Allt um íþróttir - 01.01.1951, Qupperneq 19

síðan hjá-Arsenal og knattspymu-
ferill hans því jafnlangur Comp-
tons. Meðal knattspymuferill varn-
arleikmanna er því yfir 13 ár!
Knattspyrnufélag er þó aðeins
metið eftir afrekum aðalliðsins, en
það er margsönnuð staðreynd, að
það þrífst aðeins á váraliðinu.
Varamarkvörður Arsenals, Platt,
kom til þess 1939, varabakvörður-
inn Laurie Scott, enski landsliðs-
maðurinn var með Bradford City
1936—38, en síðan hjá Arsenal, og
varamiðframvörðurinn Alf Fields
hóf að leika með varaliðinu 1936
— svo að jafnvel meðalknatt-
spyrnuferill varamanna í vöminni
er líka 13 ár! Með því að bæta
stöðugri hugsunarsamri þjálfun
við þessa reynslu, er fenginn
grundvöllur ömggrar vamar, því
að róleg yfirvegun er árangurs-
ríkari en gönuhlaup, þegar aðal-
hættan, þegar að kreppir, liggur
í vanhugsuðum og fífldjörfum
skrefum.
Arsenal tók upp þriðja bakvörð-
inn, og vörn þess í dag grundvall-
ast á Leslie Compton, sem ber
höfuð og herðar yfir aðra mið-
framverði í enskri knattspymu í
dag. En að halda fram, að hann
sé aðeins „spillir", að hann spilli
íþróttinni, er að skella skuldinni
af syndum eftirlíkjenda hans á
hann. Nýlega á leik hjá Arsenal
tók ég mér fyrir hendur að athuga
nákvæmlega leik Comptons, hripa
hjá mér hvert skipti, sem hann
snerti á knettinum og einnig ár-
angurinn. Útkoman af þessari
rannsókn minni kann að vekja
furðu margs knattspyrnumanns-
ins. Það vildi svo til, að Compton
lék gegn þáv. miðframherja Eng-
lands, Jack Lee, sem naut góðrar
aðstoðar hinnar ágætu framlínu
Derby County og hliðarframvarð-
anna, sem fylgja sókninni eftir.
Compton lék knettinum 69 sinn-
um allan leikinn, 36 skipti með
höfðinu og 33 skipti notaði hann
fætuma á knöttin. Af þessu voru
37 skipti innan vítateigs Arsenals,
32 utan hans. Hann fór einu sinni
yfir á vallarhelming andstæðing-
anna, en hann lék aldrei knettin-
um nema á eigin vallarhelming.
Margar af sendingum hans og inn-
gripum hans í leikinn vom fram-
kvæmdar með andstæðing við síð-
una, þó setti hann knöttinn ekki
út fyrir nema tvisvar, og sendi
markverðinum knöttinn aðeins
tvisvar. Þetta gefur til kynna, að
eda þótt staðsetning hans hafi ver-
ið vamarlegs eðlis, lék hann knett-
inum með uppbyggingu fyrir aug-
um. Óneitanlega er Compton misk-
unnarlaus „takklari“, sem gefur
ekki þumlung eftir, en íhygli hans
og hvernig hann notar knöttinn,
sem er svo gjörólíkt háttum ann-
arra miðframvarða, er leggja allt
kapp á að losna við knöttinn sem
fyrst, koma fram í þessum tölum.
Það sýnir einnig, hve athugandi
og yfirvegandi hann er á vellinum,
að eftir leikinn gat hann eftir
augnabliks umhugsun ekki aðeins
sagt, hve oft hann sendi knöttinn
út fyrir ellegar til markvarðar,
heldur lýsti hann í smáatriðum
öllum kringumstæðum þessi fimm
IÞRÓTTIR
15