Húnavaka - 01.05.2013, Síða 13

H Ú N A V A K A 11
vor um látnir moka gamla torffjósið, það var handmokað og borið út í bera
sem tveir héldu á á milli sín. Allur heyskapur var unninn með handverkfærum
og hestum þegar ég var að alast upp, allir tóku þátt í þeim verkum sem vinna
þurfti. Ég átti tvær ömmur og föðurafa á bænum en fólkið á þessum tíma var
nefnilega til skiptanna. Þessar ömmur mínar voru annað hvort inni eða úti,
þegar önnur var í bænum þá var hin að vinna á túninu eða engjunum að raka.
Heyið var flutt heim á hestum og ég sá um að fara með sjö hesta lest á milli,
fram og til baka.
Alltaf var einhver í bænum og það var vel hugsað um alla skapaða hluti
enda var allt gert heima á heimilunum, það voru engar frystikistur til eða ís-
skápar. Allt var hnoðað og hrært í
höndunum og þvotturinn var
þveg inn á bretti. Samt var alltaf
nóg af fólki í öll verk hér. Ömm-
ur nar sáu um að kenna okk ur að
lesa og skrifa og reikna. Þessa
undir stöðu kunnu börn þegar þau
fóru að ganga í skóla og þótti sjálf-
sagt. Sóknarpresturinn húsvitjaði
og athugaði hvort við gætum lesið
og hversu fljót við vorum að því.
Ég var einn vetur í skóla í Ártún-
um, tíu ára gamall og þá kenndi
okkur hún Ella frá Blöndudalshólum, systir Jónasar bónda þar. Jón í Ártún um
kenndi okkur tónlist líka. Svo var ég þrjá vetur í skóla í Þverárdal og þar með
var minni skólagöngu lokið, fermingarárið mitt 1952. Það var miðað við að
Jonni 15 ára og Jarpstjarni með rakstrarvélina.
Hér er verið að skíra Jakob í júní 1969. Bræðurnir Jakob og Grímur, 6 og 10 ára.