Dagblaðið Vísir - DV - 03.10.2011, Blaðsíða 3

Fréttir | 3Mánudagur 3. október 2011
Þ
að þarf engan snilling til að
sjá að reykurinn hefði getað
valdið miklum skemmdum
ef eldurinn hefði fengið að
glæðast betur,“ segir Tómas
Beck, faðir Tristans Arnars Margrét-
arsonar, sem vann hetjudáð á laug-
ardagskvöldið þegar hann slökkti
eld sem farið hafði úr böndunum í
kamínu heima hjá sér.
Logaði út að aftan
Tristan var heima með litlu systur
sinni og ömmu þegar atvikið varð.
Þau voru að horfa á sjónvarpið í stof-
unni. „Við vorum bara heima að hafa
það kósí og ég var að horfa á eldinn.
Svo kom allt í einu mikill eldur og
það var ekki hægt að minnka hann.
Hann byrjaði svo að loga út úr kam-
ínunni að aftan,“ segir Tristan í sam-
tali við DV þegar hann er beðinn að
lýsa því sem gerðist. Hann var fljótur
að hugsa, hljóp fram á gang og sótti
slökkvitæki. „Ég fór með tækið inn
í stofu og kippti varnarlæsingunni
út. Svo sprautaði ég á eldinn með
tækinu,“ segir hann en á meðan fór
amma hans með litlu systur út fyrir.
Hann viðurkennir að hann hafi orð-
ið örlítið skelkaður við þessar að-
stæður en hann lét það ekki stoppa
sig.
Tómas segir ástæðu þess að reyk-
urinn og eldurinn magnaðist í kam-
ínunni megi rekja til þess að hann
hafi lokað fyrir loftinntakið áður en
hann fór til útlanda, vegna óveðurs-
ins sem var í vændum á föstudaginn.
Tristan var búinn að slökkva eld-
inn þegar slökkviliðið bar að garði,
að sögn Tómasar, en fréttamiðillinn
Víkurfréttir greindi fyrst frá málinu.
Í frétt þeirra segir að þegar slökkvi-
liðið hafi komið á staðinn hafi lít-
ið verið annað að gera en að reyk-
ræsta húsið. Engum varð meint af en
að sögn Tómasar var Tristani gefið
súrefni fyrst á eftir. Hann hafi hóst-
að svolítið en sem betur fer sloppið
og ekki fengið reykeitrun, að því er
virðist.
Forvarnarstarfi að þakka
Tómas, sem fékk fréttirnar þegar þau
hjónin komu heim frá útlöndum
snemma á sunnudagsmorgun, seg-
ir að slökkviliðsmennirnir hafi verið
ánægðir með strákinn og viðbrögð
hans. „Hann er rosalega áhuga-
samur þegar slökkviliðsmennirnir
koma í skólann og segja frá. Það má
kannski þakka þetta forvarnarstarfi
í skólanum. Það er kannski ástæð-
an fyrir því að hann vissi hvað hann
átti að gera,“ segir Tómas og bætir
við í léttum dúr að Tristan hafi síð-
astliðið haust verið gerður að sér-
stökum brunaverði hússins. Því hafi
viðbrögð hans ef til vill ekki komið
á óvart. „Hann fékk klapp á bakið
hjá slökkviliðsmönnunum og okkur
líka.“
Tristan segir sjálfur að hann fylg-
ist vel með þegar slökkviliðsmenn-
irnir komi í skólann auk þess sem
hann hafi séð þætti í sjónvarpinu
þar sem menn slökkvi elda. Hann
er ekki í neinum vafa um hvað hann
ætlar að verða þegar hann verður
stór. „Ég ætla að verða slökkviliðs-
maður,“ segir hann ákveðinn.
n Tristan Arnar hljóp eftir slökkvitæki og slökkti eld í kamínu heima hjá sér
n Bjargaði húsinu frá skemmdum n Ætlar að verða slökkviliðsmaður
Níu ára hetja
bjargar húsinu
„Ég ætla að verða
slökkviliðsmaður.Baldur Guðmundsson
blaðamaður skrifar baldur@dv.is
Snar í snúningum
Tristan Arnar hljóp til og
slökkti eld í kamínu heima
hjá sér. Mynd SigTryggur Ari
„Hverjir eru það sem berjast með
kjafti og klóm fyrir því að verðtrygg-
ingin verði ekki afnumin? – Jú, það
eru fjármálastofnanir, fjárfestar og
síðast en ekki síst lífeyrissjóðselít-
an. Lífeyrissjóðirnir hafa hagnast
vegna verðbóta á verðtryggðum fast-
eignalánum heimilanna um rúma
140 milljarða frá 1. janúar 2008,“
sagði Vilhjálmur Birgisson, formað-
ur Verkalýðsfélags Akraness, meðal
annars í ræðu sinni á Austurvelli á
laugardag.
