Dagblaðið Vísir - DV - 29.08.2011, Blaðsíða 23

Viðtal | 23Mánudagur 29. ágúst 2011
Heimurinn hrundi tvisvar
orðið til þess að hann hafi
sokkið dýpra og dýpra. „Mér
var orðið skítsama um allt þeg-
ar ég hitti hana. Ég var bara að
leika mér að lífinu.“
Önnur vinkona deyr
Þremur mánuðum eftir að
kærastan lést dundi ógæfan
aftur yfir. Hann og vinkonan
voru búin á því eftir rosalega
sukkferð í Reykjavík og lágu í
rúminu heima hjá foreldrum
hans í fráhvarfi. „Ég vaknaði
við það að hún fékk eins og
krampakast og fór svo í hjarta-
stopp þarna við hliðina á mér,“
segir hann og það er greini-
legt að minningin hefur ennþá
áhrif á hann. Marvin segir
ólýsanlega sárt að missa tvær
konur sem honum þótti vænt
um og það erfiðasta sé að hann
hafi aldrei fengið neina faglega
hjálp til að komast yfir áföllin.
„Það kenndu mér allir um
dauða hennar og það fóru alls
konar sögur af stað sem voru
bara kjaftæði. Ef þetta var mér
að kenna af hverju er ég þá
ekki í fangelsi? Ég hef aldrei
sprautað neinn og það hefur
aldrei neinn sprautað mig. Við
vorum ekki dópuð þegar hún
dó, það voru ekki einu sinni til
efni í húsinu. Ég er ekki vond-
ur maður. Þótt ég hafi verið
að selja fíkniefni hef ég aldrei
handrukkað neinn sem borg-
aði ekki né heldur látið ein-
hvern annan berja fólk fyr-
ir mig. Ef þú borgaðir ekki þá
seldi ég þér bara ekki aftur. Ég
hef aldrei verið fyrir ofbeldi
og þetta búðarrán er kannski
lýsandi um það að ég get ekki
framið ofbeldisverk. Ég hélt að
ég væri svaka harður en annað
kom í ljós.“
Með lifrarbólgu C
Tveimur mánuðum eftir and-
lát vinkonunnar kynntist hann
Berglindi. „Ég hef fengið að
heyra að ég fari bara á milli
stelpna en það er ekki svoleið-
is. Þetta var tilviljun. Berglind
hefur algjörlega bjargað lífi
mínu. Mér var orðið svo ná-
kvæmlega sama um allt og það
er eiginlega ótrúlegt að ég hafi
verið á lífi. Við Begga fórum að
vera saman í neyslu en eftir eitt
ár fór hún inn á geðdeild 33A
og svo ég strax á eftir og við
höfum nánast verið edrú síð-
an,“ segir hann og bætir við að
Berglindi hafi verið stillt upp
við vegg og hún hafi þurft að
velja á milli barnsins og neysl-
unnar. „Við féllum síðast á
Fiskideginum mikla en í fyrsta
skiptið fékk ég samviskubit
löngu áður en víman var far-
in. Ég átti nóg af efnum eftir
en gaf strák sem ég kannaðist
við á tjaldsvæðinu þau,“ seg-
ir hann og bætir við að þarna
hafi eitthvað gerst. „Hingað til
hef ég alltaf vitað að ég myndi
falla um leið og tækifærið byð-
ist en ég hef aldrei áður verið
jafn ákveðinn í að vera edrú
og núna. Ég veit sem er að ef
við höldum þessu áfram miss-
um við stelpuna og hreinlega
drepumst. Við erum svo illa
farin líkamlega,“ segir hann en
Marvin er með lifrarbólgu C.
Mamma hefur reynst best
Hann segir af og frá að þau
Berglind hafi notað fíkniefni
með barnið inni á heimilinu.
„Við höfum aldrei verið dópuð
í kringum hana en hún veit að
Marvin og mamma eru eitt-
hvað veik. Hún veit ekkert
meira ennþá,“ segir hann. Mar-
vin viðurkennir að fjölskylda
Berglindar hafi ekki verið par
ánægð þegar hann hafi komið
inn í líf þeirra mæðgna. „Berg-
lind hafði fengið bréf frá Barna-
vernd helginni áður og svo var
barnið tekið af henni fljótlega
eftir að ég kom inn í myndina.
