Fréttablaðið - 21.08.2015, Blaðsíða 54

MENNING
V innuaðferðin sem Halla og John koma með í farteskinu er æði sérstök og gengur alla jafna undir
heitinu dansókí sem er dregið af
orðinu karaoki – leiknum þar sem
hægt er að spreyta sig á að syngja
heimsþekkt dægurlög.
„Þessi aðferð varð nú eiginlega
til þegar við vorum nokkur saman í
Svíþjóð að leika okkur að því að leika
eftir atriði úr sjónvarpsþáttunum
Ally McBeal fyrir mörgum árum en
svo einhvern veginn þróaðist þetta
þannig að fólk fór að leika sér að
þessu og taka það í ólíkar áttir. Það
er til að mynda sænskur hópur sem
hefur unnið mikið út frá þessu kon­
septi en það er mikilvægt að hafa í
huga að það á þetta enginn.“
Ramminn er okkar
„John er danshöfundur, dansari
og arkitekt og við vorum að vinna
saman verkefni fyrir einhverjum
árum þar sem við áttum
sameiginlega þessa margþættu
tilfinningu sem við bárum til
klassísks balletts. Okkur langaði að
þróa leiðir og búa til verk þar sem
við gætum dansað ballett en farið
engu að síður burt frá hugmyndinni
um fullkomnun eða að hann eigi
að líta út á einhvern ákveðinn hátt.
Hvernig getum við dansað ballett
þar sem margir geta gert það sama
og maður gert það eins og maður
vill?
Það eru auðvitað hundrað leiðir
en þetta er ein leið til þess að setja
ákveðinn ramma utan um þann
sem er að dansa hverju sinni. Við
John setjum upp þennan ramma
utan um dansarana en svo er líka
ákveðið frelsi innan þessa ramma
fyrir dansarana að taka sínar eigin
ákvarðanir.
Dansað í gegnum verkið
Á myndbandinu sem dansað er
eftir er The American Ballet Theater
að dansa Giselle sem er vissulega
klassískt ballettverk. „Það sem gerist
svo er að við erum í eins konar hermi­
dansi en samt að túlka líka – að gera
þetta á okkar hátt innan þessa ramma.
Hópurinn er að takast á við þetta og
það skapast mismunandi söguþræðir
í þessu ferli. Í klassískum dansi er allt
niðurnjörvað í afmörkuð hlutverk
en í okkar ferli þá brjótum við niður
þessa múra. Kynhlutverk ruglast, bilið
milli manneskju og dýrs verða óljós
– þannig að við erum í raun að vinna
með umskipti hlutverka og breytingu
á formi og svo mætti áfram telja. Við
erum eiginlega umskiptingar.
Dansararnir sem við erum að
vinna með að þessu sinni eru átta
dansarar frá Íslenska dansflokknum
og svo eru líka sjö sjálfstætt starfandi
dansarar þannig að þetta er
blandaður hópur. Ég upplifi að það
sé ákveðin samheldni og samkennd
sem myndast við þessa vinnu. Verkið
er alveg níutíu mínútur og það er
einhvern veginn of mikið af öllu
þarna – of mikið af upplýsingum að
vinna með. Þannig að á tíu dögum
hefur maður í raun engan tíma til
þess að vinna úr þessu öllu og þá
skapast ákveðið andrúmsloft þar
sem hver og einn reynir hreinlega
að dansa í gegnum verkið.“
Alltaf ný sýning
Halla segir að það sé í raun frábært
að vinna í þessu formi og það gefi
bæði henni og John mikið sem
dönsurum og danshöfundum. „Við
gerum sýninguna á hverjum degi
og á tíunda degi bjóðum við svo
áhorfendum að koma inn og horfa
á sýninguna eins og hún stendur
þann daginn. Þannig að sýningin
breytist alltaf frá degi til dags. Á
þessu eru engar undantekningar
þannig að þetta er alltaf sýning eða
öllu heldur verk í stöðugu ferli og
þróun. Í þessu tíu daga ferli safnast
svo upp ákveðnar aðferðir sem
nýtast og þróast áfram eftir því
sem líður á ferlið. Þannig að það er
heilmikill munur á sýningunni á
fyrsta degi og tíunda degi. Að fá að
taka inn mismunandi hópa og ólíkt
fólk til þess að vinna í þessu ferli er
algjörlega frábært.“
Gleðin brýtur múra
„Við vinnum mjög mikið með það
að lána og stela frá öðrum og bæta
við það. Tökum inn hluti frá öðrum
alveg blygðunarlaust og vinnum
þá áfram. Það er stór þáttur í því
sem við erum að gera. Við sækjum
þannig bæði í það sem oft er kallað
hámenning og það sem er alþýðlegra
og það gerum við m.a. með því
að stela alveg miskunnarlaust frá
öllum. Það er líka mjög mikilvægt
að hafa gaman saman. Ég veit að
þetta hljómar klisjukennt en við
John vorum alltaf bæði á því að það
væri eitthvað sem vantaði í hinn
klassíska ballettheim – það vantaði
að hafa gleðina.
Sumir elska þetta eins og það er
en ég er ekki hrifin af þessari miklu
stigskiptingu sem er í ballettinum
og það var það sem við vildum leika
okkur með og ráðast á.“
magnus@frettabladid.is
Dansókí myndar ramma og brýtur múra
Dansararnir og danshöfundarnir Halla Ólafsdóttir og John Moström. Fréttablaðið/Ernir
Halla Ólafsdóttir er dansari og danshöfundur, útskrifuð frá
sænsku ballett akademíunni í Stokkhólmi. Frá því Halla lauk
námi hefur hún unnið víða um veröldina og hefur á undanförnum
árum getið sér afar gott orðspor í heimi listdansins. Á Reykjavík
Dance Festival í næstu viku býðst íslenskum áhorfendum að
sjá afraksturinn af tíu daga vinnusmiðju sem hún stendur fyrir
ásamt kollega sínum, John Moström.
Fréttablaðið/Ernir
2 1 . Á G Ú S T 2 0 1 5 F Ö S T U D A G U R
2
0
-0
8
-2
0
1
5
2
3
:5
6
F
B
0
7
2
s
_
P
0
5
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
7
2
s
_
P
0
1
9
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
5
D
5
-B
6
8
0
1
5
D
5
-B
5
4
4
1
5
D
5
-B
4
0
8
1
5
D
5
-B
2
C
C
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
2
A

F
B
0
7
2
s
C
M
Y
K