Neytendablaðið - 01.04.2008, Blaðsíða 7

En til þess að standa undir lífinu þurfa/vilja
báðir foreldrar vinna. Ég kem þessu ekki
heim og saman. Mörg börn virðast vera í
gæslu fyrir og eftir skóla en það dugar ekki
til. Til að brúa bilið þangað til foreldrarnir
koma heim eru ráðnar barnapíur.
Við þetta bætist að Madríd er stór borg. Það
getur tekið klukkutíma að keyra í vinnuna.
Mengun er vandamál og nú er svo komið að
heilbrigðisyfirvöld hafa latt fólk til þess að
stunda íþróttir utandyra í miðbæ Madrídar.
Ekki furða að Spánverjar séu nánast hættir
að eignast börn.
Frjálst nesti alla daga
Ég er nokkuð sáttur við hið hefðbundna
nám sem fram fer í skólanum. Sæmilegur
vinnufriður virðist ríkja og góður skriður
virðist vera á á stærðfræðinni, móðurmálinu,
enskunni og þessu klassíska. En um þessar
mundir er einkum tvennt sem ríður á að
kenna börnum; að borða þokkalega og
hreyfa sig. Það besta og hollasta á Íslandi
er fiskurinn. Það besta og hollasta á Spáni
eru ávextirnir. Fiskneysla er á undanhaldi
á Íslandi og það sama á við um ávextina
á Spáni. Samkvæmt frétt í El País frá 10.
janúar hafa 15% spænskra skólabarna á
aldrinum 8-11 ára aldrei borðað appelsínu.
Á Íslandi er ekki allt leyfilegt í nestisefnum
og svei mér þá ef kennarar hafa ekki auga
með því. Hér er því ekki að skipta. Vinsælt
skólanesti hér virðist vera sæt drykkjarjógurt
í handhægum umbúðum og margir taka
einfaldlega með sér sælgæti. Hér þykir flott
að halda bekkjarafmæli á McDonald‘s eða
Burger King.
Leikfimistímar eru ekki hressilegri en svo að
ekki er boðið upp á sturtu í kjölfar þeirra.
Fæstir skólar bjóða upp á sundtíma. Ágætis
framboð er á íþróttum eftir skóla en ansi
er dagurinn orðinn langur hjá fjögurra ára
gaur ef fótboltanum lýkur klukkan hálf
sex.
Hvað er hægt að gera eftir skóla?
Skóladeginum lýkur að jafnaði klukkan hálf
fimm og þá eru að jafnaði eftir þrír tímar
af dagsbirtu. En eins og áður sagði er lítið
um græn svæði og engir krakkar sjást úti
á stétt við blokkina. Ég rakst á malbikaðan
fótboltavöll um daginn við hliðina á
McDonald‘s, en við erum 10 mínútur að
keyra þangað. Þegar útilaugunum var lokað
síðsumars hóf ég leit og gladdist mjög er
ég fann nýja og fullkomna innilaug. Þetta
var þá eitthvað sem hægt væri að gera
með krökkunum eftir skóla. Síðan komst
ég að því að þessi laug væri eiginlega ekki
fyrir krakka; barnalaugin var bara fyrir
ungbarnasund.
Allt sem lýtur að börnum hefur verið greypt
í kerfi; leikur, nám og útivera. Nám fer
fram í skólanum, íþróttir fara fram í skólum
eða eru á vegum íþróttafélaga og leikir
og útivist fara fram í sumarbúðum. Til að
bæta upp fyrir leiðindi vikunnar og langan
vinnudag er tekið vel á því um helgar;
farið út að borða, í skemmtigarð, dýragarð
o.s.frv. Í einni verslunarmiðstöðinni er hægt
að fara á skíði.
Ég sé liðna tíð ekki í hillingum. Ég hef
engan áhuga á því að vita af krökkunum
í stillönsum, hnífaparís og túttubyssustríði.
En nú erum við lent á hinum öfgapólnum.
Nú er það stanslaus innivera; tölvuleikir og
sjónvarp. Ég fullyrði að hér um slóðir eru
börn sem hreyfa sig aldrei nema í leikfimi í
skólanum. Einmitt hér er þetta svo grátlegt.
Veðráttan árið um kring er með þeim hætti
að minnsta mál væri að hjóla eða ganga
með krakkana í skólann en skipulagið gerir
ekki ráð fyrir því. Og víða eru húsaportin
svo fín, með laglegri stétt og vel snyrtum
beðum, að trampólín færu alveg með
heildarmyndina.
Gott fólk á villigötum
Ég er enginn Kristinn R. í málefnum
Spánar. En mér sýnist Spánverjar vera
prýðisfólk sem hugsar vel um börnin sín.
Fjölskyldan stendur þétt saman; börn fylgja
foreldrum sínum út að borða og á barinn,
enda þykir ekki fínt að vera rallandi fullur
hér. Það er sérstaklega ánægjulegt að fara
með börn á veitingastaði hér um slóðir; þau
eru meira en velkomin. Og börnin hér eru
upp til hópa kurteis, sjálfsörugg og allt að
því skemmtileg. Skólinn heldur þeim vel
við efnið; það þarf að læra töluvert mikið
heima.
Spánverjar (kannski réttara að tala um
Madrídbúa hér) og Íslendingar eru líkir
að mörgu leyti; þjóðir sem bjuggu lengi
við hálfgerða einangrun (einræði á Spáni
til 1975), síðan opnuðust flóðgáttirnar og
fylleríið hófst; og þá vildu allir eignast
hluti og skemmta sér, hafa börnin í
íþróttum og tónlistarskóla og leyfa þeim að
læra tungumál og og og... og allir keyrðir út
um allt upp að dyrum. Afleiðingarnar eru
öllum ljósar.
Spánn 1- Ísland 1
Síðast þegar ég vissi léku íslensk börn sér
úti í öllum veðrum fram á kvöld og maður
reyndi allavega stundum að ganga með
þeim í skólann. Vonandi er ég ekki að
ljúga að kunningjum mínum þegar ég segi
þeim frá því skásta sem Ísland hefur upp á
að bjóða; frelsi til að vera krakki; að geta
skrölt úti, farið í sund og hjólað um bæinn.
Og öryggið er líklega þau lífsgæði sem hvað
mögnuðust eru á Íslandi.
Eitt-núll fyrir Ísland; skalli frá Emil
Hallfreðssyni sem svaf úti í vagni á veturna,
lék sér úti í fótbolta í snjónum, borðaði
fisk og örugglega appelsínur. Við virðumst
ætla að hafa betur en undir lok leiks jafnar
Andrés Iniesta metin. Honum var skutlað
daglega á fótboltaæfingu þar sem hann bar
af, síðan beint heim að læra. Andrés lærði
ekki að hjóla fyrr en 8 ára og foreldrum
hans brá mjög þegar hann kom heim með
sár á hnénu 12 ára.
Unnur leikur sér nærri heimili sínu. Veðrið er gott en spænsku börnin sjást hvergi.
Emil sýndi góð tilþrif á móti Spáni.
7 NEYTENDABLA‹I‹ 1. TBL. 2008