Það héldu allir að það væri mín
vegna en það var ekki þannig.
Hún á sjálf sína sögu að baki,“
segir hann og bætir við að hon-
um hafi tekist að laga samband
sitt við tengdamömmu sína.
„Hún fór að gefa mér séns eftir
að ég varð edrú. Þetta er mjög
góð manneskja sem myndi
gera allt fyrir dóttur sína. Alveg
eins og mamma mín. Mamma
hefur reynst mér best af öll-
um á þessari jörðu. Það er al-
veg sama hvað gengur á – hún
stendur alltaf við bakið á mér.
Mamma er alveg ótrúleg og
ég dáist að kraftinum í henni.
Hún er örugglega eina mann-
eskjan á landinu sem hefur
aldrei lokað á mig.“
Mannorðið í molum
Hann segir mannorð sitt á Ak-
ureyri í molum. „Ég get lík-
lega ekki búið hérna. Ekki
nema mér takist virkilega að
sanna mig. Ég hélt að ég væri
að sanna mig en það halda all-
ir að ég sé enn í neyslu. Ég hef
reynt að finna mér vinnu en fæ
alltaf neitun þegar ég segi hvað
ég heiti og ef ég á að segja alveg
eins og er þá þori ég ekki að
fara aftur að leita mér að vinnu
eftir þá reynslu. Hér þekkja
mig allir. Annars efast ég um
að ég hafi þrótt til að fara út á
vinnumarkaðinn. Ég er í ágætu
líkamlegu formi en andlega
hliðin er ekki í lagi,“ segir hann
og bætir við að hann hafi ítrek-
að óskað eftir innlögn á sjúkra-
húsið. „Ég hef ekki hringt einu
sinni eða tvisvar heldur ótal
sinnum auk þess sem mamma
og heimilislæknirinn minn
hafa reynt að koma mér inn. Ég
fæ bara nei. Að þangað inn fái
ég ekki að fara. Ég fæ alltaf að
heyra það sama, að ég þurfi að
fara í meðferð, en mér finnst
það bara rugl, ég er búinn að
vera edrú það lengi og ég veit
hvað þarf til þess að verða
edrú. Það er ákveðni, hugar-
farsbreyting, lífsstílsbreyting
og svo er félagsskapurinn líka
stórt atriði og þessi sterka löng-
un sem ég hef um betra líf með
fjölskyldunni minni. Núna var
ég að sækja um hjá Virk, end-
urhæfingarstöð, og vonandi
kemst ég þar inn og get byrjað
á núlli og reynt að koma mér
inn í samfélagið að nýju,“ seg-
ir hann og bætir við að hann
vonist til að fá sálfræðiaðstoð
þar. „Eins og er nota ég heim-
ilislækninn minn, Hilmi Jó-
hannsson, sem sálfræðing.
Hann er eini læknirinn sem
hefur ekki lokað á mig. Hann
hefur gert mikið fyrir mig og ég
stend í ævilangri þakkarskuld
við hann. Aðrir læknar eru allt-
af vissir um að ég ætli mér að
plata út úr þeim lyf.“
Þriðja flokks þegnar
Marvin segir ekki að ástæðu-
lausu að hann geymi vopn inni
á heimilinu því þau Berglind
búi við stöðugar hótanir. „Ég
á að skulda fólki úti um allan
bæ sem er bara bull og það er
ekki séns að ég borgi. Þeir réð-
ust líka á kærustuna mína og
kýldu og börðu hana með fimm
kílóa grjóti og spörkuðu í hana
liggjandi og meðvitundar-
lausa af því að ég var aðalvitni
í gíslatökumáli. Ég var á staðn-
um en ég var að reyna að að-
stoða gaurinn og hann veit það
sjálfur. Þessi strákur var tekinn
og stunginn með sprautu smit-
aðri af lifrarbólgu C og pyntað-
ur illa. Ég meikaði þetta ekki og
hringdi í félagana og bað þá um
að sækja mig. Svo hringdum við
á lögregluna. Þá hélt ég að þessu
hefði lokið en svo kom í ljós að
löggan gerði ekki neitt þar sem
Marvin var einn af þeim sem
hringdu. Gaurinn var í haldi í
