Húnavaka - 01.05.2013, Page 29

H Ú N A V A K A 27
BIRGITTA H. HALLDÓRSDÓTTIR, Syðri-Löngumýri:
Eilífðarblóm í garðinum
Það var vor. Maísólin hellti geislum sínum yfir bæi og sveitir. Hlíðar fjallanna
voru farnar að grænka. Geislar sólarinnar vöktu gróðurinn til lífsins. Örsmáir
græðlingar gægðust upp úr moldinni og reyndu að teygja sig sem lengst mót
þessari velkomnu hlýju. Allur snjór var fyrir löngu horfinn nema örfáir dílar í
tindum efstu fjallanna. Það var fagurt um að litast í litla þorpinu enda var búið
að hreinsa til eftir veturinn. Trén í görðunum voru farin að taka vel við sér og
víða var hægt að merkja að íbúarnir væru farnir að nota góða veðrið til
vorverka.
Þennan sunnudag mátti víða sjá fólk að vinnu í görðum sínum, þvottur
blakti á snúrum og gluggar voru spenntir upp á gátt. Og sólin gerði engan
mun. Hún skein á fólkið, þvottinn, garðana, húsin og bátana í höfninni. Hún
skein líka á stóru bygginguna, sem stóð í útjaðri þorpsins. Sjúkrahúsið.
Á efstu hæð í þessari reisulegu byggingu var stofa númer níu. Glugginn
vísaði mót suðri svo sólar naut þar vel. Geislarnir komu dansandi inn í stofuna,
svo þar birti til. Í geislunum mátti sjá örsmá rykkorn og lísan í gluggakistunni
breiddi blöðin fagnandi móti þessum kærkomnu geislum.
Við gluggann sat gömul kona. Hrukkótt andlit hennar varð fallegt í skini
sólarinnar. Hún hafði opnað gluggann og lét hægan blæinn feykja til silfruðu
hárinu, um leið og hún andaði að sér vorilminum. Hún var ein í herberginu.
Ein innan um þá muni sem hún enn átti og margir voru búnir að fylgja henni
langa tíð. En henni leið vel. Þarna á öldrunardeild sjúkrahússins var hún
ánægð. Það var vel hugsað um hana. Með þessu móti gat hún líka búið áfram
í þorpinu sínu og átt rólegt ævikvöld. Hún var að mörgu leyti heppin. Hún
hugsaði oft um það. Það voru ekki allir sem gátu veitt sér það sama og hún.
Hún þekkti gamalt fólk sem var á hálfgerðum vergangi. Fólk sem þó var
fyllilega búið að skila sínu ævistarfi. Hana tók sárt til þess og óskaði þess
innilega að áður en langt um liði gætu allir aldraðir átt kost á því sama og hún
naut nú. Öruggu skjóli.
Það var barið létt á dyrnar. Gamla konan hrökk uppúr draumum sínum.
Hún hafði sökkt sér niður í minningar. Sólin og vorið hafði þannig áhrif á
hana.
– Kom inn.
Ung kona stakk höfðinu inn um dyrnar. Hún var á að giska þrítug. Björt
yfirlitum. Lagleg kona. Gamla konan vissi að hún var í rannsókn þarna á
sjúkrahúsinu. Hafði haft þrálátan verk í bakinu sem vildi ekki hverfa. Þetta
hafði hún frétt daginn sem unga konan var lögð inn. Á ekki stærra sjúkrahúsi