Húnavaka - 01.05.1988, Qupperneq 81

HUNAVAKA
79
tveimur stöðum fram í sjó en kom saman nokkru ofar í hlíðinni, var
þar tvöföld og hin rammlegasta. Sá galli var þó við þetta hólf að
vegurinn lá í gegn um það. Tvö hlið sæmilega útbúin voru á veginum
og milli þeirra um 200 metrar. Við sjóinn fannst okkur umbúnaðurinn
ótryggur því að erfitt er að ganga frá girðingum þar sem gætir flóðs og
fjöru.
Ljóst var að úr því að geyma þurfti féð þarna yrði að vakta hliðin og
fylgjast vel með öllu því lömbin voru með jarmi og leituðu sitt í hverja
áttina. Vegalengdin frá Hóli að Hrófbergi er um 10 km. Nægur
mannskapur var við reksturinn og er mér minnisstætt hvað margir vel
vandir hundar voru með en hestarnir ekki að sama skapi góðir. Um
kvöldið báðumst við gistingar á Hrófbergi og var það auðsótt. Daginn
eftir var veður heldur skárra en ljóst að ekki þurfti að búast við
skipinu. Skeyti barst til Péturs um að konan hans, Hulda Pálsdóttir
væri lögst á sæng. Það varð því úr að Pétur færi landveg heim en ég
yrði eftir yfir fénu þar til veðrið lægði.
Ég var á Hrófbergi í fjóra daga við fjárgæsluna. Varð ég að vera
kominn til fjárins með birtingu og þurfti að fylgjast með að þeir sem
um veginn fóru lokuðu hliðunum. Einnig fylgdist ég grannt með að
ekkert skriði gegnum vírinn. Lítil umferð var á þessum árum, þó var
kominn sæmilegur vegur frá Hólmavík inn fyrir Hrófberg.
Loksins kom skeyti um að skipið kæmi að sækja féð. Var þá haft
samband við þá sem búið var að ráða til að reka féð til Hólmavíkur.
Þegar þangað kom var skipið lagst að bryggju svo að hægt var að reka
strax um borð. Þar var féð talið og reyndist allt. Þótti mér það stórum
betra því að ég var hálfhræddur um að eitthvað kynni að hafa sloppið
úr hjásetunni.
Okkur var uppálagt að kaupa aðeins lömb og held ég að svo hafi
einnig verið um aðra þá sem fóru til fjárkaupanna. Þó tókum við í
þessari ferð nokkrar ær sem Magnús á Hóli bað okkur fyrir. Sagði
hann að Guðbrandur Isberg hefði átt þessar kindur hjá sér um tíma og
nú gæfist gott tækifæri til þess að koma þeim til hans. Töldum við
sjálfsagt að koma þeim með hópnum, enda hafði Magnús greitt götu
okkar á allan hátt. Þetta voru allt ungar kindur, hver annarri fallegri.
Þó var ein mórauð sem mér fannst bera af, held ég að hún hafi verið af
forystukyni því hún rann oft á undan rekstrinum. Svo illa vildi til
þegar verið var að reka féð upp á skipið, en til þess var notuð mjó
renna, að sú mórauða stökk yfir og lenti í sjónum. Talsverð kvika var