Húnavaka - 01.05.1984, Page 123

HÚNAVAKA
121
Bergur sig þá við hann og hélt að honum hefði verið nær að fara niður
að Vindhæli en elta sig upp um fjöll. En hvort sem þeir ræða það
lengur eða skemur verður það úr að Bergur gengur með honum niður á
engið. Þar háttar svo til að í enginu er tjörn allstór, vaxin stör og
hyldjúp, kölluð Emma og siki mikið rétt hjá. Þar í síkinu voru hest-
arnir á bullandi sundi en ísskarir allt í kring. Hafði pilturinn tekið af
hestunum hnakk og ullarballa, tóman og lá hvort tveggja á ísnum við
síkið.
Heldur var Bergur þungbrýnn að hafa þurft að hverfa frá rjúpna-
veiðunum. Akveður hann þó að reyna hvort hann fengi ekki nokkru
um hnikað enda margvanur úr ýmsum þrekraunum. Segir hann pilti
að halda í tauminn en hann skuli taka í stertinn. Skiptir það engum
togum að hann lyftir hestinum i einu handtaki upp á skörina en við
það brotnaði stórt stykki úr íshellunni. Dregur Bergur nú hestinn eftir
ísnum frá síkinu þótt illt væri að fóta sig. Koma þeir hestinum brátt á
fæturna en hann hríðskelfur. Leggja þeir þá yfir hann ballann sem lá
þar á skörinni.
Síðan fara þeir að fást við hinn hestinn sem eftir var í síkinu en sá
var miklu verri viðureignar, því hann prjónaði og barðist um og jós
yfir Berg vatninu, sem allt fraus jafnharðan. Var hann búinn að brjóta
niður ísskörina allt í kring um síkið áður en þeir gátu hamið hann en
þá fóru þeir eins að, pilturinn hélt i tauminn en Bergur tók í stertinn og
lyfti hestinum svo upp. Var það mikið átak, þótt skörin væri ekki há,
því hestarnir voru svo djúpt í að það flaut yfir hrygginn á þeim en þeir
bæði stórir og greinilega kópaldir.
Verða þeir nú samferða niður dalinn. Situr Bergur annan hestinn
en pilturinn ríður hinum. Var þá svo þungt í Bergi að hann hirti ekki
um að spyrja pilt að heiti. En hann segist vera á leið út á Skagaströnd
og þurfa að koma við á Vindhæli. Þegar þangað kemur vill pilturinn
fá að borga nokkuð fyrir hjálpina. Kvaðst Bergur ekki hirða um
greiðslur fyrir að rétta mönnum hjálparhönd og hélt heimleiðis í
Kambakot. Þegar þangað kom rak fólk upp stór augu að sjá hann
koma svo snemma dags alklakaðan en hann sagði sínar farir ekki
sléttar. Var þá svo mikill móður á Bergi að hann sleit allar tölur
framan af jakkanum þegar að hann vildi afklæðast honum en þótti
hægt ganga hneppingarnar á gaddfreðinni flíkinni.
Skömmu seinna átti Bergur erindi út á Skagaströnd. Þar hittir hann
á förnum vegi mann, Sigurð Magnússon frá Herjólfsstöðum í Laxár-