Morgunblaðið - 14.03.2015, Side 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. MARS 2015
✝ Sigríður Tóm-asdóttir fædd-
ist í Reykjavík 18.
júlí 1922.
Hún andaðist á
Heilbrigðisstofnun
Vestfjarða á Ísa-
firði 25. febrúar
2015.
Foreldrar henn-
ar voru Tómas
Jónsson, Borg-
arfirði, f. 5.9. 1858,
d. 1.2. 1923, og Bjargey Hólm-
fríður Eyjólfsdóttir, f. í Smiðju-
vík í Grunnavíkurhreppi 11. júní
1891, d. 5.5. 1990. Sigríður
missti föður sinn þegar hún var
á fyrsta ári og ólst upp hjá móð-
ur sinni fyrstu árin en fór í fóst-
ur 1930 til séra Jónmundar Hall-
dórssonar og frú Guðrúnar
Jónsdóttur á Stað í Grunnavík í
Jökulfjörðum.
Systkini Sigríðar samfeðra
geir Ásgeirsson, f. 1932, d. 2003,
og Elín Svanhildur Hólmfríður
Jónsdóttir, sem býr í Garðabæ.
Eiginmaður Sigríðar var Jak-
ob Guðmundur Hagalínsson, f.
1919, d. 1988, frá Leiru í
Grunnavíkurhreppi, þau gengu
í hjónaband í Grunnavík-
urkirkju 26.12. 1942 og voru þá
búsett á Stað í Grunnavík, hann
sem vinnumaður hjá séra Jón-
mundi fóstra Sigríðar. Árið
1948 festu þau kaup á jörðinni
Sútarabúðum í Grunnavík og
hófu búskap þar sama ár og
bjuggu þar til 1962 eða þar til
Grunnavíkin fór í eyði og fluttu
þá til Ísafjarðar þar sem þau
bjuggu til æviloka. 1952 tóku
þau í fóstur systurson Sigríðar,
Jón Friðrik Jóhannsson, f. 11.12.
1952, börn hans eru Reynir, f.
1974, Jón Sverrir, f. 1975, Berg-
lind, f. 1977, Ingi Þórarinn, f.
1982, Sigríður Brynja, f. 1983,
og Jóhann Jakob, f. 1994, Frið-
riksbörn. Fóstursonur Jóns
Friðriks er Ásgeir Hólm Agn-
arsson, f. 1976.
Útför Sigríðar fer fram frá
Ísafjarðarkirkju í dag, 14. mars
2015, kl. 14.
eru Kristfríður
Tómasdóttir, f.
1891, d. 1926, Guð-
brandur Jón Tóm-
asson, f. 1893, d.
1980, Jóhann Tóm-
asson, f. 1894, d.
1895, Jóhanna Sig-
ríður Tómasdóttir,
f. 1896, d. 1917,
Gísli Tómasson, f.
1897, d. 1898, Guð-
brandína Tóm-
asdóttir, f. 1899, d. 1981, Hans
Árni Tómasson, f. 1909, d. 1986,
Valdemar Guðmundur Tóm-
asson, f. 1910, d. 1921, og Rós-
mundur Tómasson, f. 1913, d.
1976.
Systkini Sigríðar sammæðra
eru Dagný Hansen, f. 1917, d.
2003, Guðrún Soffía Hansen, f.
1920, d. 2004, Óskar Svan Gísla-
son, f. 1927, d. 2015, Ásdís Ás-
geirsdóttir, f. 1930, d. 2001, Ás-
Mamma fékk andlát eins og
hún hafði óskað sér, að fá að
sofna út af án þrauta og var
tilbúin að yfirgefa þetta tilveru-
stig. Hún hafði oft orð á því und-
anfarna mánuði að hún væri
tilbúin til brottfarar.
