Morgunblaðið - 06.03.2015, Qupperneq 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. MARS 2015
Snyrting
15% afsláttur
af öllummeðferðum
útmars!
Lóuhólum 2-4 | Sími 557 5959
Berglind Ösp Jónsdóttir
snyrti- og
fótaaðgerafræðingur
Erla Sigurfljóð
Olgeirsdóttir
fótaaðgerafræðingur
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Ýmislegt
FATALAGER - GARNLAGER -
EFNISLAGER
Óska eftir að kaupa eftirlegu-lagera í
fötum og handíðaefni (garn, sauma-
efni o.fl.), jafnvel eftir bruna. Vantar
tölulvert magn.
Uppl. í síma: 864 8285 eða
maxtrader@simnet.is
Teg: 38849 Fallegir dömuskór ur
leðri, skinnfóðraðir. Stærðir: 36-40
Verð: 15.885.
Teg: 36605 Fallegir dömuskór ur
leðri, skinnfóðraðir. Stærðir: 36-41.
Verð: 14.900.
Teg: 36555 Fallegir dömuskór ur
leðri, skinnfóðraðir. Litir: rautt og
svart. Stærðir: 36-41. Verð: 15.700.
Teg: 202-06 Fallegir dömuskór ur
leðri, skinnfóðraðir. Margir litir.
Stærðir: 36-40. Verð: 16.500.
Teg: 40-01 Fallegir dömuskór ur
leðri, skinnfóðraðir. Svart og drapp-
litað. Stærðir: 36-40. Verð: 17.500.
Teg: 6103 Fallegir dömuskór úr leðri,
skinnfóðraðir. Stærðir: 36-41. Verð:
15.900.
Teg: 7097 Fallegir dömuskór úr leðri,
skinnfóðraðir. Stærðir: 36-42. Verð:
15.685.
Komdu og líttu á úrvalið
hjá okkur!
Sími 551 2070.
Opið mán.-fös. 10–18,
laugardaga 10–14.
Góð þjónusta – fagleg ráðgjöf.
Sendum um allt land
www.mistyskor.is
Erum einnig á Facebook.
Bílar
HYUNDAI TERRACAN GLX
Árg. 2006, ek. aðeins 159. þ km,
dísel, sjálfskiptur. Er á staðnum.
Verð 1.980.000. Rnr.104809.
Bílalíf - Bílasala
Sími 562 1717
DÍSEL FOCUS FORD FOCUS
TITANIUM.
Árg.2010, ek.aðeins 79. þ. km,
Sjálfskiptur, er á staðnum.
Verð 2.890.000. Rnr.105108.
Bílalíf - Bílasala
Sími 562 1717
Smáauglýsingar
Skráðu þig
í iPad-áskrift á
www.mbl.is/mogginn/ipad/
Nú geta
allir fengið
iPad-áskrift
✝ Guðný Gests-dóttir fæddist
9. september 1922.
Hún lést 24. febrúar
2015.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Júlíusdóttir, f. í
Skrapatungu í
Vindhælishreppi
19.8. 1894, d. 28.3.
1976, og Guð-
mundur Gestur
Pálsson, f. á Brennistöðum í
Borgarhreppi 24.2 1877, d. 7.1
1963. Guðný var í miðið í fimm
systkina hópi, elst var Inga Sig-
ríður, f. 1918, d. 2009, Rósa, f.
1920, d. 2001, Róbert Freeland,
f. 1924, d. 2009, og Júlíus, f.
1928.
