Fréttir - Eyjafréttir - 09.11.2000, Blaðsíða 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 2. nóvember 2000
Tónsmíðafélagið með skemmtun á laugardaginn:
Hélt að það yrði erfiðara
að syngja opinberlega
-segir Hrafnhildur Helgadóttir sem hefur vakið mikla athygli fyrir
söng sinn með hljómsveit félagsins
HRAFNHILDUR hefur vakið athygli fyrir góðan söng enda á hún
ekki langt að sækja tónlistarhæfileikanna.
Tónsmíðafélag Vestmannaeyja
undir forystu Osvaldar Guðjóns-
sonar hefur stimplað sig inn í
tónlistarlíf í Vestmannaeyjum svo
um munar. Síðasta afrek félaganna
var messa með kaffihúsívafi í
safnaðarheimilinu en enn er blásið
til tónleika sem að þessu sinni verða
haldnir í Gallerí áhaldahúsinu nk.
laugardagskvöld klukkan 21.30.
Með Tónsmíðafélaginu hefur
starfað ung söngkona, Hrafnhildur
Helgadóttir, sem vakið hefur athygli
fyrir góðan söng. Segja má að Os-
valdur hafi valdið straumhvörfum í lífi
Hrafnhildar þegar hann hitti hana niðri
í búð fyrir um ári síðan og spurði hana
að því hvort hún vildi ekki syngja með
Tónsmiðafélaginu. „Eg sagðist vera til
í að syngja með þeim en ég hefði
engan áhuga á að koma fram
opinberlega," segir Hrafnhildur í sam-
tali við Fréttir.
„Eg mætti og síðan vatt þetta upp á
sig og ég varð hluti af hljómsveit sem
skipuð er auk mín þeim Osvaldi sem
leikur á píanó og gítar, Grími kokk
Gíslasyni á trommur og bræðrunum
Högna og Oðni Högnasonum á bassa
og gítar, Kristinn Bjömsson munn-
hörpu og bakrödd og Agúst
Yngvarsson á Herjólfi á bongó-
trommur. Auðvitað komst ég ekki upp
með að syngja ekki opinberlega og við
höfum verið að koma fram á
árshátíðum og þorrablótum."
Hrafnhildur segist bara ánægð með
hvernig til hefur tekist hefur. „Þetta
hefur verið meiriháttar gaman og það
sem gerir þetta svo lítið sérstakt er að
uppistaðan í lögunum er eftir Ósvald
en alltaf fylgja með einhver lög eftir
aðra.“
Eins og fram hefur komið er söng-
ferill Hrafnhildar ekki langur en
eitthvað hefur hún verið að gaula
svona ein og sér svo notuð séu hennar
eigin orð. Þá er hún tromettleikari í
Lúðrasveit Vestimnnaeyja. „Reyndar
tók ég þátt í karókíkeppni á Seyð-
isfirði fyrir nokkmm árum þar sem við
urðum efstar og jafnar, ég og Alla
Borgþórs sem gaf út disk fyrir tveimur
áru síðan með eigin lögum og söng.“
Það eru fleiri en þú í ættinni sem
geta sungið., Já, það er alveg rétt. Erla
Þorsteinsdóttir, sem er á allra vörum í
dag var fræg söngkona hér á landi um
miðja síðustu öld, er ömmu systir mín.
Hver man ekki eftir Litlu stúlkunnu
við hliðið, Söng fangans og fleiri
lögum sem Erla gerði vinsæl. Nú er
verið að gefa út safn með lögum
hennar og eiga þau örugglega eftir að
vekja upp góðar minningar hjá eldri
kynslóðinni og ekki útilokað að hún
eigi eftir að eignast aðdáendur meðal
yngra fólks. Erla hefur lengst af búið í
Danmörku og sjálf þekki ég hana lítið
sem ekki neitt. Eg er samt stolt af
henni og hlustaði oft á hana sem
krakki. Dóttir mín þekkir Erlu örugg-
lega miklu betur en ég því hún
heimsótti hana með mömmu og pabba
síðasta sumar. Fyrst við erum farin að
tala um Erlu finnst mér allt í lagi að
það komi fram að systir hennar og
amma mín hún Gréta söng lengi með
hljómsveit þar sem afi, Gísli úrari
Bryngeirsson spilaði á harmónikku."