einn og hálfan sólarhring,“ segir
hann og er mikið niðri fyrir. „Sá
sem réðst á hana var nýkominn
út úr fangelsi. Berglind kærði
hann fyrir tilraun til mann-
dráps en málið hefur aldrei
verið tekið fyrir. Þótt við séum
hætt í neyslu mun löggan allt-
af líta á okkur sem þriðja flokks
þegna. Ég hef fengið að heyra
það frá löggunni hvort ég hringi
alltaf til þeirra þegar við lend-
um í vandræðum. Ég spurði til
baka hvort hann væri eitthvað
þroskaheftur. Við erum með
barn á heimilinu og á meðan
hún er hjá okkur munum við
alltaf hringja í lögregluna þeg-
ar eitthvað kemur upp á. Ég
hef aldrei handrukkað neinn
eða gert nokkuð svona eins og
gerðist þarna í gíslatökunni en
þetta eru aðstæður sem ég hef
sjálfur lent í og eru viðbjóðs-
legri en nokkur getur ímyndað
sér. Ég var bundinn með hend-
ur fyrir aftan bak inni í einhverri
skemmu úti í sveit. Þar var ég
barinn í andlitið með hafna-
boltakylfu svo ég kjálkabrotn-
aði. Síminn var tekinn af mér
og það heyrði enginn öskrin. Ég
var samt svo dópaður að ég var
ekki mjög hræddur en var með
ógeðslegan verk í andlitinu.
Þetta voru skilaboð til mín. Svo
var mér skutlað aftur í bæinn.“
Með samviskubit yfir ýmsu
Hann segist ekki sjá eftir neinu
en að vissulega vildi hann að
hlutirnir hefðu æxlast öðru-
vísi. „Ef ég gæti tekið eitthvað
til baka þá vildi ég að ég og mín
fyrrverandi hefðum ekki tekið
saman aftur þegar við hættum
saman. Þá hefði þetta kannski
farið öðruvísi. Kannski ekki fyr-
ir mig en fyrir hana. Ég kenni
mér ekki um dauða hennar en
ég hafði allavega ekki góð áhrif
á hana, seljandi á fullu og alltaf
með nóg af dópi. Ég hef aldrei
gert neitt illt af ásettu ráði en ég
hef samviskubit yfir ýmsu,“ seg-
ir hann og játar að vissulega sé
hægt að velta sér endalaust upp
úr „hvað ef?“. „Hvað ef ég hefði
hætt í dópi þegar hún dó? Hvað
ef ég hefði hætt þegar það leið
yfir mig í fyrsta skiptið og ég
hélt að ég væri að deyja? Hvað
ef ég hefði fengið hjálp þegar ég
var yngri?“
Kominn með nóg
Marvin sat síðast inni stuttu
fyrir síðustu jól. „Ég var að taka
út gamlan níu mánaða dóm en
var sleppt eftir þrjá mánuði. Ég
er kominn með nóg af þessu líf-
erni. Og við bæði. Þetta er ekki
lífið sem okkur langar að lifa.
Kannski þurfum við að flytja
úr bænum þangað sem eng-
inn veit hver Marvin og Begga
eru en það verður þá bara að
hafa það,“ segir hann og bætir
við að þau Berglind styðji hvort
annað í baráttunni. „Það hefur
bæði kosti og galla fyrir fíkil að
vera í sambandi með öðrum
fíkli en við erum farin að þekkja
hvort annað mjög vel. Við vit-
um að næst þegar við föllum þá
er þetta búið. Hingað til hefur
mér fundist kvöð og ömurlegt
líf að vera edrú en núna loks-
ins langar mig að gera eitthvað
í mínum málum. Mér fannst ég
aldrei edrú þótt ég væri það því
ég vissi innst inni að ég myndi
falla. Í fyrsta skiptið á ævinni
hef ég virkilegan áhuga á að
vera edrú.“
„Ég veit sem
er að ef við
höldum þessu áfram
missum við stelpuna
og hreinlega drep-
umst. Við erum svo
illa farin líkamlega.
Það þekkja allir Marvin
Marvin segist hafa sótt um
vinnu á mörgum stöðum en
alltaf fengð neitun þegar
hann hafi sagt nafn sitt.