Skessuhorn - 10.03.2010, Blaðsíða 18

18 MIÐVIKUDAGUR 10. MARS
Flott ur strák ur tek ur á móti
blaða manni með þéttu hand taki að
góð um ís lensk um sið og býð ur gesti
að ganga í bæ inn. Tel ur að gott sé
að við talið eigi sér stað í betri sóf­
an um í stof unni, þar sé einnig borð
sem megi nota við skrift irn ar. Rún ar
Gísla son í Borg ar nesi er einn af fjöl­
mörg um sem ferm ast í ár en ferm­
ing ar veisl ur eru ekki hæst ar á vin­
sælda list an um ef þær kom ast þang­
að yf ir leitt. Hann vill gjarn an ferm­
ast en bara gera sér daga mun með
nán ustu ætt ingj um og vin um. Tel­
ur sig fara með rétt mál er hann tjá­
ir blaða manni að ferm ing ar dag ur­
inn muni vera 13. maí og að fermt
verði í Staf holts kirkju, því hann hafi
lang að að breyta til. Syst ir hans hafi
fermst í Borg ar nes kirkju en það auki
fjöl breytn ina að prófa fleiri kosti.
Ekki hellt sér í trú mál af
full um þunga
„Það er nokk uð langt síð an ég
á kvað að ferm ast þótt end an leg
á kvörð un hafi kannski leg ið fyr ir í
sjötta eða sjö unda bekk,“ seg ir Rún­
ar þeg ar búið er að koma sér fyr ir
í betri sóf an um á Skúla göt unni þar
sem fjöl skyld an býr. „Ég fór virki­
lega að spá í þessa hluti þeg ar syst­
ir mín fermd ist. Mér finnst gam an
að pæla í ýmsu og trú mál eru ekki
und an tekn ing á því, þó kannski sé
ekki hægt að segja að ég hafi hellt
mér í þau af full um þunga. Ég á kvað
að breyta til og láta ferma mig í Staf­
holti og við erum þar tveir strák arn­
ir úr Borg ar nesi. Prest ur inn þar sr.
El ín borg Sturlu dótt ur hef ur sett á
verk efna list ann að mæta skuli í tíu
mess ur á ár inu og mér finnst það
á huga vert. Þar gefst mér tæki færi
til að hugsa um þessi mál og eins í
tímun um þar sem ferm ing ar fræðsl­
an fer fram.“
Kvart ar ekki yfir
verk efn um
„Ekki það að ég sé að kvarta
yfir verk efn um, en þá má nefna að
prest ur inn læt ur okk ur pæla í ýms­
um mál um sem ég hafði ekki skoð að
vel áður. Hún hef ur sem dæmi spurt
okk ur hverj um við vild um bjarga ef
ann ars veg ar væri um að ræða fimm­
tug an rútu bíl stjóra og hins veg ar tví­
tug an úti gangs mann í góðu formi.
Um þessa hluti hef ég nokk uð ver­
ið að hugsa að und an förnu. Segja
má að einnig sé pínu ver ið að kanna
lesskiln ing inn hjá okk ur því lesn ir
eru ýms ir kafl ar og spurt út úr þeim.
Þar koma fyr ir hin gömlu góðu gildi
eins og ekki vera þjóf ur eða hrekkju­
svín og margt af þessu er sett fram
í mynd lík ing um. Efn ið er fjöl breytt
og skemmti legt, að mínu mati, og
prest ur inn lif andi og af slapp að ur í
tím um. Það hent ar mér einnig vel
þetta fyr ir komu lag að koma sjaldn ar
en vera leng ur í einu. Það gef ur færi
á meiri og skemmti legri um ræð um,
ef mað ur vill.
Hóp ur inn fór einnig í Vatna­
skóg, það gerð um við í haust þeg ar
vika var lið in af skóla. Þar má segja
að við höf um tek ið mik ið af hinu
gamla og krist in fræði legra, en í
tímun um í vet ur höf um við meira
ver ið í að spek úlera í nú tíma legri
hlut um, eins og ég sagði áðan.“
Hepp inn að vera af kyn­
slóð sem hef ur val
Rún ar hef ur ekki á huga á því að
halda stóra veislu í til efni ferm ing­
ar inn ar og seg ist hepp inn að vera
af þeirri kyn slóð sem fær að ráða
hvern ig dag ur inn verð ur. „Mér
leið ast ferm ing ar veisl ur og úr því
að það stend ur til boða kýs ég
held ur að fara utan á fót bolta leik.