Erla Þorsteinsdóttir er trúlega fyrsta
prímadonnan í íslenskri dægurlaga-
tónlist og aðspurð segist Hrafnhildur
ekki eiga möguleika á að feta í fótspor
hennar. „Við erum lítil hljómsveit í
áhugamannafélagi og stefnum ekki að
heimsfrægð. Erla söng ekki bara á
íslandi og gaf út margar plötur sem ég
sé ekki að eigi eftir að liggja fyrir
mér.“
En hvað sem því líður þá hefur
starfið með Ósvald og félögum orðið
til að kveikja tónlistameista hjá
Hrafnhildi. „Ég er í námi í klassískum
söng hjá Ingveldi Yr Jónsdóttur en í
allt em um 20 manns í námi hjá hennir
hér í Vestmannaeyjum. Ingveldur er
rosalega fín, alveg meiriháttar og
námið gefur mér heilmikið.“
Má þá ekki eiga von að við fáum
heyra meira til þín í framtíðinni? „Ég
ætla að sjá til með námið og sennilega
verð ég í hljómsveitinni meðan hún
lifir. Hvort meira á eftir að gerast hjá
mér á þessu sviði veit ég ekki. Gefist
tækifæri er aldrei að vita hvað gerist.
Ég útiloka ekki neitt.“
Aðspurð segist Hrafnhildur, sem í
dag stendur á þrítugu að hún hefði
gjaman viljað byrja fyrr í söngnum.
, Já, það er alveg á hreinu en ég hélt að
það væri miklu erfiðara að syngja
opiberlega," sagði Hrafnhildur sem að
lokum vildi hvetja fólk til að fjöl-
menna í Gallerí áhaldahúsið á
laugardagskvöldið. Þar koma fram íris
Guðmundsdóttir sem syngur nokkur
lög og Kristleifur Guðmundsson
kemur fram sem söngvari með Tón-
smíðafélaginu.
Birgir Sveinsson
nýr formaður IBV-
héraðssambands:
Kvíði
ekki
þessu
starfi
Formannsskipti urðu hjá ÍBV-
héraðssambandi á aðalfundi
sambandsins á þriðjudag. As-
mundur Friðriksson lét þá af
formennsku en við tók Birgir
Sveinsson, betur þekktur sem
Birgir í Tvistinum.
„Það voru engin átök samfara
þessum formannsskiptum,“
segir Birgir. „Ég gaf kost á mér
í þetta þar sem ég hef áhuga á
að starfa fyrir
íþróttahreyfmguna, hef raunar
verið í stjórn sem varaformaður
í átta ár. Svo eru góðir menn
með mér í stjórn, þeir sömu og
yoru áður, meira að segja
Asmundur verður áfram í
stjórninni sem meðstjórnandi.“
Birgir segir að ekki séu uppi
nein áform um meiri háttar
breytingar á starfi
sambandsins. „Við erum nokk-
urs konar yfirstjórn yfir
deildum og ráðum IBV en
komum lítið nálægt
peningamálunum heldur
fylgjumst með starfi deildanna.
Ég kvíði ekki þessu starfi enda
væri ég þá ekki að taka það að
mér en vonast auðvitað eftir
góðu samstarfi við þá aðila sem
við þurfum að eiga samskipti
við, bæði einstaklinga, aðila
innan íþróttahreyfingarinnar
og bæjaryfirvöld,“ segir Birgir
Sveinsson, nýkjörinn formaður
IB V-héraðssambands.
Sigurgeir Jónsson
tHPHtudcqi
Af Mannskap í þjónustu
og öðrum greinum
Fyrir hartnær ijörutíu ámm, þegar skrifari var
við nám í Reykjavík, varð hann alveg yfir-
gengilega hneykslaður eftir að hafa hlýtt á
fyrirlestur. Sá fyrirlestur var haldinn af sérfræð-
ingi, sem skrifari man ekki lengur hvað hét, og
fjallaði um atvinnuhorfur á Islandi á næstu
áratugum. Þetta var á sjöunda áratugnum og
fyrirlesarinn taldi að frumatvinnuvegimir, sem
þá vom, sjávarútvegur og landbúnaður, myndu
ekki taka við því fólki sem kæmi út á
atvinnumarkaðinn á næstu ámm og áratugum,
nema í litlum mæli. Þjónustugreinar myndu
taka við því hlutverki að sjá nýjum árgöngum
fyrir vinnu.
