, það em alla-
vega margir Islendingar að syngja
erlendis núna, og virðast hafa nóg að
gera. Þá er ég að tala um ópem-
söngvara."
Aðalkennarar Rósalindar hjá Söng-
skólanum hafa verið Olöf Kolbrún
Harðardóttir ópemsöngkona og Kol-
brún Sæmundsdóttir píanóleikari.
„Þær hafa kennt mér sfðustu fimm
árin og hefur gengið mjög vel. I
byrjun árs 1996 fór ég að syngja með
óperukómum og söng í Othello eftir
Verdi sem flutt var í Háskólabíó, en
þar kynntist ég Gunnari unnusta
mínum. Ég tók einnig þátt í Kátu
Ekkjunni sem flutt var vorið 1997.
Þar söng ég hlutverk Silvanne. Ég
söng reyndar ekki sóló þar, en var með
nokkrar línur í atriði á móti Garðari
Cortes. Það var reyndar sagt í gagn-
iýni að hlutverkin væm svo lítil að það
tæki varla að hafa þau, en samt vom
þau nauðsynleg til að undirbúa
aðalsöngkonuna. Ég söng einnig með
nemendaóperunni og tók þátt í Sour
Angelica eftir Puccini, sem gerist í
nunnuklaustri, Töfraflautunni eftir
Mozart, þar sem ég söng hlutverk
þriðja drengs og Leðurblökunni eftir
Strauss þar sem ég söng hlutverk hins
snobbaða og hrokafulla prins Orl-
ofsky. Svo má kannski bæta við til
gamans að ég og Halla systir sungum
bakraddir ásamt fjómm öðmm inn á
geislaplötuna Ahrif hjá Herði Torfa-
syni. Svo söng ég að sjálfsögðu á
útskriftartónleikunum. Það geta allir
komið á þá tónleika sem vilja koma,
en oftast em það nú vinir og vanda-
menn sem koma á slíka tónleika og
fólk sem er að læra í öðmm skólum.
Ég hef því aldrei sungið neitt það
veigamikið enn þá til þess að fá
krítík."
Hræðist ekki krítik
Kvíðir þú því aðfá krítík?
„Nei, það held ég ekki. Þegar ég
tók þátt í uppsetningu Leðurblökunnar
í skólanum nú síðast hlakkaði ég til að
RÓSALIND á útskriftartónleikum Söngskólans.
ÚTSKRIFTARTÓNLEIKARNIR 1999. F.v. Kolbrún Sæmunds-
dóttir, Ólöf Kolbrún Harðardóttir, Rósalind, Gunnar Krist-
mannsson, Bergþór Pálsson og Katrín Sigurðardóttir.
fá gagnrýni, en af því að þetta var
nemendasýning þá fékk hver og einn
ekki gagnrýni heldur einungis sýn-
ingin sem heild. Þannig að við emm
voðalega vemduð á meðan við emm í
skólanum.“
Attu þér eitthvert draumalilutverk?
„Mezzosöngkonur leika nú yfirleitt
stráka en þó em undantekningar. En
það yrði gaman að fá að spreyta sig í
ópem eftir Rossini einhvem tíma. Til
dæmis Öskubusku, Rakaranum frá
Sevilla eða Brúðkaupi Fígarós eftir
Mozart. Það er af svo mörgu að taka
sem mig myndi langa til að syngja.
En draumahlutverkið væri Carmen úr
samnefndri ópem eftir Bizet. Núna er
Rossini reyndar í miklu uppáhaldi hjá
mér. Skemmtilegast þykir mér að
syngja ópemtónlist. Það er hins vegar
alltaf hægt að bæta við sönginn og ég
stefni að því að standa mig vel og ætla
að leggja mig alla fram. Tíminn sker
svo úr um hvernig til tekst.“
Rcncdikt Gestsson