Ægir - 01.02.2001, Blaðsíða 27

27
Æ G I S V I Ð T A L I Ð
Líflegt fyrir vestan
„Togarasjómenn höfðu rætt um að óvenju mikið væri
af loðnu úti fyrir Vestfjörðum og þess vegna fórum
við fyrst vestur. Við rannsökuðum svæði sitt hvoru
megin við landgrunnsbrúnina, frá Víkurál í suðvestri,
norður og austur um út af Straumnesi. Þetta var sem
sagt Halasvæðið og norðaustur á Kögurgrunn.
Það sem við sáum á þessu svæði kom mér satt að
segja töluvert á óvart, þótt maður sé vissulega vanur
ýmiskonar umskiptum með loðnuna. Það kom á
daginn að þarna var mikið magn hrygningarloðnu og
auk þess urðum við varir við mikið af ókynþroska
tveggja og þriggja ára loðnu sem verður þá uppistað-
an í veiðinni á næstu tveim vertíðum. Á þessum árs-
tíma er óvenjulegt að sjá svo mikið af fullorðinni
loðnu á þessu svæði, þetta hef ég ekki séð fyrir vestan
síðan 1979.“
Hjálmar segir nær útilokað að segja fyrir um hvort
atferli loðnunnar á þessum slóðum sé að breytast, en
hann reiknar ekki með svo stórum göngum fyrir vest-
an að ári. „Nei, það held ég ekki. Í ljósi sögunnar
finnst mér það ólíklegt. Frá árinu 1979 hafa þessar
vestangöngur verið miklu minni, ef þær þá yfir höf-
uð hafa komið. Ég tel enga eina skýringu á því af
hverju loðnugangan er núna jafn sterk og raun ber
vitni úti fyrir Vestfjörðum. Mögulega tengist það
hitistigi sjávar á þessum slóðum, en um það er erfitt
að fullyrða.“
„Ég er mjög hamingjusamur þegar loðnan gerir það
sem ég held að hún muni gera.“
„Frá árinu 1979 hafa þessar vestangöngur verið miklu minni, ef þær þá yfir höfuð hafa
komið. Ég tel enga eina skýringu á því af hverju loðnugangan er núna jafn sterk og
raun ber vitni úti fyrir Vestfjörðum. Mögulega tengist það hitistigi sjávar á þessum
slóðum, en um það er erfitt að fullyrða,“ segir Hjálmar Vilhjálmsson, sem hér rýnir,
ásamt aðstoðarmanni sínum, í niðurstöður loðnumælinga.