Dagblaðið Vísir - DV - 21.11.2012, Blaðsíða 22

É
g held að stríðið gegn fíkni­
efnum sé tapað,“ sagði Mar­
grét Tryggvadóttir, þingkona
Hreyfingarinnar, í nýlegri
þingumræðu um skipulagða
glæpastarfsemi og stöðu lögreglunnar.
Ég held að ein ástæðan hljóti að
vera sú að ákvarðanir yfirvalda um
hvernig verja skuli starfskröftum toll­
gæslunnar virðast ráðast af ofsóknar­
brjálæði og sjúklegum áhyggjum af
þeim möguleika að einhver, einhvers
staðar á landinu, gæti hugsanlega
„grætt“ nokkra hundraðkalla á póst­
sendu dótaríi úr útlenskum smá­
söluhimnaríkjum sem ekki stunda
skipulagða okurstarfsemi eins og tíðk­
ast á Íslandi.
Aðeins óvinir fá pakka
Ég hef búið í Bandaríkjunum yfir 20
ár og hef aldrei vitað aðra eins of­
sóknarherferð og þá sem íslensk toll­
yfirvöld hafa háð síðustu árin. Mað­
ur sendir orðið engum pakka nema
verstu óvinum sínum, því maður
vill ekki senda fjölskyldu og vini í þá
píslargöngu sem fylgir póstsending­
um til landsins. Hér eru dæmi um
sendingarnar sem mínum ættingjum
hefur verið stefnt upp á Stórhöfða til
að gera grein fyrir:
Kremáburður í 30 gr áldós, kostar 7
dollara á Amazon.
Peysa – (frá íslensku fyrirtæki –
ég hefði ekki getað keypt peysuna í
Bandaríkjunum) sem ég fékk í jólagjöf
og þurfti að senda heim til að fá skipt í
aðra stærð. Tollurinn rukkaði gefand­
ann um 6.000 krónur!
Lesgleraugu – sem mamma
gleymdi þegar hún var í heimsókn
hjá mér. Ómerkileg (en krúttleg, þess
vegna vildi mamma fá þau aftur) 10
dollara fjöldaframleidd gleraugu.
Mömmu var stefnt upp á Höfða í yfir­
heyrslu út af málinu.
Hundanammi – (ferfætlingarnir í
fjölskyldunni þurfa líka sínar afmælis­
gjafir) þurrkað, sem ekki braut í bága
við reglugerð um innflutning gælu­
dýrafóðurs, enda varan, a.m.k. önnur,
seld á Íslandi. Gert upptækt, rifið úr
gjafapappírnum án nokkurra skýr­
inga. Aumingja Lúsí skildi ekki hvað
þessi ljóti leikur – að senda henni rifn­
ar gjafaumbúðir – átti að þýða.
Borga af notaðri bók
Nú síðast var það bók sem ég hafði
keypt notaða á Amazon á 5,96 dollara.
Það hvarflaði ekki að mér að senda
kvittun með bókinni, enda var hún
augljóslega notuð og verðmætið undir
10.000 krónum; um var að ræða „gjöf“
(þó henni hafi ekki verið pakkað inn
í gjafapappír) en hvorki „verslunar­
varning“ eða „vörusýnishorn“ en
þessir þrír eru einu valmöguleikarnir
á tollforminu.
Auðvitað hefði ég átt að vita betur,
því í næstum hvert einasta sinn sem
ég sendi pakka til Íslands er hann
rifinn upp, úr honum tætt og gert
upptækt eða móttakandanum gert að
greiða tolla, sama hvert innihaldið er,
nýtt eða notað, eða hvort sendingin
virðist 10 eða 1.000 dollara virði.
Eins og fyrr segir hef ég búið í
Bandaríkjunum í yfir tvo áratugi og ég
hef fengið miklu fleiri póstsendingar
en ég hef sent. Aldrei hefur mér ver­
ið stefnt til bandarískra tollyfirvalda
vegna póstsendinga frá Íslandi – ekki
einu sinni til að sækja sendingarnar,
því þær eru bornar upp að dyrum hjá
manni!
