Húnavaka - 01.05.2013, Qupperneq 64

H Ú N A V A K A 62
Ég stoppaði Mósa á meðan Stebbi náði fleiri silungum úr netinu. Svo
drógum við upp netið og týndum restina af silungunum úr sem lágu spriklandi
út um allt. Þá fórum við að draga þá saman og telja og reyndust það vera 58
silungar sem komnir voru á land úr þessu neti.
Nú kom upp vandamál. Hvernig áttum við að koma silungunum heim að
tjaldi? Við höfðum með okkur einn lítinn strigapoka og komust bara nokkrir
silungar í hann. Ég varð því að fara aftur heim að tjaldi og ná í fleiri poka.
Þegar ég kom aftur var Stebbi langt kominn með að slægja fiskinn.
Við týndum fiskana í pokana og settum á bert bakið á hestinum. Svo var
haldið af stað heim í tjald. Þegar þangað kom var orðið seint um kvöld. Við
tókum silunginn af Mósa og gengum svo frá að refurinn næði ekki að rífa með
sér fiskinn um nóttina en Mósi fór og velti sér hressilega í næsta moldarflagi.
Við fórum nú þreyttir og ánægðir inn í tjald og ég sofnaði strax, án þessa að fá
mér að borða.
Næsta morgun vöknuðum við snemma og var þá komið leiðindaveður með
þoku og lítið skyggni. Stebbi sagði að nú væri ekki gaman að vera uppi á há
Skagaheiði og villast. Mér skildist að Stebbi hefði komist í hann krappann
þarna á heiðinni í göngum.
Ég fór að ná í hestana en Stebbi að taka saman tjaldið því nú skyldi hefja
heimferð. Stebbi sagði að við skyldum fara um Steinnýjarstaði en fara svo
niður á þjóðveginn og ríða sem leið liggur inn að Höskuldsstöðum. Við lukum
við að klyfja á hestana og sást að munaði um pokana með öllum silungnum
sem var skipt jafnt á Mosa og Rauð prestsins og svo var lagt af stað í áttina að
Fjalli.
Er við komum niður að Steinnýjarstöðum var okkur vel tekið og færðar
góðgerðir. Mönnum leist vel á veiðina og ætluðu fljótlega sjálfir í vatnið til
veiða. Við kvöddum svo með virktum og sagðist fólkið sakna Stebba eftir að
hann flutti inn að Höskuldsstöðum. Það var eins og sveitin hefði misst eitthvað.
Menn bentu á að ýmsar jarðir í kring væru lausar og með svolítilli vinnu mætti
koma þeim í gagn og búsæld. Stebbi tók nú fálega í það og kvað Höskuldsstaði
kostajörð ef vel væri á haldið. Hún væri miðsvæðis, mitt á milli Skagastrandar
og Blönduóss, svo að segja í þjóðleið. Mjólkurbíllinn kæmi annanhvorn dag og
tæki mjólkina og keyrði henni í mjólkurbúið á Blönduósi. Svo keyrði Gústi
bílstjóri póst og farþega á milli Blönduóss og Skagastrandar á hverjum
miðvikudagi. Stebbi hafði greinilega hugsað út í þessi atriði. Fólk laut höfði og
fannst eins og eitthvað væri tapað.
Að lokum komu allir út á hlað þótt kalsi væri, kvöddu okkur með
handabandi, óskuðu okkur góðrar ferðar og að koma sem fyrst aftur. Stebbi
minnti á að hann kæmi aftur eftir viku í útréttir í Hofsrétt og þá mundu þau
hittast aftur. Þegar við riðum úr hlaði veifaði fólkið og sumir hálftáruðust. Mér
fannst þetta óþægilegt en Stebbi kallaði til baka: „Ég kem aftur eftir viku.“
Við riðum sem leið lá inn eftir þjóðveginum og mættum fáum. Einn og einn
hundur kom hlaupandi en Snotra greyið var ennþá hvolpur og lagðist flöt
hverju sinni svo ekki kom til neinna hundaátaka. Sunnan við Háagerði
stoppuðum við til að hvíla hestana og hvílast sjálfir. Við settum höft á hestana