Dagblaðið Vísir - DV - 10.06.2009, Blaðsíða 12

Ó, hve ljúft lífið getur ver-ið þegar maður er með fúlgur fjár og þarf ekki að vera feiminn við að láta sig
dreyma? Hversu dásamlegt það getur
verið að lifa hinu góða lífi, verandi
á sólarströnd afskekktrar eyju, með
margarítu í hendi og bikiníklæddar
fegurðardísir fyrir augum sér? Og
er nema von, þegar hugurinn reikar
þangað, að einhver smáatriði kunni
að gleymast, eins og trygg ávöxtun
fjár og stöðug fjármögnun skuldbind-
inga sinna.
Hið lífsglaða blað Landsbankans, Moment, er uppfullt af þessum augnablik-
um sem færðu okkur heim
sanninn um að veröldin væri
dásamleg og að okkur væru
allar leiðir færar. Hversu björt
var ekki framtíðin? Átti vöxt-
ur hins íslenska bankakerfis,
innanlands og utan, nokkurn
tímann eftir að gera annað en
að verða hraðari og meiri? Setja
ný met í hagnaði og útþenslu? Var
nokkur leið til að við gætum villst út
af hinni beinu og breiðu braut sem lá
rakleiðis að stjarnfræðilegum auðæv-
um og munaðarlífi sem maður hefði
fyrirfram vart getað ímyndað sér? Lífi
þar sem voru ekki fengnir plötusnúð-
ar eða gítarglamrarar í afmælið og
áramótaveisluna heldur heimsfrægar
stórstjörnur? Gat lífið nokkuð annað
en orðið sífellt betra og betra? Varla!
Eða eins og lesa mátti í DV í gær um viðtal við Bretann Simon Healy, sem var yfir-maður innlána hjá Heratible.
Hann var verkefnastjóri yfir Icesave-
reikningunum. Það lýsir kannski
tíðarandanum að í viðtalinu var hann
ekkert spurður út í starfsemi Icesave,
þessa mikla ævintýris sem átti að
bjarga Landsbankanum úr erfiðleik-
um versnandi endurfjármögnunar
- án þess að nokkrum kæmi í hug
að það gæti haft slæmar afleiðing-
ar. Í síðustu spurningunni var hann
spurður hvað hann myndi gera
ef hann myndi vinna í lottó. Hann
sagðist ekki vera viss. „En það myndi
tengjast eyju, bikiníum og alveg hell-
ingi af margarítum!“
Bikiní og margarítur! Hvað getur toppað þetta? Þegar maður hefur unnið sam-viskusamlega og ötullega að
nýjasta
ævintýri fjár-
málaheims-
ins – sem hlýtur
að vera nokkurn
veginn eins og að
vinna í lottóinu – er
ekki hægt annað en
að fá að njóta
lífsins. Vissu-
lega er gott
að græða
á daginn
og grilla
á kvöldin.
En það er
samt svo miklu
betra að stinga af í smástund, finna
sólríka eyju í Karíbahafinu þar
sem er nóg af góðum drykkjum og
föngulegum konum.
Nema hvað öll ævintýri taka enda. Bikiníin og margaríturnar hverfa, sólríku eyjarnar með
hagstæðu skattalöggjöfina virðast
sífellt fjarlægari og verst af öllu er
að fólk fer að skamma mann fyrir
að hafa klúðrað hlutunum, jafnvel
teflt fjárhagslegri framtíð heillar
eyþjóðar í tvísýnu. Já, það er vand-
lifað í henni veröld.
miðvikudagur 10. júní 200912 Umræða
Bikiní og margarítur
svarthöfði
spurningin
„Já, lífsgleði og græðgi eiga ekki
samleið,“ segir tónlistarmaðurinn
Tómas R. Einarsson. Hann var
handtekinn í fyrradag ásamt hópi
hústökumanna á Fríkirkjuvegi 11.
Hann sagði að ef íslendingar eigi að
borga skuldir auðmanna
þá ættu þeir að minnsta
kosti að eignast
Fríkirkjuveg. Tómas var
leiddur út úr húsinu í
handjárnum en var
sleppt stuttu síðar og
ekki færður á
lögreglustöð.
