Skessuhorn - 12.02.2014, Blaðsíða 15

15MIÐVIKUDAGUR 12. FEBRÚAR 2014
Fyrsti dómarinn við íslenskan dóm-
stól, sem lokið hefur fullnaðarprófi
í lögfræði utan Háskóla Íslands, tók
til starfa um nýliðin mánaðamót.
Guðfinnur Stefánsson var þá settur
til að gegna embætti héraðsdómara
við Héraðsdóm Reykjvíkur. Hann
nam lög við Háskólann á Bifröst
en fram til þessa hafa allir dómarar
á Íslandi stundað laganám við Há-
skóla Íslands. Guðfinnur útskrif-
aðist með BS gráðu í viðskiptalög-
fræði frá Háskólanum á Bifröst árið
2007 og með ML gráðu í lögfræði
frá sama skóla árið 2008. Hann hef-
ur allt frá brautskráningu starfað
sem aðstoðarmaður dómara, fyrst
við Héraðsdóm Reykjavíkur og
síðar við Héraðsdóm Vesturlands.
Hann mun gegna embætti héraðs-
dómara í Reykjavík frá 1. febrúar til
og með 30. apríl nk.
„Það er mikið ánægjuefni að lög-
fræðingur frá Háskólanum á Bif-
röst skuli ná þessum áfanga. Það
var einmitt Háskólinn á Bifröst
sem reið á vaðið og hóf að veita HÍ
öfluga samkeppni í laganámi árið
2001. Frá árinu 2004 hefur skól-
inn jafnframt boðið upp á meist-
aranám ML í lögfræði og útskrif-
ar nemendur með fullnaðarpróf í
lögum. Við lítum á þessi tímamót
sem staðfestingu á gæðum námsins
sem hér er boðið upp á og vitnis-
burð um það öfluga starf sem unn-
ið er á lögfræðisviði Háskólans,“
segir Helga Kristín Auðunsdóttir
sviðsstjóri lögfræðisviðs Háskólans
á Bifröst. mm/bifrost.is
„Það er ekki amalegt að vera kom-
inn í þennan hóp sem vinnur hérna
í Þörungaverksmiðjunni. Mér líst
vel á starfið og tel mig taka við
góðu búi þó verkefnin séu ærin.
Það skiptir gríðarlega miklu máli
að mórallin er góður og starfs-
ánægja meðal þeirra sem vinna í
verksmiðjunni. Mér líst líka vel á
staðinn og mannlífið hér á Reyk-
hólum,“ sagði Finnur Árnason ný-
ráðinn framkvæmdastjóri Þörunga-
verksmiðjunnar á Reykhólum þeg-
ar blaðamaður Skessuhorns kíkti í
heimsókn í verksmiðjuna sl. föstu-
dag. Þá stóð yfir löndun hráefnis
úr Gretti, skipi Þörungaverksmiðj-
unnar, hrossaþara sem áætlað var
að myndi duga til sólarhrings fram-
leiðslu í verksmiðjunni. Finnur kom
til starfa í Þörungaverksmiðjunni í
desembermánuði og hefur starfað á
annan mánuð á Reykhólum. Hann
tók við framkvæmdastjórastarfinu
af Einari Sveini Ólafssyni sem eftir
um tvö ár í starfi á Reykhólum tók
við framkvæmdastjórn í kalkþör-
ungaverksmiðju á Bíldudal.
Mikið unnið að
auknu öryggi
„Það hefur verið unnið mjög mik-
ið í öryggismálum starfsmanna hér
að undanförnu. Þar hefur Garð-
ar Jónsson framleiðslustjóri gengið
fremstur í flokki og umbætur orð-
ið verulegar. Samhliða bættri að-
stöðu hefur orðið hugarfarsbreyt-
ing varðandi rýni í það sem betur
má fara og gera, umgengni hefur
batnað og gæðavitund aukist. Kröf-
ur um öryggi og gæði í vinnuferl-
um er alveg í samræmi við kall nú-
tímans og alþjóðlegar kröfur. Að-
aleigandi verksmiðjunnar, FMC
í Bandaríkjunum, setur á oddinn
öryggi starfsmanna, heilbrigði og
umhverfisvitund. Þetta er líka í
samræmi við þær tvær vottanir sem
verksmiðjan hefur fengið varðandi
lífræna framleiðslu,“ segir Finnur. Í
Þörungaverksmiðjunni á Reykhól-
um er unnið þang frá því snemma
á vorin og vel fram á haustið. Á
því tímabili er unnið á vöktum all-
an sólarhringinn og þurrkofninn í
gangi alla vikuna. Þangið er sleg-
ið af skurðarprömmum verksmiðj-
unnar og því safnað saman og fært
til vinnslunnar af Gretti, 300 tonna
skipi félagsins. Yfir vetrartímann er
hrossaþari sóttur á Gretti og hann
unnin fimm daga vikunnar.
