Fréttablaðið - 09.02.2013, Blaðsíða 71

Urður Anna Björnsdóttir
útskrifast frá Háskóla Íslands
í lok febrúar. Hún lærði
bæði kínversk fræði og
ferðamálafræði.
Urður heillaðist af Kína þegar
hún ferðaðist um landið með
fjölskyldu sinni árið 2008.
„Samfélagið er að breytast
mikið og menningin heillaði
mig. Fólkið er vingjarnlegt
og þolinmótt við útlendinga
jafnvel þó þeir tali ekki stakt
orð í kínversku. Eftir ferðina
var ég staðráðin í að fara aftur
til Kína og dveljast þá lengur í
landinu,“ segir hún.
Urður skráði sig í
ferðamálafræði í Háskóla
Íslands og vonaðist til að
komast í skiptinám til Kína
að loknu fyrsta árinu. Um
haustið komst hún svo að
því að einungis nemar
í kínversku gátu farið
í skiptinám til Kína.
„Ég hugsaði með mér
að ég færi þá bara í
kínversku, fyrst það
var eina leiðin til að
komast út. Ég ákvað
þetta allt á einum degi,“
segir hún brosandi
og bætir við að hún
ha aldrei verið mikil
tungumálamanneskja.
„Kínverskunámið gekk
samt mjög vel og það
hjálpaði örugglega til
hvað ég var spennt að
fara út. Það er líka
mun auðveldara að einbeita
sér að einu tungumáli í einu
en að læra þrjú mál samtímis í
menntaskóla.“
Haustið 2010 fór Urður í
skiptinámið langþráða. Hún
dvaldi í eitt ár í borginni
Nanjing. Borgin á sér
langa sögu og var eitt sinn
höfuðborg Kína. „Þegar ég
kom út var mér hent beint út
í djúpu laugina þar sem ég
þurfti að tala kínversku við
alla. Það var gott að vera búin
með fyrsta árið hér heima en
við höfðum lært um sögu og
menningu Kína. Ég kunni
svona grunninn í málinu og
gat bjargað mér,“ segir Urður.
Námið úti var eingöngu
tungumálanám og hún segist
hafa tekið miklum og hröðum
framförum. „Það er allt
öðruvísi að læra kínversku í
Kína en hér heima. Hér gefast
ekki mörg tækifæri til að tala
málið utan háskólans.“ Þegar
hún er spurð hvort námið sé
er tt segir Urður það ákveðna
m tu að kínverska sé er ðari
en önnur tungumál. „Fólk
heldur stundum að þetta sé
óskiljanlegt og ofboðslega
ókið en ég held að þetta
sé bara spurning um vilja
og áhuga.“ Kínverska er þó
mjög ólík íslensku og Urður
segir að það sé ýmislegt sem
þur að leggja á minnið.
„Framburðurinn er svolítið
er ður hvað varðar tóna.
Mandarín er með fjóra tóna.
Hvert orð hefur ákveðinn
tón og merkingin er ekki sú
sama eftir því hvaða tónn er
notaður. Fyrir hvert orð þarf
að muna þrjú atriði; í hvaða
tóni það er sagt, hvernig
það er borið fram og hvernig
táknið er.“

Ferðaðist mikið
Urður bjó á heimavist með
nemum allsstaðar að úr
heiminum sem allir áttu
það sameiginlegt að hafa
brennandi áhuga á Kína.
„Eftir á að hyggja hefði
ég kannski frekar
vilja búa með
Kínverjum en
það var viss upplifun að vera
hluti af svona fjölþjóðlegu
samfélagi. Ég held góðu
sambandi við kínversku
vinina sem ég kynntist. Þau
eru mjög traustir vinir og
ég er ánægð að hafa kynnst
þeim,“ segir hún. Urður
ferðaðist eins mikið um Kína
og hún gat og segir menningu
og aðstæður gjörólíkar
eftir svæðum. „Ég fór til
stórborga á borð við Shanghai
og Beijing en upplifði líka
tíbeska menningu í borg við
landamærin að Tíbet og fékk
háfjallaveiki.“
Kynnti sér kínverskar hefðir
Urður tók sig til og lærði Taiji
sem er hefðbundin kínversk
leik mi. „Unga fólkið í
Kína hefur ekki áhuga á
Taiji því það tengir það við
eldri kynslóðirnar en mér
fannst það skemmtilegt,“
segir Urður og bætir við að
hún ha líka lært að skrifa
kínversk tákn með penslum.
„Sta rnir eru svo fallegir
svona málaðir, allt öðruvísi en
þegar þeir eru skrifaðir með
blýanti eða á tölvu,“ segir
hún.
i st m að r a
Margt í kínversku samfélagi
er ólíkt því sem við eigum að
venjast. Urður segir að ólíkar
samskiptahefðir ha ekki
háð henni en sumt ha verið
eftirminnilegt. „Það er til
dæmis ri st um það hver fái
að borga þegar fólk fer saman
út að borða og stundum
liggur við að það komi til
handalögmála.“ Hún segir
vanann líka vera að hafa mjög
hátt þegar fólk fer út saman:
„Í Kína er er tt að nna
rólegan, kósí veitingastað.
Það er alltaf mikið líf og
mikið talað sérstaklega þegar
fjölskyldan kemur saman.“
Annað sem Urði
þótti áhugavert var
gæludýramenningin í
landinu. „Þar sem fólk á
y rleitt bara eitt barn fá
margir sér hund. Fólk býr
oftast í litlum íbúðum
þannig að þetta eru svona
litlir, sætir hundar,“ segir
Urður.
Urður fór heim í kringum
kínverska nýja árið enda
fengu skiptinemarnir tveggja
mánaða frí. „Skiptinemarnir
sem voru úti sögðu að þetta
ha verið eins og stríð. Það
var allt lokað, strætin tóm
og fólk sprengdi ugelda
sam eytt í nokkra daga. Hjá
þeim snýst þetta ekki um
ljósadýrðina heldur það að
skapa miklar sprengingar,“
segir hún. Ástæðan fyrir því
að búðir voru lokaðar var sú
að í Kína vinnur unga fólkið
gjarnan í stórborgunum. Fólk
streymir svo út á land til
að fagna með fjölskyldunni
þegar nýja árið gengur í garð.
Framtíðarplönin
Urður gæti vel hugsað sér að
búa í Kína og hefur hug á að
fara þangað í meistaranám.
„Það er ekkert ákveðið en
ég gæti til dæmis hugsað
mér að fara í markaðsfræði,
það tengir ferðamálafræðina
og kínverskuna enn betur.“
Í framtíðinni langar hana
mögulega að einbeita sér að
kínverskum ferðamönnum
sem koma hingað til lands.
„Á síðustu árum hefur hagur
Kína vænkast mjög og nú
hafa sífellt eiri almennir
borgarar efni á því að ferðast
til útlanda. Þeim Kínverjum
sem heimsækja Ísland hefur
fjölgað og ég spái því að við
munum sjá áframhaldandi
aukningu á því,“ segir hún.
Urður er ánægð með
kínverskunámið og dyrnar
sem það hefur opnað fyrir
henni. „Tengsl mín við Kína
eru mjög sterk og verða alltaf
til staðar,“ segir hún og bætir
við að hún sé nýbúin að panta
næstu ferð út. „Ég er ótrúlega
spennt. Ég fer út í byrjun
mars og verð í mm vikur.“
-Arnhildur Hálfdánardóttir
„ Þ á l æ r i é g b a r a k í n v e r s k u “
Mynd: Björn Loki Björnsson