Húnavaka - 01.05.1984, Side 32

30
HUNAVAKA
undan veðri en samt sóttist þeim seint ferðin því bára var mjög kröpp
og ekki hægt að keyra nema hálfa ferð en Vilhjálm rak hratt undan.
Þegar þeir svo loks náðu honum renndi Bogi Sæfara framhjá og sagði
Sigurði að kasta kaðlinum en hann náði ekki. Vilhjálmur var orðinn
mjög siginn enda hálffullur af sjó. Leist þeim ekki á að draga hann til
lands á móti veðrinu og gerðu engar fleiri tilraunir til að koma taug á
milli. Sneri Bogi við og lagði aftur að bátnum. Kallaði þá Steingrímur
til Birgis og sagði honum að stökkva. Hljóp Birgir fram á miðþóftuna
og spyrnti sér af línuspilinu. Lenti hann inn í Sæfaranum miðjum.
Steingrímur stökk á sömu kvikunni, lenti i sjónum en náði þó taki á
borðstokknum. Var hann íklæddur stakki úr þykku vaðmálsefni, grá-
um og svardoppóttum að lit, í daglegu tali kallaður doppa. Stakk
þennan margrifu þeir Birgir og Skafti áður en þeir náðu Steingrími
inn fyrir, var þá af honum dregið. Fór hann og settist aftur í hjá Boga.
Þá var aðeins Hinrik eftir um borð í Vilhjálmi. Þrátt fyrir storm og
stórsjó renndi Bogi Sæfara mörgum sinnum upp að áður en Hinrik
lagði i að stökkva enda var hann maður stór og þungur en báran kröpp
og því engan veg árennilegt í náttmyrkrinu. Um síðir stökk hann þó en
lenti á milli bátanna og skullu þeir saman um leið. Komst hann um
borð en var eitthvað meiddur á fæti. Lagðist hann fram í barka og lá
þar nokkuð lengi en taldi sig þó óbrotinn.
Hvarf Vilhjálmur þeim út í myrkrið en Bogi sneri Sæfara til lands
og stefndi heim. En báturinn gekk ekki á móti veðrinu og breytti hann
því stefnunni og ákvað að reyna að ná Eyjarnesi. Var Sigurður fram á
og rýndi i sortann. Skömmu síðar greindu þeir landsýn og voru inn og
fram af Vindhælisstapa. Tóku þeir stefnu á Eyjarey. Kallaði þá Sig-
urður til Boga og sagði að þeir gætu farið iandmegin við eyna. Stuttu
seinna kallaði hann aftur og sagði að þarna væri eyjan. I því braut á
þeim. Voru þeir þá komnir upp undir svonefndan Kálfshamar sem er
töluvert norðan við eyna. Sneru þeir undan og frá landi. Um leið
slitnuðu stýristaumarnir en þá var rokið svo mikið að báturinn kast-
aðist fram í gegnum brotið. Fengu þeir töluverðan sjó í hann, þó ekki
svo mikið að vélin næði að ausa yfir sig. Tókst þeim fljótlega að gera
við stýrið og sneru til lands rétt sunnan við eyna, en tæplega grasaði
áfram, þótt keyrt væri á fullu vélarafli. Ræddu þeir um að snúa undan
og reyna að ná Þingeyrasandi eða Blönduósi en þótti hart að hverfa frá
þegar svo stutt var til lands. Bogi vildi þó reyna til hlítar og hélt áfram
að saga á móti. Tók þrjá stundarfjórðunga að ná í land frá því snúið