Ef ég fæ líka ferm ing ar gjöf, verð­
ur það bara bón us. En þrí tug ur vil
ég held ur minn ast þess að hafa séð
Liver pool og West Ham spila en
hafa stað ið vatns greidd ur veif andi
seðl um í veislu þar sem ég þekkti
fáa og væri sí fellt að spyrja hver
væri hver. Það er dá lít ið kjána legt
í mín um huga ef ferm ing ar barn ið
get ur ekki einu sinni nefnt gest ina
eða nöfn þeirra. Það skipt ir mig
held ur engu máli þótt aðr ir komi til
með að veifa seðl um eða ein hverj­
um gjöf um. Þessi minn ing mín um
fót bolta leik á er lendri grundu lif­
ir á byggi lega leng ur en veisl an. Því
er ekki sam an að jafna.“
Mað ur versl ar ekki við
svona fólk
Það er ekki hægt að sleppa Rún­
ari al veg án þess að minn ast eitt­
hvað á fót bolta. Í ljós kem ur að
heim il is menn halda ekki all ir með
sama lið inu. Rún ar er mik ill stuðn­
ings mað ur Liver pool. Þeg ar kem­
ur að mynda töku fyr ir við talið er
því sjálf sagt að stilla sér upp við
stóra mynd frá því liði. Með von­
ar neista í rödd inni spyr hann
blaða mann hvort hann sé kannski
„Púll ari?“ Svo reyn ist ekki vera
enda hef ur blaða mað ur ekki grips­
vit á fót bolta. Fað ir inn er í að dá­
enda liði Totten ham Hotspur og
marg ir kann ast við að kaup mað ur
í bæn um held ur einnig með sama
liði. Þeg ar talið berst að því svar­
ar Rún ar snöggt. „Mað ur versl ar
auð vit að ekki við svona fólk.“ Svo
er mik ið hleg ið, þessi um ræða hef­
ur greini lega ver ið tek in áður.
bgk
Oft ger ist það að eitt hvað sér­
stakt hend ir í tengsl um við ferm­
ingu sem verð ur þess vald andi að
at burð ur inn verð ur enn eft ir minni­
legri en ella. Hjá ár gangi sem fædd­
ur er árið 1943 í Borg ar nesi var það
sann ar lega til fellið. Borg ar nes kirkja
hafði ver ið í bygg ingu í nokk ur ár
þeg ar þetta bar til. Ung ling arn­
ir höfðu hjálp að nokk uð til við þær
fram kvæmd ir á ýmsa lund og því
var von ast til að þar myndi ferm­
ing ar at höfn in geta far ið fram. Er
líð ur nær hin um stóra degi er orð­
ið ljóst að svo gat ekki orð ið. Kirkj­
an ekki til bú in þannig að at höfn in
skyldi fara fram á Borg. En þá kem­
ur ann að babb í bát inn. Prest ur inn
veikt ist svo ekki var hægt að ferma
yf ir höf uð. Ingi björg Hargra ve í
Borg ar nesi var ein úr þess um ár­
gangi.
Enn er kirkj an
ekki til bú in
„ Þetta var nokk uð merki legt allt
sam an. Fyrst var kirkj an ekki til­
bú in og svo veikt ist prest ur inn,
sr. Leó Júl í us son, svo það var bara
ekki hægt að ferma. Þá var á kveð ið
að bíða í eitt ár. Það myndi kannski
verða til þess að við gæt um fermst
í nýju kirkj unni. Hóp ur inn var því
orð inn nokk uð stór, tveir ár gang­
ar, tæp lega þrjá tíu börn. Prest ur­
inn kom í Borg ar nes til að kenna
okk ur um vet ur inn. Svo líð ur tím­
inn og þeg ar kem ur lengra fram á
vet ur er sýnt að enn verð ur kirkj­
an ekki til bú in, ekki verð ur held ur
hægt að ferma í henni þetta árið. Þá
er á kveð ið að ferma okk ur að Borg,
ekki talið ráð legt að vera með all­
an þenn an hóp ó fermd an. Svo
við þurft um að ganga til prests ins
að Borg til að æfa það sem þurfti
í kirkj unni. Og þá var sko geng ið,
alla vega ekki keyrt á bíl. Við þurft­
um að fara að mig minn ir tvisvar
sinn um. Sum ir fóru gang andi, aðr­
ir á hjól um og ein hverj ir ríð andi.
