Skessuhorn - 10.03.2010, Blaðsíða 22

22 MIÐVIKUDAGUR 10. MARS
Séra Leó Júl í us son fermdi með­
hjálp ara Borg ar nes kirkju, Eygló Lind
Eg ils dótt ur 17. maí 1964. Hóp ur inn
taldi ríf lega 14 börn og Eygló naut
þess að vera í kirkju starf inu, bæði
sem barn og ung ling ur og hlusta á
dæmisög urn ar sem prest ur inn var
svo dug leg ur að segja. „Þótt ég vildi
nú ná öllu sem prest ur inn sagði þá var
ég oft ut an gátta,“ seg ir Eygló og hlær
við, „það breytt ist ekk ert þótt kom in
væri hár greiðsla og hæla skór á ferm­
ing ar dag inn og ég orð in full orð in.
Um breyt ing in var nefni lega svo mik­
il. Mað ur breytt ist eig in lega úr barni í
kerl ingu í einu vett vangi. En at höfn­
in var góð og þar gekk allt eins og að
hafði ver ið stefnt og dag ur inn sann ar­
lega bjart ur og fag ur.
Skórn ir hurfu
í garði ná grann ans
„Und ir bún ing ur inn heima var
á byggi lega hefð bund inn fyr ir þenn an
tíma. Mamma saum aði á mig ferm­
ing ar kjól inn sem var grænn hörkjóll,
efn ið á byggi lega keypt í kaup fé lag inu.
Svo var keypt ferm ing ar kápa, vel við
vöxt, eins og þá var sið ur. Flík in átti
að end ast eitt hvað. Sá galli var hins
veg ar á gjöf Njarð ar að ég var búin
að taka út all an vöxt svo ég stækk aði
aldrei neitt í þessa kápu. Hins veg­
ar var oft sið ur að fara til Reykja vík­
ur til að kaupa eitt hvað af ferm ing ar­
föt un um. Það var stór part ur af þessu
öllu að fá að fara þang að. Hins veg­
ar vildi svo til að fata mark að ur kom í
kaup fé lag ið, svo aldrei fór ég suð ur,“
seg ir Eygló.
„Auð vit að voru svo fyrstu há hæl­
uðu skórn ir mín ir keypt ir fyr ir þenn­
an at burð. Þeir hurfu í garði ná grann­
ans þeg ar litla syst ir mín fór í skvísu­
leik eitt sinn og svo var auð vit að keypt
slæða og hansk ar, það var al veg nauð­
syn legt. Einnig man ég eft ir því að
all ar ferm ing ar stúlk ur fengu send ar
nylon sokka bux ur frá fyr ir tæk inu Evu
á Akra nesi. Þeir voru greini lega góð­
ir í mark aðs setn ingu og gott ef ég not­
aði ekki sokka bux urn ar á ferm ing ar­
dag inn sjálf an.
Hús ið var allt tek ið í gegn, þrif­
ið hátt og lágt því veisl an var að sjálf­
sögðu heima. Borð um og stól um var
rað að út um allt og ég man að sett­
ar voru sí gar ett ur á borð in fyr ir gesti.
Það þótti ó skap lega fínt þá.“
Sofn aði í veisl unni
„Svo rann dag ur inn upp, mik ill
spenn ing ur í loft inu, eins og gef ur að
skilja. At höf in fór vel fram, þar gerð ist
ekk ert sem ekki hafði ver ið bú ist við.
Svo kom að veisl unni. Hún var ekk­
ert geysi lega fjöl menn enda helm ing­
ur ætt ar inn ar í öðru landi, en mamma
var fær eysk. Gjaf irn ar voru góð ar. Þar
gaf að líta babydoll nátt föt, ægi lega
flott, skjört frá Eros eins og marg­
ar kon ur muna eft ir, kommóðu og
2.500 krón ur í pen ing um og arm­
bandsúr. Svo var auð vit að veisl an og
föt in frá mömmu og pabba. Hins veg­
ar varð spennu fall ið svo mik ið þeg ar
veisl an var far in haf in að ég sofn aði í
minni eig in ferm ing ar veislu. Þá kom
hús freyj an í Sól heima tungu og lagði
yfir mig ull ar teppi, sem var ferm­
ing ar gjöf in frá henni. Þetta teppi var
mik ið not að. Ég fór ekki í mynda töku
en Dússi mætti með ein hverja sjálf­
virka mynda vél og tók af mér mynd­
ir, svona var þetta nú þá,“ seg ir Eygló
og hlær við.
