Dagblaðið Vísir - DV - 26.09.2008, Blaðsíða 34

Krassandi og hrollvekjandi
ferðasaga ungrar íslenskr-
ar stúlku skaut nýlega
upp kollinum og hef-
ur farið sem eldur
í sinu manna á
milli. Samkvæmt
þessari sögu fór
stúlkan í frí til
Krítar þar sem
hún gerði það gott
á djamminu. Eitt-
hvert kvöldið komst
hún í kynni við ákaf-
lega prúðan og þokka-
fullan Búlgara og tjútt-
aði með honum fram á
nótt. Þegar skemmtuninni
lauk hugsaði dansherrann
sér greinilega gott til glóðarinn-
ar og bauð dömunni að koma með
sér heim. Þrátt fyrir að kvöldið hefði
lofað góðu ákvað stúlkan þó að fara
aftur á hótelið og sofa þar ein. Hún
sýndi þó svekktum vonbiðlinum
þá íslensku kurteisi að kyssa hann
vænum blautum kossi að skilnaði.
Lýkur þar með samskipt-
um þeirra.
Ógeðslegt
veganesti
Þegar stúlk-
an er komin heim
til Íslands byrjar and-
styggilegt munnangur að
gera henni lífið leitt þannig
að hún leitar að lokum
til læknis. Læknirinn tekur
stroksýni úr munni stúlkunnar
en telur þó ekki ástæðu til að æðr-
ast og skrifar upp á munnskol fyr-
ir hana. Sárin vildu þó ekki gróa og
ágerðust frekar ef eitthvað var. Ves-
alings stúlkan veit svo ekkert
hvaðan á hana
stendur veðr-
ið þegar her
lögreglumanna
bankar upp á hjá
henni og spyr
hana spjörun-
um úr um hvað
á daga hennar
dreif á Krít og
við hvaða menn
hún hafi lagt lag
sitt við. Örlagaríki
kossinn kem-
ur þá loksins
upp úr kaf-
inu og málið
fer að skýrast.
Við ræktun á sýn-
inu úr munni hennar kom nefnilega
í ljós að þar grasseruðu bakteríur
sem aðeins þrífast í liðnum líkum.
Stúlkan gat gert nógu góða grein
fyrir dansfélaga sínum á Krít þannig
að rannsóknarlögreglumaður rauk
beint
í símann og
hringdi inn skýrslu til Interpol. Al-
þjóðalögreglan hafði svo aftur sam-
band við lögregluna á Krít sem sótti
búlgarska partíljónið heim og fann
lík af tveimur ungum konum í kjall-
aranum hjá honum.
Þessi dagfarsprúði maður hafði
sem sagt það sjúka áhugamál að
myrða konur og leggjast með þeim
látnum og þannig bar hann óvær-
una í munn íslensku stúlkunnar
sem þótti heldur betur hafa sloppið
með skrekkinn úr klóm sjúks nárið-
ils. Auðvitað allt með hinum mestu
ólíkindum þannig að maður getur
ekki annað en trúað þessu. Sérstak-
lega þar sem um vinkonu góðs vin-
ar vinar manns er að ræða. Eða eitt-
hvað álíka.
Sígild flökkusaga
Síðasta viðbótin við þessa sögu
hér heima er að stúlkan sé enn að
jafna sig á áfallinu en muni hugs-
anlega tjá sig við fjölmiðla um þessa
erfiðu lífsreynslu síðar. Sá dagur mun
þó seint koma þar sem hér er á ferð-
inni flökkusaga sem er til í ýmsum
útgáfum úti um allan heim. Sagan
er þar fyrir utan ekki fersk og henni
voru gerð góð skil í bókinni Köttur-
inn í örbylgjuofninum árið 2001. Í
þeirri bók fjallaði Rakel Pálsdóttir
þjóðfræðingur um eðli flökkusagna
og tilfærði nokkrar sígildar sögur.