Vilhjálmur flutti ræðu fyrir fram-
an þúsundir mótmælenda sem
komnir voru saman við þingsetningu
Alþingis. Tók Vilhjálmur sérstaklega
fram að hann væri ekki tengdur nein-
um stjórnmálaflokki. Vilhjálmur fór
víða í ræðu sinni en lagði áherslu á
verðtrygginguna. „Öll höfum við séð
hvernig höfuðstóll á fasteignaskuld-
um okkar hefur stökkbreyst á síðustu
árum en 20 milljóna verðtryggt hús-
næðislán hefur hækkað um tæpar 8
milljónir frá 1. janúar 2008 og það
bara vegna verðtryggingarinnar.“
Enn fremur sagði Vilhjálmur í ræðu
sinni: „Ég vil að það komi skýrt fram
að almenningur í þessu landi er ekki
að biðja um neina ölmusu, einung-
is þá sanngjörnu kröfu að bankarnir
skili að fullu til heimilanna þeim af-
skriftum sem þeir fengu við flutning-
inn á milli gömlu og nýju bankanna
og að forsendubrestur lána heimil-
anna verði leiðréttur í eitt skipti fyrir
öll, við annað mun þjóðin ekki una.“
hanna@dv.is
Vilhjálmur Birgisson á Austurvelli:
Vill verðtryggingu burt
Forsendubrestur Vilhjálmur segir al-
menning ekki biðja um neina ölmusu.
Ofurhagnaður
kröfuhafanna
Þegar upphæðin 65 milljarðar króna, sem
kröfuhafar tveggja af stóru bönkunum
þremur hagnast á árið 2010, er sett í
samhengi við aðrar stærðir sést glöggt
hversu há upphæðin er. Í þessu samhengi
má benda á að heildarniðurskurður
íslenska ríkisins vegna fjárlaga þessa árs
nemur þrjátíu milljörðum króna. Til að
átta sig betur á samhengi upphæðarinn-
ar má hér sjá nokkur dæmi um kostnað
sem hið opinbera stendur undir:
n Laun allra leikskólakennara árið 2010:
6,7 milljarðar
n Niðurskurður hjá Landspítalanum
2010: 3,4 milljarðar
n Kostnaður við byggingu Hörpu: um
30 milljarðar
n Kostnaður ríkisins vegna barnabóta
2011: 9,2 milljarðar
Tvöfalt á við niðurskurð
Bankarnir sterkari
Pétur H. Blöndal segir
hagnað bankanna
ekki fara úr landi
nema hann sé
greiddur út sem arður.
Ákveðnar hömlur
séu á því vegna
gjaldeyrishafta.
Hagnaðurinn sitji
eftir og geri bankana
sterkari fyrir vikið. „Þetta gerir þeim kleift
að standast þau áföll sem dynja yfir og
munu gera í framtíðinni. Þetta gerir þá
öfluga og gefur þeim meiri burði til að geta
lánað,“ segir hann. Það sem vanti hér á landi
sé viljinn til að fjárfesta. Það sé vandinn og
ekki að peningar séu að fara úr landi.
Hann bendir á að Íslendingar hafi
skuldað kröfuhöfum 12 þúsund milljarða
og þeir hafi tapað helmingi þess fjár. Til
að koma í veg fyrir áratuga löng málaferli
hafi því nýju bankarnir verið settir undir þá
gömlu og digrir afskriftarsjóðir bankanna
komi kröfuhöfum til góða núna.
Siðferðileg krafa
„Eigendur bankanna
eru að hluta til erlendir
kröfuhafar og sam-
kvæmt lögmálum
eignarréttar rennur
arðurinn þangað, eins
dapurlegt og það nú
er,“ segir Ögmundur
Jónasson.
Ögmundi finnst
Íslendingar hafa þá
siðferðilegu kröfu á bankana að þeir ráðstafi
fjármunum sínum vel og af sanngirni þannig
að peningarnir renni til þeirra sem mest
þurfa á að halda. „Peningarnir ættu að fara
til þeirra sem hefur verið oftekið af vegna
hárra vaxta og verðtryggingar sem hefur
fyrst og fremst bitnað á lántakendum. Svo
eru aðrar kröfur sem rísa um kjaramál allra
þeirra sem koma að stjórnun bankakerfis-
ins,“ segir hann. Ögmundur bendir á að
veruleikinn sé á stöðugri hreyfingu og
allir þeir sem hafi einhver áhrif á stefnu
fjármálastofnana verði að hafa sanngirnis-
sjónarmið að leiðarljósi. „Ég mundi vilja fá
þessa peninga í hendur þeim sem oftekið
hefur verið af áður en farið er að greiða arð,
hvort sem það er innanlands eða utan.“