Skessuhorn - 10.03.2010, Page 20

20 MIÐVIKUDAGUR 10. MARS
Það höfðu ekki fæðst tví bur ar
í Borg ar firði í lang an tíma þeg ar
bónd ann á Ferju bakka, Sum ar liða
Vil hjálms son, dreym ir að tvö móð­
ur systk ini hans Pét ur og Ólöf, vildu
koma til að vera. Á þeim tíma hafði
hann ekki hug mynd um að frú in
væri ó frísk, hvað þá af tví bur um. 12.
mars 1961 fædd ust svo 14 marka
strák ur og 16 marka stelpa heima
á Ferju bakka. Ný kom in í heim in
tók frænka ein börn in í fang ið og
sagði við strák inn: „ Vertu ekki að
pína hana syst ur þína, patt inn þinn.
Nöfn in Patti og Pína fest ust því við
tví burana sem í raun heita Pét ur
Ís leif ur og Ólöf Sess el ía, drauma­
nöfn in með við bót. Þau fengu ætíð
mikla at hygli sem „tví burarn ir“ sem
þeim fannst ó þægi leg og gerði þau
frem ur feim in en hitt. Skóla gang­
an var í Varma landi og þar ann að­
ist sr. Brynjólf ur Gísla son í Staf­
holti í raun ferm ing ar fræðsl una
en sr. Leó Júl í us son fermdi þau að
Borg. Ekk ert sam starf var við börn­
in í Borg ar nesi á þess um tíma. Litlu
mun aði að prest ur mætti ekki sjálf­
ur til ferm ing ar því ein hverra hluta
vegna minnti hann að ferm ing­
in skyldi fara fram 8. júní en löngu
áður hafði ver ið á kveð ið að fermt
yrði þann fyrsta sama mán að ar.
Mik ið hef ur þú stækk að
Ferm ing ar fræðsl an var hefð­
bund in. Nokkra sálma áttu þau
að læra, gera verk efni og læra trú­
ar játn ing una. Vik una fyr ir ferm­
ingu fóru ferm ing ar börn in í nokkr­
ar heim sókn ir að Borg, þar sem at­
höfn in var æfð, kyrtl arn ir mát að­
ir og hnikkt á þeim at rið um sem
þurfti. Tví burarn ir hlæja þeg ar
þau minn ast þessa tíma. „Og alltaf
klapp aði séra Leó á koll inn á okk ur
og sagði „mik ið hef ur þú stækk að
síð an ég sá þig síð ast,“ jafn vel þótt
það hefði ver ið dag inn áður.“
Föt in keypt
í kerl inga búð
„Við systk in in á Ferju bakka erum
mörg, átta börn sam tals,“ seg ir
Ólöf þeg ar far ið er að ræða þann
hluta ferm ingarund ir bún ings ins
sem sneri beint að heim il inu. „Því
var nauð syn legt að nýta sem mest
hvert frá öðru. Ég var með sálma­
bók frá eldri syst ur minni og Pét­
ur frá eldri bróð ur okk ar. En við
feng um öll föt in ný. Ég man að
það var tölu vert mik ið mál að fá á
mig föt. Ég var svo há vax in og fót­
stór að ekk ert fékkst í Karna bæ. Því
var lend ing in að fara í kerl inga búð,
Verð list ann og kaupa föt þar. Það
var al veg fer legt,“ seg ir Ólöf og
bros ir við. „Sama gilti um skóna.
Ég not aði skó núm er 42 og í því
núm eri feng ust bara eng ir spari­
skór. Á end an um fór ég með vin­
konu syst ur minn ar til Reykja vík­
ur til að leita að skóm. Ég keypti
svarta klossa sem ég skreytti með
Þeg ar mik ið stend ur til, eink um
að vetr ar lagi, vilja ná föl ir Ís lend­
ing ar, ný skriðn ir út úr svartasta
skamm deg inu, fá á sig brún an
lit. Fólk er sam mála um að það
sé mun hraust legra og líti út fyr­
ir að vera hreyst in upp mál uð, ef
smá lit ur er á húð inni. Að berj ast
við fölvann gæti kost að sitt, ekki
bara í pen ing um, haft auka verk­
an ir sem eng an fýs ir að fá. Hætt an
er ljós. Enga ljósa bekki. Ef þörf­
in fyr ir hinn brúna lit er mik il er
best að láta bara sprauta á sig lit,
ekki fara í ljósa bekk. Út kom an af
ljósa notk un gæti orð ið svaka lega
steikt ur ein stak ling ur.