Eng in met ing ur
„Þeg ar ég hugsa til baka þá finnst
mér sem all ir hafi ver ið svo sæl ir
með sitt. Ég man alls ekki eft ir nein­
um met ingi á milli okk ar krakk ana um
hvað við feng um. Við vor um ekk ert að
bera okk ur sam an, það voru bara all ir
á nægð ir. Dag inn eft ir at höfn ina sjálfa
geng um við síð an til alt ar is og þá var
þetta full komn að. En ég man þeg­
ar við vin kon urn ar fór um eitt sinn út
að labba í fínu káp un um okk ar, hæla­
skón um, með slæðu og hanska. Mað­
ur varð auð vit að að sýna sig að eins. Þá
hitt um við strák á hjóli sem var ári eða
tveim ur eldri en við. Hann spurði okk­
ur hvort við vær um nokk uð með skrúf­
járn í vas an um. Við átt um ekki orð yfir
hvað hann var vit laus. Hélt hann virki­
lega að fín ar döm ur í göngu ferð gengju
með skrúf járn í vas an um,“ seg ir Eygló
Lind Eg ils dótt ir. bgk
Þórný El ís dótt ir er ætt uð úr
Álfta firði eystra, nán ar til tek ið frá
Star mýri. Hún hef ur ver ið með­
hjálp ari í Akra nes kirkju um langa
hríð en hef ur ný lega lát ið af störf­
um. Í upp vexti Þórnýj ar var þrí býli
á Star mýri og því voru sam tals átta
börn á þess ari torfu og því nóg af
leik fé lög um. Börn in tíndu fal lega
steina sem nóg var af á svæð inu
og léku sér með þá á samt kjálk um
og horn um. Fað ir inn var org anisti
í Hofs kirkju í Álfta firði og það an
fermd ist Þórný 21. maí 1956 á ann­
an dag hvíta sunnu. Það var alltaf
fermt þá því að á hvíta sunnu dag
var fermt inni á Djúpa vogi. Börn­
in úr sveit inni fóru í viku á Djúpa­
vog til að upp fræð ast fyr ir ferm ing­
una. Þórný seg ist muna að henni
hafi leiðst. Ekki vegna náms efn is ins
held ur hafi henni bara alltaf leiðst á
Djúpa vogi.
Tutt ugu og fjór ir sálm ar
og öll er ind in
„Við vor um lát in læra 24 sálma
og sko öll vers in, það var eng inn af­
slátt ur gef inn af því,“ seg ir Þórný
bros andi. „Svo var það kver ið og
þar þurft um við að læra allt svarta
letr ið, all ar spurn ing arn ar og síð an
hlýtt yfir allt sam an. Þetta var tölu­
verð ur lær dóm ur. Mér fannst þetta
ekk ert erfitt þá en er hrædd um að
það stæði í mér núna. Við vor um
átján sem geng um til spurn inga en
fimm ferm ing ar börn sem fermd­
ust sam an í Hofs kirkju. Það var sr.
Trausti Pét urs son sem var prest ur
hjá okk ur. Hann kom úr Svarf aðar­
dal og var bróð ir Jó hanns risa.
Sauð burð ur og hrein­
gern ing ar
Oft var ferm ing á Hofi í miðj um
sauð burði en á þeim vett vangi var
eng inn af slátt ur gef inn þó ferm­
ing ar til stand stæði yfir. Féð var þó
ekki inni á þess um árum og minna
þurfti að hjálpa því með burð en
síð ar varð. „Við löbbuð um um allt
til að kíkja eft ir lamb fénu sem var
úti og bar þar. Þetta var bara eitt af
því sem alltaf var gert. Svo var allt
gert hreint heima en það var ár leg­
ur við burð ur og því var ekk ert sér­
stakt til stand fyr ir ferm ing una ann­
að en að held ur var meira bak að.
