Húnavaka - 01.05.1977, Blaðsíða 55

HÚNAVAK A
um. Það var stutt um kveðjur milli okkar Sveins í jretta sinn og fór
hvor til síns heima.
Daginn eltir, er ég opnaði hæinn í Gautsdal, stóð Sveinn í lilaði
og var vel kátur. Sagðist hann vera búinn að korna heyinu þannig
fyrir að hrossin hans Guðna ætu það ekki. Hann hafði, er við skild-
um daginn áður, farið heim til að sækja eldfæri og brennt heyið til
kaldra kola.
Sveinn var mikið skáld og vitmaður en engu líkara en hann legði
vitið til hliðar annað slagið. Það sagði einhver um Svein að hann
næði lengra upp og lengra niður en fjöldinn og mun það réttmæli.
Guðni Sveinsson var nágranni Sveins í mörg ár. Þá var Guðni flutt-
ur að Hvammi næsta bæ við Gautsdal. Ég skal taka fram að þessi
hjón Guðni og Klemensína voru strangheiðarleg. Þau áttu fjóra
syni alla mannvænlega. Einn þeirra er Rósberg sem er landskunnur
rithöfundur. Nú hefur Rósberg skrifað þátt um æfi Sveins Hannes-
sonar og tekist það vel sem vænta mátti.
Eigum við svo ekki nð fá einhver lokaorð?
Skákmönnum þykir alltaf gott að snúa vonlausri skák í sigur og
svipað er jrað á öllum sviðum mannlífsins. Það er engu líkara en
menn þurfi að ganga í gegnum einhvers konar þrengingar til að
ná réttum tökum á lífinu og það sannast ennþá að enginn verður
óbarinn biskup. Ég hafði sérstakt vinnuþrek og sterkan vilja og ef
reglusemi fylgir þessum kostum þá geta menn flest. Ég var lánsmað-
ur að eignast góða konu og góð börn. Einnig var ég heppinn að búa
í Húnavatnssýslu sem er eitt með bestu landbúnaðarhéruðum lands-
ins. Hér býr bæði gott og dugmikið fólk. Ég átti alltaf gott við þá
sem næstir mér stóðu.