Ein hverj ir af strák un um voru með
hesta og komu því á þeim.“
Veisl an á hót el inu og
Bebý greiddi
Svo kom hinn stóri dag ur eft­
ir langa bið. Búið var að fara til
Önnu Agn ars dótt ur sauma konu
til að fá ferm ing ar kjól in og sér­
staka Reykja vík ur ferð til að kaupa
kápuna, sem þótti afar mik il vægt.
All ar voru stelp urn ar síð an í flat­
botna skóm. Á þess um árum var
eng in hár greiðslu stofa í Borg ar nesi
en Bebý, Guð ríð ur El ísa bet Ní els­
dótt ir, átti þurrku og var lag in við
að leggja hár. Hún var því feng in
til að greiða döm unni. Hóp ur inn
var svo stór að hon um var skipt í
tvennt og þeg ar Ingi björg fermd ist
voru þrjú börn skírð um leið. Hún
hélt á dótt ur vina móð ur sinn ar
und ir skírn sem átti að heita tveim­
ur nöfn um. Mesta stress ið var að
gleyma ekki seinna nafn inu, en allt
bless að ist þetta.
„Veisl an var hald in á Hót el Borg­
ar nesi í saln um uppi. Ekki hefði
ver ið nokk ur veg ur að halda hana
heima þar sem hús ið var ger nýtt,
þar bjuggu svo marg ir. Ég held að
veisl an hafi kost að hátt í mán að ar­
kaup hjá mömmu, Freyju Bjarna­
dótt ur, sem var síma mær. Reikn ing­
ur inn frá hót el inu er enn til,“ seg ir
Ingi björg og rétt ir fram litla nótu.
Þar stend ur eft ir far andi: Ferm ing­
ar veisla 25/5 1958. Freyja Bjarna­
dótt ir. 40 í mat. Súpa, wín ars hnit­
sel, ís og kaffi. Öl með mat. 55/­
Sam tals krón ur 2.200.­ Þetta er
bara eins og ein til boðspizza kost ar
í dag! En svo var ekki allt búið þótt
hin form lega ferm ing ar veisla væri
af stað in því síð an komu eft ir­ferm­
inga veisl urn ar. Þær voru að eins
fyr ir vin ina og haldn­
ar heima.
M a ð ­
ur var að
fara í eft ir­
f e r m i n g ­
ar veisl ur í
lang an tíma
á eft ir.“
Enn var
beð ið
Þótt búið
sé að ferma er
önn ur stór og
ekki síð ur mik­
il væg at höfn
eft ir, sem er að
ganga til alt ar is.
Enn var reynt á
þol in mæði þessa
hóps því á kveð ið
var að geyma það
um ár í þeirri von
að nýja kirkja yrði
þá til bú in. „ Þetta
var eig in lega að verða sag an enda­
lausa,“ seg­
ir Ingi björg
b r o s a n d i .
„Ég man
að við vor­
um að klára
lands próf­
ið þeg ar
loks kom
að því að
ganga til
alt ar is og
þá loks­
ins í nýju kirkj­
unni. Við vor um ekki einu sinni
öll á staðn um þeg ar að því kom.
Einn var far inn til sjós og ann ar
sem alltaf hafði ver ið bekk á und­
an var í Mennta skól an um á Ak ur­
eyri. Við stelp urn ar vor um auð vit­
að orðn ar al veg svaka lega píur þeg­
ar að þess ari at höfn kom. Byrj að ar
að fara á rúnt inn með strák un um á
Skag an um og svona. Við skrupp um
bara upp í kirkju til að klára þetta.
Á með an biðu gæj arn ir úti í bíl til
að geta tek ið okk ur á rúnt inn þeg­
ar við vær um bún ar. Það tók sem
sagt þrjú ár að koma ár gangi 1943 í
krist inna manna tölu í Borg ar nesi,“
seg ir Ingi björg Hargra ve.
bgk
Kýs frek ar að fara utan á fót bolta leik en standa
vatns greidd ur veif andi seðl um
Rún ar Gísla son vill þrí tug ur frem ur eiga minn ingu um fót bolta leik á er lendri
grund en vatns greidd an ferm ing ar dreng veif andi seðl um.
Svona var
reikn ing ur
inn fyr ir ve
it ing um í
veislu Ingi b
jarg ar Har
gra ve árið
1958. Veisl
­
an var hald
in á Hót el B
org ar nesi.
Tók þrjú ár að kom ast í krist inna manna tölu
Ingi björg Hargra ve árið 1958. Mynd in
var tek in hjá Stjörnu ljós mynd um og
hefði með réttu átt að vera tek in árið
áður.
Ingi björg úti í Litlu Brák ar ey með ein um af stubb un um
sín um.