Fréttatíminn - 12.12.2014, Blaðsíða 36

Lífið er eins
og rússíbani,
það fer upp
og niður, það
er ekki alltaf
himnasæla en
það eru ekki
heldur allir
dagar ómögu-
legir.
A
nna Sigurðardóttir sál-
fræðingur hefur löngum
verið dásömuð fyrir að
horfa alltaf á hið jákvæða
í lífinu og hefur reynt að
takast á við sorgina með
það að leiðarljósi. Hún segir jákvætt geðs-
lag vera bæði meðfætt og uppeldislegt, það
að sjá frekar hálffullt glasið heldur en hálf-
tómt. „Langflestir geta lært það ef þeir vilja
og leggja sig fram. Foreldrar mínir kenndu
mér og bræðrum mínum að hugsa í lausn-
um. Það bjargaði mér eftir að ég kynntist
sorginni,“ segir Anna.
Andvana fæðing og áföll
Marta Marín fæddist andvana þann 13. maí
2013 á 42 viku meðgöngu. „Ég vissi ekki
að hún væri látin þegar ég fer í fæðinguna
heldur kemur það í ljós þegar ég kom á
Landspítalann með 9 í útvíkkun og hjart-
sláttur barnsins fannst ekki. Tuttugu mín-
útum síðar var Marta Marín fædd, andvana.
Drengirnir okkar komu með ömmu sinni
og afa niður á spítala til að heilsa upp á og
kveðja litlu systir sína. Í kjölfarið tók við
mikill undirbúningur fyrir jarðarför hennar
sem var haldin viku síðar. Ég gerði það sem
ég þurfti en mér leið eins og ég væri dofin.
Ég var ennþá svo hugfangin af ást eftir að
hafa fengið dóttur mína í fangið að ég var að
springa úr þakklæti og gleði en var líka að
berjast við ólýsanlega mikla sorg. Það var
erfitt að láta þessar ólíku tilfinningar passa
saman á sama tíma,“ segir hún.
Bjartur kom í heiminn
14. júní síðastliðinn
og eftir það varð ótrú-
legur munur á allri fjöl-
skyldunni. Það var líkt
og allir hefðu haldið
niðri í sér andanum og
það slaknaði á öllum í
fjölskyldunni. Við önd-
uðum léttar, slökuðum
á og komumst í jafn-
vægi. Hér er Bjartur
í fangi móður sinnar.
Mynd úr einkasafni
Tekst á
við sorgina
og lífið með
jákvæðni
Hún tekst á við lífið með því að senda geislandi bros út í heiminn og uppsker bros að launum. Hún heitir Anna Sigurðardóttir sálfræðingur,
fyrrum afreksíþróttakona í suður-amerískum dönsum, fitness og þolfimi, einkaþjálfari, eiginkona og móðir fimm barna, fjögurra drengja og
einnar stúlku. Stúlkan, Marta Marín, fæddist andvana 14. maí 2013. Fallegar og hjartnæmar færslur hennar á samfélagsmiðlunum hafa vakið
athygli. Anna gleðst yfir fæðingu dóttur sinnar á sama tíma og hún syrgir það sem ekki varð. Hún féll niður í svartnættið á eftir og langaði ekki
á fætur. Rúmu ári eftir andlátið eignuðust þau hjónin, Anna og Elías Víðisson, dreng sem þau ákváðu að skíra Bjart. Með fæðingu Bjarts var eins
og svörtu skýi væri lyft af allri fjölskyldunni og þau drógu andann á ný.
