Listin að lifa - 01.06.2006, Síða 35

Kirkjugestir rísa á fætur og nú sé ég að víða blika tár á
hvörmum. Þegar ég lít inn eftir kirkjunni sé ég fólk fallast í faðma
og hópast að móðurinni ungu og listakonunni góðu með ham-
ingjuóskum. Fólk er greinilega djúpt snortið og sumir eiga bágt
með að leyna tilfinningum sínum.
Víst var þessi stund einstök og áhrifarík, og nærvera Drottins
og handleiðsla hans áþreifanleg í orðsins fyllstu merkingu.
Móðirin unga, Ásdís Ómarsdóttir, var í æsku nánasta og
besta vinkona systur Ingu Elínar sem minningargjöfin tengdist.
Litla stúlkan heitir Ólöf Svala og er Magnúsdóttir. Þegar þessi
góða og trúa vinkona hennar lést svo sviplega, mun Ásdís hafa
heitið því að ef hún ætti eftir að eignast stúlkubarn, þá skyldi
það bera nafn þessarar látnu vinkonu hennar. Um þessi áform
hennar vissi enginn nema nánustu ástvinir.
Ásdís hafði enga hugmynd um að til stæði að afhenda minn-
ingargjöf um Ólöfu heitina við þessa guðsþjónustu. Ólöf heitin
var fædd þann 27. apríl árið 1971 og hefði því orðið 25 ára
þann dag árið 1996, tveimur dögum eftir umræddan messudag á
Mosfelli. Þessu hafði Ásdís gleymt þegar þetta bar til.
Inga Elín hafði heldur enga hugmynd um að til stæði að skíra
þessa litlu telpu við sama tækifæri. Og þó að hún þekkti fjölskyldu
hennar við kirkjudyr og gleddist með henni yfir nýjum fjölskyldu-
meðlimi, þá vissi hún ekki hvaða nafn barnið ætti að bera sem nú
átti að skíra. Sjálfur hafði ég þjónað kallinu í sex ár og þótt ég væri
farinn að kynnast sóknarfólkinu nokkuð, þá þekkti ég engin slík
tengsl manna á milli og hafði því engar forsendur til að átta mig
á að nafnið, sem ég nefndi við skírn Ólafar litlu, var nafn Ólafar
heitinnar sem krossinn góði er gefinn til minningar um.
Kirkjuklukkan góða, frá seinni hluta 12. aldar, hangir yfir skírnarfont-
inum.
Þökkum Drottni, því að hann er góður, því að miskunn hans
varir að eilífu.
Séra Jón Þorsteinsson

Tilviljun?Nt\, - engin tilviljun heldur handleiðsla Drottins sem
hér gaf öllum sem í hlut eiga vissu um nánd sína á helgri stund,
- huggun og styrk og ríkulega gleði.
til e/dri 6o>
aftadri v4m ^ff
wnuáta
Enn er guðsþjónusta að hefjast í Mosfellskirkju, nú sjö árum
síðar. Fólkið streymir til kirkjunnar.
Lítil hnáta, kát og skemmtileg, gefur sig á tal við prestinn við
kirkjudyr og þar kemur í spjalli þeirra að hún spyr: „Heyrðu,
prestur, manstu þegar þú skírðir mig?“
Og presturinn svarar: „Já, Ólöf Svala, - það máttu vita, - því
gleymi ég aldrei."
t Ail/t /mm a áendl/ujja//jlýá/iuáUi//ia
25