Neytendablaðið - 01.03.2013, Blaðsíða 14

Síðastliðið ár hef ég verið búsett í fámennu bæjar félagi
þar sem ég hef aðgang að tveimur mat vöru verslunum í
nærum hverfinu. Þær eru ekki mjög frábrugðnar öðrum
mat vöru verslunum, nema kannski helst að því leyti að
úrval af ferskvöru er heldur lítið. Eins get ég ómögulega
lagt á minnið ferðaáætlun vörubíla sem flytja ferskvörur
í búðirnar. Mér skilst þó að þeir sem hafa verið búsettir
hér lengi séu með það alveg á hreinu
á hvaða dögum eigi að versla og
hvenær megi búast við því að
vöruúrvalið sé takmarkað. Ég hef oft
velt fyrir mér vöruúrvali í íslenskum
matvöru versl unum. Heilt á litið er
mjög mikið ójafnvægi milli þeirra vara
sem við þurfum á að halda og þeirra
vara sem gott er að geta gengið að í
búðinni þegar við viljum gera okkur
glaðan dag. Til að útskýra betur hvað ég á við með
vörum sem við þurfum á að halda er þar um að ræða
fjölbreytt úrval fæðutegunda úr öllum fæðu flokkum sem
nauðsynlegt er að neyta reglulega til að fullnægja
þörfum líkamans fyrir ýmis næringarefni.

Mig langar að lýsa upplifun minni af verslunarferð í aðra
af þeim búðum sem ég hef aðgang að í nærumhverfi
mínu. Ég tek það fram að lýsingin getur átt við flestar
matvöruverslanir á Íslandi og staðan í þeirri búð sem
lýsingin á við er hvorki betri né verri en í öðrum sam-
bærilegum verslunum. Eftir að hafa gripið innkaupa-
vagninn geng ég inn í búðina. Yfirleitt ríkir þar mjög
afslappað, vinalegt og rólegt andrúmsloft. Mig vantar
bara það helsta. Engar veislur framundan, bara venjuleg
hversdagsleg vinnuvika. Þess ber að geta áður en haldið
er áfram að mælieiningar sem gefnar eru upp hér á eftir
eru ekki byggðar á vísindalegum mælingum heldur er í
öllum tilvikum stuðst við sjónminni höfundar.
Ég stilli mér upp fyrir framan brauðhillurnar. Markmiðið
er að finna trefjaríkt heilkornabrauð fyrir fjölskylduna.
Eftir að hafa skimað yfir hillurnar kem ég auga á örfá
brauð sem fullnægja þeim kröfum sem lagt var upp með,
innan um kökur og fín brauð sem taka um það bil 80% af
hilluplássinu. Markmiðinu er náð með að grípa skráar-
gats merkt brauð og rúgbrauð, og svo fylgir eitt venjulegt
heilhveitibrauð með í körfuna til að styðja við atvinnulíf
í heimahéraði. Áfram heldur
ferðalagið, inn gang þar sem hillupláss
á hægri hönd er undir lagt af kexi. Ef
vel er að gáð má sjá einstaka
hrökkbrauðspakka leynast inn á milli
kexpakkanna. Ég á hins vegar
hrökkbrauð heima þannig að ég held
áfram. Innan um fjölbreytt úrval af
sykruðu morgunkorni finn ég þokka-
lega hollt morgunkorn og hafragrjón
sem enda í innkaupakerrunni. Á um það bil 10 metrum á
vinstri hönd má finna allar mögulegar gerðir af gosi og
svaladrykkjum, sykruðum og með sætuefnum. Mig
langar í sódavatn, en það er volgt og ég ákveð að láta
íslenska kranavatnið duga. Nú vantar eitthvað í matinn.
Ég kann ekki við að kvarta yfir úrvali af ferskum fiski og
kjöti í búðinni, enda skilst mér að þeir sem búsettir hafa
verið hér lengi séu margir duglegir við að nota
frystikistu. Ég á mjög erfitt með að tileinka mér þann
góða sið að safna í kistuna og ennþá erfiðara á ég með
að muna að taka upp úr henni. Ég finn bæði fisk og kjöt
fyrir máltíðir næstu daga og álegg ofan á brauðið. Eftir
snarpa hægribeygju innst í búðinni er komið að ávaxta-
og grænmetisskotinu. Já, það er óhætt að kalla plássið
„Bara það sem ég þarf“
Úrvalið er ekkert
sérstakt og gæðin
mjög misjöfn
NEYTENDABLAÐIÐ // MARS 2013 // Bara það sEm ég þarf
ingibjörg gunnarsdóttir
Eiginkona, þriggja barna móðir og
næringarfræðingur
14