Húnavaka - 01.05.2013, Page 50

H Ú N A V A K A 48
stak lega skýra og góða ensku, tekur utan um orðin og teygir stundum á þeim
þannig að það mætti halda að hann væri að reyna að koma auga á eigin varir
í framburði framvaramæltra hljóða eins og u-hljóða í „litterature“ og annarra
viðlíka menningarorða á ensku. Hann segist líka heita Tiberius, annað hvort
eftir keisaranum eða fljótinu og ekki frítt við að honum þyki svolítið merkilegt
að tala um sig sjálfan en hann kann sögu
borgar sinnar vel og stýrir þessum fámenna
túristahóp, af nokkrum þjóðernum, af
mikilli prýði.
Það væri auðvitað gaman að geta sagt að
maður hafi komið og séð Róm og fengið að
heyra sögu hennar þennan dagpart sem við
fórum um hana akandi og gangandi og
fengum lýsingar á því sem fyrir augu bar.
En það væri dálítill misskilningur að halda
að svo væri um borg sem á sér þvílíka sögu
sem Róm. Sögu sem mætti sjálfsagt rekja
með því að skrifa nokkrar bækur. Borg sem
maður kynnist ekki á dagparti og sér ekki í
einni svipan. Borg sem hefur verið háborg
valds, auðs, lista og trúar um aldir og átt sín
glæsiskeið og sínar hrakfarir og niðursveiflur.
Borg sem listamaðurinn Thorvaldsen lýsti
svo þegar hann var spurður hvernig væri:
„Ég veit það ekki, ég var þar einungis í 30 ár.“
En við fáum að sjá og heyra um Colosseum, þetta stórkostlega hringleikahús
og Tíberíus segir okkur frá hvernig hluti þess hrundi í jarðskjálfta eftir að búið
var að ræna úr því hluta af járnfleygunum sem héldu veggjunum saman. Við
njótum stundar við Trevi brunninn sem er stærsti gosbrunnurinn frá barok
tímanum í Róm. Hann er 26 m hár og um 20 m á breidd og hlaðinn marmara-
höggmyndum sem eru táknmyndir og segja sögu goðmagna og vatns. Við
fáum sögu Ítalíu og Rómaveldis í hraðsoðinni útgáfu og sjáum stóra leik -
vanginn frá velsældartímanum, Circus Maximus, sem er um 700 m á lengd og
200 m á breidd og tók allt að 180 þúsund manns í sæti. Til samanburðar
komust ekki nema 50 þús. fyrir í Colosseum.
Við ökum fram hjá hverri kirkjunni annari merkilegri og Tiberíus segir
okkur sögu þeirra og mismunandi virðingarstiga innan kirkjuveldisins. Hann
leiðir okkur líka í gegnum söfn Vatikansins. Þar fljótum við áfram í stríðum og
samfelldum straumi annarra gesta í gegnum hverja safndeildina á fætur
annarri sem hver og ein er hlaðin þvílíkum þjóðargersemum að því verður
ekki lýst með orðum einum. Við erum öll með heyrnartæki sem Tíberíus getur
notað til að skýra fyrir okkur það helsta en það er þó aðeins örlítið brot sem
verður skýrt heldur einungis numið með augum og upplifun. Ferðin um safnið
endar svo í Sixtinsku kapellunni þar sem listaverk Michelangelos í hvelfingunni
hefði ein og sér getað verið verkefni dagsins.
Við Trevi brunninn.