Við vomm tveir skólafélagamir sem áttum ekki
til orð yfir vanþóknun okkar á þessum spekingi
og spá hans. Báðir úr grónum sjávarplássum,
skrifari úr Vestmannaeyjum og hinn úr Grinda-
vík, höfðu báðir stundað sjó og unnið í
frystihúsi, og báðir með þá bjargföstu hugsun að
sjávarútvegur yrði um alla framtíð sú óþrjótandi
auðlind sem verið hafði og ekkert gæti leyst
hann af hólmi. Þá allra síst þjónustugreinar, sem
svo voru kallaðar og við töluðum um með
ýmigusti, rétt eins og um afætulýð væri að ræða.
Helst rekur skrifara minni til að við höfum séð
þessa aukningu í þjónustugreinum fyrir okkur
sem fleiri þjóna á Hótel Borg og fleiri banka-
starfsmenn.
Síðan em liðin nær Ijömtíu ár og skrifari er
ekki lengur hneykslaður, líklega ekki skólafélagi
hans heldur. Skrifari hefur nefnilega orðið að
éta ofan í sig alla hneykslunina og viðurkenna að
viðkomandi hafði rétt fyrir sér og er það ekki í
fyrsta sinn sem skrifari hefur mátt éta ofan í sig
um dagana.
Fyrir skömmu sá skrifari nefnilega súlurit sem
sýndu atvinnudreifingu íslendinga. Þar kom
skýrlega fram að í engri grein hefur dregist
jafnmikið saman í mannafla og í sjávarútvegi,
þar næst í landbúnaði. Aftur á móti hafa nýjar
greinar, sem bæði má tengja við nýsköpun og
þjónustu, tekið við megninu af því vinnuafli sem
komið hefur út á markaðinn.
Nú er þetta út af fyrir sig nokkuð merkilegt því
að á þessum ámm sem fólki í vinnslu sjávarafla
hefur fækkað margfalt, hefur sjávarafli stór-
aukist. Árið 1963 (þegar áðumefndur fyrirlestur
var haldinn) var þorskafli íslendinga 240 þúsund
tonn og heildarafli Islendinga 782 þúsund tonn.
í fyrra, árið 1999, var þorskaflinn 260 þúsund
tonn og heildaraflinn 1730 þúsund tonn eða
góðlega tvöfalt meiri en 1963. Þar inunttr mestu
um loðnuaflann. Engu að síður hefur fólki stór-
fækkað sem vinnur við greinina, bæði á landi og
á sjó, sérstaklega þó á sjó.
Og hvemig skyldi nú standa á þessu? Hvernig
stendur á því að fólki fækkar óðfluga í greininni
meðan afiinn hefur aukist? Það er vegna þeirrar
nútímatækni sem haldið hefur innreið sína í
sjávarútveginn, rétt eins og aðrar greinar. Vegna
nútímatækni þarf orðið svo miklu færri hendur
en áður var, færri hendur afkasta mun meim en
þær ijölmörgu sem vom við þessi störf árið
1963. Og þetta er ekki bara í sjávarútveginum,
heldur í öðmm greinum líka. T.d. dettur líklega
engum í hug nú til dags að hræra steypu á
höndum eða grafa langa skurði með handafli þó
svo að það hafi verið gert áður.
Þama er m.a. að leita ástæðunnar fyrir því að
íbúum hefur fækkað á landsbyggðinni, ekki síst
í grónu sjávarplássi eins og Vestmannaeyjum.
Sjávarútvegurinn er hættur að taka við fólki, og
þá flytur fólk þangað sem atvinnugreinar em
sem taka við fólki. Gallinn er bara sá að þær
atvinnugreinar hafa flestar hverjar skotið rótum
á höfuðborgarsvæðinu. Þótt sjávarútvegur verði
áfram höfuðgrein í Vestmannaeyjum, er ljóst að
sú fækkun á starfsfólki, sem átt hefur sér stað á
undanfómum ámm, er ekki líkleg til að breytast.
A meðan ljölgar ekki íbúum í Vestmannaeyjum.
Ekki nema horft sé til þeirra greina sem taka við
fólki í dag og em kenndar við þjónustu, hvort
sem okkur líkar betur eða verr. Nái þær fótfestu
í Vestmannaeyjum gæti línurit íbúaþróunar farið
að síga upp á við á ný.
Sigurg.