Þeg ar ég var yngri var ekki önn ur
kynd ing en kola elda vél og oft var
vatns laust og þurfti því að bera vatn
í bæ inn. Ég man þeg ar kynd ing in
kom árið 1948, þá fannst okk ur svo
heitt í hús inu að við gát um ekki sof­
ið. Það er hægt að venja sig á ým­
is legt. Raf magn ið kom hins veg­
ar síð ar eða um 1952­3, ljósa mót or
sem knú inn var með olíu.“
Skaut bún ing ur frá
ömmu
„Við fermd umst ekki í kyrtl­
um, þeir voru ekki komn ir svo oft
var ann ar kjóll not að ur í kirkj­
unni held ur en síð an heima í veisl­
unni. Amma mín átti höf uð bún að
við skaut bún ing og því var á kveð­
ið að ég myndi nota hann við at­
höfn ina. Frænka mín ein saum aði
kjól við höf uð bún að inn svo þetta
var fínt. Síð an var ég í svoköll uð­
um eft ir ferm ing ar kjól í veisl unni
á eft ir. Við mæðgurn ar höfð um
saum að á mig kjól fyr ir jól in áður
sem mér fannst góð ur og sagði við
mömmu að eng in á stæða væri til að
sauma ann an. Þessi hafði ekki ver ið
svo mik ið not að ur. Þar við sat. Síð­
an fékk ég kápu frá ömmu og afa
í ferm ing ar gjöf, á samt úri. Hef lík­
lega not ið góðs af því að vera eina
stelp an í systk ina hópn um og þar að
auki elst.“
Gíf ur lega stór dag ur
Fimm börn fermd ust í Hofs­
kirkju þetta vor. Þórný seg ir að hún
hafi þakk að fyr ir að vera ekki ein,
þurfa að standa við alt ar ið og fara
þar ein og ó studd með trú ar játn­
ing una. „Það vildi nefni lega þannig
til að árin á und an var bara eitt barn
fermt og ég þakk aði mín um sæla
fyr ir að svo var ekki í mínu til felli.
Ég var frek ar feim in og hefði fund­
ist afar erfitt að standa í þessu ein.“
Eins og tíðk að ist var boð ið til kaffi­
veislu á eft ir, nán asta skyld fólki og
grönn um. Ferm ing ar börn voru frá
tveim ur heim il um á Star mýri svo
gest irn ir dreifð ust ögn. „ Heima
var alltaf mik ill gesta gang ur svo ég
hefði átt að vera vön því. Hins veg­
ar fannst mér þetta öðru vísi þeg ar
allt snerist um mig og ég var mið­
punkt ur inn. Það var svo lít ið erf ið­
ara.“
Efni í kjóla og ljóða kort
„Fyr ir mig var dag ur inn svo stór
að ég man nán ast allt sem við hon­
um kem ur. Þar eru gjaf irn ar eng­
in und an tekn ing. Ég fékk gít ar sem
ég lærði reynd ar aldrei á, ljóða safn
Guð mund ar skóla skálds, efni sem
ég saum aði mér þrjá kjóla úr, háls­
men, eyrna lokka og kross. Svo fékk
ég góð an slatta af kort um og skeyt­
um sem ég geymi enn. En sú ferm­
ing ar gjöf sem kannski er ekki síst í
minn ing unni er ljóða kort sem ég
fékk frá frænda mín um Jóni Sig­
urðs syni, tvær vís ur sem hann orti
til mín. Þær eru svona:
Líttu á vors ins ljóma
ljúfa morg un stund
hlusta á un aðsóma
út um sæ og sund.
Festu í hug og hjarta
him ins feg urð þá.
Láttu ljós ið bjarta,
lifa æ þér hjá.
Æsku vor ið unga
æ þér búi hjá
frá þér deyfð og drunga
dreifi sól in há.
Lifðu í vors ins veldi
við þess milda barm
allt að ævikveldi
öll um fjarri harm.
Það eru kannski ekki marg ir sem
hafa feng ið ort ljóð til sín á ferm­
ing ar dag inn, ég veit það ekki. En
fyr ir mig er þetta afar dýr mæt gjöf
og ynd is legt að eiga kort ið enn,“
seg ir Þórný El ís dótt ir.
bgk
Flest árin sem Skessu horn hef ur gef ið út ferm ing ar blað, hef ur fólk af Vest ur landi
ver ið feng ið til að segja frá ferm ing ar deg in um sín um. Oft ar en ekki hef ur hóp ur
ver ið val inn sem á eitt hvað sam eig in leg. Að þessu sinni var leit að á náð ir nokk­
urra með hjálp ara í kirkj um á Vest ur landi. Minn ing ar þeirra frá ferm ing ar deg in­
um fara hér á eft ir.
Ferm ing ar dag ur inn minn
Frumort ljóð með al dýr mæt ustu
ferm ing ar gjaf anna
Þórný El ís dótt ir frá Star mýri með höf uð bún að ömmu sinn ar á ferm ing ar dag inn.
Þórný El ís dótt ir var lengi með hjálp ari
í Akra nes kirkju en hef ur ný lega lát ið
af störf um.
Eygló Lind Eg ils dótt ir.
Babydoll nátt föt og
sí gar ett ur fyr ir gesti
Eygló á ferm ing ar dag inn.