Saga: missirisrit - 01.12.1928, Side 26

146
S A G A
að presturinn horfði langt of langt,
en liti’ ekki í kring um sig.
En hvað sem um það er—hitt eg vcit:
að hungur—ef þess er spurt—
scr leitar að saðning hér í heim,
því hitt er of langt í burt.
Að lokmni messu hélt eg heim—
Eg heyrði við kirkjudyr
að stormurinn, söng Itið sama lag,
en svæsnara’ og hærra’ en fyr.
1 leiðslu eg eftir gótu gekk,
og gatan var breið og löng,
í hópum stóð fólk með helgisvip—
Eg hugsaði um stormsins söng.
Og gatan mín lá um freðna flöt,
þar fentur til hálfs eg sá
hvar köitur, sem frosið hafði í hel,
á hjarninu kalda lá.
Eg stanzaði—hryggur horfði um stund
sem hefði mér verið birt
að bróðir minn Uðinn lægi þar,
og líkið af engum hirt.
Eg lagði’ af stað aftur.—Litla stund
var leiðin um skógargöng;
eg hugsaði’ um ekkert, eg hugsaði’ um alt,
en hlustaði’ á stormsins söng.
Á fönninni leit eg lítinn fugl,
hann lá þar með brotinn fót