Aðeins gjafir „af sérstöku tilefni“
Bandarísk tollyfirvöld hafa ekki held­
ur nokkurn áhuga á því af hvaða
tilefni ég fæ póstsendingar, en til
Íslendinga má aðeins senda „af sér­
stöku tilefni“ eins og afmælis­, brúð­
kaups­, fermingar­ eða jólagjafir, að
verðmæti undir 10 þúsund kr. (brúð­
kaupsgjöf má að vísu vera dýrari,
„enda sé að mati tollstjóra um eðli­
lega og hæfilega gjöf að ræða sem flutt
er inn eigi síðar en 6 mánuðum frá
brúðkaupi.“)
En ef maður gefur ekki jólagjafir?
Fæstir gifta sig margoft á ævinni svo
ekki sendir maður margar brúðkaups­
gjafir. Og aðeins eina (eða enga) ferm­
ingargjöf. Þá eru bara afmælisgjafir
eftir. Ein gjöf á ári er sem sagt leyfileg.
Og það er eins gott að viðtakandinn
mæti með skilríki svo tollstjóri geti
gengið úr skugga um að hann eigi
ekki afmæli í apríl ef pakkinn kemur í
nóvember.
Blandarar og hundamatur
Ríkisendurskoðun segist í skýrslu
sinni, Ráðstafanir gegn innflutningi
ólöglegra fíkniefna, telja „að gera
þurfi tilteknar ráðstafanir til að herða
eftirlit með öðrum flutningsleið­
um en póstflutningum. Allur póstur
til landsins fer um Póstmiðstöðina
á Stórhöfða. Þar eru nú 6 stöðugildi
tollvarða.“
Sex tollverðir fylgjast með öllum
pósti til landsins! Hvað skyldi hafa
farið mikill tími í að rífa upp þennan
bókarræfil, sem kostaði 5,96 dollara
eða um 760 kr., svo hægt væri að
rukka viðtakandann um 800 kall?
Það er ekki að furða að „ stríðið
gegn fíkniefnum sé tapað.“ Toll­
stjóri er upptekinn við að reikna út
verðmæti blandara og brauðrista og
stemma af brúðkaupsdagsetningar og
tollverðirnir eru að leita að hundamat
frá mér.
Sandkorn
Í
byrjun vikunnar hafði lögreglu­
maður samband til þess að
lýsa áhyggjum sínum af mynd­
birtingu með frétt. Vissulega
höfðu myndirnar fréttagildi sagði
hann en bætti því við að þær ættu
þó ekkert erindi til almennings
og bað um að þær yrðu fjarlægð­
ar til þess að verja viðkvæmar sálir.
Myndirnar vöktu sannarlega óhug,
þær voru ljótar, líkt og atburður­
inn sjálfur. Þess vegna var varað við
þeim í undirfyrirsögn, svo fólk gæti
ákveðið hvort það vildi berja þær
augum eða ekki.
Myndirnar voru af börnum frá
Palestínu, börnum í al Dalou­fjöl­
skyldunni, börnum sem dóu þegar
eldflaug lenti á húsinu þeirra,
sprengdi það í loft upp og drap alla
sem heima sátu. Þau voru tólf sem
dóu í árásinni, fimm konur og þrír
menn. Síðan hafa verið sagðar frétt­
ir af fjölskyldunni og erfitt er að
átta sig á því hvað er satt og logið, í
sumum útgáfum rak fjölskyldufaðir­
inn matvöruverslun en í öðrum var
hann starfsmaður Hamas­samtak­
anna, í sumum útgáfum dó hann
með börnunum en í öðrum var
hann að heiman þegar þau voru
sprengd í loft upp. Það skipti máli
hver sagði söguna. En myndirn­
ar af líkum barnanna þar sem þau
lágu saman á spítalanum, af ætt­
ingja sem grét sálir þeirra saklausu,
af Palestínumönnum sem báru þau
á höndum sér niður götuna og til
grafar sögðu sína sögu.