Guðný var Reykvíkingur,
fædd í Brautarholti á Bráðræð-
isholti, og sleit barnsskónum á
Bergstaðastíg, Lindargötu og
1932 flutti fjölskyldan á Ásvalla-
götu 63, í nýreista verka-
mannabústaðina, eftir það var
fjölskyldan ekki háð ótryggum
leigumarkaði. Sigríður hafði
numið klæðskeraiðn og vann
ávallt sem saumakona og var
mjög flink í iðn sinni. Gestur var
sjómaður og verkamaður. Hann
var sjómaður á togurum í Bret-
landi 1902-1916. Hann var mjög
Bjarnason. Þau Guðný höfðu
þekkst lengi, voru ferming-
arsystkini. Fyrstu árin bjuggu
þau í Blönduhlíð en fluttu í Loft-
skeytastöðina í Gufunesi þegar
Bjarni tók við stöðu stöðv-
arstjóra árið 1950. Lilla vann í
Loftskeytastöðinni ásamt því að
sinna opinberum skyldum sem
fylgdu starfi stöðvarstjóra. 1963
fékk Bjarni tveggja ára leyfi frá
störfum sínum og fluttu þau til
Bangkok, þar kenndi Bjarni fjar-
skipti á vegum SÞ. Á þeim tíma
skrifaði hún pistla í dagblaðið
Vísi þar sem hún sagði frá lífi og
menningu á þessum fjarlægu
slóðum. Seinna fylgdi hún manni
sínum til starfa í Líbýu. Eftir að
þau fluttu úr Gufunesi 1967 hóf
Guðný störf hjá Ritsímanum, var
einkaritari ritsímastjóra og síð-
ar fulltrúi umdæmisstjóra þar til
hún fór á eftirlaun. Þau Bjarni
bjuggu síðustu árin á Ásvalla-
götu 37. Þeim varð ekki barna
auðið, en systkinabörn þeirra og
fjölskyldan öll nutu elsku þeirra
og umhyggju.
Árið 1988 flutti Hannes Sig-
fússon skáld, f. 2.3. 1922, sem bú-
ið hafði lengi í Noregi, aftur
heim til Íslands, þá ekkjumaður,
og tókst fljótlega með þeim Guð-
nýju samband sem varaði uns
Hannes lést 13.8. 1997. Lilla
fluttist í Sóltún árið 2004.
Útför Guðnýjar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag, 6. mars
2015, kl. 16.
vel mæltur á enska
tungu, vel að sér í
enskum bók-
menntum og hafði
unun af Byron. Þótt
hjónin hefðu ekki
getað stutt börn sín
til langskólanáms
þá var hvatningin
frá foreldrunum lif-
andi og skýr; að
nýta hæfileika sína
til náms og láta
einskis ófreistað til að bæta við
sig þekkingu.
Guðný lauk barnaprófi frá
Miðbæjarskólanum, eftir ferm-
ingu fór hún að vinna eins og þá
tíðkaðist. Hún vann m.a. í Út-
varpstíðindum sem Jón úr Vör
stýrði þá. Á þeim árum kynntist
Guðný ýmsum skáldum og skáld-
skap þeirra. Guðný eða Lilla eins
og hún var kölluð var skarp-
greind og námfús og vel að sér í
tungumálum. Hún var alla tíð að
bæta við kunnáttu sína og sótti
námskeið hér heima, í Frakk-
landi og á Spáni. Hún kláraði
öldungadeild MH 69 ára og tók
svo spænskukúrsa í HÍ sér til
gamans.
Guðný giftist 11.12. 1948
Bjarna Gíslasyni, f. 3.8. 1923, d.
4.6. 1981. Foreldrar hans voru
María Níelsdóttir og Gísli
Amma okkar, Guðný Gests-
dóttir, er látin á nítugasta og
þriðja aldursári. Við köllum hana
ömmu, þótt henni yrði ekki barna
auðið. Hún og maður hennar
Bjarni Gíslason gengu okkur í
ömmu og afa stað en Bjarni var
ömmubróðir okkar.
Þau hjónin reyndust okkur
bræðrum einstaklega vel og alltaf
var mikið tilhlökkunarefni að fara
í heimsókn til þeirra. Minnisstæð-
ir eru tilburðir hennar við að af-
hýða vínber fimlega og fumlaust
með nöglunum. Hún gaf okkur
iðulega ýmsa furðuávexti eins og
kíví og mangó sem þau höfðu
kynnst í framandi löndum, m.a. í
Taílandi og Líbýu þar sem þau
bjuggu um skeið. Fjársjóðskistan
þeirra, sem við fengum aldrei að
líta í, var okkur svo stöðugt um-
hugsunarefni. Þau sögðu hana
fulla af pönnukökum.
