Listin að lifa - 01.06.2006, Blaðsíða 12

Elskendur í sextíu ár
Sigsteinn Pálsson er fæddur á Tungu í Fáskrúðsfirði, kom
þrítugur í Mosfellssveitina, giftist heimasætunni á Blikastöðum
og gerðist stórbóndi í nágrenni Reykjavíkur.
Blikastaðahjónin, Sigsteinn Pálsson og Helga Magnús-
dóttir, voru þekkt forystufólk í samfélaginu. Helga var
mikil félagsmálakona og sterkur stjórnandi, Sigsteinn
hreppstjóri, formaður sóknarnefndar og einn af stofnendum
Lionsklúbbs Kjalnesþings.
Blikastaðir þóttu mikið myndarbýli, gjarnan sýnt fyrirfólki
sem sótti Island heim.
Gestabók Blikastaðahjóna geymir söguna, þar má til
dæmis sjá nafnið Lady Bird Johnson sem síðar varð forsetafrú
Bandaríkjanna.
Sigsteinn og Helga lögðu mikinn metnað í að rækta jörðina
og komu upp einu stærsta kúabúi landsins, en allt tekur breyt-
ingum. Brátt fer ræktuð bújörð að hverfa undir íbúðabyggð og
heimasætan á Blikastöðum horfin yfir móðuna miklu. Helga lést
árið 1999, þá 93ja ára, en Sigsteinn á 101 æviár að baki - og er
nú elsti íbúi Mosfellsbæjar.
Pegar ungi öldungurinn Sigsteinn er spurður, hvað hafi verið
hans mesta lán í lífinu, segir hann: „Helga var gæfa lífs míns. Við
vorum elskendur í sextíu ár.“
Klukkan tíu að morgni var spurt um þennan 101 árs mann
á Dvalarheimilinu Hlaðhömrum. Svörin sýndu að Sigsteinn lét
aldurinn ekki hefta sig.
„Hann gæti verið niðri í kaffistofu. Hann gæti verið í líkams-
ræktinni.111 ljós kom að Sigsteinn sat inni í stofu hjá sér. Heyrnin
er farin að gefa sig, en augun leiftruðu á móti gestinum. Sama
hvað spurt var um, hann mundi öll nöfn.
„Þú ert frá Ási í Fáskrúðsfirði, dóttir Ragnheiðar
Björgvinsdóttur. Það var mikil vinátta á milli Ásheimilisins og
Tungu, þar bar aldrei skugga á.“
Stelpan frá Ási man óljóst eftir hvítskeggjuðum öldungi,
síbrosandi með spaugsyrði á vörum. Þetta var Páll í Tungu, faðir
Sigsteins, fallegur gamall maður sem náði 96 ára aldri. Á þeim
árum þótti mjög merkilegt að ná svo háum aldri.
Er langt síðan þú fórst austur f
„Eg fór austur í haust til að fara í gegnum göngin. Þau voru
opnuð 9. september, en ég keyrði í gegnum þau daginn eftir.
Trúlega er þetta rnín síðasta ferð austur til Fáskrúðsfjarðar, en
hún var góð. Sterkar taugar liggja til þess staðar þar sem maður
eyðir ungdómsárunum, og oft er ég búinn að fara á æskuslóð-
irnar. Eg saknaði fjallanna fyrst, en nú þykir mér afar vænt um
Mosfellssveitina mína.
Hvað vildirðu nú helst verða þegar þú varst að alast upp
fyrir austan ?
„Sem ungling langaði mig mest til að verða bakari eða klæð-
skeri. Eg ólst upp i kvennaskaranum með systrum mínum, bræður
mínir voru allir eldri. Jónína Benediktsdóttir frá Geirólfsstöðum
í Skriðdal var heimiliskennari hjá okkur og kenndi systrum
mínum að sauma og baka. Eg gekk á eftir mömmu til að fá tau-
pjötlur til að sauma úr, eins og stelpurnar. Ég var allur í kvenna-
verkunum.“
Erfiðast í lífinu: „Ég hef liðið fyrir menntunarskort. Ég sótti um
Eiðaskóla á sínum tíma, en komst ekki inn, það voru mikil von-
brigði. I unglingaskóla á Norðfirði fór ég og dvaldi þar á góðu
heimili.
Þá snerist hugur minn frá kvennaverkum til landbúnaðar-
starfa. Heima fór ég svo að hjálpa Gunnari bróður að koma undir
sig fótunum. Hann var þá að taka við búskap í Tungu. Pabbi vildi
hafa mig heima, hann vildi halda okkur systkinunum heima að
1S