„Þessi saga var mjög heit þegar
ég var að skrifa bókina mína,“ seg-
ir Rakel og bætir við að sagan sé í
nokkru uppáhaldi hjá henni. Hún
bendir jafnframt á að hér sé á ferð-
inni frekar dæmigerð varúðarflökku-
saga en útbreiðsla þeirra er býsna
örugg þar sem fólk
finnur sig beinlínis knú-
ið til þess að koma henni áleið-
is öðrum til varnaðar. „Þarna má
segja að boðskapurinn til stúlkna sé
sá að þær eigi ekki að kyssa útlend-
inga. Svo fjallar hún um náriðil sem
er mjög gamalt minni og kemur víða
fyrir í þjóðsögum.“ Rakel nefnir sög-
una um Þyrnirós í þessu sambandi
en þar sé „lík“ kysst og það rís svo
upp með ófyrirsjáanlegum afleið-
ingum.
Ógeðslegar og fyndnar
Rakel segir að kjarninn í flökku-
sögum sé að þær séu spennandi og
veki sterkar tilfinningar. „Þær eru
föstudagur 26. september 200834 Helgarblað
Kötturinn sem sprakk
Bók Rakelar um flökkusögurnar dregur nafn sitt af
klassískri flökkusögu um grimmileg örlög kattar sem
endaði sitt níunda líf með subbulegri sprengingu í ör-
bylgjuofni. Sagan er eitthvað á þá leið að kona nokk-
ur átti kött og einhverju sinni þegar dýrið skilaði
sér heim hundblautt eftir rigningu brá konan á það
snjallræði að skella kisa í örbylgjuofninn til þess að
þurrka hann. Afleiðingarnar voru miður geðslegar
þar sem örbylgjuofnar eru ekki hannaðir í þessum til-
gangi og kötturinn sprakk í ofninum. Rakel
segir þessa sögu eldgamla og hún hafi
verið komin á kreik löngu fyrir tíma
örbylgjuofnanna. Þá hafi kettin-
um einfaldlega verið stungið inn
í hefðbundinn bakarofn.
„Þessar sögur eru sjaldnast
glænýjar,“ segir Rakel en nefnir
þessa sögu sem ágætt dæmi um hvernig seinni tíma
viðbætur komu til sögunnar til þess að gera flökku-
sögurnar trúlegar. „Við þessa sögu bættist síðar að
framleiðendur örbylgjuofna hafi sett sérstaka viðvör-
un á ofnana þar sem fram kom að alls ekki mætti
setja gæludýr í þá.“
Ekið yfir par í samförum
Fyrir tæpum tveimur áratugum kvisaðist sú saga út skömmu eft-
ir verslunarmannahelgi að ungt par hefði beðið bana í miðjum sam-
förum í tjaldi á útihátíð. Ástarleikurinn fékk sviplegan endi þegar
torfærujeppa á risadekkjum var ekið ógætilega um tjaldstæðið. Öku-
ferðin fór ekki betur en svo að jeppinn ók beint yfir tjald en undir því
var hið ógæfusama par í eldheitum ástarleik. Þessi flökkusaga rataði
aldrei í fréttir og engar lögregluskýrslur fyrir-
finnast um þetta skelfilega slys. En sagan fór
víða og vakti talsverðan óhug og margt
ungmennið prísaði sig sælt
að komast heilt heim eftir
gleði helgarinnar. Forvarn-
argildi sögunnar er því
ótvírætt og sjálfsagt fyrir-
fannst ekki betri getnað-
arvörn fyrir útihátíðir en
þessi krassandi hryllings-
saga.
Kötturinn í örbylgjuofninum
og Koss dauðans
Ætli flestir kannist ekki við að hafa heyrt af vinum eða ættingjum vina sinna sem hafa lent í því að borða rottukjöt í kínverskum
mat, frænku einhvers sem óprúttnir aðilar rændu úr nýra, vinkonu vinkonu sinnar sem sprautaði í misgripum glimmeri á sköp sín
áður en hún fór til kvensjúkdómalæknis, kunningjafjölskylduna sem smyglaði hvolpi frá spáni en komst illu heilli að því að um
háfjallarottu væri að ræða þegar krúttlegi hvolpurinn drap heimilisköttinn. allt eru þetta sígildar flökkusögur sem skjóta reglu-
lega upp kollinum sem heilagur sannleikur, ekki síst vegna þess að þær eru svo krassandi við viljum að þær séu sannar.