Fréttatíminn - 28.08.2015, Blaðsíða 28

Ég áttaði mig
svo á því fyrir
tæpum tveimur
árum að það
væri eitthvað
mikið að hjá
mér. Ég var
búinn að klúðra
öllum tækifær-
um sem ég hafði
fengið. Búinn
að klúðra öllum
samböndum
sem ég hafði
stofnað til, og
fjölskyldan var
hætt að nenna
að tala við mig.
PARÍS flug f rá
12.999 kr.
AMSTERDAM flug f rá
12.999 kr.
DUBLIN flug f rá
12.999 kr.
BOSTON flug f rá
15.999 kr.
BERLÍN flug f rá
9.999 kr.
KATRÍNARTÚNI 12 WOWAIR.IS WOWAIR@WOWAIR.IS
ÞÚ
GETUR
FLOGIÐ!
Gerðu verðsamanburð,
það borgar s ig!
september - 14. des . 2015
október - 15. des . 2015
október - 15. des . 2015
16. september - 15. des . 2015
október - 15. des . 2015
*999 kr. bókunargjald leggst ofan á hverja bókun og töskugjald er ekki innifalið
nema annað sé tekið fram.
*
*
*
*
*
Ég veit ekki hvort það er ennþá
þannig í dag. Þarna var ég bara ís-
lenski gaurinn. Þegar ég flutti svo
heim var ég fyrst um sinn norski
gaurinn.“
Hélt að ég væri „hinn sérstaki“
Þórir var duglegur að taka þátt í
félagsstarfi í menntaskólanum og
gerði töluvert af því að setja upp
revíur sem var Norðmanna siður.
Leikform sem ekki hefur verið sett
mikið upp á Íslandi í seinni tíð. „Það
mætti gera meira af revíum á Ís-
landi því þetta er svo opið listform,“
segir Þórir. „Á lokaárinu var ég
revíustjóri þar sem við settum upp
sýningu sem enn er talað um því
hún var mjög gróf,“ segir Þórir. „Við
vorum með djarfan klæðnað og
djarfar athafnir í sýningunni sem
Norðmenn voru kannski ekki vanir.
Allavega ekki í skólanum mínum.
Ég útskrifast svo úr skólanum með
ágætis einkunnir og fer í leiklistar-
prufur í norska leiklistarskólann.
Mér finnst það ennþá óskiljanlegt
að ég hafi komist þar inn,“ segir
Þórir.
„Það voru 700 manns sem sóttu
um og átta teknir inn. Mjög strangt
inntökuferli og mikið álag og ég
hafði enga trú á því að ég kæmist
þarna inn. Kannski er það ein af
ástæðunum fyrir því að ég komst
inn,“ segir hann. „Mér fannst sturl-
að að komast í gegnum hverja síuna
á fætur annarri. Ég var bara 19 ára
og ætlaði bara að vinna á bar og
fara til Indlands og finna mig, eins
og svo margir unglingar hugsa. En
svo komst ég bara inn,“ segir hann.
„Seinna meir áttaði ég mig á að það
var kannski ekki svo gott að komast
inn svona ungur.“
Hvernig þá?
„Það varð bara einhver egó-
sprengja,“ segir Þórir.
„Sem hefur tekið mig langan
tíma að greiða úr. Ég hafði ekki
áttað mig á því að ég hefði verið
svona ofboðslega hrokafullur og
lítill efasemdarmaður um eigið
ágæti,“ segir hann. „Ég var fyrsti
útlendingurinn sem komst inn í
skólann og yngsti nemandinn frá
upphafi. Ég byrjaði þetta nám með
þá hugsun að ég væri Jose Mour-
inho leiklistarinnar. The Special
One,“ segir Þórir.
Það er ekki nóg að hafa hæfi-
leikana
„Ég rak mig samt ekki mikið á í
skólanum því þetta er svo ofboðs-
lega skemmtilegt nám,“ segir Þórir.
„Ég er ekkert að gera lítið úr leik-
listarskólanum hér heima, en ég
áttaði mig á því seinna hvað það er
ótrúlega mikið lagt í leiklistarnám
í Noregi. Enda er næstmestum fjár-
munum varið í leiklistarnema af
norska ríkinu. Næst á eftir orrustu-
flugnámi norska hersins,“ segir
hann.