Sjálfbær vinnsla
Aðspurður segir Finnur að sér
hugn ist það ákaflega vel að vinna
við sjálfbæra vinnslu eins og Þör-
ungaverksmiðjan er; að vinna við
hóflega nýtingu náttúruauðæfa,
jarðargróður og jarðhita. „Mér
finnst þessi iðnaður mjög áhuga-
verður. Að uppskera jarðargróð-
ur úr Breiðafirði og nýta jarðhit-
ann til að skapa atvinnu og tekur.
Við getum gert þetta á hagkvæman
hátt án þess að ganga nærri lífríki.
Þá felast tækifæri í að vinna afurðir
lengra en í áburð og fóður, þ.e.a.s.
til manneldis. Þar er einmitt þekk-
ing og reynsla landans að aukast
mikið í sambandi við fæðubótar-
efni, náttúru vörur og fleira.“
Vann lengi hjá
Nýsköpunarmiðstöð
Finnur ólst upp á Seltjarnarnes-
inu, en var sem strákur mikið í sveit
hjá frændfólki sínu á bænum Vík
skammt sunnan Sauðárkróks. Hann
er búfræðingur frá Hvanneyri, nam
síðan efnafræði við Háskóla Íslands
áður en hann hélt til Gautaborgar
til náms í rekstrarhagfræði. Finn-
ur var í um níu ár framleiðslustjóri
hjá Slippfélaginu, málningarverk-
smiðju. Á árunum 1999 til 2012
starfaði hann hjá Nýsköpunarsjóði
atvinnulífsins og hefur því komið
að fjöldamörgum og mismunandi
nýsköpunarverkefnum. Árið 2012
leiddi Finnur Takta M&A, dóttur-
fyrirtæki Kontakt, fyrirtækjaráð-
gjafar. „Taktar undirbjuggu það að
lítil þroskuð iðnfyrirtæki á Norður-
löndum yrðu keypt til Íslands, til að
fjölga hér störfum, styrkja iðnað og
auka útflutning. Annars vegar leit-
uðum við að fyrirtækjum með 15-
30 starfsmenn sem hagkvæmt væri
að kaupa og flytja hingað til lands.
Þetta væru fyrirtæki með fullþró-
aðar afurðir og rótgróin viðskipta-
tengsl utan heimalands. Hins vegar
leituðum við að aðilum hér á landi
með fjármagn og hæfni til að taka
við rekstrinum, flytja framleiðslu-
hlutann hingað og starfrækja hér á
landi.“
Bíður vorlitanna
með spenningi
Finnur segir að álitlegt fyrirtæki
hafi fundist sem uppfyllti flest skil-
yrði sem sett voru. „Það var ekki of
framandi fyrir íslenskan jarðveg og
gat fengist á góðu verði. Hins vegar
fundum við ekki aðila sem var til-
búinn að taka áhættuna og taka yfir
reksturinn. Ástæður fyrir því voru
ýmsar; menn hafa nóg með sitt þeg-
ar óvissa er mikil, veður eru válind
og áhrif gjaldeyrishafta eru óljós.
Fordæmin eru til en tímasetning-
in líklega ekki rétt. Taktar bíða því
betri tíma,“ segir Finnur. Eins og
áður segir líst honum vel á Reyk-
hóla. Finni finnst umhverfið þar
tilkomumikið, en hann mun flytja
alfarið með fjölskyldu sína vestur
í vor. „Það verður gaman að fylgj-
ast með því þegar vorlitirnir fara að
setja sitt mark á náttúruna. Ég bíð
þess með spenningi,“ sagði Finnur
að endingu. þá
Guðfinnur Stefánsson.
Fyrsti dómarinn hér á landi
sem lærði ekki lögfræði í HÍ
Finnur niður við höfn ásamt Sigur-
steini Þorsteinssyni meðan löndun
stóð yfir úr Gretti.
„Mórallinn er góður og mér
líst vel á staðinn“
Spjallað við nýjan framkvæmdastjóra Þörungaverksmiðjunnar á Reykhólum
Finnur Árnason með verksmiðjuhúsið í baksýn.um. Í framhaldinu tók við verkefni
á eyjunni Dominica litlu syðra frá
Montserrat. Þar starfar Helgi nú.
,,Þetta er hálfgert hopp á milli eyja
sem við erum að stunda núna sem
er bara skemmtilegt. Borinn sem
við vinnum með heitir Sleipnir og
á hann að geta borað niður á 3.000
metra dýpi. Um 14 manns eru í
vinnuflokknum mínum og skipt-
umst við 7 á móti 7 á að vinna á
12 tíma vöktum. Hver vinnutörn
er 28 dagar og á móti eru 28 dag-
ar í vaktafríi. Þá höldum við heim.
