Lögmannablaðið - 01.12.2003, Blaðsíða 12

12 4 / 2 0 0 3
PIST ILL FORMANNS:
ÉG er viss um að fleirum er farið eins ogmér, að hafa oft í hneykslunartón rætt um
„yfirgripsmikla vanþekkingu“ fréttamanna í
umfjöllun um lögfræðileg málefni. Því er áreið-
anlega eins farið með aðrar stéttir
sérfræðinga, þær fárast yfir um-
fjöllun um eigið sérsvið. Þessi
gagnrýni er oft réttmæt, en kannski
er stundum nokkur hrokablær á
henni. Það verður vart til þess ætl-
ast að fréttamenn lítilla íslenskra
fjölmiðla hafi djúpa þekkingu á
hverju því sviði sem þeir fjalla um.
Sennilega er ekki sanngjarnt að
krefjast annars en þeir leggi sig
fram og láti ekkert frá sér fara nema
þeir telji sig skilja það.
Lögmannafélagið ákvað að leggja sitt afmörkum til þess að gera opinbera umræðu
um lögfræðileg málefni upplýstari. Í samstarfi
við Blaðamannafélag Íslands, var fjölmiðlum
boðið að senda starfsmenn á hálfs dags nám-
skeið undir yfirskriftinni „Námskeið um lög-
fræði fyrir fjölmiðlafólk.” Viðtökur fóru fram úr
björtustu vonum og verður í raun að segjast að
blaðamennirnir gerðu lögmönnum skömm til, sé
litið til aðsóknar félagsmanna á ýmis námskeið
sem þeim hafa staðið til boða. Á námskeiðinu
var gerð örlítil grein fyrir lögmannafélaginu, en
aðaláherslan lögð á umfjöllun um þau svið lög-
fræðinnar sem hvað mest eru til umfjöllunar í
fjölmiðlum. Lögfræði sem varðar fjármála-
markaðinn, stjórnsýslu og dómsmál í víðum
skilningi. Ástráður Haraldsson, Róbert Spanó,
Sif Konráðsdóttir og Þórólfur Jónsson sáu um
kennsluna og kann LMFÍ þeim bestu þakkir
fyrir það.
Blaðamennirnir verða vitaskuld ekki full-
numa í lögfræði á stuttu námskeiði sem getur
vart snúist um annað en helstu hugtök. Vonandi
fóru þeir þó upplýstari af námskeiðinu en þeir
komu til þess, sem var markmið félagsins. Þá
skaðaði heldur ekki að einhverjir þátttakenda
hefðu farið af námskeiði með jákvæðara hugar-
fari gagnvart LMFÍ en áður.
Vikið var að auknu vægi ýmiskonar reglna og
boða, sem stafa frá stofnunum Evrópusam-
bandsins, í síðasta pistli. Á þeim vettvangi ger-
ist ýmislegt sem snertir lögmenn og starfsum-
hverfi þeirra með beinum hætti.
Lögmannafélagið hefur enga burði
til þess að fylgjast með öllu sem þar
gerist, hvað þá veita andsvör þegar
við á. Sem betur fer erum við ekki
ein á báti. Sú heilladrjúga ákvörðun
var tekin af LMFÍ fyrir tæpum ára-
tug að ganga í ráð lögmannafélaga í
Evrópusambandinu, CCBE.
CCBE var stofnað árið 1960. Lög-
mannafélög allra landa Evrópusam-
bandsins og Evrópska efnahags-
svæðisins, alls 18 landa, eiga aðild
að samtökunum. Þá eiga lögmannafélög 15 ann-
arra Evrópulanda aukaaðild að þeim, þ.m.t. allra
landanna sem hafa tekið ákvörðun um að ganga
í Evrópusambandið. Samtökin eru því í forsvari
fyrir meira en hálfa milljón lögmanna og hafa
rödd sem heyrist og hlustað er á.
Markmið samtakanna er m.a. að vera sameig-
inlegur vettvangur lögmannafélaga til þess að
hafa áhrif á reglur, sem settar eru um störf lög-
manna og kunna að hafa áhrif á réttindi umbjóð-
enda þeirra. Þessu hlutverki sínu gegnir CCBE
m.a. með nánu sambandi við helstu stofnanir
Evrópusambandsins eins og Evrópuráðið, Evr-
ópuþingið, Evrópudómstólinn og Mannréttinda-
dómstól Evrópu. Hjá samtökunum er tíu manna
starfslið með aðsetur í Brüssel. Megnið af vinn-
unni fer þó fram í sjálfboðastarfi innan fjölda
fastanefnda um einstök málefni, sem hittast
reglulega. Nefndirnar eru skipaðar fulltrúum
hinna ýmsu lögmannafélaga og starfslið sam-
takanna er þeim til aðstoðar í sínum störfum.
Það er gott til þess að vita, að CCBE gætir
hagsmuna LMFÍ og umbjóðenda félagsmanna
þegar reglurnar verða til í svo mikilli fjarlægð
sem raun ber vitni. Það setur LMFÍ hins vegar
einnig þær skyldur á herðar að taka nokkurn
þátt í starfinu, kannski meiri en verið hefur.
Þátttaka LMFÍ hefur annars vegar verið fólgin í
því að svara alls kyns erindum og könnunum,
Gunnar Jónsson
hrl.