Vísbending - 21.12.2015, Síða 27

27
Stjórnmálamenn
um heim allan
eru áhugavert við-
fangsefni.
Einn vandinn er sá að oflátungurinn raðar kringum sig jámönnum. Þeir sem gagnrýna
hann eru vitleysingar og blaðamenn sér í lagi illa innrættir og hættulegir óvinir. Leyfi
menn sér að benda á að ástandið sé sjúklegt eru þeir sakaðir um rógburð og ómálefnalega
umræðu. Samstarfsmenn vita oft af ástandinu, en tala í besta falli um það í hálfum hljóðum
fjarri eyrum foringjans og hans hirðar.
Völd, hroki og valdníðsla, 47. tbl.
BANKAMÁLIN VORU SKOÐUÐ FRÁ ÝMSUM
SJÓNARHORNUM.
[F]jármálageirinn hefur laðað til sín margt afar hæft og vel
menntað starfsfólk sem gerir öðrum atvinnugreinum erfitt um
vik. Sérstaklega sé þetta slæmt fyrir nýsköpunarfyrirtæki.
Þá sýnir sagan að mjög stór og samþjappaður fjármálageiri
getur opnað á ýmsa möguleika til markaðsmisnotkunar og
annarrar glæpsamlegrar starfsemi.
Fleygur fjárhirðanna, Gylfi Magnússon, 11. tbl.
Þessi kenning minnir á yfirlýsingu Péturs Blöndals um „fé
án hirðis“ í sparisjóðum en þeir gengu einmitt ágætlega
um árabil á Íslandi þangað til eðli þeirra var breytt. Ekki
má heldur gleyma því að margir af þekktustu forkólfum
bankanna hafa orðið gjaldþrota eftir hrun, sem bendir til
þess að þeir hafi einmitt tekið mikla áhættu sjálfir.
Aðskilnaður viðskipta- og fjárfestingarbanka, 38. tbl.
Seðlabanki hækkar vexti sem hefur áhrif á fjárfestingu og
einkaneyslu. Slík vaxtahækkun, ef hún er ekki fullkomlega
fyrirsjáanleg, myndi einnig valda hækkun gengis krónunnar
þegar fjárfestar sjá sér hag í að koma með gjaldeyri og kaupa
innlend skuldabréf.
Peningastefna, fjármagnsflæði og fjármagnshöft, Gylfi Zoega, 35. tbl.
Ekki er hægt að segja að það sé þjóðhagslega heppilegt að
ríkið eignist Íslandsbanka. Hugmyndir forsjárhyggjumanna um
að ríkisbönkunum sé beitt til þess að lækka vexti, væntanlega svo
að hægt sé að lána þeim sem eru þeirra flokkum þóknanlegir, eru
ekki spennandi.
Flókinn stöðugleiki í gjaldeyrismálum, 43. tbl.
Margir telja að hægt væri að ná sambærilegum eða betri árangri með
samningum við eigendur slitabúanna. Þá yrðu ekki eftirmál. Vandinn
við þá leið er að þrotabúin eiga mismiklar eignir í erlendri mynt og eru
því ekki öll í sömu stöðu til samninga.
Skattur á stöðugleikann? 15. tbl.
Nú er fullyrt að tekjurnar [af stöðugleikaframlagi] fari ekki í neyslu
eða framkvæmdir, þær nýtist aðeins til þess að bæta skuldastöðu
ríkissjóðs. Á endanum hljóta þær þó að standa undir útgjöldum hins
opinbera eins og hver önnur skattheimta. Þær standa meðal annars
undir þeim skuldbindingum sem ríkið tók á sig með almennri lækkun
húsnæðislána. Komið er fordæmi fyrir því að leggja þungar álögur á
óvinsælan hóp til þess að styðja vinsæl málefni.
Fordæmalausar aðgerðir, Sigurður Jóhannesson, 32. tbl.
Stöðugleikaskat
turinn
og samningarnir
við
slitabúin verður
eflaust
sú aðgerð sem m
enn
munu minnast le
ngst.
Allir vita að betra er að gefa en þiggja
ráð. Vísbending er örlát á þau.
Stundum halda menn að lengd og gæði funda haldist í
hendur. Hið rétta er að ekki er auðvelt að einbeita sér að
verkefni of lengi í senn. Ef fundir dragast á langinn er hætt
við að þeir renni út í sandinn.
Markvissir eða marklausir fundir? 5. tbl.
Hagfræðin gerir ráð fyrir því að menn hegði sér með
yfirveguðum hætti og leiti alltaf mesta hagnaðar.
Í raun og veru gerist það alls ekki, því að mjög oft hegða
menn sér hreinlega óskynsamlega. Hvaða yfirvegaður
maður myndi eyða peningum í alls kyns óþarfa sem flest
heimili eru full af? Er eitthvert vit í að henda mat? Eða að
borða og drekka í óhófi?
Afstæðiskenningin í hagfræði, 25. tbl.
Það leikur lítill vafi á því að án uppbyggingar sprota sem
leggja áherslu á vöxt og nýsköpun staðnar íslenskt atvinnulíf
og lífskilyrði hér á landi versna í samanburði við nágranna-
löndin. Vistkerfi sprotafyrirtækja í Reykjavík og á Íslandi er
þess vegna ekki spurning um stolt heldur spurning um
framtíð þjóðar.
Vistkerfi í fararbroddi, Eyþór Ívar Jónsson, 30. tbl.