Dagblaðið Vísir - DV - 21.03.2012, Síða 13

heimamaður“ í stjórnkerfinu. Þann­
ig sendi hann mönnum ekki form­
leg erindi heldur talaði við þá. Því
er ekki hægt að staðfesta framgöngu
hans né virðist nokkur hafa hlustað á
viðvaranir hans. Andstæðingar hans
treystu honum ekki og samherjar í
Sjálfstæðisflokknum tóku ekki nægi­
lega mikið mark á honum. Það skýr­
ist meðal annars af óformlegu orða­
lagi sem Davíð notaði. Davíð átti
til að missa sig á fundum, öskra og
halda reiðilestra yfir fólki. Hann tal­
aði um „glæpahunda í bönkunum“
við Geir Haarde, en lagði ekki sérstök
gögn fram orðum sínum til stuðn­
ings. Þá dró enn úr trúverðugleika
Davíðs sem seðlabankastjóra að um­
svifamestu útrásarvíkingar landsins
voru svarnir óvinir hans og töldu sig
eiga margt sökótt við hann.
Skorti traust
Skýrslutökur af Davíð og Geir fyrir
landsdómi hafa líka varpað ljósi á
samband þeirra tveggja. Samskipti
þessara tveggja lykilmanna í stjórn­
sýslunni í aðdraganda hrunsins.
Sem fyrr segir trúði Geir ekki við­
vörunum Davíðs, þar sem Davíð var
svo stóryrtur. Fyrir landsdómi, þegar
Geir var spurður út í alvarlega stöðu
bankanna, vísaði hann ekki í reiði­
lestra Davíðs heldur í skýrslu Seðla­
bankans frá 19. september 2008 þar
sem fjallað var vinsamlega um inn­
lánsreikninga erlendis. „Ég vek at­
hygli á þessu,“ sagði Geir.
Davíð lýsti því svo sjálfur fyrir
landsdómi að sér þætti vanta upp á
trúnað og traust á milli sín og Geirs.
Hann taldi sökina hins vegar kannski
að hluta til liggja í því að formlegheit
á milli þeirra hafi verið lítil.
Davíð sagði einnig að samskipti
sín og Geirs hefðu mótast af löngu
samstarfi og því hefði hann kannski
talað á annan hátt við Geir en við
aðra ráðherra. Geir og Davíð höfðu
enda starfað saman í ríkisstjórn og
á Alþingi árum saman áður en Geir
varð forsætisráðherra. Samskipti
þeirra ná reyndar allt aftur til áranna
þegar þeir voru báðir í Menntaskól­
anum í Reykjavík.
Fréttir 13Miðvikudagur 21. mars 2012
E
ftir 24 ára starf sem bréfberi
hjá Íslandspósti var Sólveigu
Sigurðardóttur sagt upp fyrir­
varalaust í ágúst síðastliðn­
um. Hún bjóst frekar við því
að fá gullúr frá fyrirtækinu, sem er al­
farið í ríkiseigu, eftir aldarfjórðungs­
starf eins og tíðkast en fékk þess í stað
uppsagnarbréf.
„Ég var rekin í endaðan ágúst og
bara út með kvikindið með það sama.
Ég kom í vinnuna um morguninn og
var bara rekin beint út. Ég var varla
búin að fatta það þegar ég stóð úti
á plani. Maður er svo hissa að mað­
ur er bara þó nokkurn tíma að átta
sig áður en sjokkið kemur. Ég gæti
fengið marga meðmælendur um það
að ég er búin að standa mig vel þau
24 ár sem ég hef unnið þarna,“ segir
Sólveig sem fyrst sagði vefmiðlinum
Smugunni sögu sína.
Bjóst við gullúri
Aðspurð um ástæðu þess að henni
var sagt upp segist hún telja að þær
séu nokkrar. „Í fyrsta lagi eru eldri
starfsmenn dýrari og því losa þeir
sig við þá. Síðan var ég að bíða eft­
ir niðurstöðu læknisrannsóknar því
ég hafði verið slæm í hendinni og
kannski hafa þeir haft áhyggjur af
því að það yrðu einhverjir veikinda­
dagar,“ segir Sólveig sem telur að hún
hafi tekið 1–2 veikindadaga að með­
altali á ári allan sinn starfsferil hjá Ís­
landspósti.
Sólveg starfaði á póststöðinni á
Fossaleyni í Grafarvogi. Hún segir
starfsandann þar hafa „verið svo
hrikalega vondan“ og raunar „alveg
hræðilegan“, eins og hún kemst að
orði.
„Það var svo sem búið að hóta
mér því að mér yrði sagt upp en ég
tók ekki mark á því. Fólk má ekki
hafa skoðanir þarna, ef það fer í sitt
félag til þess að leita réttar síns þá er
það bara rekið. Ég hafði í þó nokkur
skipti áður reynt að hjálpa fólki sem
hafði verið sagt upp en þarna er svo­
leiðis búið að leggja fólk í einelti að
mér blöskrar,“ segir Sólveig og nefn­
ir dæmi af útlenskum starfsmönnum
sem vinni fram á kvöld en fái aðeins
greitt til klukkan 16.15.