Eftir lát Bjarna, þegar amma
nálgaðist eftirlaunaaldurinn,
skráði hún sig í öldungadeild MH
og lauk þaðan stúdentsprófi 1991.
Hún var alla tíð fróðleiksfús og vel
að sér um svo margt. Við nutum
þess líka að geta sótt í þann brunn
þegar við vorum sjálfir við nám
enda var hún mikil málamann-
eskja sem kom henni vel þegar
hún og Hannes Sigfússon fóru að
ferðast reglulega til Spánar. Árin
með Hannesi voru góð og fékk
Benni oft að fara með ömmu í
heimsókn til Hannesar upp á
Skaga.
Amma hafði alveg einstakan
húmor og við munum vart eftir
henni öðruvísi en hlæjandi og oft-
ar en ekki tók hún hlátursköst og
átti erfitt með að hætta. Hún sagði
líka svo skemmtilega frá atvikum
úr lífi sínu og alltaf var brandarinn
á hennar eigin kostnað.
Amma renndi grun í að okkur
liði ekki alls kostar vel sem far-
þegum í bíltúrum hennar en full-
vissaði okkur um að við þyrftum
ekkert að óttast, hún keyrði ætíð
varlega. Það má til sanns vegar
færa því ósjaldan silaðist hún
áfram Miklubrautina vel undir
hálfum hámarkshraða. Hún veigr-
aði sér ekki við að nema staðar á
meðan hún beið færis að vera
hleypt í röðina ef hún sá fram á að
þurfa að skipta um akrein nokkr-
um kílómetrum síðar. Stundum
hvarflaði að okkur, sérstaklega
þegar komið var fram á tánings-
árin, að hauspokar ættu að vera
staðalbúnaður í bílnum hjá ömmu.
Amma rifjaði sjálf oft upp þegar
hún, forsjál að vanda, skipti
snemma yfir á beygjurein og nam
þar staðar á eftir öðrum bíl. Við
tók löng bið eftir að bílarnir færð-
ust úr stað, allt þar til að amma
uppgötvaði að engir sátu í bílunum
fyrir framan og amma hafði í raun
lagt í stæði. Ekki gat hún haldið
leið sinni áfram fyrr en að all-
nokkrum tíma liðnum, því hún tár-
aðist úr hlátri yfir þessum mistök-
um.
Okkur reyndist æ erfiðara að
heimsækja ömmu eftir því sem ár-
in liðu og hún hvarf okkur sjónum
inn í Alzheimer-sjúkdóminn,
þögnina og gleymskuna. Sárast
þykir okkur að hún hafi ekki náð
að tengjast langömmubörnum sín-
um því þau hafa farið á mis við það
mikla lán sem okkur auðnaðist, að
kynnast þessari barnagælu sem
amma var, húmorista og húman-
ista. Hún sýndi viðmælendum sín-
um á öllum aldri ávallt fulla virð-
ingu og naut á móti virðingar allra
sem hana þekktu.
Við minnumst ömmu ætíð sem
allra ljúfustu og fallegustu mann-
eskju sem við höfum borið gæfu til
að kynnast.
Orri Þór, Þorsteinn og
Benedikt Bjarni.
Ég man fyrst eftir mér, þar
sem ég sat á gólfinu fyrir framan
gömlu kokseldavélina austur á
Núpi undir Eyjafjöllum og sagði
fólkinu þar að ég ætlaði að heita
Guðný eins og Lilla frænka.
Við sem vorum svo heppnar að
vera frænkur hennar Lillu eigum
sameiginlegan sjóð sem eru minn-
ingarnar um hana og með henni.
Lilla var fjörug, falleg og góð, og
svo undur smáfætt, og var það
skemmtilegt tímabil, en allt of
stutt, þegar ég passaði í háhæluðu
flottu skóna hennar.
Einhvern tíma gekk ég með
henni niður Hofsvallagötuna og
ímyndaði mér að nú héldu allir að
hún væri mamma mín.
Lilla var mjög ræktarsöm við
alla, hún var svolítið eins og mið-
punkturinn í fjölskyldunni, því að
hún hélt sambandi við ættmenni
sín og allir sóttu til hennar og
áhugi hennar á því hvað fólkið
hennar var að gera var einlægur.
