Húnavaka - 01.05.1988, Blaðsíða 212

210
HUNAVAKA
ársins 1979, er hún fluttist á ellideild Héraðshælisins á Blönduósi, þar
sem hún lést farin að heilsu og kröftum.
Minning Ingibjargar eða Öbbu eins og hún var kölluð er mér kær en
hún dvaldist á heimilinu öll mín bernsku- og uppvaxtarár. Vinnu-
semin var öbbu í blóð borin og féll henni ekki verk úr hendi. Undi hún
sér best við útivinnu og féll það þungt þegar hún komst ekki lengur út
að raka. Hún átti sína uppáhaldsstaði á engjunum þar sem hún kunni
mjög vel við sig og þekkti hvern reit. Abba hafði ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum og lét þær óhikað í ljós. Hún var fastheldin á
gamla tímann og breytingar voru henni lítt að skapi.
Á seinni árum var Abba orðin slæm í fótum og einnig þjáðist hún af
þrálátum hósta. Undi hún þá langtímum við prjónaskap og útvarps-
hlustun. Alla tíð var hún ósérhlífin og þó hún væri orðin heilsuveil
taldi hún ekki eftir sér að gera okkur systrum allt til geðs, t.d. að fylgja
okkur þegar við vorum myrkfælnar.
Dýrin skipuðu stóran sess í huga öbbu og vann hún að umhirðu
þeirra af stakri samviskusemi. Bar hún hag þeirra manna og málleys-
ingja sem tengdust heimilinu mjög fyrir brjósti, allt til hinstu stundar.
Með Ingibjörgu Gísladóttur er genginn einn síðasti fulltrúi vinnu-
hjúastéttar á íslandi. Hún fékk þrisvar sinnum verðlaun frá Búnað-
arfélagi Islands fyrir langa og dygga þjónustu í þágu sama heimilisins.
Eg vil að lokum þakka Öbbu alla góðvildina og biðja henni bless-
unar Guðs í nýjum heimkynnum.
Theodóra Reynisdóttir.
Sigurfinnur Jakobsson frá Hurðarbaki var fæddur 2. nóvember 1891 á
Flögu í Vatnsdal, sonur Guðrúnar Gróu Jónasdóttur og Jakobs Guð-
mundssonar. Á þeim árum voru börn fljótlega látin fara að hjálpa til
við vinnu. Sigurfinnur var aðeins átta ára þegar hann var látinn gæta
kvíaánna á Flögu, allt sumarið, en þá var enn fært frá. Hann var
vinnumaður á nokkrum bæjum í Vatnsdal, en lengst var hann hjá
Þorsteini Konráðssyni á Eyjólfsstöðum. Sigurfinnur var duglegur til
allra verka og sérlega laginn við allar skepnur og gat fóðrað þær vel á
litlum heyjum, sem var mikill kostur á þeim árum þegar hey voru oft
af skornum skammti. Hann var því mjög eftirsóttur vinnumaður.
Sigurfinnur kvæntist 15. apríl 1928 Björgu Erlendsdóttur. Þau hófu