Aðspurð hvað hafi gengið á í sam­
skiptum hennar og yfirmannsins hjá
Íslandspósti áður en hún var rekin
svarar hún: „Æ, svo sem ekki mik­
ið. Ég myndi ekki segja að það hefði
gengið eitthvað sérstakt á.“
Hún tekur fram að næsta yfir­
manni sínum hafi einfaldlega fundist
óþolandi að Sólveig hefði aðrar skoð­
anir en hann.
„Venjan hjá Íslandspósti er að
starfsmenn fá gullúr eftir 25 ára starf
en það er svolítið ólíkt að fá uppsagn­
arbréf eftir 24 ára starf. Auðvitað bjóst
ég við því að fá gullúrið og ég átti ekki
von á því að vera látin fara svona. Ég
taldi að ég ætti miklu meira skilið.“
Sér ekki fram á að fá nýja vinnu
Sólveg stendur því uppi atvinnulaus,
55 ára, eftir tæplega aldarfjórðungs­
starf sem bréfberi. Það er ekki öf­
undsverð staða því konur á miðjum
aldri eiga ekki auðvelt með að fá nýja
vinnu. „Það er sko ekki létt, það er
eiginlega bara vonlaust. Eins og er
þá get ég bara gleymt því. Þetta er
ekki einfalt. Maður sýndi fyrirtækinu
tryggð í öll þessi ár þegar það var
hægt að fá nóg af vinnu annars stað­
ar. Mér finnst tryggð í vinnu vera
mikils virði,“ segir hún.
Hún sér ekki fram á að fá aðra
vinnu. „Auðvitað er þessi vinna
búin að skemma mig því þetta eru
óhemjuþyngsli sem maður er með á
öxlunum alla daga,“ segir Sólveig.
Upplýsingafulltrúi Íslandspósts
vildi ekki tjá sig við DV þegar eftir því
var leitað. Hún sagði það vera stefnu
fyrirtækisins að tjá sig ekki um mál­
efni einstakra starfsmanna.
„Auðvitað bjóst ég
við því að fá gull-
úrið og ég átti ekki von
á því að vera látin fara
svona. Ég taldi að ég
ætti miklu meira skilið.
Bjóst við gullúri en
fékk uppsagnarbréf
n Sólveig var rekin fyrirvaralaust frá Íslandspósti eftir 24 ára starf
Sólveig Sigurðardóttir Venjan hjá Íslandspósti er að starfsmenn fá gullúr eftir 25 ára
starf en það er svolítið ólíkt að fá uppsagnarbréf eftir 24 ára starf.
Valgeir Örn Ragnarsson
blaðamaður skrifar valgeir@dv.is
Gjaldþrot hjá Magnúsi Ármann
n Félagið skilaði aldrei ársreikningi
E
ignarhaldsfélagið Runnur
2. ehf., sem meðal annars
er í eigu fjárfestisins Magn­
úsar Ármann, hefur verið
tekið til gjaldþrotaskipta. Þetta
kemur fram í Lögbirtingablaðinu.
Stofnendur félagsins voru eignar­
haldsfélag í eigu Magnúsar,
Gunnars og Gylfa í verktakafyrir­
tækinu Bygg, Hannesar Smára­
sonar, Þorsteins Jónssonar og
Nóatúnssystkinanna svokölluðu.
Árið 2007 voru stofnuð fimm
eignarhaldsfélög sem báru nafn­
ið Runnur 1,2,3, 4 og 5 sem voru
í eigu þessara aðila. Félögin voru
stofnuð á grunni eignarhalds­
félagsins Runns ehf. sem var skipt
upp í fimm félög með áðurnefnd­
um hætti. Runnur ehf. hafði með­
al annars átt um 10 prósenta hlut í
fjölmiðlafyrirtækinu 365 ehf.
Runnur ehf. var tekið til gjald­
þrotaskipta árið 2010 og voru um
tveggja milljarða króna skuldir
inni í félaginu sem ekkert fékkst
upp í. Líkt og DV greindi frá í
fyrra skulduðu félög tengd Magn­
úsi, meðal annars Runnur ehf. og
Runnur 2. ehf., um 4,7 milljarða
króna í Byr eftir efnahagshrun­
ið 2008. Í umfjöllun DV um lána­
bók Byrs í júlí í fyrra kom fram að
sparisjóðurinn afskrifaði 4,3 millj­
arða af skuldum þessara félaga
árið 2009.
Skuldir Runns 2. ehf. liggja
ekki fyrir þar sem félagið skilaði
aldrei ársreikningi á starfstíma
sínum. Stjórnarmenn félagsins
voru áðurnefndur Magnús og Þor­
steinn Jónsson. ingi@dv.is
Byr afskrifaði 4,3 milljarða Sparisjóðurinn Byr afskrifaði 4,3 milljarða af skuldum
Runns 2. og tengdra félaga árið 2009.
Reiði Davíðs Ruglaði geiR
n Ófagmennska einkenndi samband Davíðs og Geirs n Reiðiköst og gífuryrði
Davíð og Geir
Davíð varaði við
en var of æstur og
reiður á fundum til
þess að tekið væri
mark á orðum hans.