Stelp ur og kon ur eru dug legri
að fara í ljós en karl ar. Hjá þeim
hef ur sortu æxl um líka fjölg að gíf­
ur lega. Sortu æxli er al var leg asta
teg und af húðkrabba meini og
það sem flest ar kon ur fá á aldr in­
um 15 til 34 ára. Því er betra að
vera frísk ur og föl ur en beygð ur
og brúnn.
bgk
Svaka lega steikt ur
Nærri lá að prest ur gleymdi að ferma
hvít um blóm um. Það kom bara vel
út og þeir voru sko sann ar lega not­
að ir lengi.“ Pét ur tek ur und ir það
og seg ir að skórn ir hafi bara ver ið
hel víti flott ir.
Strákaföt in í Karna bæ
„Ég var hins veg ar heppn ari,“
held ur Pét ur á fram. „Ég var ekki
eins stór mið að við hina strák ana
og fékk föt in mín í Karna bæ. Það
var ekk ert smá flott að fá að versla
þar. Skórn ir voru með þykk um sól­
um, lík lega hátt í 8 senti metra og
hæl, of boðs lega góð ir. Ég var mjög
á nægð ur með þá og man að þeir
voru síð ast not að ir þeg ar ég var að
keyra út skít. Það var svo gott að
vera í skóm með þykk um sól um, þá
sökk mað ur ekki upp fyr ir í drull­
unni. Skórn ir voru því nýtt ir til
hins ýtrasta, á því er eng inn vafi.“
Mik il létt ir þeg ar búið
var að segja já
Ferm ing in fór fram á Borg. Sem
bet ur fer sagði eitt ferm ing ar­
barn ið við prest inn á laug ar deg in­
um fyr ir ferm ingu, að þau myndu
sjást á morg un. Prest ur hafði nefni­
lega rugl ast í daga tal inu og hélt að
ferm ing in ætti að vera vik una eft­
ir. „Ég veit ekki al veg hvern ig þetta
hefði far ið ef við hefð um mætt að
Borg, eng inn prest ur, org anisti eða
kór. Það hefði orð ið saga til næsta
bæj ar. En þetta redd að ist allt,“ seg­
ir Pét ur þeg ar rifj ast upp rugl ing­
ur inn með ferm ing ar dag inn sjálf­
an. „Ég kveið mest fyr ir því að ég
þyrfti að fara með trú ar játn ing una
einn því ég gat aldrei mun að hana
al veg. Það var því mik ill létt ir þeg­
ar búið var að segja já og í ljós hafði
kom ið að við átt um að fara með
hana öll sam an. Þetta er eig in lega
það eina sem ég man úr at höfn­
inni sjálfri,“ seg ir Pét ur og bros ir,
„jú og því að við vor um alltaf hlæj­
andi, þessi fjög ur ferm ing ar systk­
ini sem auð vit að hef ur bara ver­
ið svona stress hlát ur. Alt ar is gang­
an var síð an strax eft ir ferm ing ar at­
höfn ina og þá var mað ur kom inn í
full orð ins manna tölu. Það var ekki
flókn ara en það.“
Allt bak að og
unn ið heima
Dag ana fyr ir ferm ing una stóð
mik ið til á Ferju bakka. Fjöl skyld­
an stór og mörg um boð ið til veislu.
