Dagblaðið Vísir - DV - 23.07.2010, Blaðsíða 22

22 FRÉTTIR 23. júlí 2010 FÖSTUDAGUR
„Við erum bara á hrakhólum hjá
vinafólki núna en komumst ekkert
heim,“ segir Brynja Scheving, íbúi í
Aratúni í Garðabæ, sem varð ásamt
fjölskyldu sinni fyrir aðkasti frá ná-
grönnum sínum síðastliðinn sunnu-
dag og þurfti í kjölfarið að flýja heim-
ili sitt. Brynja segir að undanfarin ár
hafi árásirnar á hana og fjölskyldu
hennar farið stigvaxandi og í sum-
ar sprautuðu nágrannarnir meðal
annars piparúða á tveggja ára barn
þeirra hjóna og gengu í skrokk á
þeim. Brynja á nú erfitt með svefn og
spyr hvort engin úrræði séu til staðar
í slíkum málum. Nágrannar Brynju
sem um ræðir vilja ekki ræða málið
við DV.
Langþreytt
„Ég hef búið þarna í tólf ár,“ segir
Brynja en lengi vel voru samskipt-
in á milli fölskyldu Brynju og ná-
grannanna á kurteislegum nótum.
Það breyttist hins vegar eftir að deil-
an hófst fyrir fjórum árum. Það var
í kjölfar þess að fjölskyldan sótti
um leyfi til að byggja bílskúr á lóð
sinni. DV hefur fengið upplýsingar
frá nokkrum aðilum sem þekkja til
málsins og ber sögunum öllum sam-
an.
Þannig var að allir íbúar götunnar
samþykktu breytinguna nema um-
ræddir nágrannar. Hjónin komu með
tillögu að því að byggja lægri bílskúr
og var það samþykkt af hálfu bæjar-
yfirvalda og gefið út nýtt bygging-
arleyfi. Það gátu nágrannarnir hins
vegar ekki sætt sig við og hafa þeir
látið andlegt og líkamlegt ofbeldi
dynja á heimilisfólkinu með því að
kalla þau öllum illum nöfnum, en nú
í sumar færðist ofbeldið yfir á annað
og alvarlegra stig þegar nágrannarnir
gengu í skrokk á þeim, inni á þeirra
lóð. Undanfarið hafa þau engan frið
fengið fyrir aðkasti frá nágrönnun-
um. Brynja segist vera orðin lang-
þreytt á ástandinu og tekur fram að
það eina sem fjölskyldan vilji nú sé
friður.
Sefur illa
„Fólk skilur ekki hvernig maður
getur búið við þetta, en vegna skipu-
lagsdeilunnar var ekkert auðvelt að
selja húsið,“ segir Brynja. Hún segir
að með tímanum hafi andrúmsloft-
ið svo orðið sífellt meira þrúgandi og
alvarlegt. Þá hafi verið komin kreppa
og erfitt að selja. Nú sé svo komið að
þau geti ekki flutt, en samt sem áður
sé þeim ekki vært á heimili sínu.
Brynja segir nauðsynlegt að eitthvað
verði gert í málinu, en lögreglan hef-
ur sagt að hún geti ekkert aðhafst þar
sem orð standi gegn orði. Brynja,
sem gistir hjá vinafólki sínu þessa
dagana, segir að hún hafi átt erfitt
með svefn undanfarnar nætur, hún
hrökkvi upp við minnsta þrusk. Hún
segir að í raun sé nágranna þeirra
trúandi til alls, enda hafi það sýnt sig
með atburðum liðinnar helgar.
Þorir ekki með börnin sín heim
Brynja staðhæfir að fyrr í mánuðin-
um hafi fjölskyldufaðirinn, sem var
svo ósáttur við breytingarnar, ráð-
ist að eiginmanni hennar og skall-
að hann í jörðina, og það þótt hann
héldi á ungu barni í fanginu. Því
til viðbótar greip dóttir nágrann-
ans til piparúða og sprautaði fram-
an í Brynju, mann hennar, og í augu
tveggja ára gamals barns þeirra. Fjöl-
skyldan fór á neyðarmóttökuna og
fékk áverkavottorð og staðfestingu
á því að um piparúða hefði verið að
ræða.
Brynja lýsir því að á seinasta
sunnudag hafi nágrannarnir, fjöl-
skyldufaðirinn og sonur hans, geng-
ið í skrokk á henni og manni hennar,
þar sem hún reyndi að taka mynd-
band af fúkyrðaflaumnum sem þeir
létu yfir þau ganga. Tóku þeir mynd-
bandsupptökuvélina af henni og
þegar hún fékk hana loks til baka
nokkrum dögum seinna var búið að
taka minniskortið úr henni. Komið
hafði til stympinga á milli mannanna
og fóru feðgarnir aftur inn í húsið sitt
en heimilisfaðirinn kom alblóðugur
til baka og sakaði Brynju og mann
hennar um að hafa skorið sig. „Það
er eiginlega þetta atvik sem gerði
mig svo hrædda,“ segir Brynja og tek-
ur fram að eftir þetta hafi mælirinn
hreinlega verið orðinn fullur og fjöl-
skyldan taldi sig ekki eiga annan kost
en að yfirgefa heimili sitt. „Ég þori
ekki lengur að vera með börnin mín
þarna,“ segir hún.
Stoppistöð
„Mér líður bara eins og ég sé á ein-
hverri stoppistöð, maður veit ekki
hvort síðasti vagninn sé farinn,
maður veit ekki neitt,“ segir Brynja
sem hefur ekkert heyrt frá lögregl-
unni um það hvernig rannsókn
málsins miðar. Heimilisfaðirinn
sem réðst á þau hefur sagst ætla að
leggja fram kæru vegna líkamsárás-
ar. Brynja og fjölskylda sjá ekki fram
á að geta komist heim til sín næstu
daga eða vikur. „Nei, ég er að flýja
ákveðnar aðstæður og ég kemst ekk-
ert til baka fyrr en þær hafa breyst,
og ef þær aðstæður breytast ekkert,
þá breytist mín afstaða ekki neitt,“
segir hún. Þangað til eitthvað breyt-
ist ríkir algjör biðstaða hjá Brynju
og fjölskyldu. Þá hefur Brynja far-
ið fram á það við lögreglu að leit-
að verði að piparúðanum á heimili
nágrannanna en þrátt fyrir ítrekaða
beiðni Brynju þess efnis hefur það
ekki verið gert.
ÞORIR EKKI MEÐ
BÖRNIN HEIM
Ég þori ekki leng-ur að vera með
börnin mín þarna.
Brynja Scheving íbúi í Aratúni í Garðabæ þorir
ekki með börnin sín heim eftir atburði síðustu
viku. Eftir að nágranni hennar réðst, að hennar
sögn, á hana og manninn hennar flúðu þau til vina-
fólks. Brynja á erfitt með svefn og segir atburðina
líkasta hrollvekju. Nágrannar Brynju sem um
ræðir vilja ekki ræða málið við fjölmiðla.
JÓN BJARKI MAGNÚSSON
blaðamaður skrifar: jonbjarki@dv.is
Aratún í Garðabæ Deilurnaráttu
sérstaðíAratúniíGarðabæ.
Þorir ekki heim Brynja
segistekkiþoraheim
meðbörninsín.
MYNDIN ER SVIÐSETT OG
TENGIST EFNI FRÉTTARINNAR EKKI.
MYND SIGTRYGGUR ARI