Dagblaðið Vísir - DV - 12.09.2012, Blaðsíða 11

IngIbjörg sleppur vIð
tuttugu mIlljarða
„Skiptum okkar
Sivjar er lokið“
Fréttir 11Miðvikudagur 12. september 2012
n 101 Capital eignalaust n Glitnir og Baugur lánuðu n Sérstakur saksóknari rannsakar 101 Capital
O
kkar skiptum er lokið,“ seg­
ir Þorsteinn Húnbogason en
þau Siv Friðleifsdóttir hafa
náð sátt hvað varðar eigna­
skipti þeirra. Það var síðasta
vetur sem Siv höfðaði mál á hendur
Þorsteini vegna eignaskiptanna í kjöl­
far skilnaðar þeirra en málið snerist
að hluta til um hlutdeild Þorsteins í
lífeyrisréttindum Sivjar, sem eru um­
talsverð eftir þingsetu hennar frá ár­
inu 1995 en hún hefur einnig gegnt
ráðherraembætti í sex ár. Siv vildi ekki
fallast á kröfu Þorsteins um hlutdeild
hans í þessum réttindum og stefndi
honum því til opinberra skipta.
Baráttan um lífeyrisréttindi Sivj­
ar var umtöluð, enda töldu þeir lög­
menn sem DV ræddi við á sínum
tíma að þar væri á ferðinni fyrsta
málið af þessu tagi, þar sem tekist
var á um hlutdeild í lífeyrisréttindum
þingmanna eða annarra ráðamanna
fyrir dómstólum. Þorsteinn segir að
það hefði vissulega verið áhugavert
að láta á þetta reyna en bætir því þó
við að auðvitað sé enginn skilnað­
ur eins, og forsendurnar aldrei þær
sömu. „Það er ekki hægt að takast á
um annað en þau réttindi sem urðu
til á meðan á sambúðinni stóð. Við
vorum búin að vera saman í 26 ár.
Við kynntumst í háskólanum og hún
hafði ekki aflað sér mikilla réttinda
fyrir þann tíma og reyndar ekki ég
heldur,“ segir Þorsteinn.
Það var svo í vor sem hjónakorn­
in fyrrverandi náðu samkomulagi.
Hvað fólst í þeirri sátt er trúnaðar­
mál og „ég tjái mig ekkert um það,“
segir Þorsteinn og útskýrir af hverju:
„Það var hluti af samkomulaginu að
um það myndi ríkja trúnaður.“
Vildi losna
Hann bendir þó á að eftir skilnaðinn
eigi hann hús á Bakkavör og hún á
Siglufirði. „Það eru opinberar stað­
reyndir í þessu skilnaðarmáli. Ann­
að er trúnaðarmál og ég hvorki má
né vil rjúfa þann trúnað. Þessi fjár­
skipti eiga ekkert erindi í fréttir,“ seg­
ir hann.
„Ef þú værir að skilja og ættir hitt
og þetta með maka þínum, þið ættuð
hús og sumarhús og hann ætti meiri
lífeyrisréttindi en þú, þá myndir þú
bara vinna að lendingu í málinu og
hún kæmi bara í einum pakka. Í raun­
inni var hvorki tekist á um smá atriði
né stór atriði með nákvæmum hætti.
Ég reiknaði þetta út og hún reikn­
aði þetta út með sínum hætti og svo
komumst við að niðurstöðu. Að mínu
frumkvæði komumst við að þessu
samkomulagi og það var höggvið á
þennan Gordíons­hnút. Ég vildi bara
losna út úr þessum átökum. Fyrir mér
er þetta allt aukaatriði, þetta er bara
búið, skiptum okkar Sivjar er lokið.“
Hvort hann sé sáttur vill hann
heldur ekki gefa upp en viðurkenn­
ir þó að hann hafi ekki fengið það
sem hann lagði upp með í byrj­
un. „Niðurstaðan var langt frá mín­
um ýtrustu kröfum en þegar það er
komin niðurstaða í málið þýðir ekk­
ert að tala um það hvort maður sé
sáttur eða ósáttur. Þegar maður ger­
ir samkomulag þá þarf maður að lifa
með því, það er ekkert öðruvísi,“ seg­
ir hann.
Vantreystir kerfinu
Í raun leist honum ekkert á að fara
með málið fyrir dóm. „Ég meina, ef
þú sérð fram á tveggja ára málaferli
ári eftir að þú skildir, viltu ekki losna
við það?“ spyr Þorsteinn. Aðspurð­
ur hvort málið hafi lagst þungt á
sálina segist hann alveg hafa haft
þrek til þess að standa í þessu, „en
samt. Það var hluti af ákvörðun­
inni að losna við að standa í þessu
rugli. Ég taldi ágætt að ljúka þessu,
enda hafði ég hreint og klárt efa­
semdir vegna fyrri reynslu minnar
af Hæstarétti,“ segir Þorsteinn.
Aðspurður hvort hann treysti ekki
kerfinu fer hann að hlæja og segir: „Ég
hef ekki traust á fólki sem hefur brot­
ið á mér lög.“ Þar vísar hann í njósn­
amálið svokallaða, „þú kallar það
það,“ segir hann, hlær og segist nú
sjálfur kalla það víkingasveitarmálið.
„Það sönnuðust aldrei neinar njósn­
ir á mig,“ segir hann og heldur áfram.
