Húnavaka - 01.05.2013, Side 44

H Ú N A V A K A 42
Leiðsögumaðurinn
brást eiginlega enn
verr við en sá arabiski
þegar hann komst að
því að í hópnum hans
voru einhverjir mál-
leys ingjar. Á leið okk-
ar frá höfninni í átt að
Pompei voru enda-
laus ar tafir vegna
gatna gerðar eða ein-
hvers sem við áttuð-
um okkur ekki á og
skildum auðvitað ekki
leiðsögumanninn sem hélt hinum spænskumælandi uppi á ýmsum fróðleik um
bæði gatnagerðina og allt mannlíf í Napólí, eftir orðaflóðinu að dæma. Á sama
tíma opnuðust flóðgáttir himins og rigningin og spænskan dundu bæði á rút-
unni og okkur.
Á meðan við siluðumst í gegnum götur hafnarsvæðis gátum við virt fyrir
okkur byggingar í nágrenninu þar sem dökk virki og kastalar í fjarska vitnuðu
um forna reisn en nær
götunni gaf aðra sýn
sem bar annarskonar
vitni. Á milli steinveggja
hafði verið safnað rusli
nútímans og þar gaf að
líta híbýli byggð úr flek-
um og sorpi, kannski
hafði eitthvað verið
hjól hýsi eða einhvers-
kon ar kassi áður en
hann var tekin til nota
sem húsakynni og af-
drep ógæfunnar.
Það rigndi eins og
hellt væri úr fötu þegar
við komum að ákvörð-
unarstaðnum - rústum
Pompeiborgar. Leið sögu maðurinn gaf 5 mínútur við torgsöluna til að kaupa
regnhlífar en annars yrði að hafa hraðann á því öllu hefði seinkað vegna
umferðartafa. Vopnuð nýjum regnhlífum héldum við inn í borgina sem hafði
grafist í eld og eimyrju hinn 24. ágúst árið 79. Þá gaus eldfjallið Vesúvíus og
toppur fjallsins er hreinlega talinn hafa sprungið en eldský oltið niður og eytt
öllu lífi sem fyrir varð. Hellirigning sem dundi á samtímis á að hafa breytt
gosefnum í steypiflóð ösku og vikurs sem rigndi svo dögum saman yfir borgina
Ausandi rigning í Pompei og vatnið flæðir eftir götunni.
Munir sem hafa fundist og afsteypa af einhverjum sem fórust
í hamförunum.