Meðan við erum í fríi kemur síðan
annar 14 manna vinnuflokkur út til
að vinna. Þannig er borinn nánast í
stanslausri virkni. Sjálfur gegni ég
hlutverki kranamanns í hópnum og
er kraninn sem ég vinn á um 100
tonn. Þó köllum við okkar alla bara
bormenn í daglegu tali.“
Hringinn í kringum
hnöttinn
„Allflestir í vinnuhópnum eru Ís-
lendingar en einnig eru í hon-
um starfsmenn frá Úkraínu og þá
eru nokkrir heimamenn með okk-
ur. Þetta er þéttur hópur og er góð
stemning í honum. Við erum eðli
máls mikið saman og gistum allir
á sama hótelinu. Við Íslendingarn-
ar höldum síðan til okkar heima í
vaktafríunum og eru ferðlögin kap-
ítuli út af fyrir sig. Það tekur stund-
um allt að þrjá sólarhringa að kom-
ast úr vinnunni og heim á Hvann-
eyri. Lengstu ferðalögin voru með-
an ég var að vinna á Nýja Sjálandi.
Þá fórum við bókstaflega hringinn í
kringum hnöttinn til og frá vinnu.
Fluglínan var svona í eitt skipti. Út:
Hvanneyri-Keflavík-London-Los
Angeles-Wellington-Taupo. Heim:
Taupo-Wellington-Hong Kong-
London-Keflavík-Hvanneyri .
Hvor leggur tók um tvo daga,“ seg-
ir Helgi sem viðurkennir að hann
sé stundum eftir sig eftir ferðlögin.
„Maður fer beint í bælið eftir svona
törn til að ná áttum. Það þýðir ekk-
ert annað,“ segir hann brosandi.
Pása tekin yfir 40
gráðum
Helgi segir nokkra fátækt ríkja í
samfélögunum á Montserrat og
Dominica og blasir við að töluverð
uppbygging þurfi að fara fram til að
lífskjör heimamanna batni. „Það er
einmitt þess vegna sem við erum að
bora eftir jarðvarma svo stjórnvöld
á svæðinu geti nýtt orkuna til frek-
ari uppbyggingar. Jarðboranir eru
einmitt að vinna verkefnin þarna
fyrir heimastjórn Montserrat og
ríkisstjórn Dominicu,“ segir hann
og vonast til að virkjun jarðvarmans
á svæðunum muni auka lífsgæði
heimamanna í framtíðinni. „Það
er líka svolítið sérstakt að vinna á
þessum eyjum. Þetta er í hitabeltis-
loftslagi þannig að hitinn getur ver-
ið mjög mikill. Hvað þetta varðar
vissi ég ekki við hverju var að búast
þegar ég kom þangað fyrst. Ég við-
urkenni þó að þegar hitinn fer yfir
40 gráður eða þrumuveður skellur
á þá tökum við pásu.“
Alltaf tilbúinn
í ný ævintýri
Helgi er kvæntur Margréti Jósefs-
dóttur og eiga þau fjögur uppkom-
in börn; Arnór Orra 27 ára, Kol-
brúnu Rós 25 ára, Hugrúnu Björt
17 ára og Hlyn Jósef 16 ára. Hann
segir gott að koma heim í sveitina
í vaktafríum og segir í mestu ein-
lægni við blaðamann að hann reyni
að verja sem mestum tíma í hest-
húsinu. „Við eigum 12 hross og
líður mér hvað best við að vera í
kringum þau. Þá ver maður að sjálf-
sögðu tíma með fjölskyldunni og er
ég mest heimavið að slaka á. Nú á
dögum er reyndar tæknin orðin það
fullkominn að mun auðveldara er
að eiga í samskiptum heim í gegn-
um Skype, Facebook og hvað þetta
allt heitir. Ég er ekki mikill tölvu-
kall í mér og var skikkaður inn á
þessa vefi þegar ég byrjaði að vinna
erlendis. Ég sé ekki eftir því.“
Spurður um framtíðina þá hlakk-
ar hann til frekari verkefna hjá
Jarðborunum. „Það eru alltaf ein-
hver spennandi verkefni í gangi hjá
fyrirtækinu og verður fróðlegt að
sjá hvað kemur næst. Það verður
kannski bara á Íslandi, sem líka er
fínt. Hvað sem því líður er maður
alltaf tilbúinn í ný ævintýri,“ segir
Hermann Helgi að lokum. hlh
Svona er ásýnd hinnar yfirgefnu byggðar á suðurhluta Montserrat.
Helgi í stjórnstöð sinni á krananum. Hann segir að þar geti verið mjög heitt á
daginn.