Ég var svo heppinn að fá að
alast upp hjá þeim hjónum Sig-
ríði og Jakob Hagalínssyni á Sút-
arabúðum í Grunnavík þar sem
þau voru bændur en við fluttum
til Ísafjarðar haustið 1962, þá var
ég tíu ára gamall. Grunnavíkin
fór í eyði því ábúendurnir á sex
bæjum höfðu tekið ákvörðun árið
áður um að flytja allir í einu.
Mig eiginlega dagaði uppi í
fóstri hjá þeim hjónum en
mamma mín Ásdís Ásgeirsdóttir
var hálfsystir fósturmömmu,
báðar úr Grunnavík. Mamma
veiktist og mér var komið fyrir
um tíma í fóstur sem varð svo
endanlegt, en ég ólst upp við það
að eiga mína blóðforeldra á Ísa-
firði og var svo heppinn að systk-
ini mín voru mikið í sveitinni
heima í Grunnavík. Ég var alltaf
stoltur af því að eiga tvenna for-
eldra og sex systkini og er ekk-
ert sjálfgefið að hafa þau forrétt-
indi að eiga þennan fjársjóð af
nánum ættingjum.
Sigga mamma var mikill kven-
skörungur, skapmikil og hrein-
skilin en góð inn að beini og
mátti ekkert aumt sjá og það
nutu margir góðmennsku hennar
í gegnum lífið. Þegar ég hugsa til
baka yfir farinn veg geri ég mér
betur grein fyrir því hvað það
voru henni og þeim hjónum þung
spor að yfirgefa bæinn sinn Sút-
arabúðir í Grunnavík og flytja í
kaupstað. Mamma orðaði það
stundum svo að hún hafi verið
slitin upp með rótum og ég veit
að þetta var henni mjög þung-
bært og markaði líf hennar alla
tíð og hún vann aldrei almenni-
lega úr þeim sársauka sem því
fylgdi.
Mamma var svo heppin að
alast upp hjá prestshjónunum á
Stað í Grunnavík, þeim séra Jón-
mundi Halldórssyni og frú Guð-
rúnu, og bar hún þeim alltaf vel
söguna og talaði alla tíð hlýlega
um þau. En það sat sárt í henni
hvernig heimili móður hennar
var skipt upp vegna fátæktar og
einstæðar mæður á þeim tíma
áttu engan möguleika á að halda
heimili með börn á framfæri, var
systkinunum tvístrað í allar áttir
og sum þeirra lentu á misgóðum
stöðum hjá misgóðu fólki sem er
sorgarsaga eins og með almóður
mína t.d.
En sá harði heimur sem bless-
uð Bjargey amma mín þurfti að
lifa við, að missa þrjá eiginmenn
á unga aldri, hafði mikil áhrif á líf
mömmu og hennar systkina, en
eitt er víst að afkomendur þessa
góða kjarnafólks eru orðnir
margir tugir og maður er betri
maður fyrir það eitt að vita upp-
runa sinn og vera af þessu kjarn-
góða fólki kominn.
Undanfarin tvö ár dvaldi
mamma á öldrunardeildinni á
Sjúkrahúsinu á Ísafirði þar sem
henni leið mjög vel hjá einstak-
lega góðu starfsfólki sem ég vil
þakka góða og fallega umönnun.
Mamma var orðin svo sátt við
lífið 92 ára gömul, hún föndraði
fram á síðasta dag og lauk að
mestu við fallegan púða í föndr-
inu daginn áður en hún kvaddi
þennan heim og hafði á orði þá
að hún vonaði að veðrið færi nú
að lagast fyrir jarðarförina.
Daginn eftir þessi orð sofnaði
hún út af í stólnum sínum.
Takk fyrir allt mamma mín,
minningin lifir um góða konu
eins og þig.
Jón Friðrik Jóhannsson.
Mig langar að skrifa til þín
nokkrar línur elsku Sigga mín og
minnast þín og þakka fyrir lífið
sem ég átti með þér. Það var árið
1982 sem ég kem inn í líf þitt og
síðan þá hefur þú alltaf verið mér
trú, trygg og góð. Þú tókst mér
vel og syni mínum sem þá var sjö
ára og hann fór fljótlega að kalla
ykkur Kobba ömmu og afa. Það
lýsir ykkur báðum best hvað þið
voruð góðar manneskjur og
börnin hændust að ykkur.
