Skessuhorn - 24.11.2010, Qupperneq 91

91FIMMTUDAGUR 25. NÓVEMBER
þetta orð tak: „Úr tölu fólk er versta
fólk.“ Hún vildi meina og sagði
um fólk að fæst ir væru mjög slæm­
ir. Hún sagði líka að af þrennu væri
hægt að þekkja mann inn: Gerðu
hann reið an, gerðu hann drukk­
inn og skiptu með hon um arfi og ef
hann stenst það síð asta, þá er hann
gull!
Ell efu barna móð ir
Við Guð mund ur eign uð umst
sam an tíu börn og Eygló [dótt­
ir Guð mund ar] var ell efta barn­
ið.. Þeg ar ég var orð in fer tug komu
getn að ar varn ir til sög unn ar. Þá
nennti ég ekki að standa í þessu
leng ur og tók þær í þjón ustu mína.
Mað ur inn minn hefði vilj að eiga
fleiri börn, hann var svo hrif inn af
litl um börn um, hon um fannst þau
skemmti leg ust þeg ar hann gat róið
með þau og kveð ið fyr ir þau vís ur.
Hann sinnti börn un um okk ar alla
tíð vel og mik ið, leiddi þau úti og
hafði þau með sér til ým issa verka.
Hann við hafði aldrei stærri orð við
börn in en: „Ótta legt er á þér!“ Það
fannst þeim svo skelfi legt að þau
hlýddu und ir eins.
Það var aldrei sleg ið til barna á
mínu heim ili. Kæmi upp á grein ing­
ur var hann rædd ur. Ég gerði mik ið
af því að fara með ljóð og þul ur fyr­
ir krakk ana mína. Ég varð snemma
ljóð elsk og kunni mik ið af ljóð um,
eink um eft ir gömlu skáld in. Þetta
gafst vel, ég var aldrei í vand ræð­
um með börn in mín og öll hafa þau
kom ist vel til manns.
Bænd urn ir líf leg ir af
spínat inu mínu
Mað ur inn minn sýndi skóg rækt­
ar á huga mín um mik inn skiln ing,
hann vildi að ég ætti mér á huga­
mál og gerði mér allt til geðs í þeim
efn um en sjálf ur sinnti hann þessu
lít ið. Þeg ar ég var í skóg rækt inni á
vor in að planta var hann að sinna
sauð burð in um, það tók all an hans
tíma. Ég plant aði mik ið á nótt unni.
Börn in og eig in mað ur inn voru öll
kvöld svæf. Hann sinnti því börn­
un um og var inni með an ég plant­
aði. Ná granna kona okk ar á Stóra­
Hrauni, gegnt Kol við ar nesi ­ að­
eins áin skil ur á milli ­ sagð ist ekk­
ert skilja í öll um þess um barn eign­
um því þeg ar ég færi inn úr garð in­
um þá kæmi mað ur inn minn út til
að slá!
Ég rækt aði með al ann ars spínat
og gaf það á bæ ina í kring. Það var
sagt að bænd urn ir hafi orð ið ansi
líf leg ir af spínat inu mínu! Ég þurfti
ekk ert að venja Munda minn á að
borða kál, hann var van ur að borða
sal at þeg ar við tók um sam an. Ég
segi alltaf að ég hafi van ið hann á
að borða sal at út á skyr ið með an
hann var ást fang inn og með færi­
leg ur. Hann borð aði það mest fyr ir
mig, held ég.
Ég var ekki
Guðs besta barn
Ég átti að deyja árið 1986, fékk
illl kynja krabba mein og lækn ir­
inn minn sagði mér að þeir héldu
að ég myndi ekki lifa nema svona
sex vik ur. Ég tók þeim frétt um nú
bara með jafn að ar geði, sneri mér
á hina hlið ina og fór að sofa. Ég
lá á Land spít al an um í tvo mán­
uði og það var beð ið fyr ir mér og
það var ekk ert ann að en krafta verk
hvern ig ég náði mér og svo súp ur
sem hann Rún ar Mar vins son, mat­
reiðslu meist ari, færði mér. Ég hafði
kynnst hon um þeg ar hann var á
Búð um og hann fékk að koma til
mín á spít al ann með sér stak ar súp ur
og ég er viss um að þær hafi kom­
ið mér til heilsu. Ég var á lyfja með­
ferð í tvö og hálft ár, var sköll ótt í
tvö eða þrjú ár, en fékk svo þetta
fína hár aft ur. Ég hef alla ævi ver­
ið mjög hraust enda borð að holl an
mat og alltaf borð að mik ið af græn­
meti. Ég veit að það varð krafta­
verk fyr ir fyr ir bæn ir. Ein ar, prest­
ur inn minn, kom til mín þeg ar ég
var í ein angr un á gjör gæslu deild og
hann bað fyr ir mér á hverju kvöldi.
Ég var reynd ar aldrei al veg trú laus
en trúi ekki nema því sem mér þyk­
ir trú leg ast. Ég álít að dauð inn sé
bara fram hald af líf inu hér og ef við
höf um hag að okk ur illa í þessu lífi
slepp um við ekk ert með það. En
eins og trú ar brögð in túlka þetta
­ og ég hef kynnst að ventist um,
hvíta sunnu mönn um og ýmsu öfga­
fólki ­ og svo hafa lút ersku prest­
arn ir í Söð uls holti ver ið ná grann­
ar mín ir í marga ára tugi. Séra Árni
Páls son var þar í tíu ár, svo séra
Ein ar og séra Hreinn og ég hafði
mik ið sam an við þá alla að sælda.
Hitt er ann að að ég hef ekki tal að
mik ið um trú ar brögð við þá og þeir
hafa ekki vog að sér að tala um trú­
ar brögð við mig.
Ég var ekki guðs besta barn­
ið fyr ir vest an. Mér finnst það trú­
leg ast sem heil brigð skyn semi seg ir
mér að geti stað ist en margt af því
sem er ver ið að halda fram í trú­
ar brögð um er eitt hvað sem ég get
ekki sætt mig við, ýms ar full yrð­
ing ar, þar sem hvað rekst í ann ars
horn. Ég hef les ið tölu vert mik ið
um spír it isma og guð speki og trúi
því sem mér þyk ir trú leg ast í því og
sætti mig við.
Kol við ar nes. Þar bjuggu þau Mar grét og Guð mund ur sam an í átta ár og eign uð ust
þar fimm börn. Hér eru þau á samt systr un um frá Stóra­ Hrauni.
Brúð kaups dag ur inn 5. júlí 1941. Fyr ir utan Rauða mels kirkju, þar sem Guð mund ur
var með hjálp ari í mörg ár.