Húnavaka - 01.05.2013, Page 127

H Ú N A V A K A 125
fyrst í logni en á mjög skammri stundu jók vind og snjókomu. Ég fór strax að
smala fénu heim og kom mestum hluta þess í hús en þó vantaði eitthvað.
Alla nóttina var ég að leita og daginn eftir en smám saman fækkaði því sem
vantaði. Það vildi til að það var orðið bjart allan sólarhringinn. Þótt dimm væri
hríðin réð það miklu um árangur leitar. Ég minnist þess í einni ferðinni, þegar
ég rölti norður með hestahólfinu að ofan, að ég grillti í einhverja þúst. Þegar
nær kom sá ég að þar stóð ein ærin í vari við stein með lambið sitt undir
kviðnum og kom ég þeim í hús. Mig minnir að við höfum ekki orðið fyrir
neinu tjóni á fénu að ráði en því miður urðu margir fyrir verulegu tjóni, t.d
missti Bjarni, er þá var bóndi á Hamri, stóran hluta af fé sínu.
Bygging Auðkúluréttar
Auðkúlurétt stendur á uppgrónum malareyrum sem eru eflaust gamall fram-
burður úr Sléttá. Austanvert við ána, skammt neðan við samkomuhúsið, var
rétt sem orðin var afar fornfáleg og þurfti mikilla endurbóta við. Því var horfið
að því ráði að byggja nýja rétt úr steinsteypu. Þegar upprekstrarfélagið, sem
saman stóð af þremur hreppum, Svínavatnshreppi, Torfalækjarhreppi og
Blöndu ós hreppi hafði komist að niðurstöðu um málið, kom Björn á Löngumýri
til mín og bað mig að taka að mér byggingu réttarinnar sem ég og gerði.
Þar sem réttin skyldi byggð upp á sama stað og sú gamla varð auðvitað að
byrja á að rífa þá gömlu og því var engin rétt til meðan á framkvæmdum stóð.
Þetta var sumarið 1952 og vinnan við réttarbygginguna var að mestu unnin af
innansveitarmönnum. Þetta var mikið verk og margir uggandi um að réttin
yrði ekki komin í nothæft ástand um réttir.
Ég minnist þess að við Björn á Löngumýri vorum báðir staddir á Blönduósi
og fórum að ræða réttarbygginguna við Steingrím Davíðsson sem þá var
Í Auðkúlurétt. Ljósm.: Jón Sig.