Alltaf gátum við talað um allt
milli himins og jarðar og treyst
hvor annarri. Það var gott að
leita til þín með ýmsa hluti þótt
við værum ekki alltaf sammála,
en það er nú bara eðlilegt. Aldrei
urðum við svo ósammála að það
yrðu einhver eftirmál, við vorum
hreinskilnar og heiðarlegar hvor
við aðra og það er það besta.
Enda töluðum við oft um það. Þú
sagðir svo oft: „Málin leysast
ekki nema ræða þau, bara tala,
þá kemur það“ og þetta hef ég
oft haft og mun hafa að leiðar-
ljósi.
Núna undanfarin ár hafa ekki
verið eins og við hefðum viljað
hafa þau. Ég veit að það var þér
erfitt en þú manst hvað við
ræddum um og er ég þakklát
fyrir það og það geymum við hjá
okkur elsku tengdamamma.
Ég trúi því að nú hittist þið
Kobbi aftur og hefjið nýtt líf.
Ég bið góðan guð að geyma
þig um leið og ég þakka þér allt á
þessum 33 árum sem leiðir okkar
hafa legið saman.
Þín tengdadóttir,
Sigurrós Sigurðardóttir.
Elsku amma, núna ertu farin
frá okkur og komin á betri stað.
Það er mikill söknuður hjá mér
og undanfarna daga er ég búinn
að hugsa mikið til þeirra stunda
sem við höfum átt saman og
hversu lánsamur ég var að fá að
alast að miklu leyti upp hjá þér
og afa.
Ég hugsa til baka og minnist
þeirra stunda sem við áttum þar
sem við spiluðum rakka eða
tefldum. Í æskuminningum mín-
um var alltaf til nægur tími til að
spila, spjalla, segja sögur, dansa í
eldhúsinu, tefla, lesa og pæla í
lífinu og tilverunni og með þessu
öllu var til biti og sopi. Mikið var
líka alltaf gott að fara til Grunna-
víkur á sumrin en þar bjugguð
þið afi til sannkallað ævintýra-
land fyrir okkur krakkana með
stíflum í læknum, berjatínslu og
bílaleikjum í barðinu ofan við
bæinn að ógleymdri silungsveiði
í ánni. Mér finnst það hafa verið
mikil forréttindi að fá að búa hjá
ykkur afa og kynnast þeim hugs-
unarhætti og venjum sem þín
kynslóð hafði tileinkað sér og það
er búið að reynast mér mikil-
vægt veganesti inn í lífið og hef
ég leitast við að koma því áfram
og lesið með strákunum mínum
þær bænir sem þú last með mér
og hef ég fundið í þeim styrk og
hugarró sem er ómetanlegt í
þeim hraða sem nútíminn hellir
yfir mann.
Ég fluttist frá Ísafirði á tíunda
ári en þó að ég færi frá ykkur
héldust þau tengsl sem mynduð-
ust milli okkar alltaf jafn sterkt
og ég gat alltaf leitað til þín ef
eitthvað kom upp á eða þegar ég
þurfti að létta á mér. Þá varst þú
ávallt til staðar hvort heldur með
því að hringja til þín eða líta inn
þegar ég var fyrir vestan á sumr-
in og alltaf voru móttökurnar
jafn innilegar með hlýju faðmlagi
og orðunum „ertu komin elskan
mín?“
Þó að langt væri oft á milli
okkar var einstakt að finna
stuðninginn sem þú sýndir mér
þegar ég fór í skólann út til Eng-
lands og mér þótti svo vænt um
bréfin sem þú sendir mér út og
var mikil tilhlökkun eftir næsta
bréfi með myndum frá mínu fal-
lega Íslandi sem ég gat sýnt
skólafélögunum. Ég hef alltaf
haft stuðning og hvatningu frá
þér til að læra meira og auka við
þekkingu og sækjast eftir
menntun sem þú sjálf óskaðir að
þú hefðir haft tök á þegar þú
varst ung og ég get stoltur sagt
að þessi hvatning átti stóran þátt
í að ég tók sjávarútvegsfræðina í
Háskólanum á Akureyri.