Í ofanálag greindist faðir Önnu
með taugahrörnunarsjúkdóminn
MND deginum fyrir jarðarför
Mörtu Marínar sem var líka mikið
áfall fyrir alla fjölskylduna. „Í kjöl-
farið, um sumarið, reyndi ég að
vinna úr sorginni með því að gera
hluti sem venjulega létu mér líða
vel, hreyfði mig og var úti í nátt-
úrunni. Ég nýt þess að hlaupa og
ganga, og venjulega þá tek ég eftir
sólinni, vindinum og er meðvituð
um rigninguna. En þegar mér leið
sem verst þá fór ég og hreyfði mig
en átti erfiðara en áður með að sjá
eitthvað jákvætt í umhverfinu en
samt leið mér alltaf pínulítið betur
við að fara að hreyfa mig, hreyfing
hefur alltaf verið mitt uppáhalds
geðlyf,“ segir hún. Anna notaði
hreyfingu til að takast á við sorg-
ina og setti sér markmið um að
hlaupa 10 kílómetra í Reykjavíkur-
maraþoni Íslandsbanka þremur
mánuðum eftir fæðingu Mörtu
Marínar til að hafa eitthvað fyrir
stafni.
Kynntist þunglyndi
af eigin raun
„Þegar við fengum niðurstöður
úr krufningunni um haustið kom
í ljós að Marta Marín hafði verið
alveg heilbrigð og talið var að hún
hefði verið lifandi 12-24 klukku-
stundum fyrir fæðinguna. Ég upp-
lifði mikla reiði í kjölfar þessara
frétta og fór að finna fyrir depurð
og þunglyndi í kjölfarið. Á sama
tíma kom í ljós að ég var orðin
ólétt aftur sem var mikil gleðifrétt
en einnig mikill ótti um að missa
einnig þetta barn. Ég elska móður-
hlutverkið en á tímabili missti ég
alla von og átti erfitt með að sjá til-
ganginn í því að fara á fætur. Mér
fannst ég vera í djúpri holu, alein í
svartamyrkri. Ég leitaði ósjálfrátt
skýringa á af hverju þetta hefði
gerst og sætti mig ekki við að það
eru ekki alltaf skýringar á öllu í
þessu lífi, “ segir Anna.
Bjartur kemur í heiminn
„Snemma á meðgöngunni var
mjög erfitt fyrir mig að tengjast
nýja barninu því í raun var það
Marta Marín sem ég vildi fá þótt
ég ætti erfitt með að viðurkenna
það fyrir sjálfri mér. Þetta haust
fengum við að taka þátt í sorgar-
námskeiði á vegum Landspítalans
ásamt öðrum pörum sem höfðu
misst börn og það var mjög hjálp-
legt að fá að deila eigin sorgar-
reynslu með öðrum sem höfðu
upplifað það sama. Ég leitaði mér
einnig hjálpar hjá sálfræðingi til að
vinna með þunglyndið og sorgina.
Einnig var ég í sérstöku eftirliti á
meðgöngudeild Landspítalans og
þar var vel hlúð að okkur. Með að-
stoð allra þessara fagaðila náði ég
að tengjast nýja bumbubúanum.
Bjartur kom í heiminn 14. júní
2014 og eftir það varð ótrúlegur
munur á allri fjölskyldunni. Það
var líkt og allir hefðu haldið niðri
í sér andanum og það slaknaði á
öllum í fjölskyldunni. Við önduð-
um léttar, slökuðum á og komumst
í jafnvægi,“ segir hún.
Stunda áfram jákvætt og
uppbyggilegt hugarfar
Að sögn Önnu fannst henni sorg-
arferlið mjög lærdómsríkt. „Ekki
að ég hafi óskað mér þessarar
reynslu þótt ég hefði aldrei viljað
missa af því að hafa fætt Mörtu
Marín. Ég bæði eignaðist Mörtu
Marín og missti á sama tíma, ég
fagna því að hafa eignast hana á
sama tíma og ég syrgi hana,“ segir
hún. Það var lærdómsríkt fyrir
mig að upplifa hvað ég átti erfitt
með að vera jákvæð, heldur var ég
allt í einu föst í vonleysi og upp-
gjöf. Þá komu tímabil þar sem mér
fannst ég hafa týnt mér og hugsaði
með söknuði til jákvæðu „Önnu
minnar“. En það voru einmitt þær
jákvæðu og uppbyggilegu venjur
mínar sem ég hafði tamið mér yfir
Framhald á næstu opnu
36 viðtal Helgin 12.-14. desember 2014