Dagrenning - 01.06.1953, Síða 30

einhvern hátt að bera byrðarnar saman þar til
„refsingatímanum“ væri lokið hjá þeim öll-
um. Svo hefir þetta og reynzt, því Bretland
og að nokkru leyti Bandaríkin urðu að færa
allmiklar fómir vegna yfirstandandi styrjald-
ar, sem er lokaþáttur hins „gamla tímabils"
í sögu mannkynsins hér á jörðinni.
Því til enn frekari sönnunar, að hér sé um
réttan útreikning að ræða á þessum spádóm-
um Biblíunnar, er rétt að geta þess, að mæl-
ingum í Pýramidanum mikla í Eg}'ptalandi,
sem fræðimenn í þessurn efnum telja að sé
Biblían „í steini“, ber í öllu sarnan við þetta.
Þær eru aðeins að því leyti fullkomnari en
frásagnirnar í Biblíunni, að þar er svo að
kalla hægt að reikna það út upp á mánuð,
viku eða jafnvel dag, hvenær atburðirnir,
sem aldaskiptunum valda, eiga að gerast.
Þar er sýnt, að allar þjóðir heimsins, aðrar
en Israelsþjóðirnar og þær, sem í bandalagi
við þær eru, eða verndaðar af þeirn, eiga í
stórkostlegum og margþættum örðugleikum
frá því í júní 19^4 og þar til í júní 1941. Þá
eru þær staddar í hinum mikla „niðanjarð-
arsal“ Pýramidans. En í júní 1941 verður
sú breyting á, að þær þrengjast út í rnjóan
gang, sem endar við sjálft bergið og engar
útgöngudyr eru á. Á sama tíma, sem þessar
þjóðir hverfa út í þennan þrönga gang, eru
ísraelsþjóðirnar af fara meðfram hinni opnu
kistu í „konungssalnum“ í Pýramidanum,
og markar endi hennar sarna tímabil hjá
þeim og byrjun blinda lokagangsins markar
hjá hinum þjóðunum, sem sé júní 1941.
Ég hefi nú sýnt fram á það í ritgerðinni
hér að framan, „25. janúar 1941“, hvernig
stríðið, sem nú geisar, tók gerbreytingu á
tímabilinu frá 25. janúar 1941 til 22. júní
sama ár. Er merkilegt að veita þessu athvgli,
því um það gat vitanlega engin mannleg
vitsmunavera sagt né spáð „af sjálfri sér“ eða
fært nokkrar líkur fyrir, mörgum árum áður
en núverandi ófriður hófst, að þessir dagar
eða þetta tímabil yrði að nokkru leyti merk-
ara en önnur tímabil og aðrir dagar næsta
ófriðar. En útreikninga þessa höfum vér
skráða rneira en 5 árum fyrir núverandi ófrið
og alla byggða á spádómum Biblíunnar og
mælingum Pýramidans mikla. Urn það verð-
ur því ekki villzt, að rnilli atburðanna, sem
nú eru að gerast, og þeirra spádóma og út-
reikninga, sem hér hefir verið drepið á, er
eitthvert dularfullt samband, hvemig svo
sem því kann að vera varið.
Eins og nú hefir verið sýnt frarn á, eru nú
fram komin flest þau „tákn“, sem birtast
áttu áður en hin síðasta úrslitaorusta yrði
háð, er marka skyldi endalok hins garnla
tíma og upphaf hins nýja. „Rcfsingatími"
allra ísraelsþjóðanna er á enda. Sameining
þeirra stendur nú yfir. Höfuðborg ættstofns-
ins, Jerúsalem, er ekki lengur „fóturn troðin
af heiðingjum", „orð Krists“ liefir verið boð-
að öllum þjóðurn jarðar og nú stendur yfir
hér á jörð allra stórkostlegasti ófriður, sem
nokkru sinni hafa farið sögur af í veröld
vorri. Heimsstyrjöldin 1914—1918 var aðeins
lítill forleikur að þeim hildarleik, sem nú
geisar, og á eftir að standa yfir í rnörg ár enn,
eins og síðar mun getið verða.
Þessar staðreyndir ættu menn að leggja
sér vel á hjarta, því þær tala sínu ótvíræða
máli til alls hins þjáða mannkvns.
Enginn, sem nokkurn trúnað leggur á þessa
hluti, getur því efast um, að nú stendur vfir
það „tímabil endalokanna“, sem Daníel spá-
maður, Jesaja spámaður, Jesús Kristur og
flestir aðrir merkustu spámenn ísraelsþjóð-
arinnar hafa sagt fyrir að koma mundi.
Þeir, sem ná að lifa fram yfir 1953, munu
verða vottar að merkilegri atburðum en nokk-
ur kynslóð, sem Jifað hefii á undan þeim.
28 DAGRENN I NG