Myndirnar fóru eins og eld­
ur í sinu um Arabaríkin á sunnu­
daginn og um allan heim. Þær
voru jafnvel taldar þess megnugar
að breyta hugmyndum fólks um
átökin á Gaza og aðgerðir Ísraels­
manna. Palestínu menn vonuðust til
þess að ef fólk sæi þær myndi það
kannski skilja að þrátt fyrir að það
sé gömul saga og ný að fólk sé myrt
með voðaverkum í átökum þessara
þjóða þá megum við ekki standa að­
gerðarlaus hjá og leyfa fréttunum
að fara inn um annað og út um hitt,
að fólk myndi kannski staldra við og
spyrja: „Hvað getur maður eigin­
lega sagt? … eða gert?“ líkt og að­
stoðarmaður íslenska forsætisráð­
herrans gerði. Vonir voru bundnar
við að hryllingurinn yrði jafnvel til
þess að auka þrýsting á Arabaríkin,
Evrópu og umfram allt Bandaríkin,
að þjóðir heimsins krefðust aðgerða
og stöðvuðu árásir Ísraela áður en
þeim tækist ætlunarverk sitt, að
sprengja Gaza aftur í miðaldir. Það
er jú verið að sprengja upp heim­
ili saklausra borgara og drepa börn.
Og það jú, gert í skjóli Vesturlanda,
með stuðningi Bandaríkjaforseta.
Myndirnar af börnunum sem
létust í sprengjuárásinni á sunnu­
daginn vöktu óhug allra sem á
horfðu. Kannski snertu þær ein­
hverja strengi og vöktu einhverja
til vitundar, breyttu viðhorfum og
hvöttu til aðgerða. Eflaust deila þó
margir sjónarmiði lögreglumanns­
ins, telja myndirnar of ljótar til
þess að eiga erindi til almennings,
of sársaukafullar og truflandi fyrir
sálarlífið. Jafnvel þótt þeir hafi val
um að lesa fréttina og geti lokað
á hana aftur um leið og þeir vilja.
Jafnvel þótt þeir þyrftu aðeins að að
horfa á myndirnar í eitt augnablik
til þess að átta sig á eðli þeirra. Jafn­
vel þótt þeir gætu síðan leitt hugann
að öðru og haldið áfram með sína
daglegu rútínu, í friði frá sprengju­
árásum þessa heims. Þeir hafa val
sem íbúarnir á Gaza hafa ekki. Þeir
þurfa að lifa við loftárásirnar, í hús­
um sem hristast þegar sprengjurnar
falla og missa svefn af ótta við hvað
morgundagurinn ber í skauti sér.
Það krefst hugrekkis að segja
sannleikann en það krefst líka hug­
rekkis að opna huga sinn og hlusta,
hvað þá að bregðast við. Það er
alltaf eitthvað sem við getum gert.
Við getum gengið fram fyrir skjöldu
og sýnt í verki að við erum ekki þjóð
sem horfir í hina áttina þegar börn
þessa heims eru myrt.
Börn sem eiga sér enga undan­
komuleið. Börn sem þrá ekkert heit­
ar en að fá að lifa í friði og leika sér,
örugg í faðmi foreldra sinna, alveg
eins og börnin á Íslandi. Börn sem
skilja ekki einu sinni ógnina sem að
þeim steðjar en deyja samt.
Klækir Sigríðar
n Össur Skarphéðinsson utan­
ríkisráðherra slapp naum­
lega við að verða undir í
herferð Sig­
ríðar Ingi­
bjargar Inga­
dóttur til að
ná efsta sæti
Samfylkingar
í Reykjavík.
Það var ekki
fyrr en á seinustu metrum
baráttunnar að stuðnings­
mönnum Össurar varð ljóst
að Sigríður Inga og félagar
hennar lögðu að sínu fólki að
sniðganga gamla formann­
inn. Og þá fór allt í gang og
varnarsigur vannst. Eft­
ir stendur að Sigríður Inga
hefur stimplað sig rækilega
inn í formannsslaginn.
