Tímarit Máls og menningar - 01.03.1938, Síða 2

er Martin du Gard. Sennilega veröur fyrir valinu sagan „Sum-
arið 1914“, nýjasta bókin úr hinum fræga skáldsagnabálki, „Thi-
baut-ættin“.
Fjórða bók næsta árs verður síðan ársrit félagsins, Rauðir
pennar, sem viö' munum kappkosta að gera sem allra bezt úr
garði. Nú væri mjög æskilegt að heyra, hvernig undirtektir þetta
val bókanna fær hjá félagsmönnum.
Umboðsmenn.
Jafn fjöhnennt félag og Mál og menning verður að hafa um-
boðsmenn i öllum bæjum og kauptúnum á landinu og helzt í
hverri sveit. Þessa umboðsmenn höfum við enn ekki fengið nema
á nokkrum stöðum. Þegar þeir verða ákveðnir, þá auglýsum við
nöfn þeirra, svo félagsmenn geti snúið sér til þeirra.
Gjalddagi.
Við erum til neyddir, þegar bækur félagsins fara að koma út
strax i byrjun árs, að færa gjalddagann fram, og liöfum orðið
að ákveða hann 1. marz. Gerum við þá ráð fyrir, að ein bókin
sé komin i hendur félagsmanna. Mönnum verður frá byrjun að
vera það ljóst, að velgengni Mál og menning byggist á því, að
árgjaldið sé greitt fyrirfram. Allur kostnaðarreikningurinn er
við það miðaður. Með staðgreiðslu kemst félagið að betri kjör-
um um prenlun og annan kostnað. Við verðum því að minna
alla félagsmenn strax á það, hvað óhjákvæmileg nauðsyn það
er fyrir félagið, að gjalddaganum sé nákvæmlega sinnt. Bezt
væri og ódýrast fyrir báða aðila, að það þyrfti aldrei að senda
bækurnar í póstkröfu, að félagsmenn hefðu alltaf fyrir hinn
ákveðna gjalddaga sent árgjald sitt til okkar í póstávisun, eða
skilað því til umboðsmanns á staðnum. Félagið getur engan kostn-
að borið af póstkröfusendingum.
Útgáfustarfsemin framvegis.
Við munum gera ráðstafanir til þess, að færustu ■ menn í ýms-
um greinum skrifi bækur fyrir Mál og menning. Það verður
reynt að haga útgáfunni svo, að fjölbreytnin verði sem mest frá
ári til árs, og félagsmenn fái áður langt um líður bækur úr
öllum þeim efnisflokkum, sem taldir voru í boðsbréfinu. Við
þurfum að fá út á næstu árum rit um sögu og bókmenntir þjóð-
arinnar, um uppeldismál, heimspeki, stjórnmál o. s. frv. En til
þessa þarf á beztu rithöfundum þjóðarinnar að halda, og samn-
ing þessara rita þarf langan undirbúning. Þó er engu að kvíða
um það, að rithöfundarnir verði ekki til taks, svo framarlega
sem félagið verðijr nógii öflugt til að hídda starfskröftunum i
gangi.
2