Það er ótrúlegt að þú sért far-
in og ég finn til eftirsjár og sorg-
ar en minningin um einstaka
konu sem elskaði skilyrðislaust
lifir í strákunum mínum sem
heita eftir ykkur afa.
Það verður tómlegt að koma
til Ísafjarðar og hafa þig ekki til
að taka á móti mér og kvarta yfir
að ekkert sé til en tekur samt til
veislu sem myndi hæfa hvaða
stórmenni sem er og borðið
svignar undan smurðu brauði,
kleinum, jólakökum, vöfflum,
snúðum og kökum ásamt heitu
ilmandi kaffi sem lagað er með
alúð og ekki má gleyma blessaðri
nýmjólkinni, já það verður sann-
arlega tómlegra að koma vestur
hér eftir. Ég hugga mig við að
við hittumst aftur á æðra tilvist-
arstigi. Hvíl í friði, elsku amma.
Þinn,
Reynir.
Kær vinkona verður kvödd frá
Ísafjarðarkirkju í dag.
Sigríður eða Sigga fæddist í
Reykjavík en hlutskipti hennar
var að aðskiljast frá móður sinni
fimm ára gömul. Sigga fluttist þá
til prestshjónanna á Stað í
Grunnavík í Jökulfjörðum;
þeirra sr. Jónmundar Halldórs-
sonar og Guðrúnar Jónsdóttur.
Sigga talaði alltaf með virðingu
og þakklæti um fósturforeldra
sína.
Sigga rifjaði upp æsku sína og
líf með mér fyrir nokkrum árum.
Fyrsta kaupstaðarferð Siggu var
með Lillý fóstursystur sinni og
jafnöldru til Ísafjarðar þegar
þær voru 11 ára gamlar. Þær
stöllur nutu ferðarinnar og gátu
keypt sér sitthvað smálegt fyrir
aura sem þeim voru gefnir sem
farareyrir.
Önnur skemmtileg minning
var óvænt ballferð til Flæðareyr-
ar þegar þær voru 16 ára gamlar.
Systurnar höfðu verið sendar til
að leita að hestum en þá hittu
þær ungan mann sem var á leið á
Flæðareyri. Þar átti að halda
skemmtun með dansleik og
mannfagnaði. Þær ákváðu að
skella sér fótgangandi með sveit-
unga sínum, sem var ríðandi, því
þær áttu ekki von á jákvæðu
svari ef þær hefðu beðið um það
heima á Stað. Sigga og Lillý
dönsuðu alla nóttina og voru
komnar heim á Stað milli klukk-
an sjö og átta næsta dag. Þær
voru ekki skammaðar þegar upp
komst og nutu þess oft að rifja
ferðina upp.
Tækifæri til Reykjavíkurdval-
ar bauðst Siggu haustið 1939.
Vilmundur læknir, sem þá var
orðinn landlæknir, var góður vin-
ur sr. Jónmundar. Hann hringdi
í sr. Jónmund og falaðist eftir
vinnukonu. Sigga var til í að
flytja tímabundið suður til Vil-
mundar og Kristínar konu hans
til að hjálpa þeim á stóru heimili.
Gestkvæmt var á heimilinu og
minntist Sigga á fastagestina
Halldór Laxnes og Þórberg
Þórðarson sem henni fannst und-
arlegur í háttum.
Ung kynnist Sigga mannsefni
sínu, honum Jakobi Hagalíns-
syni. Jakob var sonur hjónanna
Rannveigar Guðmundsdóttur og
Hagalíns Jakobssonar, sem þá
bjuggu í Sætúni í Grunnavík. Var
Jakob bróðir Margrétar tengda-
móður minnar.