Vantaði djassinn
í icesaVe?
sandkorn
n Ritstjóradögum Þorsteins
Pálssonar á Fréttablaðinu er
lokið eftir rúmlega þriggja ára
starf þar. Sjálfur segir Þor-
steinn að
hann hafi
hug á að
setjast við
skriftir en
það hefur
þó ekki
komið í
veg fyrir að
ýmsum öðr-
um kenn-
ingum hefur verið slegið fram.
Þannig hafa sumir, minnugir
fjárhagsvandræða Fréttablaðs-
ins síðasta vetur, getið sér til
um að ef til vill ráði fjárhagur-
inn einhverju, bæði gæti verið
að Þorsteinn hafi séð að ekki
væri fjárhagslegur grundvöllur
fyrir rekstri blaðsins í núver-
andi mynd mikið lengur og
eins að viljinn til starfsloka
hans hafi komið annars staðar
frá og sé hluti af niðurskurði.
Engar staðfestar heimildir eru
þó fyrir þessu.
n Svo eru kenningarnar um að
starfslok Þorsteins Pálssonar
á Fréttablaðinu gætu verið for-
leikur að því að hann taki upp
störf annars staðar. Þannig
hefur lengi verið hvískrað um
að ef til vill ætti Þorsteinn eftir
að rata upp í Hádegismóa og
þá í starf ritstjóra Morgun-
blaðsins,
annaðhvort
með Ólafi
Stephen-
sen eða í
hans stað.
Þorsteinn
og Óskar
Magnús-
son, helsti
forsprakki
eigenda Morgunblaðsins,
þekkjast frá fyrri tíð og hafa
unnið saman. Þá er auðvitað
ónefnd kenningin sem fór á
flug í vetur um að Þorsteinn
yrði fenginn til að leiða samn-
inganefnd Íslands ef sótt verð-
ur um aðild að Evrópusam-
bandinu.
n Taugatitringurinn vegna Ice-
save-samkomulagsins heldur
áfram að magnast og nú er svo
komið að margir eru farnir að
velta því fyrir sér hvort ágrein-
ingur um
málið verði
til þess að
ríkisstjórn-
in falli.
Ljóst er
að nokkrir
þingmenn
vinstri-
grænna eru
andvígir
samkomulaginu og hætt við
að lítil eða engin forföll megi
verða til að málið nái fram að
ganga. Þá er ekki hægt að gera
ráð fyrir nokkrum stuðningi
frá þingmönnum stjórnarand-
stöðuflokkanna. Eru því farnar
að heyrast þær raddir að takist
Steingrími J. Sigfússyni ekki
að setjast á sitt fólk gæti ný
stjórnarkreppa og jafnvel nýjar
kosningar verið fram undan.
LyngHáLs 5, 110 reykjavík
Útgáfufélag: útgáfufélagið Birtíngur ehf.
Stjórnarformaður: Hreinn Loftsson
framkvæmdaStjóri: elín ragnarsdóttir
ritStjórar:
jón Trausti reynisson, jontrausti@dv.is
og reynir Traustason, rt@dv.is
fréttaStjórar:
Brynjólfur Þór guðmundsson, brynjolfur@dv.is
og Þórarinn Þórarinsson, toti@dv.is
auglýSingaStjóri:
ásmundur Helgason, asi@birtingur.is
dv á netinu: dv.is
aðalnÚmer: 512 7000, ritStjórn: 512 7010,
áSkriftarSími: 512 7080, auglýSingar: 512 7050.
SmáauglýSingar: 515 5550.
umbrot: dv. Prentvinnsla: Landsprent. dreifing: árvakur.