Sonurinn á Eir
n Framkvæmdastjóri eigna­
umsýslu á hjúkrunarheim­
ilinu Eir er Sveinn Magnús­
son. Þetta er svo sem ekki
í frásögur færandi nema
fyrir þær sakir að hann er
sonur núverandi stjórn­
arformanns, Magnúsar L.
Sveinssonar. Sjálfsagt hefur
Magnús hvergi komið nærri
ráðningu sonarins, sem á
sínum tíma var talinn líkleg­
ur arftaki Vilhjálms H. Vil­
hjálmssonar sem forstjóri
Eir. Sveinn situr enn í sömu
stöðu en faðir hans komst
í þær álnir að færast úr því
að vera óbreyttur stjórnar­
maður í að verða stjórnar­
formaður.
Össur segir nei
n Talsvert hefur verið um
það rætt að Össur Skarphéðins­
son ætti að gefa kost á sér,
öðru sinni,
til að gegna
formennsku
í Samfylk­
ingunni. Sjálf­
ur hefur hann
aldrei léð
máls á slíku
og sagt þann tíma að baki.
Hann ítrekaði síðan í Bítinu
á Bylgjunni á mánudag að
hann teldi tíma kominn á
tvöföld kynslóðaskipti. Sam­
kvæmt því hefur hann endan­
lega blásið af allar vanga­
veltur um að hann bjóði sig
fram til formennsku.
Hjörleifur sár
n Andstaðan innan VG við
aðildarumsókn að Evrópu­
sambandinu er í rénum ef
marka má
kosninga­
bækling sem
12 fram­
bjóðendur
sendu inn á
hvert heimili
í Reykjavík.
Hjörleifur Guttormsson, fyrr­
verandi ráðherra Alþýðu­
bandalagsins, bendir á þetta
í grein á Smugunni sem ber
yfirskriftina „Aumt er að sjá í
einni lest“. „Ekki einn einasti
frambjóðandi, karl eða kona,
dregur fram í þessum bæk­
lingi andstöðu við aðild Ís­
lands að Evrópusambandinu
sem eitt af baráttumálum sín­
um. Nafn Evrópusambands­
ins ber raunar hvergi á góma
hjá því VG­fólki sem hér býð­
ur sig fram til þings,“ skrifar
Hjörleifur.
Ég er sennilega
úlnliðsbrotin
Þetta var alveg
fáránlegt
Eygló Harðardóttir þingkona féll í stiga. – DV Halldór Helgason snjóbrettakappi vann 1,3 milljónir í rúllettu. – DV
Börnin sem deyja „Það er jú ver-
ið að sprengja
upp heimili saklausra
borgara og drepa börn.
Leiðari
Ingibjörg Dögg
Kjartansdóttir
ingibjorg@dv.is
Kjallari
Íris Erlingsdóttir
Útgáfufélag: DV ehf. Stjórnarformaður: Ólafur M. Magnússon Ritstjóri: Reynir Traustason (rt@dv.is) Fréttastjóri: Ingi Freyr Vilhjálmsson (ingi@dv.is) Umsjón helgarblaðs: Ingibjörg
Dögg Kjartansdóttir (ingibjorg@dv.is) Umsjón innblaðs: Kristjana Guðbrandsdóttir (kristjana@dv.is) Framkvæmdastjóri og vefstjóri DV.is: Jón Trausti Reynisson (jontrausti@dv.is)
Sölu­ og markaðsstjóri: Heiða B. Heiðarsdóttir (heida@dv.is) Umbrot: DV Prentun: Landsprent Dreifing: Árvakur DV á netinu: www.dv.is
F R J Á L S T, Ó H Á Ð D A G B L A Ð
Heimilisfang
Tryggvagötu 11
Hafnarhvoli, 2. hæð
101 Reykjavík
FRéTTASkoT
512 70 70 DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð. Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis.
512 7000
512 7010
512 7080
512 7050
AÐALnúmeR
RiTSTJÓRn
ÁSkRiFTARSími
AuGLýSinGAR
22 21. nóvember 2012 Miðvikudagur
Ofsóknaræði tollyfirvalda „Sex tollverð-
ir fylgjast
með öllum pósti til
landsins!