„Þú áttar þig á því að málið hófst með
því að víkingasveitin kom heim til
mín klukkan sjö mínútur yfir níu á
föstudagskvöldi í kjölfar þess að hún
lagði fram kæru. Í forystu þess liðs var
maður sem var náinn samstarfsmað­
ur manns sem er náinn Siv.“
Það var í október á síðasta ári
sem Þorsteinn var dæmdur til þess
að greiða Siv sekt upp á 270 þúsund
krónur fyrir að hafa komið ökurita
fyrir í bíl sem hún hafði til umráða
án hennar vitneskju. Grunsemd­
ir hennar vöknuðu þegar Þorsteinn
virtist vita allt um ferðir hennar, auk
þess sem hann kom reglulega á sömu
staði og hún. Hún lét því skoða bílinn
og við leit í bílnum fannst ökuritinn.
Hún lagði fram kæru og Þorsteinn var
ákærður og dæmdur í héraðsdómi.
Leitar leiða
Ákæran byggði á kafla í fjarskiptalög­
unum um vernd og friðhelgi einka­
lífsins. Þorsteinn stendur hins vegar
í þeirri meiningu að skilgreiningar
að baki þessari lagagrein – bæði í
Evróputilskipunum og íslenskri reglu­
gerð, útiloki það að bifreið geti ver­
ið endabúnaður notenda. „Þannig að
það mátti ekki dæma mig eftir þessari
lagagrein þótt það hafi verið gert,“ seg­
ir hann ósáttur.
Í málum þar sem dómar eru svo
mildir er ekki hægt að áfrýja nema
til þess fáist sérstakt leyfi. Þorsteinn
reyndi að fá slíkt leyfi með rökstuðn­
ingi um að þessi lagagrein ætti ekki
við en því var hafnað. Þorsteinn er
því svekktur og segir að þótt málinu
sé lokið í bili sé „framganga lögreglu,
saksóknara, ríkissaksóknara og
fram kvæmd héraðsdóms og Hæsta­
réttar í þessu máli er eitthvað sem ég
þarf að vinna betur með. Núna er ég
að skoða hvaða leiðir eru færar.
Ein leiðin væri að upplýsa um
fram göngu þeirra sem brutu bæði
saka málalöggjöfina og hegningar­
lög gjöfina í þessu máli. Ég á öll þessi
gögn,“ segir Þorsteinn og bætir því
við að nú sé hann að sækja sér ráð­
gjöf, fara yfir þær leiðir sem eru færar
og hugsa hvað best sé að gera.
Húsið á sölu
Það kemur í ljós. En sem stendur
er nóg að gera. Í sumar hefur hann
starfað sem veiðivörður í Elliða­
ánum og því lýkur ekki fyrr en þann
20. september. Síðan hefur hann ver­
ið að taka húsið í gegn, mála, skipta
um parket og hluta af þakinu. Það
stendur nefnilega til að selja. „Ég hef
ekkert með svona stórt hús að gera,“
segir hann og þvertekur fyrir að vera
blankur. „Ég get alveg haldið hús­
inu, ég þarf ekkert að selja það. Hús­
ið verður stutt á sölu og ef það selst
ekki ætla ég að skipta því og leigja út
annan helminginn. Hrunið keyrði
fasteignaverð niður og ef ég verð ekki
sáttur við þau tilboð sem ég fæ ætla
ég að fara þá leiðina,“ segir hann að
lokum og bendir á að á næstunni
standi til að vera með opið hús fyrir
áhugasama. n
n Siv og Þorsteinn sömdu um eignaskipti n Hann vantreystir kerfinu
Í öðrum tölvupóstinum sagði
Jón Ásgeir við Lárus að Glitnir
ætti að hætta innheimtuaðgerð­
um sínum gagnvart Ingibjörgu og
101 Capital. Ingibjörg hafði beðið
Glitni um framlengingu á vaxta­
greiðslu af láninu. Starfsmaður
Glitnis, sem sá um beiðnina, hafn­
aði henni og krafði Ingibjörgu um
greiðslu um 200 milljóna króna.
Í tölvupósti til Lárusar sagði Jón
Ásgeir: „Ég kem heim á mið­
vikudaginn. Haltu aftur af þessu
[starfsmanni Glitnis] þar til þá.“
Heldur helstu eignum sínum
Auk 101 Capital átti Ingibjörg
eignarhaldsfélagið ISP ehf. en það
félag skuldaði 6,2 milljarða í árs­
lok 2008. Félagið stofnaði til frek­
ari skulda árið 2008. Félagið hefur
ekki skilað ársreikningi síðan 2007.
Ingibjörg á því önnur félög sem
skulda mikið í bankakerfinu og
má ætla að þær nemi milljörðum,
jafnvel tugmilljörðum, til viðbótar
við skuldir 101 Capital.
Þrátt fyrir þessar skuldir heldur
Ingibjörg eftir helstu eignum sín­
um, eins og fjölmiðlafyrirtækinu
365 – sem er með veltu upp á um
9 milljarða króna – og 101 hóteli á
Hverfisgötunni.
Ingibjörg svaraði ekki tölvu­
pósti sem henni var sendur við
vinnslu fréttarinnar. n
„Öllum hefði
átt að vera
ljóst að Project
Para-viðskiptin
voru lögbrot.
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir
blaðamaður skrifar ingibjorg@dv.is
„Ég hef ekki
traust á
fólki sem hefur
brotið á mér lög Þorsteinn Húnbogason Var
dæmdur fyrir að koma ökurita fyrir í
bíl Sivjar án hennar vitneskju. Hann
er mjög ósáttur við dóminn og vill
meina að á sér hafi verið brotið.
Siv Friðleifsdóttir Fór fram á eignaskipti
fyrir dómi en gat síðan samið við Þorstein
utan dómstóla.
Selur húsið Þorsteinn hefur sett húsið á sölu en þvertekur fyrir að vera blankur, ef hann fær
ekki rétt verð þá ætlar hann frekar að skipta húsinu og leigja helminginn út heldur en að selja.