Litli Bergþór - 01.06.2013, Blaðsíða 36

36 Litli-Bergþór
vanfær kona svo maður getur rétt ímyndað sér áfallið
fyrir samfélagið á þessum árum þegar bílar voru enn
að ryðja sér til rúms á þjóðvegum landsins. Forsíður
allra dagblaðanna voru uppfullar af fréttum af þessu
slysi og jarðarförin vakti sömuleiðis mikla athygli.
Mæðgurnar voru jarðaðar laugardaginn 27. ágúst
ásamt Ingibjörgu Kristjánsdóttur, systur Einars
eiginmanns Guðrúnar Valgerðar, frá Dómkirkjunni.
Húskveðja hófst í Ási, á heimili þeirra hjóna, og
fylltist allt af fólki þar í kring og var komið fyrir
hátölurum svo allir gætu hlýtt á. Þaðan voru kisturnar
bornar í Dómkirkjuna og er komið var þangað um
hálf fjögur þá hafði geysimikill mannfjöldi safnast
þar svo að mannþröngin náði á milli kirkjunnar
og Alþingis og langt vestur í Kirkjustræti auk
þess sem staðið var vestur eftir öllum götum á leið
líkfylgdarinnar að kirkjunni. Eftir að athöfninni lauk
var öllum kirkjuklukkum bæjarins hringt og þar á
meðal þeim í kaþólsku kirkjunni. Mörg þúsund manns
fylgdu líkfylgdinni að Hólavallakirkjugarði þar sem
kisturnar voru lagðar allar í eina gröf og var þetta ein
fjölmennasta útför sem verið hafði. Það er til marks um
áhrif þessa harmleiks á þjóðina hve margir fyrirmenn
báru kisturnar fjórar þennan dag:
Inn í kirkjuna báru báru alþingismenn úr þrem
flokkum kistu Guðrúnar, kistu Sigrúnar Kirstínar
stjórn og forstöðukonur Elliheimilisins, kistu
Guðrúnar Valgerðar vinir Einars Kristjánssonar
og kistu Ingibjargar Kristjánsdóttur báru
templarar. Prestar hempuklæddir báru kistu frú
Guðrúnar úr kirkju. En miðstjórn og þingmenn
Sjálfstæðisflokksins báru kistuna frá kirkju dyrum
í líkvagninn, er stóð gegnt dyrum Alþingishússins.
Kistu Sigrúnar báru konur úr Húsmæðrafélagi
Reykjavíkur, en kistu Guðrúnar Valgerðar stjórn K.
F. U. M. og kistu Ingibjargar báru menn úr félagi
guðspekinga. Inn í garðinn báru kistu Guðrúnar:
bæjarráðsmenn og framfærslufulltrúar, kistu
Sigrúnar félagar úr knattspyrnufélaginu Víkingur,
kistu Guðrúnar Valgerðar sóknarnefndarmenn
og kistu Ingibjargar stjórnarmeðlimir ýmsra
íþróttafélaga og Í.S.Í.
Landsmönnum var eftirminnilegur trúarvitnisburður
Sigurbjörns næstu daga og vikur eftir þessa hrikalegu
atburði, bæði vegna ræðu er hann hélt í kirkjugarðinum
við jarðarförina og predikun hans í útvarpi skömmu
síðar. Yfirskrift orða hans var: „Drottinn var í djúpinu.“
Vísar hann þar til spurningar sem hann var spurður um
hvar Drottinn hefði verið. Hluti ræðu hans við útförina
er svohljóðandi:
Oft sagði hún, að það væri hugboð sitt, að andlát
hennar myndi bera þannig að, að líkkistan hennar
gerði meira gagn, til þess að snúa hjörtum manna
til Jesú, en hún nokkurn tíma sjálf hefði getað
megnað í lifanda lífi. Ég vildi óska, og ég ber hér
fram þá ósk fyrir hennar hönd, að þessi spá hennar
megi rætast.
Ég var með þeim niðri í Tungufljóti. Ég hélt, að
ég myndi líka deyja. Ég hafði ráðrúm til þess að
biðja fyrir mér þarna niðri í fljótinu. Eins er ég viss
um, að þær hafa haft ráðrúm til þess.
Ég fól Guði sál mína, og gerði það með
fullkominni ró. En svo var mér bjargað. Og ógnir
mínar byrjuðu ekki fyrr en ég stóð á bakkanum og
vissi af þeim niðri í djúpinu. Það var ógurleg stund.
Eitt sinn ekki fyrir löngu dreymdi mig þann
draum, að ég hefði misst konuna mína, misst
Guðrúnu Lárusdóttur frá mér. Ég vaknaði við það
grátandi. Þá sagði ég við hana. Það held ég að ég
missi vitið, ef ég missi þig, Guðrún mín. Þá sagði
hún. Nei, vertu öruggur, það kemur ekki fyrir. Þvert
á móti. Þú færð styrk til þess að vitna um boðskap
Jesú Krists við gröf mína. Og ég hefi, Guði sé lof,
fengið styrk til þess að flytja ykkur öllum, bæði
þeim sem standa mér fjær og þeim sem standa mér
nær, skilaboð hennar um hugboð hennar, að andlát
hennar gerði boðun fagnaðarerindisins meira gagn,
en hún sjálf, Guðrún Lárusdóttir, gat gert í lifanda
lífi.
Guð blessi ykkur öll.
En þó Sigurbjörn hafi leitað á náðir trúarinnar var sorg
hans djúp og sár líkt og Svanhildur Steinsdóttir gat borið
vitni um. Svanhildur dvaldist á heimilinu á meðan hún
stundaði nám við Kennaraskólann í Reykjavík. „Það
var ákaflega mikil sorg í húsinu. Ég fékk herbergið
hennar Sigrúnar sem dó. Bækurnar hennar voru á
skrifborðinu og allt í sömu skorðum. Þegar slysið varð
var Guðrún komin að því að fæða. Einar maður hennar
deildi svefnherbergi þeirra hjóna með tengdaföður
sínum. Þeir áttu oft óskaplega erfitt, heyrði ég“,
sagði Svanhildur. Lára, dóttir þeirra Sigurbjörns og
Guðrúnar, var þá skólastýra á Hallormstað, kom með
manni sínum Ásgeiri dýralækni Einarssyni til að vera
hjá föður sínum honum til stuðnings.
Sigurbjörn Á.
Gíslason er hann
flutti ræðu sína
við jarðarförina.
Mynd úr
Morgunblaðinu.