„Þetta var mjög krefjandi og
erfitt, en um leið alveg ótrúlega
gaman. Langir dagar. Margar upp-
færslur og ótrúlegur tími og mýtan
um alla allsbera saman í sturtu í
leiklistarnámi. Það er allt saman
satt og rétt,“ segir hann.
„Ég fór í svaka uppreisn á tíma-
bili því ég fékk nóg af því að það
væri verið að krukka í mér. Maður
var brotinn niður og byggður upp
sitt á hvað. Ég skil það samt allt
í dag, en þetta er töff að ganga
í gegnum. Ég var ungur og ör,“
segir Þórir. „Það sem var kannski
erfiðast var að læra að tala norsku
nánast upp á nýtt. Maður lærir að
tala upp á nýtt í leiklistarnámi og
í norsku leikhúsi þarf maður að
kunna sérstaka tegund af norsk-
unni,“ segir hann. „Norðmenn eru
með einhverja tugi mállýska og
eru stoltir af hverri og einni. Þess
vegna finnst mér bagaleg þróun
hjá ungu fólki á Íslandi í dag að það
tala allir eins. Hvort sem þeir eru
að norðan eða sunnan. Við þurfum
að viðhalda okkar litlu mállýskum,“
segir Þórir.
Eftir námið fer Þórir strax að
leika, fékk hlutverk hjá leikhús-
unum í Noregi og ferðaðist um allt
land með leiksýningar í nokkur
ár. Hann fékk svo hlutverk Makka
hnífs í Túskildingsóperunni hjá
Ríkisleikhúsinu í Noregi, sem var
stór rulla og Þórir vakti athygli
fyrir. „Ég var ekki nema 25 ára
þegar ég fékk þetta hlutverk
Makka hnífs,“ segir Þórir. „Í dag er
þetta hlutverk eiginlega drauma-
hlutverkið mitt og ég væri mjög til
í að leika hann eftir svona fimm ár.
Maður þarf vigt í Makkann. Það er
ekki nóg að hafa hæfileikana, því
þeir eru ekki allt. Maður þarf að
hafa upplifað ákveðna hluti til þess
að gefa þeim vigt,“ segir hann.
Náði botninum eftir Mary
Poppins
Eftir nokkur ár á norskum leik-
sviðum bankaði heimþráin á dyrnar
og Þórir ákvað að halda heim til Ís-
lands. Hann segir að það hafi hjálp-
að honum að hafa reynsluna frá
Noregi til að fá hlutverk hér heima.
Hann er ekki viss um að hann hefði
fengið nokkuð að gera ef hann
hefði komið heim strax eftir námið.
„Íslendingar eru alltaf hrifnir af
því að einhverjum hafi gengið vel
erlendis,“ segir Þórir.
„Ég var bæði heppinn og örugg-
lega ágætur leikari því ég gat farið
á fund leikhússtjóranna með eitt-
hvað í höndunum. Ég kom heim
ansi öruggur með mig og ennþá
með sama hrokann og yfirlætið og
ég var með í leiklistarskólanum,“
segir Þórir. „Ég fékk samning hjá
Þjóðleikhúsinu og fékk þar viðvör-
un á tímabilinu, þar sem samstarfs-
fólk mitt var hreinlega að kvarta
undan mér. Ég vissi allt betur en
aðrir og fannst íslenskt leikhús
ekki eins og norskt. Ég tók þetta
ekkert til mín og hélt bara áfram
þangað til að ég vara bara hreinlega
látinn fara,“ segir hann.
„Það var auðvitað áfall en samt
ekki nógu mikið til þess að hrista
mig. Ég fór bara í fýlu. Ég gerði
eina sýningu í Tjarnarbíói og þaðan
fór ég í Borgarleikhúsið. Þar reyndi
ég allt sem ég gat að vera ekki
fávitinn sem ég hafði verið áður,“
segir Þórir. „Ég áttaði mig svo á því
fyrir tæpum tveimur árum að það
væri eitthvað mikið að hjá mér. Ég
var búinn að klúðra öllum tæki-
færum sem ég hafði fengið. Búinn
að klúðra öllum samböndum sem
„Mér fannst sturlað að komast í gegnum hverja síuna á fætur annarri. Ég var bara 19
ára og ætlaði bara að vinna á bar og fara til Indlands og finna mig, eins og svo margir
unglingar hugsa. En svo komst ég bara inn.“ Ljósmynd/Hari
28 viðtal Helgin 28.-30. ágúst 2015