Sigga og Kobbi hófu búskap í
Sætúni en keyptu Sútarabúðir
árið 1948 og bjuggu þar uns þau
fluttu til Ísafjarðar árið 1962, er
Grunnavík fór í eyði. Þau eign-
uðust ekki börn en komu að upp-
eldi margra barna, enda löðuðust
börn að þeim. Jón Friðrik Jó-
hannsson, systurson Siggu, taka
þau að sér og ala hann upp sem
sinn eigin son. Á sumrin komu til
dvalar á heimili þeirra mörg
börn mislangt að komin.
Lýsing á Siggu eins og hún
kom mér fyrir sjónir var þokki
hennar og glaðlyndi. Hún var
hreinlynd kona og lá ekki á skoð-
unum sínum. Hún hafði ríka rétt-
lætiskennd og varði alltaf mál-
stað minnimáttar. Hún gladdist
af hinu smáa og fagra og varð-
veitti barnið í sjálfri sér.
Stundirnar með Siggu eru
mér afar kærar og geymi ég þær
í huga mér um ókomna tíð.
Sigga var trúuð kona og nú
veit ég að hún er komin heim til
Drottins. Þar gengur hún með
Kobba sér við hlið á blómaekrum
eilífðarlandsins.
Mér og minni fjölskyldu er
þakklæti efst í huga að hafa haft
hana með okkur öll þessi ár.
Drottin blessi minningu Sig-
ríðar Tómasdóttur.
Helga Friðriksdóttir.
Sigríður
Tómasdóttir
ÞAR SEM FAGMENNSKAN
RÆÐUR
Blómaverkstæði Binna | Skólavörðustíg 12 | Sími: 5613030
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19 • 210 Garðabær
sími 842 0204 • www.harpautfor.is
Okkar ástkæra,
ÞORGERÐUR SIGURGEIRSDÓTTIR,
Gullsmára 11,
Kópavogi,
lést föstudaginn 6. mars.
Útför hennar fer fram frá Digraneskirkju í
Kópavogi mánudaginn 16. mars kl. 13.
.
Stefán Friðbjarnarson,
Ellen Árnadóttir,
Gunnar Svavarsson, Lára Sveinsdóttir,
Sigmundur Stefánsson, Elísabet Kristinsdóttir,
Kjartan Stefánsson, Guðrún Sigurðardóttir,
Sigríður Stefánsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og
langalangamma,
OLGA MÖRK,
lengi til heimilis að Laufskógum 11,
Hveragerði,
síðar Hirtshals í Danmörku,
lést mánudaginn 9. mars á heimili sínu í Hirtshals.
Bálför verður gerð í Hirtshals.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á minningarkort
Hveragerðiskirkju.
.
Herdís Sigurðardóttir,
Óli Mörk Valsson, Jette Valsson,
Eiríkur Mörk Valsson, Jóna Sigþórsdóttir,
Pálína A. Valsdóttir,
Eirný Valsdóttir, Sigmundur Grétarsson,
Auður H. Valsdóttir, Ralph Biggs
og fjölskyldur.
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
GUÐRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Núpum í Ölfusi,
er látin.
.
Þórhildur Sæmundsdótttir,
Jón Gunnar Sæmundsson,
Smári Sæmundsson, Guðríður Gísladóttir
og fjölskyldur.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
AUÐUR LELLA EIRÍKSDÓTTIR
hárgreiðslumeistari,
Boðaþingi 22,
Kópavogi,
lést miðvikudaginn 11. mars.
Jarðarför auglýst síðar.
.
Sigrún Kaya Eyfjörð, Unnar Már Magnússon,
Eiríkur Eyfjörð Benediktsson, Jórunn Ólafsdóttir,
Þorsteinn Eyfjörð Benediktss.,
Guðjón Þór Jónsson, Maria Csizmás,
Auður Ösp Jónsdóttir, Gunnþór Jens,
Heiða Ármannsdóttir, Halldór Frank,
barnabörn og barnabarnabörn.