Húnavaka - 01.05.1988, Blaðsíða 79

HUNAVAKA
77
við stýrimanninn að það væri vont í sjóinn en hann lét lítið yfir því,
kvað þetta aðeins smá brælu. Seint um kvöldið komum við til
Drangsness og gistum þar. Daginn eftir vorum við fluttir á mótorbát
inn í botn Steingrímsfjarðar því að lítið var um bíla á þessum árum og
mjög lélegur vegur frá Drangsnesi inn fyrir fjörðinn. Komum við að
landi í botni Steingrímsfjarðar fyrir neðan bæinn Stakkanes. Þar tók á
móti okkur maður með hnakkhesta að flytja okkur til bæja.
Þennan dag fórum við á þrjá bæi, Stakkanes, Grænanes og að Hóli
um kvöldið. Gistum við þar í góðu yfirlæti hjá Magnúsi hreppstjóra.
Leist mér vel á féð. Það var mun vænna en hjá okkur enda hraust og
óþvælt úr réttum. Vigtuðum við og þukluðum það fé sem við keyptum
og skráðum þunga þess og eigendur. Þá litarmerktum við kaupaféð
svo hægt væri að þekkja það frá öðru fé, en reka þurfti það til
Hólmavíkur sem er um 20 km leið. Þaðan átti svo að flytja það til
Skagastrandar á skipi. Ekki reiddum við gull í töskum eins og Coghill
fjárkaupmaðurinn enski gerði forðum til að borga kaupaféð, heldur
var skriffinnskan og kaupfélögin látin sjá um að hver fengi sitt.
Mjög var misjafnt hvað við keyptum margt á hverjum bæ. Sumir
bændur settu bestu lömbin á sjálfir svo að ekki var eftir nema úrkastið
handa okkur. Þá voru sumir tregir til að selja, fannst við vigta knappt,
sögðu að féð væri búið að standa svo og svo lengi inni og væri orðið
svangt. Við höfðum það fyrir reglu að bæta vigtina upp með pokanum
sem vigtað var í og gerðu flestir sér það að góðu. Þá þurftum við að
kaupa lambhrúta og vanda okkur við val þeirra. Sæjum við álitlegt
hrútsefni gat komið til greina að bæta dálitlu við vigtina til að liðka
fyrir kaupunum. Lítið var um mislitt fé, en ég minnist þess að i
Stakkanesi var svartflekkóttur lambhrútur sem heimasætan átti.
Hafði ég hug á að kaupa hrútinn en hún var treg til að selja. Þurfti að
þyngja hrússa töluvert áður en saman gekk. Þessi hrútur lenti í skipt-
unum til Jóns í Stóradal og reyndist með afbrigðum vel.
Við fórum á alla bæi í Hrófbergshreppi, en þá voru þar í byggð 10
bæir sem nú eru flestir komnir í eyði. A þessum bæjum keyptum við
400-500 fjár. Seljendur fjárins tóku að sér að koma fénu í rétt við Hól
án greiðslu því þar átti að geyma það þar til skip kæmi til Hólmavíkur
til þess að sækja það.
Veður hélst gott þessa daga sem við vorum við fjárkaupin og vorum
við fluttir bæ frá bæ á hestum og fengum hvarvetna frábærlega góðar
móttökur.
L