dv áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
„Hann dregur
mig bara út
um allar
trissur.“
n Kolbrún Arna Sigurðardóttir dýralæknir
lætur hundinn sinn draga sig í vinnuna. – DV
„Sagan er um Robba rottu,
eða Rómúlus Rotberg eins
og hann vill ekki kalla sig.“
n Þorgrímur Kári Snævarr, 15 ára teiknari, um
söguhetjuna í verðlaunamyndasögu sinni. –
Morgunblaðið
„Það voru engin
agabrot
framin.“
n Ólafur Jóhannesson
landsliðsþjálfari talar þvert á
fullyrðingar Steingríms Sævars á
Pressunni. – Fréttablaðið
„Ég vil ekki láta kúga mig.“
n Björg F. Elíasdóttir, leikfimikennari og
mótmælandi, ósátt með Icesave-samninginn. –
DV.is
„Samt er ég
bara réttur og
sléttur meðal-
jón.“
n Ágúst Borgþór Sverrisson
skrifar um kokkteilboð Landsbankans. - Pressan.is
„Persónulega þá fyrirlít ég
Ólaf Ragnar.“
Teitur Atlason guðfræðingur
um forseta Íslands. Hann segir
Ólaf hafa reynt sitt ýtrasta til
þess að reka mömmu sína úr
starfi auglýsingastjóra á
Þjóðviljanum þegar hún var
nýskilin einstæð móðir. -
eimreidin.eyjan.is
Íslendingi fórnað
Leiðari
Venjulegir borgarar á Íslandi standa nú frammi fyrir þeim kalda veru-leika að þurfa að borga stórfé vegna þjóðernis síns.
Forsöguna þekkja flestir og niðurstaðan
virðist vera klár: Við verðum að borga fyrir
mistök bankanna og stjórnvalda. Þeir sem
halda öðru fram hafa ekki náð að sýna fram
á það. Áframhaldandi afneitun mun ekki
hjálpa þeim sem vill taka upplýsta ákvörðun
um framtíð sína. Það þarf kraftaverk að koma
til ef Íslendingar og börnin þeirra þurfa ekki
að axla ósanngjarna byrði einungis vegna
þjóðernis síns. Það er líka full ástæða til að
horfast í augu við að ekkert verður gert í
þessu ranglæti.
Ríkisstjórnin setur hagsmuni bankanna
í fyrsta sæti út frá þeirri hugmynd að heil-
brigði banka sé forsenda fyrir velferð fólks-
ins. Séð frá þeim sjónarhóli er almenningur
mikilvægur, upp að því marki sem bankarnir
nærast á honum.
Húsnæðiseigendur eru verðmætir skulda-
þrælar í nauðhyggjuheimsmynd yfirvalda, á
sambærilegan hátt og svartir þrælar voru
afar mikilvægir fyrir efnahag Suðurríkja
Bandaríkjanna á sínum tíma, séð frá hag-
fræði óháð réttlætinu. Almenningur hefur
nú verið hlutgerður í afborgunarvélar. Hin
nýja sýn yfirvalda á samfélagið krefst þess
að fólkið sé fyrir bankana, því ef bankarnir
hafi það ekki gott geti fólkið það ekki heldur.
Spennitreyja hefur verið strekkt á almenn-
ing svo bankarnir geti nærst í friði.
Þetta mun hafa slæm áhrif á fyrirtæki,
sem treysta á að til séu öflugir neytendur til
að skipta við þau. Fall fyrirtækjanna vegna
þess mun koma í bakið á bönkunum, ekki
ólíkt því sem afskriftir lána myndu gera.
Hugmyndin með Nýja Íslandi er hins veg-
ar ekki að hér verði fyrirtæki starfrækt til
að þjónusta Íslendinga. Framtíðin er að hér
stundi fólk framleiðslu fyrir útlendinga og
borgi þannig af skuldum fyrir bankana.
Það var framandi hugmynd fyrir Íslend-
inga að þeir myndu líða fyrir þjóðerni sitt,
enda er þjóðernishyggja hér óvenju sterk.
Það sést einna best á því hversu margir trúðu
því gagnrýnislaust að íslenska viðskipta-
módelið væri einfaldlega svo einstakt og að
íslenskir auðjöfrar væru hreinlega svo snjall-
ir að þetta gengi allt upp þrátt fyrir varnaðar-
orð um annað.
Íslendingar þurfa að horfast í augu við að
þeim verði fórnað um ófyrirséða framtíð fyr-
ir það eitt að vera Íslendingar. Þetta eru örlög
sérhvers Íslendings og hann getur í raun val-
ið um tvennt: Að sætta sig við það eða hætta
að búa á Íslandi.
jón trausti reynisson ritstjóri skrifar. Þetta eru örlög sérhvers Íslendings og hann getur í raun valið um tvennt.
bókstafLega