Einnig var vit að að fjöldi fólks
myndi vera í gist ingu heima á bæn­
um þannig að mik ið þurfti af mat
og kaffi brauði, bæði fyr ir hina
form legu ferm ing ar veislu og hina
sem voru heima, því þar var næst­
um önn ur ferm ing ar veisla. Hús­
ið var und ir lagt af gest um, eins og
oft var og ýms ar frænk ur komn­
ar fyrr til að hjálpa til við und ir­
bún ing inn, sem var ær inn. Einnig
var leit að til val in kunnra kvenna
á næstu bæj um til að baka eins og
Katrín ar í Eski holti, Ritu í Trönu,
Ing veld ar í Rauða nesi og Þór unn­
ar í Borg ar nesi. Þær hristu fram
úr erminni hverja tert una á fæt ur
annarri. Á kveð ið var að hafa veisl­
una í Val felli, sam komu húsi sveit­
ar inn ar og þar var nokk uð þétt set­
inn bekk ur inn. Meira að segja kom
rúta úr Reykja vík, full af frænd fólki
og vin um, til að sam gleðj ast ferm­
ing ar börn un um. Þótt veisl an væri
ekki heima þurfti samt að taka þar
allt í gegn, því eins og áður seg­
ir var þar í raun einnig ferm ing­
ar veisla. Marg ir minn ast þess frá
bernsku sinni að tæki fær ið var not­
að þeg ar ferm ing stóð fyr ir dyr um
til að betrumbæta og breyta inn an­
stokks. Á því var eng in und an tekn­
ing á Ferju bakka.
Þurftu ekki að
fara í fjós ið.
Eins og fram hef ur kom ið eru
tví burarn ir fædd ir og upp ald ir á
Ferju bakka í Borg ar hreppi. Þar
var hefð bund ið bú með kind um og
kúm. Ólöf seg ist minn ast þess að
þau hafi ekki þurft að fara í fjós­
ið eða í fjár hús in á ferm ing ar dag­
inn, sem ann ars var eitt af skyldu­
verk un um. „ Þetta var okk ar dag ur
og við vor um svo lít ið með höndl uð
eins og kóng ur og drottn ing þenn­
an dag. Það var ynd is legt. Bara það
að þurfa ekki að fara í gegn ing ar
var nokk uð merki legt og gerði dag­
inn enn sér stak ari í okk ar aug um. Í
þetta sinn leið okk ur held ég ekk ert
illa með þessa at hygli sem við feng­
um. Þetta var stóri dag ur inn sem
stefnt hafði ver ið að lengi.“
All ar gjaf irn ar eins
Tví bur ar fá gjarn an allt eins og
hjá Pétri og Ó löfu var það ekk ert
öðru vísi. „Ég man eft ir því að ég
fékk hringi, auð vit að fyr ir stráka og
Ólöf fékk jafn marga,“ seg ir Pét ur.
„Svo feng um við 35 þús und í pen­
ing um og háls men með fanga mark­
inu okk ar, PÍS og ÓSS og silfur­
arm band með plötu til að láta grafa
nöfn in okk ar í.“ „Við feng um gíf ur­
lega mik ið af gjöf um,“ held ur Ólöf
á fram. „Tvær mynda vél ar feng um
við hvort, lopa peys ur, sæng ur ver a­
sett, mynda albúm svo ég nefni eitt­
hvað meira. Það var al veg ó trú legt.
Mig lang aði mest í úr og það feng­
um við frá pabba og mömmu.“
Þau tví burarn ir eru sam mála því
að ekki hafi ver ið verra að vera tvö,
hafa náin fé laga sér við hlið. Þau
fengu styrk hvort af öðru og áttu
sam band sem önn ur systk ini vita
ekki hvern ig er. Með an þau voru
yngri hafi oft ver ið betra að vera
tví buri þótt at hygl in sem þau fengu
vegna þess hafi á stund um ver ið
ó þarf lega mik il. En dag ur inn var
frá bær og marg ar skemmti leg ar
minn ing ar tengd ar við hann.
bgk
Tví burarn ir á Ferju bakka hlutu mikla at hygli sem börn, stund um of mikla að eig in
mati.
Ólöf og Pét ur, tví burarn ir frá Ferju bakka sem fermd ust árið 1975.
Fermingarterturnar skornar.