Þegar þau Bjarni fluttust til Ban-
kok voru bréfin frá henni til stórra
og smárra í fjölskyldunni tilhlökk-
unarefni með fréttum af daglegu
lífi þeirra. Hún var alltaf svo ná-
læg þrátt fyrir að hún væri í óra-
fjarlægð í annarri heimsálfu
Minningarnar úr Gufunesi þar
sem Bjarni og Lilla bjuggu lengi
eru sterkar. Loftskeytastöðin var
eins og útlönd. Lyktin sérstök.
Hljóðið úr morse fjarskiptatækj-
unum sem fyllti sal loftskeyta-
stöðvarinnar er mínu barnsminni
eins og sinfónía, ýmist samfelldur
hljómur eða taktföst og hröð slög
með stuttum óreglulegum þögn-
um. Bragð af útlensku súkkulaði
og gosdrykkir sem hvergi fengust
nema þar í sjoppunni.
Lilla og Bjarni voru glæsilegt
par og áttu vel saman. Eftir að
Bjarni lést hófst nýtt ævintýri hjá
Lillu, en þá höguðu örlögin því svo
til að hún og Hannes Sigfússon,
skáld, sem hafði ort til hennar
ungrar dásamlega fallegt ljóð,
sem ekki fór þó hátt innan fjöl-
skyldunnar, hittust á Mokka og
endurnýjuðu þar kynni sín. Þá
fóru í hönd góðir og gefandi dagar
hjá Lillu. Þau Hannes báru ríka
virðingu hvort fyrir öðru og hann
dáði hana enn sem fyrr.
Lilla er farin og komið að
kveðjustund. Þúsund þakkir fyrir
mig og mína.
Guðný Róbertsdóttir (Systa).
Ástkær móðursystir er fallin
frá. Lilla eins og við kölluðum
hana í fjölskyldunni var einstak-
lega hjartahlý og barngóð kona.
Hún var glæsileg, brosmild og
mikill húmoristi.
Þau Bjarni voru barnlaus en
áttu stóran hóp systkinabarna og
þrjá ömmu-/afastráka sem elsk-
uðu þau og dáðu. Þau gengu í
hjónaband árið 1948 og fékk elsta
systkinabarnið, Gerða, þá tíu ára,
að vera með í veislunni og minnist
þess hve glæsilegt par þau voru.
Árið 1950 fluttu þau í Gufunes.
Mikill gestagangur var hjá þeim
árin sem þau bjuggu í Gufunesi
enda gestrisin og höfðingjar heim
að sækja. Fyrir sum okkur frænd-
systkinin voru Gufunesárin dýr-
mætur tími. Það var svo spenn-
andi, sem barn, að fá að koma með
starfsmannarútunni í heimsókn,
gista hjá skemmtilegu frænku og
frænda og hafa stórt svæði, m.a.
með tjörn og öndum, sem leikvöll.
Í minningunni skein sólin alltaf í
Gufunesi. Sett var upp sóltjald
undir austurveggnum og sólskinið
sleikt í sumarparadísinni Gufunesi
á milli þess sem kraftmikil börn
léku sér úti í náttúrunni. Á haustin
var iðulega farið í berjamó á svæð-
inu upp að Korpúlfsstöðum. Á
kvöldin var stundum efnt til al-
vöruspilakeppni og fékk sigurveg-
arinn hin flottustu verðlaun.
Í mars 1963 fluttu hjónin til
Bangkok vegna starfa Bjarna.
Þeir sem heimsóttu Lillu og
Bjarna í Bangkok mættu gestrisni
og góðvild sem var engu lík. Gerða
heimsótti þau í Bangkok og naut
þess að fara með Lillu á markað-
inn og heyra hana prútta við kaup-
mennina á taílensku. Betri leið-
sögumaður, um hof og hallir
Bangkok, var vandfundinn.
Árið 1967 var Kvisthagi 29
sannkallað fjölskylduhús, þegar
systurnar þrjár bjuggu þar með
fjölskyldum sínum. Þær systur
voru mjög nánar, Rósa á neðri
hæðinni, Inga móðir okkar á efri
hæðinni og Lilla í risinu. Lilla var
mjög skemmtileg frænka og hlát-
urmild. Henni fannst gaman að
leika og ærslast með okkur systr-
um. Hún var alltaf til í að spila spil
og enginn gat lagt kapal eins og
Lilla. Hún var sælkeri og átti
ávallt góðgæti til að bjóða okkur
upp á.
Lilla var bókhneigð og víðlesin.
Hún var hagmælt og vílaði ekki
fyrir sér að yrkja vísur við hátíð-
leg tækifæri. Það er virðingarvert
að á sjötugsaldri fór hún í öld-
ungadeildina í Hamrahlíð og tók
stúdentspróf 69 ára.
Nokkrum árum eftir að Lilla
varð ekkja fann hún ástina aftur
þegar hún hitti Hannes Sigfússon
skáld sem var nýfluttur til Íslands.
Þau þekktust frá barnaskólaár-
um. Þau Hannes áttu níu góð,
kærleiksrík og friðsæl ár saman.
Dymbilvaka, ljóðabók Hannesar,
kom út árið 1949 og var bókin til-
einkuð GG (L) með eftirfarandi
fallegu ljóðlínum:
Með gullinni skyttu
og glitrandi þræði
óf sumarið nafn þitt
í söknuð minn
Lilla flutti á hjúkrunarheimilið
Sóltún árið 2005. Móðir okkar
Inga bjó þar og höfðu þær systur
mikla ánægju af nábýlinu í þau
fjögur ár sem þær áttu saman í
Sóltúni.
Við systur erum þakklátar fyrir
hlýjuna, stuðninginn og kærleik-
ann sem Lilla veitti okkur. Kær
frænka er fallin frá en minning
hennar verður ávallt með okkur.
Hvíl í friði elsku Lilla.
Gerða, Sigríður og Guðbjörg.
Lilla frænka. Hjartahlý, vin-
mörg, brosmild, umhyggjusöm,
kát og falleg. Heimsmanneskja,
tungumálasnillingur, fagurkeri,
söng- og spilaglöð. Þetta er nokk-
ur orð sem koma upp í hugann
þegar við systkinin minnumst
Lillu. En þó er eitt umfram allt
annað. Hún Lilla var einstaklega
barngóð.
Lilla hafði einstakt lag á börn-
um, kunni að hlusta og tala við
börn á öllum aldri. Hún gleymdi
aldrei barninu í sjálfri sér og þetta
birtist best í því að það voru ekki
bara systkinabörn Lillu heldur
líka systkinabarnabörn og -barna-
barnabörn sem þóttust eiga hvert
bein í Lillu.
Við systkinin minnumst ótal
samverustunda á Ásvallagötunni,
Kvisthaganum, í fjölskylduboðum
og síðustu árin í Sóltúni. Einnig
var ánægjulegt þegar Lilla heim-
sótti okkur 1982 til Danmerkur og
var hún alltaf til í að fara með okk-
ur í gömlu bílana í Tívolí. Þegar
óminnishegrinn hafði sest að í
huga Lillu var skemmtilegt að sjá
birta yfir henni í nánd við börn og
þegar við byrjuðum að syngja
barnalögin. Þá mundi hún hvert
orð og lögin þótt minnið á öðrum
sviðum væri horfið.
Spilagleði og spilasnilli ein-
kenndi bæði Lillu og Ingu ömmu
okkar. Það var nánast aldrei hist
öðruvísi en að það væri gripið í
spil. Í hverri heimsókn í Sóltúnið
fórum við fram í fallega samkomu-
salinn, settumst niður með spil og
svo var spilaður manni, marías,
rommý eða rússi allt eftir hve
spilaþátttakendur voru margir.
Þar gilti það sama um systurnar
Ingu og Lillu, að þær voru ótrú-
lega slungnir spilarar og spila-
gleðin ávallt til staðar.
Elsku Lilla, minningar um þig
lifa með okkur alla tíð.
Þín systrabarnabörn,
Inga Sif og Jón Ari.
Guðný Gestsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Guðnýju Gestsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.